ul. Pstrowskiego 14D/1; 10-602 Olsztyn

89 543 60 67

513 100 313

Support@doctordent.pl

Facebook Envelope
KONTAKT

89 543 60 67

POMOC 24H/7

513 100 313

Author name: dentysta24h.olsztyn.pl

przyzębica
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Zapalenie dziąseł – jak skutecznie je leczyć i zapobiegać?

/

Wśród chorób przyzębia największe żniwo zbiera zapalenie dziąseł. Jak podają tegoroczne statystyki tylko 1 proc Polaków w wieku 35-44 lata ma zdrowe dziąsła. Przerażające, prawda? Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że niepozorne krwawienie dziąseł może z czasem prowadzić do ich zapalenia, a w konsekwencji do utraty zębów (paradontoza). Zapalenie dziąseł – co mówią liczby i statystyki? Według raportu SW Research co trzeci badany zaobserwował u siebie krwawienie dziąseł, a niewiele mniejszy odsetek ich podrażnienie. Natomiast badania globalne przeprowadzone przez Instytut Oral-B pokazują, że aż do 50 proc. osób na całym świecie boryka się z problemem chorób dziąseł. Naukowcy zauważają, iż u osób dorosłych w wieku powyżej 35 lat choroba dziąseł dotyczy aż 90 proc. populacji. Z czego 20 proc. osób wykazuje ciężką chorobę przyzębia, która bezwzględnie wymaga leczenia przez specjalistów. W jaki sposób objawiają się stany zapalne dziąseł i jak istotna jest właściwa higiena jamy ustnej – na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Co powoduje zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł może rozwijać się u pacjentów w różnym wieku, którzy nienależycie dbają o higienę jamy ustnej, nie pamiętają o regularnym myciu zębów lub też robią to niestarannie. Na powierzchni źle oczyszczonych zębów zbierają się bakterie, będące bezpośrednią przyczyną zapalenia. Bakterie w połączeniu ze śliną i resztkami jedzenia odkładają się i tworzą płytkę nazębną, która ulegając mineralizacji, tworzy porowaty kamień – z czasem przyciąga on kolejne warstwy. Kamień wnika pod dziąsła i odpycha je od korzeni. Przez to zostają odsłonięte szyjki zębowe, a my odczuwamy nadwrażliwość. Z czasem zęby mogą stać się niestabilne. Warto pamiętać, iż przyczyną zapalenia dziąseł niekoniecznie musi być niewystarczająca higiena jamy ustnej, bowiem może być ono efektem przyjmowania konkretnych leków czy sygnałem chorób całego organizmu. Zapalenie dziąseł może być następstwem mechanicznego uszkodzenia dziąseł, np. gdy spożywamy w dużych ilościach twarde pokarmy lub zbyt mocno (przy użyciu szczoteczki o twardym włosiu) szorujemy zęby. Nadużywanie pasty wybielające w połączeniu z nieprawidłową techniką mycia zębów oraz twardą szczotką może poczynić kolosalne spustoszenia. Eksperci zalecają, by nie stosować pasty wybielające dłużej niż pół roku, gdyż mogą one doprowadzić do nadwrażliwości zębów i powracających obrzęków dziąseł. Zapalenie dziąseł może rozwinąć się u osób cierpiących na: cukrzycę, białaczkę, anoreksję i bulimię. Ta ostatnia choroba nie tylko wyniszcza cały organizm, ale w przypadku częstych wymiotów zęby oraz dziąsła, narażone na działanie nadmiernej ilości kwasu w ustach, będą w bardzo złym stanie. Negatywny wpływ na stan dziąseł mają także leki podawane chorym na padaczkę, blokery kanału wapniowego, czyli preparaty stosowane przy zwalczaniu chorób układu krążenia, antybiotyki (cefalosporyny). Osłabienie dziąseł może być także spowodowane nieracjonalną i źle skomponowaną dietą ubogą w witaminy z grupy B i C. Przyczyną zapalenia dziąseł są także zaniedbania w leczeniu próchnicy i korekcji krzywego zgryzu. Po czym możemy poznać, iż cierpimy na zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł to problem, który dotyczy nie tylko dorosłych, lecz również i dzieci. Objawy zapalenia dziąseł są widoczne i odczuwalne już po 3-4 tygodniach odkładania się płytki nazębnej. Choroba ta nie jest uwarunkowana wiekiem, jednakże jej występowanie może być związane z pojawiającymi się w pewnych etapach życia zaburzeniami hormonalnymi, np. w okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży i w czasie menopauzy. Kiedy powinniśmy się zacząć niepokoić? Otóż znakiem, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego są m.in. rozpulchnione, opuchnięte i zaczerwienione dziąsła. Warto udać się do swojego stomatologa, aby ten skontrolował stan naszej jamy ustnej, gdy podczas mycia zębów często pojawia się krwawienie. Sygnałem alarmowym jest także nadwrażliwość szyjek zębowych w trakcie spożywania ciepłych i zimnych posiłków oraz wyraźnie odsłonięte szyjki zębowe. Zapalenie dziąseł może także sugerować suchość, niesmak i brzydki zapach z ust. W zaawansowanym stadium chorzy obserwują u siebie rozchwianie zębów. W jaki sposób przebiega leczenie? Wybór odpowiedniej metody leczenia zapalenia dziąseł jest uzależniony od stopnia rozwoju choroby i rodzaju zniszczeń, jakie dokonały się w dziąsłach. Przede wszystkim konieczne jest przeprowadzenie dokładnego oczyszczania zębów i usuwania z nich kamienia – skaling. Po tym etapie, gdy stomatolog zauważy, iż stan zapalny nie poczynił wielkiego spustoszenia, to leczenie zostanie zakończone. Reszta zależy od pacjenta i jego zaangażowania w codzienną higienę jamy ustnej. Gdyby jednak okazało się, iż zabieg higieniczny nie przyniósł spodziewanych efektów i znacznej poprawy, to dentysta może zaproponować stosowanie specjalnych wkładek dodziąsłowych i płukanek (np. z szałwii). Przy zaawansowanym stanie zapalnym należy przyjmować antybiotyki oraz preparaty podnoszące odporność organizmu. Leczenie zapalenia dziąseł może odbywać się także przy pomocy żelu leczniczego, który pacjent powinien sobie aplikować na chore, obolałe miejsca. Żel należy dokładnie wetrzeć w dziąsło, gdyż substancja lecznicza powinna znaleźć się w kieszonce dziąsłowej. Żel działa przeciwbólowo, zmniejsza obrzęk chorego miejsca oraz zabezpiecza dziąsła przed bakteriami i znacząco przyspiesza gojenie. Gdy zapalanie spowodowało przerost dziąseł to konieczna jest chirurgiczna korekty ich wielkości, gdyż dzięki temu pacjenci mogą utrzymać czystość jamy ustnej. Cały zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu, przy użyciu zwykłego skalpela, noża elektrycznego lub lasera. Kilka porad, które uchronią nas przed zapaleniem dziąseł W naszych artykułach wielokrotnie powtarzaliśmy ten fragment przysięgi Hipokratesa i ponownie to zrobimy mówiąc, iż „lepiej jest zapobiegać niż leczyć”. Pamiętajmy, iż właściwa higiena jamy ustnej może całkowicie wyeliminować stany zapalne dziąseł. Regularne szczotkowanie zębów przynajmniej 3 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku, nitkowanie zębów oraz używanie wykałaczek stomatologicznych pozwolą nam na dokładne oczyszczenie nie tylko zębów, lecz również przestrzeni między zębami. Zwróćmy także uwagę na pastę do zębów oraz szczoteczkę – zbyt twarda szczotka może powodować podrażnienia dziąseł. Nie należy również unikać wizyt w gabinecie stomatologicznym (planujmy je co 6-12 miesięcy, w zależności od indywidualnych potrzeb).   # zapalenie dziąseł # zapalenie przyzębia # paradontoza # choroby dziąseł # odsłonięte szyjki zębowe # higiena jamy ustnej # przyzębica

ból zębów
Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Różne, Zdrowie

Nadwrażliwe zęby – skuteczne porady, by na nowo cieszyć się smakiem potraw bez bólu

/

Dotkliwy ból zębów możemy odczuwać podczas picia zimnych napojów czy jedzenia lodów, ale także niektórych gorących potraw. Nadwrażliwe zęby są bardzo dokuczliwą dolegliwością, a jej przyczyną mogą być złe nawyki higieniczne, ale także wady zgryzu lub mechaniczne uszkodzenie szkliwa. Jak pokazują badania jedna na pięć dorosłych osób cierpi na tę chorobę przyzębia. Warto wiedzieć, w jaki sposób można walczyć, by uporać się z tym trudnym przeciwnikiem. Zachęcamy do zapoznania się z naszym najnowszym artykułem. Co oznacza termin „nadwrażliwe zęby”? Nadwrażliwość zębów jest wynikiem odsłonięcia się zębiny. Zębina, czyli porowata tkanka zęba, jest zbudowana z mikroskopijnych kanalików zwanymi kanalikami zębinowymi, które prowadzą do nerwu. Gdy następuje ich odsłonięcie zęby stają się bardziej narażone na bodźce zewnętrze, np. ciepło czy zimno. Dwie główne rozpoznane przyczyny nadwrażliwości zębów to utrata szkliwa i cofnięte dziąsła. Jakie są przyczyny występowania nadwrażliwych zębów? Osoby zmagające się z tą dolegliwością powinny zwrócić baczną uwagę na niektóre nieprawidłowe nawyki i zachowania, bowiem one sprawiają, iż zęby są osłabione. Zacznijmy od higieny jamy ustnej i szczotkowania zębów szczotką z twardym włosiem. Zbyt intensywne czyszczenie zębów, w dodatku nieprawidłową metodą twardą szczoteczką i mocno ścierającą pastą, zwłaszcza wybielającą przyczynia się do odsłonięcia szyjek zębowych oraz skaleczenia dziąseł. Tym samym zęby stają się bardzo wrażliwe na bodźce czuciowe. Nadwrażliwe zęby mogą stać się także w wyniku częstego i nieprawidłowo wykonanego czyszczenia zębów oraz zabiegów wybielających. Kolejną przyczyną jest nocne, niekontrolowane zgrzytanie zębami, czyli bruksizm. Za nadwrażliwość zębów będzie także odpowiedzialny nagromadzony kamień, który wciska się pod zęby, przez co zostają odsłonięte szyjki. Nieusuwany kamień może z czasem spowodować ruchomość zębów (paradontoza).  Osoby spożywające w dużych ilościach kwaśne potrawy, owoce cytrusowe czy też pijące soki, wino także powinny uważać, gdyż ich regularne spożywanie może spowodować erozję szkliwa, a w związku z tym istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia nadwrażliwości zębów. Wszystkie kwaśne produkty zmieniają odczyn śliny na kwaśny i wtedy szkliwo ulega stopniowej demineralizacji. Nieprawidłowa dieta, niedobór witamin i minerałów mogą sprawić, że nasze zęby będą nadwrażliwe. Nieobojętne dla naszego szkliwa są także różnego typu choroby przewodu pokarmowego, które powodują wracanie treści żołądka do przełyku oraz częste wymioty (np. w przypadku chorych na bulimię). Nadwrażliwe zęby stają się także z wiekiem, w wyniku naturalnego cofania się dziąseł, przez co zostaje odsłonięta zębina. Jak możemy pomóc naszym zębom? Wystarczy odpowiednio zadbać o zęby, by z czasem odczuć ogromną poprawę. Przede wszystkim koniecznie należy wymienić szczotkę z twardym włosiem na tę z miękkim oraz zaopatrzyć się w specjalną pastę do zębów wrażliwych. Pasta/ żel na wrażliwe zęby powinna mieć niski poziom ścieralności – ok. 30 RDA (wskaźnik ścieralności). Jeśli taka informacja nie została zamieszczona na opakowaniu to możemy zrobić bardzo prosty test – wystarczy rozetrzyjmy odrobinę pasty w palcach, gdy wyczujemy drobinki, warto wybrać inną, łagodniejszą. Zwróćmy również uwagę na właściwą technikę mycia zębów. Nie należy zbyt mocno naciskać, bo to wcale nie sprawi, że nasze zęby będą dokładnie oczyszczone, a wręcz przeciwnie zostanie podrażniona, a nawet uszkodzona zębina. Pamiętajmy także o nitkowaniu zębów i przestrzeni międzyzębowych. Warto zaopatrzyć się w aptece w specjalny płyn z fluorem i nim przepłukiwać raz dziennie usta, dzięki czemu zostanie pobudzone stymulowanie mineralizacji. Leczenie nadwrażliwych zębów Pacjenci zazwyczaj lekceważą pierwsze objawy sugerujące, iż mają nadwrażliwe zęby. I to jest ogromny błąd, gdyż nie należy zwlekać z wizytą w gabinecie dentystycznym. Problem nadwrażliwości może rozwiązać usuwanie kamienia, lakierowanie odsłoniętych części korzenia płynem zawierającym fluor (fluoryzacja) i substancjami uszczelniającymi, dzięki czemu nasze zęby będą wzmocnione, a kanaliki zamknięte. Metoda leczenia nadwrażliwości jest także impregnacja, czyli nałożenie na zęby preparatu ochronnego, który działa jak szkliwo w płynie – dostarcza wysoko stężonego wapnia i fosforanów, a tym samym wspomaga reminalizację szkliwa i pomaga neutralizować kwasy produkowane przez bakterie. W przypadku dużych ubytków w szkliwie dentysta może zaproponować wypełnienie kompozytowe. # nadwrażliwe zęby # bruksizm # niedobór witamin i minerałów # paradontoza # choroby przewodu pokarmowego # pasta a wrażliwe zęby # żel na wrażliwe zęby # fluoryzacja # stymulowanie mineralizacji # wypełnienie kompozytowe # impregnacja

higiena jamy ustnej
Nowoczesna stomatologia, Profilaktyka, Różne

Nowe produkty, które ułatwią codzienną higienę jamy ustnej

/

Obecnie dbanie o higienę jamy ustnej jest znacznie prostsze i przyjemniejsze niż kilkanaście lat temu, a to za sprawą ogromnego postępu technologicznego oraz wielu unowocześnień, które przekładają się na nową jakość życia. Tendencja ta jest także doskonale widoczna w profilaktyce oraz higienie jamy ustnej. Liczne wynalazki, nowe produkty służące m.in. do oczyszczania przestrzeni międzyzębowej są niezawodnymi pomocnikami, dzięki którym zyskamy piękny, zdrowy uśmiech. W artykule pragniemy zaprezentować właśnie te rewolucyjne nowe produkty, które pomogą zadbać o zęby zarówno starszym, jak i młodszym pacjentom. Jesteście ciekawi, jak one działają? Z chęcią wyjaśnimy ich funkcjonowanie. Elektryczna nić dentystyczna, czyli do czego służy flosser? Aby mieć piękne, zdrowe zęby samo regularne szczotkowanie nie wystarczy, bowiem szczoteczka dociera zazwyczaj jedynie do trzech z pięciu powierzchni każdego z naszych zębów. Z pomocą w oczyszczeniu trudnodostępnych obszarów przychodzi nitka dentystyczna. Jej użycie niektórym sprawia niemały problem, szczególnie jeżeli zęby są bardzo ciasno ułożone. Część pacjentów właśnie z tego powodu rezygnuje z używania nici dentystycznej, a przecież wystarczy zastąpić ją flosserem. Flosser, ma rękojeść do trzymania, a na niej znajduje się woskowana nić. Flosser bez trudu dotrze do tylnych zębów. Zaletą flossera jest niewielki rozmiar – możemy go nosić w torebce czy plecaku wraz z innymi artykułami higienicznymi. Ponadto jest on niezwykle higieniczny, gdyż nici dentystycznej nie trzymamy w palcach, a gdy mamy flosser jednorazowego użytku to możemy go od razu wyrzucić.  Warto wiedzieć, iż na rynku są także dostępne w sprzedaży elektryczne flossery z wymiennymi główkami, dozownikiem długości nici oraz ostrzem służącym do jej odcinania. Innowacyjne produkty – irygator do płukania zębów Jeśli tak do końca nie jesteście przekonani do flosserów i nici dentystycznej to polecamy inny sprzęt o podobnym zastosowaniu, czyli irygator. Jego zadaniem jest płukanie jamy ustnej. Strumień wodny (woda plus płyn do płukania) jest tak silny, że wypłukuje z przestrzeni międzyzębowych i szczelin wszystkie pozostałości. Irygator z powodzeniem usuwa nawet nagromadzoną na zębach płytkę nazębną. Ma on także dobroczynny wpływ na dziąsła, gdyż przyjemnie je masuje, co jest konieczne w profilaktyce zapalenia i krwawienia dziąseł. Pacjenci korzystający z irygatora są pozytywnie zaskoczeni efektami działania tego sprzętu. Odkąd nabyli irygator nie muszą już używać nici dentystycznych, co skraca czas czyszczenia zębów. Irygatory dobrze spełniają swoje zadanie także przy płukaniu zębów z nałożonym aparatem ortodontycznym. Dokładne wyczyszczenie szczotką trudno dostępnych miejsc jest niemal niemożliwe, a irygator wypłukuje wszystkie pozostałości z pokarmów. Rewelacyjne efekty czyszczenia zębów, dzięki aplikacjom mobilnym Współczesny człowiek nie wyobraża sobie życia bez smartfonu, korzystamy z niego w autobusie, na przystanku, w sklepie – zamawiamy produkty, sprawdzamy wiadomości czy prognozę pogody. Dlaczego zatem nie skorzystać z tego urządzenia w trakcie mycia zębów? Oczywiście nie mamy na myśli jednoczesnego surfowania w interniecie i szczotkowania czy nitkowania zębów, ale użycie specjalnych aplikacji – dla dzieci i dla dorosłych, które pomogą nam w utrzymaniu higieny jamy ustnej. Wśród aplikacji znajdują się takie, odtwarzające dokładnie przez 2 minuty muzykę – jest to dokładnie tyle, ile potrzeba, aby zęby zostały starannie wyszczotkowane. Rodzice niejednokrotnie spotkali się z sytuacją, iż ich pociechy, chciały bardzo szybko i powierzchownie umyć ząbki, a gdy będzie włączona aplikacji i z telefonu będą rozbrzmiewać ulubione piosenki czy też fragmenty bajek to mycie ząbków stanie się zabawą, a nie przykrym obowiązkiem. Niektóre firmy zsynchronizowały swoje elektryczne szczoteczki do zębów czy elektryczne irygatory z aplikacjami mobilnymi, zatem w trakcie mycia zębów otrzymamy informacje i ostrzeżenia, gdy za mocno będziemy naciskać na dziąsła lub też gdy ominiemy wybrany obszar. Możemy wybrać sobie odpowiedni plan czyszczenia nastawiony na usuwanie płytki i kamienia nazębnego, dbanie o dziąsła czy też wybielanie zębów. Takie aplikacje mobilne pełnią rolę wirtualnego personalnego trenera dentystycznego. Płyn barwiący zęby – zabawa i higiena jamy ustnej w jednym! Niejednokrotnie w swoich artykułach wspominaliśmy, jak istotna jest dbałość o zęby mleczne, gdyż dzięki temu można uniknąć wielu problemów w dorosłych życiu. Co jednak zrobić, gdy nasza pociecha niechętnie szczotkuje zęby lub też nie robi to prawidłowo? Odkładający się osad na płytce jest sprzyjającym środowiskiem dla rozwoju bakterii, które skutecznie niszczą szkliwo, a tym samym może rozwijać się próchnica. Rozwiązaniem jest płyn barwiący osad na zębach za sprawą którego na zębach uwidaczniają się miejsca, gdzie nagromadziła się płytka. Kropelki płynu wystarczy wlać do wody, a po przepłukaniu ust roztworem na zębach pojawi się niebieski osad, dzięki czemu zarówno maluch, jak i jego opiekunowie widzą, jakie miejsca wymagają intensywnego szczotkowania. Płyn motywuje dzieci do starannej higieny oraz zachęca, aby je regularnie myć. Stosowanie kropelek, barwiących osad nazębny, można połączyć z innymi metodami, np. używaniem aplikacji mobilnej, utrwalającymi nawyk częstego mycia zębów. Warto na bieżąco śledzić obecne na rynku nowe produkty związane z branżą stomatologiczną, gdyż ich codzienne używanie zapewni naszym zębom olśniewający wygląd i zdrowie. # nowe produkty # elektryczna nić dentystyczna # irygator # aplikacje mobilne # płyn barwiący osad nazębny

migrena
Różne, Zdrowie

Ból głowy a zęby

/

Każdy z nas raz na jakiś czas (oby jak najrzadziej) doświadcza uporczywego bólu głowy, który uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Zazwyczaj przyczyn doszukujemy się w zmianie pogody, stresującym trybie życia, zmęczeniu i niewyspaniu, tłumaczymy go także kłopotami z zatokami lub też migreną. Poprawę samopoczucia przynosi nam dopiero zażycie tabletki przeciwbólowej, ale przecież to nie jest dobre rozwiązanie. Za przyczyną bólu głowy mogą stać zęby, choroby jamy ustnej czy też nieprawidłowe nawyki, dlatego leczenie rozpocznijmy od wizyty w gabinecie stomatologicznym. Co może powodować ból głowy? Ból głowy może być spowodowany takimi czynnikami jak, m.in.: wyrastający ząb mądrości, bruksizm, nieświadome zagryzanie policzków, pojedyncze ubytki i rozwijająca się próchnica. Lista ta jest długa, a objawy bardzo łatwo można pomylić z migreną lub stanem zapalnym zatok. W naszym artykule omówimy kilka przyczyn bólu głowy, zapraszamy do zapoznania się z nim. Próchnica a ból głowy Zaawansowana próchnica może prowadzić do infekcji bakteryjnych, ukruszeń, złamań lub nawet całkowitego rozpadu korony zęba. Gdy korona zęba zostaje uszkodzona odsłaniają się nerwy, które mają nieustanny kontakt z różnymi czynnikami, np. ciepłym i zimnym jedzeniem oraz piciem. Podrażniony przez zimny napój lub wdychane ciepłe powietrze nerw od razu reaguje, wysyłając sygnał bólowy do różnych części twarzy. Tym samym zaczynamy odczuwać nieprzyjemny ból głowy. Przyjmowanie tabletek przeciwbólowych będzie doraźnym działaniem, skutecznym tylko przez moment, aby raz na zawsze pozbyć się bólu konieczna jest rekonstrukcja zęba lub leczenie kanałowe. Groźny bruksizm Współczesny człowiek żyje w ciągłym pośpiechu, w biegu, zmagając się z różnymi stresującymi sytuacjami na co dzień. Aby odreagować często mimowolnie wykonujemy określone czynności, które mają negatywny wpływ na stan naszej jamy ustnej, np. zaciskamy zęby czy przygryzamy policzki. Jednym z takich szkodliwych nawyków jest bruksizm, czyli nieświadome zgrzytanie zębami w nocy. Bruksizm nie tylko jest kłopotliwy dla innych osób, z którymi śpimy, lecz również ma bardzo przykre konsekwencje dla zdrowia i stanu naszych zębów, gdyż powoduje: rozchwianie zębów, starcie koron, spękanie szkliwa, stany zapalne. Jednocześnie każdej z tych dolegliwości towarzyszy przewlekły i nieraz uporczywy ból głowy. Bruksizm często jest niezdiagnozowany, a pacjenci nawet nie zdają sobie sprawy z tej przypadłości. W leczeniu bruksizmu niezbędne jest podjęcie leczenia ortodontycznego lub też noszenie na noc specjalnejszyny chroniącej zęby. Zażywanie tabletek przeciwbólowych w tym przypadku mija się całkowicie z celem. Ból głowy po wyrwaniu zęba Usunięcie chorego zęba przez wielu jest uznawane za koniec kłopotów i pożegnanie się z bólem, jednakże w rzeczywistości może być całkiem inaczej. Tuż po ekstrakcji może wystąpić ból głowy, który będzie skutkiem efektu Godona. Efekt Godona pojawia się, gdy brakuje jednego zęba, a te sąsiadujące z ubytkiem, tracą swoje naturalne podparcie, następuje ich rozchwianie, a finalnie dochodzi do ich wysuwania się z zębodołu. W jamie ustnej zmienia się także rozłożenie sił. Pacjenci po wyrwaniu zęba zaczynają np. nadmiernie eksploatować zęby przednie i tym samym są one bardzo szybko ścierane. Przeciążenia stawu skroniowo-żuchwowego a ból głowy Za przeciążenia stawu skroniowo-żuchwowego są odpowiedzialne nawet pojedyncze ubytki. Dolegliwość ta charakteryzuje się trzaskami w stawach podczas jedzenia lub ziewania. Warto pamiętać, iż wszelkiego rodzaju napięcia, przeciążenia i przesunięcia zębów mogą powodować bóle głowy, stąd też tak istotna jest nasza troska i dbałość o stan jamy ustnej. Powracające bóle głowy są sygnałem ostrzegawczym i nie należy ich bagatelizować. Nieleczone zęby, zaatakowane przez próchnicę i infekcje mogą oprócz bólu doprowadzić do schorzeń serca, nerek, płuc, a także do zmian nowotworowych w obrębie jamy ustnej, dlatego tak istotne jest, aby regularnie odwiedzać swój gabinet stomatologiczny.   # ból głowy # migrena # bruksizm # próchnica # ząb mądrości # efekt Godona # staw skroniowo-żuchwowy

stomatolog
Ogólnie, Różne

Czym się różni dentysta od stomatologa?

/

W powszechnym rozumieniu „dentysta” i „stomatolog” to terminy oznaczające lekarza leczącego nasze zęby, jednakże tak naprawdę zawody te nieco różnią się od siebie. Na czym polega ta różnica i jakie to ma dla nas, pacjentów znaczenie? Na ten temat możecie przeczytać w najnowszym artykule. Jeden zawód, różne nazwy? Różnicy przede wszystkim należy doszukiwać się w samej nazwie, bowiem słowo „stomatologia” wywodzi się od greckiego wyrazu „stoma”, oznaczającego usta, drugi zaś człon “logia” to nauka, natomiast „dentystyka” pochodzi od łacińskiego „dens” – ząb. Zatem w wielu krajach to rozróżnienie jest w użyciu i dentysta będzie specjalistą zajmującym się wyłącznie zębami, a stomatolog leczy nie tylko zęby, ale także choroby przyzębia, błony śluzowej oraz innych tkanek jamy ustnej. Dawniej w Polsce też tak było, jednak wraz z przystąpienie naszego kraju do Unii Europejskiej nastąpiło ujednolicenie nazewnictwa. Obecnie po zakończeniu studiów stomatologicznych i zdaniu państwowego egzaminu otrzymuje się tytuł lekarza dentysty. Zadania lekarza dentysty Warto przytoczyć treść Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty: “Wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń (zdrowotnych, …) w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych.” Jak widzimy, zarówno lekarz stomatolog, jak i lekarz dentysta zajmują się badaniem stanu zdrowia, diagnozują choroby oraz im zapobiegają, leczą i rehabilitują chorych, udzielają porad lekarskich oraz wydają obiektywne i profesjonalne opinie oraz orzeczenia lekarskie dotyczące nie tylko zębów, ale całej jamy ustnej pacjenta. Kontrowersyjna zmiana nazwy zawodu po wejściu do UE Wspomniana wcześniej kwestia zmiany nazwy stomatologa na dentystę spotkała się z ogromnym sprzeciwem samych lekarzy, którzy poczuli się dotknięci tę degradacją. Tym bardziej, że przecież ich studia i nauka przyniosły zdobycie uprawnień i wiedzy na temat profilaktyki i leczenia całej jamy ustnej, a nie tak jak w przypadku dentystów – wyłącznie zębów. Protesty lekarzy na dzień dzisiejszy nie przyniosły spodziewanego efektu, bowiem nic nie wskazuje na to, aby w najbliższym czasie rozwiązano ten węzeł gordyjski. Obecnie lekarz dentysta to właśnie stomatolog w dawnym rozumieniu. Dlaczego ciągle niektórzy lekarze posługują się tytułem stomatologa? Na niektórych tabliczkach przy gabinetach stomatologicznych możemy zobaczyć napis „lekarz stomatolog” obok innych lekarzy dentystów. Zapewne co poniektórzy będą się zastanawiać, skąd taka terminologia i czy jest ona prawidłowa? Jak najbardziej jest ona prawidłowa, gdyż przed ujednoliceniem, czyli przed 2002 rokiem kończący studia lekarze otrzymywali tytuł „lekarza stomatologa” , zatem jeśli dana osoba uzyskała takie uprawnienia to ma prawo posługiwać się nazwą „lekarz stomatolog”. Dentysta, stomatolog: czy można obie te nazwy stosować zamiennie? Zgodnie z polskim prawem tak. Ale warto uważać, gdy będziemy musieli skorzystać z pomocy dentystycznej np. w Wielkiej Brytanii czy Austrii, gdyż w niektórych krajach powiedzenie o stomatologu „dentysta” może zostać uznane za obraźliwe.  Także w polskich gabinetach stomatologicznych gdy widnieje napis „lekarz stomatolog” to bardziej preferowana będzie właśnie taka tytulatura. Nieważna nazwa, istotne są umiejętności Należy podkreślić niezależnie czy dany specjalista będzie się posługiwał tytułem „lekarza stomatologa” czy „lekarza dentysty” to najważniejsze są jego umiejętności, profesjonalizm i doświadczenie, bowiem one mają bezpośredni wpływ na stan naszych zębów i jamy ustnej.Gdy Studia stomatologiczne i specjalizacja Aby móc posługiwać się tytułem „lekarza dentysty” należy ukończyć 5letnie studia medyczne, w trakcie których studenci poznają nie tylko teorie, ale również mają zajęcia praktyczne z pacjentami. Pełne prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty uzyskują absolwenci studiów, którzy oprócz wszystkich egzaminów dyplomowychi oraz LDEK – Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego (do 2012 nazywany był on Lekarsko-Dentystycznym Egzaminem Państwowym) odbyli jeszcze 12-miesięczny praktyczny staż. Młody lekarz może przyjmować i leczyć pacjentów bez konieczności wyboru specjalizacji (np. protetyka, endodoncja, itp.). Zainteresowani określoną dziedziną lekarze zamiast specjalizacji często wybierają dodatkowe (płatne) kursy i szkolenia, dzięki którym mogą pogłębić swoją wiedzę  na dany temat, by w końcu stać się ekspertem.   # stomatolog # dentysta # dentystyka # studia # specjalizacja # stomatologia

proteza zębowa
Protezy zębowe, Różne

Trzecie zęby – czyli jak szybko można przyzwyczaić się do protezy zębowej? Pomocne wskazówki

/

Gdy pierwszy raz założymy naszą protezę zębową (tzw. trzecie zęby) możemy poczuć się nieco dziwnie, od razu pojawią się wątpliwości dotyczące codziennych czynności, które wcześniej nie sprawiały nam żadnych trudności, a teraz wymagają od nas wprawy i przyzwyczajenia się do obcego przedmiotu, znajdującego się w naszej jamie ustnej. Proteza zębowa gwarantuje młodszy wygląd, nieskrępowany śmiech i bezproblemowe żucie, dlatego warto przekonać się do niej. Doskonale zdajemy sobie sprawę, iż pacjenci noszący swoje nowe, trzecie zęby muszą uzbroić się w cierpliwość i dać sobie trochę czasu, ale w efekcie końcowym odczują znaczne polepszenie samopoczucia w każdej, codziennej sytuacji. Pierwsze chwile po założeniu protezy zębowej Na początku po założeniu protezy zębowej masz prawo obawiać się mówić i jeść, jest to naturalne, bowiem w ustach znajduje się obce ciało. Najważniejsze jest jednak, aby jak najszybciej „zaprzyjaźnić się” z protezą i przezwyciężyć strach. Istotne, aby trzecie zęby były mocowane i noszone przez cały czas, także w nocy, wówczas błona śluzowa jamy ustnej zyska większą odporność, a podniebienie i szczęka pozostaną aktywne. Niektórzy pacjenci martwią się, czy faktycznie uda im się oswoić się z protezą zębową, jednak zapewniamy, iż tak naprawdę jest to jedynie kwestia czasu. Trzecie zęby ułatwiają egzystencję milionom. Dobrze dobrana proteza zębowa oraz odpowiednie mocowanie sprawią, iż postronne osoby nawet nie zauważą, iż nie są to nasze naturalne zęby. Pierwszy miesiąc z „trzecimi zębami” Dzień 1: Na początku trzecie zęby to dla pacjentów wielka niewiadoma. W głowie kotłują się myśli, czy sprostamy wyzwaniu i nauczymy się z nimi żyć? Oczywiście że tak! Co więcej, później nie będziemy chcieli rozstawać się z naszą protezą zębową. Aby szybciej przyzwyczaić się do protezy warto przez pierwsze dni zrezygnować z trudnych do gryzienia potraw i spożywać wyłącznie miękkie pokarmy, które są delikatne dla dziąseł. Dzień 2 – 14: Jeśli zaobserwujecie u siebie zwiększony przepływ śliny i lekkie odciski w trakcie przyzwyczajania się jamy ustnej do protezy to nie ma powodów do obaw. W złagodzeniu odcisków pomoże przepłukiwanie ciepłą osoloną wodą oraz stosowanie żeli kojąco-regenerujących do dziąseł. Pamiętajmy jednak, iż proces gojenia trwa nieco dłużej, jeśli nosimy pełną protezę lub jeśli dentysta niedawno usunął nam zęby. Dzień 15 – 29: Półmetek miesiąca. Powoli przyzwyczajamy się do obecności protezy zębowej, ale ciągle należy trenować i ćwiczyć mowę oraz spożywanie pokarmów z protezą. Odciski stają się coraz mniejsze, a także znacznie zmniejszył się ślinotok. W tym momencie możecie spróbować zastosować jeden z produktów wspomagających mocowanie protezy, dzięki czemu zwiększy się jej dopasowanie i komfort noszenia. Dzień 30: Miesiąc noszenia protezy już za nami! Gratulacje! Jesteście na bardzo dobrej drodze ku pełnej akceptacji protezy, niedługo stanie się ona waszą częścią. Warto także pamiętać o regularnych kontrolach dentystycznych nowych zębów. Jak pić i jeść pokarmy z protezą zębową– 8 wskazówek Pacjenci często zastanawiają się, czy trzecie zęby nie przeszkadzają w spożywaniu niektórych produktów oraz czy są osadzone prawidłowo, tak aby normalnie gryźć także twardsze pokarmy? A może należy wybierać bardziej miękkie potrawy? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, bowiem jest to uzależnione od wielu czynników, w tym od tego, jaki materiał został użyty do wykonania protezy zębowej oraz czy jest ona całkowita czy częściowa. Na początku noszenia protezy zębowej podczas żucia można odczuwać niewielki dyskomfort. Nie bądźmy zdziwieni, gdy odkryjemy, że nasze doświadczenia smakowe są nieco ograniczone lub zmienione – fakt ten wynika z tego, iż nerwy smakowe podniebienia są częściowo przykryte płytką podniebienną protezy. W krótkim czasie zmysł smaku powinien zaadaptować się do nowej sytuacji, a ulubione dania będą z pewnością smakowały równie dobrze jak poprzednio. Trzecie zęby: 8 wskazówek dotyczących jedzenia z protezą zębową – Należy zwracać uwagę, aby podczas żucia szczęka była równomiernie obciążona, tzn. nie żuć z jednej strony, dzięki czemu proteza będzie równomiernie dociskana i nie będzie się zsuwać. – Należy starać się podczas gryzienia używać kłów i zębów trzonowych. – Zachowajmy ostrożność podczas spożywania gorących potraw i napojów. W związku z tym, iż górna proteza szczękowa przykrywa część podniebienia to jak gorąca jest temperatura odczujemy dopiero w gardle, przez co możemy się poparzyć. – Przez pierwsze dni starajmy się zrezygnować z jedzenia bułek, jabłek i tzw. wyrywaczy plomb. – Nie poleca się również spożywania dań bardzo zimnych lub mocno przyprawionych. – Należy spożywać raczej miękkie, łatwe do pogryzienia potrawy, które nie będą podrażniały wrażliwej śluzówki jamy ustnej. – Bardzo często pod protezą zębową gromadzą się resztki jedzenia, dlatego warto na początku  unikać twardych artykułów spożywczych, takich jak: orzechy, ziarna lub sałatki z surowych warzyw. – Zadbajmy o odpowiednią higienę jamy ustnej, pamiętajmy o dokładnym czyszczeniu protezy, co pozwoli nam zapobiec tworzeniu się odcisków bądź podrażnień. Mówienie z protezą zębową – 7 wskazówek Wiadomo, iż na początku możemy mieć trudności z mówieniem i właściwym artykułowaniem głosek. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak skomplikowaną czynnością jest formowanie dźwięku, gdyż w trakcie tego procesu biorą udział różne mięśnie, które z biegiem lat optymalnie się do siebie dopasowały. Teraz sekwencje ruchowe muszą się dostosować do protezy zębowej – stanie się to bardzo szybko, niezależnie od wieku pacjenta. Problemy mogą pojawić się zwłaszcza przy wypowiadaniu głosek syczących, które na początku będą brzmiały nieco dziwnie, a wymowa takich zgłosek jak „p”, „pf” może być utrudniona. Jednak zgodnie z przysłowiem „trening czyni mistrza”. Należy jak najwięcej i jak najczęściej mówić i czytać na głos, dzięki czemu mowa stanie się wyraźna i płynna. Koniecznie należy czytać na głos artykuły w gazetach czy też fragmenty książek, a znajomi czy rodzinna powinni ocenić, czy brzmimy naturalnie i tak jak wcześniej. Niektóre osoby noszące trzecie zęby w pierwszych dniach nieco inaczej postrzegają swój własny głos. Jest to związane ze zmianą przenoszenia dźwięków w obszarze kości szczęki i czaszki. Tak naprawdę jednak głos brzmi tak samo. Podczas mówienia z założoną protezą mogą pojawić się „chrupiące” bądź „klikające” odgłosy – nie należy się nimi przejmować czy stresować, gdyż są one najczęściej niezauważone przez innych ludzi. 7 wskazówek dotyczących mówienia z protezą zębową: – Należy pamiętać, aby przed mówieniem mocno docisnąć zęby do siebie, dzięki temu proteza będzie prawidłowo dopasowana. – Tuż przed rozpoczęciem mówienia warto przełknąć ślinę – niektóre osoby w trakcie przyzwyczajania do protezy mogą cierpieć na nadmierną

zęby mleczne
Profilaktyka, Stomatologia dziecięca, Usługi stomatologiczne

Lapisowanie zębów u dzieci – czy warto?

/

Jednym z zabiegów, który należy przeprowadzić, aby zahamować rozwój próchnicy u małych pacjentów jest lapisowanie. Lapisowanie, czyli inaczej impregnacja to zabieg polegający na naniesieniu na zęby azotanu srebra, który sprawia, iż zmiany próchnicowe się cofają, a tkanki zębowe z powrotem się utwardzają. Kiedy lapisowanie zębów mlecznych będzie konieczne? Jak przebiega i czy jest to bezpieczny zabieg? Jakie są skutki uboczne i wady lapisowania zębów? Na te i inne pytania możecie znaleźć odpowiedzi w naszym najnowszym artykule! Zęby mleczne też wymagają leczenia! Pierwsze zęby mleczne pojawiają się w jamie ustnej malucha już około 5-6 miesiąca życia. Do około 3 roku życia dzieci mają już widoczne wszystkie zęby mleczne. Rodzice bardzo często bagatelizują problem leczenia mleczaków, a swoje zachowanie błędnie tłumaczą, że i tak te zęby wypadną. Ich niefrasobliwe zachowanie może prowadzić do wielu chorób w dorosłym życiu dziecka, bowiem stan zdrowia zębów mlecznych u dziecka ma wpływ na rozwój kości żuchwy i szczęki, a także pojawiające się później zęby stałe. Ponadto, warto pamiętać, iż mleczaki są z reguły słabiej zmineralizowane niż zęby stałe, dlatego próchnica atakuje je szybciej i może prowadzić do niebezpiecznych powikłań, takich jak ropne zakażenia czy konieczność przyjmowania antybiotyków. Na czym polega lapisowanie? Impregnacja ubytku to nasycenie związkami chemicznymi próchnicowo zmienionych tkanek zęba. Stomatolog w tym celu używa dwóch związków: azotanu srebra lub chlorku cynku. Najczęściej stosuje się ten pierwszy, ze względu na jego skuteczność. Ciekawostką jest fakt, iż to właśnie azotanowi srebra zabieg zawdzięcza swoją nazwę – lapis jest handlową nazwą tego związku. Jak działają związki użyte w trakcie lapisowania? Kiedy lapisowanie jest wskazane? Związki chemiczne wykorzystywane do lapisowania cechują się dwojakim działaniem. Po pierwsze są bakteriobójcze, po drugie wspomagają mineralizację, a więc przyczyniają się do wzmocnienia  rozmiękłych tkanek zęba. Ubytki takie są powszechne u małych pacjentów, u których została zdiagnozowana próchnica butelkowa. Ten rodzaj próchnicy jest bardzo groźny dla zębów ze względu na gwałtowny przebieg powodujący w bardzo krótkim czasie całkowite zniszczenie koron zębów. Próchnica butelkowa atakuje zwłaszcza zęby sieczne. Wskazaniem do wykonania lapisowania są rozległe płaskie ubytki próchnicowe, w których z różnych powodów nie ma możliwości założenia wypełnienia, czyli tzw. plomby. Ma to miejsce np. wtedy, gdy ze względu na duże zniszczenie zęba pojawia się ryzyko, że tradycyjne wypełnienie może się nie utrzymać. Lapisowanie jest też zalecane, gdy mały pacjent niechętnie chce współpracować ze stomatologiem, jest niecierpliwy. Wtedy też łatwiej jest namówić malucha na szybki i bezbolesny zabieg impregnacji niż męczyć się z wykonaniem pełnego wypełnienia.  Jeśli zaistnieje taka konieczność lapisowanie może zostać przeprowadzone już w bardzo wczesnym wieku. Jak przebiega zabieg lapisowania? Lapisowanie jest bezbolesne, całkowicie bezpieczne. Polega ono na wcieraniu w próchnicowo zmieniane tkanki dwóch roztworów jeden po drugim. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, najczęściej stosowanym roztworem jest azotan srebra, który można strącać można z użyciem np. płynu Lugola. Zabieg jest poprzedzony dokładnym oczyszczeniem mechanicznym zęba z nalotów oraz osuszony. Lekarz musi także odizolować błonę śluzową od przypadkowego kontaktu z roztworem impregnującym. Następnie 40-procentowy roztwór azotanu srebra wciera się przez około 2-3 minuty w dotknięty próchnicą ząb mleczny. Po tym ząb jest osuszany i wciera się w niego tzw. strącalnik, np. sól kuchenną, eugenol czy kwas pirogalusowy. W wyniku tych zabiegów na zębie pojawia się białczan srebra, odporny na próchnicę, o działaniu antybakteryjnym. Nie należy niepokoić się, gdy po zabiegu zaobserwujemy, iż zęby naszego malucha stały się czarne, jest to całkowicie normalne, bowiem pod wpływem wytrącającego się srebra ząb zmienia swój kolor. Zaczernienie zęba pojawia się tylko tam, gdzie było ognisko próchnicy. W trakcie zabiegu nie pociemnieją pozostałe zęby. Czy lapisowanie należy powtarzać? Zabieg lapisowania powinien być przeprowadzony w cyklu składającym się z trzech wizyt (odstępy tygodniowe). Na każdej z wizyt lekarz impregnuje wszystkie wymagające tego zęby. Bardzo często ze względu na wygodę i oszczędność czasu, dentyści wykonują lapisowanie trzykrotnie podczas jednej wizyty. Należy pamiętać, iż impregnacja nie jest trwała i wymaga powtórzenia po około 3 miesiącach, a następnie po pół roku od pierwszego zabiegu. Czy zabieg lapisowania jest refundowany przez NFZ? Lapisowanie zębów mlecznych jest procedurą, która może zostać wykonana u dzieci do 18 roku życia w ramach świadczeń finansowanych z Narodowego Funduszu Zdrowia. Zalecenia po zabiegu lapisowania Po zakończeniu zabiegu koniecznie rodzice muszą zwrócić uwagę, aby ich pociecha nic nie jadła, ani nie piła przez kolejne dwie godziny po wyjściu z gabinetu stomatologicznego. Warto także zadbać o zmianę starych i nieprawidłowych nawyków higienicznych, gdyż pielęgnacja jamy ustnej ma ogromne znaczenie w zatrzymaniu próchnicy. Sam zabieg lapisowania w zamierzeniu ma zmniejszyć dynamikę procesu próchnicowego, nie uleczy on zębów i nie przywróci utraconych tkanek zęba, dlatego z czasem powstałe ubytki próchnicowe powinno się wypełniać odpowiednimi materiałami stomatologicznymi. Zalety i wady lapisowania zębów Przede wszystkim największą zaletą jest fakt, że jest to zabieg szybki i bezbolesny. Nawet najbardziej nieskłonne do współpracy dzieci w końcu dają się namówić na “pomalowanie” ząbków. Związki chemiczne wykorzystane w trakcie lapisowania pomagają w zahamowaniu procesu próchnicowego, a zęby mogą przetrwać i nie trzeba ich usuwać. Z czasem, gdy dzieci staną się bardziej odważne i przekonają się do lekarza i leczenia stomatologicznego to warto zalapisowane zęby zabezpieczyć odpowiednim wypełnieniem (o ile pozwalają na to warunki). Zatem lapisowanie pomaga zachować zęby mleczne, tak aby jak najdłużej utrzymywały przestrzeń dla zębów stałych. Największą wadą lapisowania jest zmiana koloru zębów na czarny, gdyż najczęściej stosowany i najskuteczniejszy środek impregnujący (azotan srebra) powoduje przebarwienie zębów na ciemny czarny, ciemnobrunatny kolor. Na szczęście przebarwienie pojawia się tylko w miejscach dotkniętych próchnicą. Zdrowe zęby pozostają bez zmian w zabarwieniu. Obecnie na rynku istnieją także takie preparaty, które nie mają działania przebarwiającego zęby, a zabieg z ich użyciem to tzw. bezbarwne lapisowanie. Ich skuteczność jednak w porównaniu do azotanu srebra jest znacznie mniejsza. W bezbarwnym lapisowaniu stosuje się 30–50% roztwór chlorku cynku, który ma białe zabarwienie. Innym minusem lapisowania jest fakt, iż ma ono jedynie hamować lub spowalniać próchnicę, a nie leczyć. Lapisowanie nie przywróci utraconych tkanek oraz funkcji zębów. # lapisowanie # impregnacja # próchnica #zęby mleczne # próchnica butelkowa

Zęby
Anatomia, Ogólnie

Budowa zęba – co warto wiedzieć jako pacjent

/

Zęby są bardzo ważnym elementem naszego organizmu, służą nie tylko do rozdrabniania pokarmów, rozgryzania, lecz również – jeśli są zadbane i zdrowe – stanowią naszą najpiękniejszą, bo naturalną ozdobę, o czym często zapominamy, bagatelizując kwestię higieny jamy ustnej. Warto wiedzieć z jakich części są zbudowane nasze zęby. Wiele osób, gdy słyszy termin „budowa zęba” to od razu oczami wyobraźni widzi schemat doskonale znany ze szkolnych podręczników, na którym zaznaczono miazgę, szkliwo i zębinę. Jest to nieco uproszczona wersja, bowiem budowa zęba jest o wiele bardziej skomplikowana, gdyż dzielimy ją na anatomiczną i histologiczną. Jakie elementy zęba należą do budowy anatomicznej, a jakie do histologicznej? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Budowa zęba: ile zębów ma człowiek? Dorosły człowiek w swojej jamie ustnej posiada od 28 do 32 zębów. Po 8 siekaczy (w każdym łuku po 2 siekacze przyśrodkowe – tzw. jedynki, 2 siekacze boczne – tzw. dwójki), 4 kły (po 2 „trójki”), 8 przedtrzonowców (po dwie „czwórki” i „piątki” w łuku) i od 8 do 12 trzonowców (dwie „szóstki” i „siódemki” i u niektórych dwie „ósemki” w łuku). Dzieci mają tylko 20 zębów, których funkcje są takie same, jak u osoby dorosłej. W uzębieniu mlecznym nie ma zębów przedtrzonowych i nigdy nie występują trzecie zęby trzonowe. W każdym łuku zębowym znajdują się 4 siekacze (dwie „jedynki” i dwie „dwójki”), dwa kły (czyli inaczej „trójki”) i 4 zęby trzonowe (po dwie „czwórki” i „piątki”). Budowa zęba – budowa anatomiczna  Część widoczna z jamy ustnej to korona, w dziąśle znajduje się druga część zęba, czyli korzeń. Pomostem łączącym oba te elementy jest szyjka zębowa. Korona jest najtwardsza częścią zęba, pokrywa ją szkliwo zęba. Korzeń jest częścią zęba ukrytą pod dziąsłem, umocowaną w zębodole w kości żuchwy lub szczęki za pomocą włókien ozębnej. Zęby mogą mieć od 1 do 3-4 korzeni, choć zdarzają się takie, które mają ich znacznie więcej. Pomiędzy korzeniami występuje fizjologiczne rozwidlenie zwane bifurkacją. Długość korzenia oraz jego pole powierzchni ma znaczenie w przypadku stabilności zębów, gdyż im dłuższy korzeń i im większa liczba korzeni w zębie, tym jest on stabilniejszy w zębodole. Warto dodać, iż korzenie mogą mieć także różne kształty i rozmiary. Budowa zęba – budowa histologiczna Na wstępnie należy zaznaczyć, iż bez względu na to, czy mowa o stałym czy też mlecznym zębie, w każdym rozróżniamy dokładnie te same tkanki. Wnętrze zęba wypełnia tzw. komora, czyli wolna przestrzeni oraz kanał korzeniowy, w którym znajduje się miazga – żywa, unerwiona i unaczyniona tkanka. Biorąc pod uwagę ułożenie poszczególnych tkanek, zęby tworzą szkliwo, zębina oraz cement. Szkliwo Na powierzchni ząb jest otoczonym cienką (jej grubość nie przekracza 2 mm), ale bardzo twardą tkanką – jest ona nawet twardsza niż kość. Szkliwo pokrywa całą koronę, aż od szyjki. W skład szkliwa wchodzą w 99 proc. związki nieorganiczne, pozostały 1 proc. to woda i związki organiczne. O szkliwo musimy szczególnie dbać, gdyż jest ono wytwarzane tylko raz, w trakcie rozwoju zęba (tzw. odontogenezy). Komórki zwane ameloblasty są odpowiedzialne za jego produkcję. Gdy ząb przestaje rosnąć, również zostaje kończona produkcja szkliwa, tym samym w razie uszkodzeń szkliwa nie ma ono możliwości odbudowania. Szkliwo to tkanka nieunerwiona i nieunaczyniona, co więcej, nie zawiera również komórek, dlatego gdy stomatolog wierci w nim nie odczuwamy bólu. Ścieranie szkliwa jest także bezbolesne, a tym samym tak niebezpieczne i szkodliwe. Zębina Kolejną tkanką, która jest zaliczana do budowy histologicznej zębów, jest zlokalizowana tuż pod szkliwem zębina. Zębina przypomina kość, jest jednak bardziej miękka od szkliwa, przez co łatwiej dochodzi do rozwoju w niej próchnicy. Zębina, gdy nie jest chroniona przez szkliwo lub materiał wypełniający, ulega ścieraniu. Zębina jest rdzeniem zęba. W obrębie korony jest ona pokryta szkliwem, a w części korzeniowej cementem. W 20 proc. zbudowana jest ona z substancji organicznych, przede wszystkim z włókien kolagenowych oraz w 70 proc. z srebrochłonnych, które otoczone są przez związki mineralne (dwuhydroksyapatyt). Zębina w przeciwieństwie do szkliwa ma wypustki komórek i włókna nerwowe, za sprawą których pacjent może odczuwać ból, jeśli występuje w niej próchnica i gdy jest ona usuwana w trakcie zabiegu stomatologicznego. Wyróżnia się 3 rodzaje zębiny: – zębina pierwotna (pierwszorzędowa) – powstaje w trakcie rozwoju zęba, przestaje być wytwarzana, gdy wierzchołek korzenia zęba w pełni się wykształci; – zębina wtórna – jej produkcja zaczyna się, gdy ząb przestanie już rosnąć i jest ona wytwarzana aż do końca naszego życia; – zębina trzeciorzędowa – jej rozwój jest spowodowany psuciem się zębów, stąd też bywa nazywana odczynową lub naprawczą. Miazga Jedyną żywą tkanką w zębie jest miazga. Znajduje się ona tuż pod zębiną. Miazga jest doskonale unaczyniona i unerwiona. Jest ona zbudowana z substancji podstawowej, w której są zanurzone komórki i włókna. Miazga ma kilka bardzo istotnych funkcji: – odżywczą, gromadzi substancje odżywcze i tlen, niezbędne do prawidłowego rozwoju zęba, – czuciową – rejestruje ból i uruchamia działania obronne, mające na celu jego zlikwidowanie, – obronna- wynika z wcześniejszej funkcji, w momencie zagrożenia zostaje uruchomiona produkcja dodatkowych warstw zębiny, przez co można ją odizolować od źródła bakterii. Cement Ostatnią częścią zęba jest cement korzeniowy, czyli kostniwo. Jego nazwa wynika z budowy, bo przypomina kość. Kostniwo jest zbudowane jest zarówno substancji organicznych, jak i nieorganicznych. Zalicza się go do tkanek przyzębia, czyli tkanek utrzymujących ząb w zębodole. Jego cienka warstwa pokrywa powierzchnię korzenia zęba, a jego zewnętrzne warstwy sąsiadują z ozębną. Włókna kolagenowe docierające do cementu dodatkowo zwiększają stabilność zęba w zębodole. Cement dzieli się na komórkowy i bezkomórkowy.   # budowa zęba # budowa anatomiczna # budowa histologiczna # szkliwo zęba # zębina # miazga zęba # cement korzeniowy #  kostniwo

zdrowe zęby i dziąsła
Ogólnie, Zdrowie

Witaminy na zdrowe zęby i dziąsła

/

Wiele osób zwraca uwagę na higienę jamy ustnej: szczotkowanie zębów po każdym posiłku, nitkowanie czy też regularnie odwiedza gabinet stomatologiczny, jednakże bagatelizuje kwestię właściwego odżywiania, tym samym niepotrzebnie naraża się na choroby dziąseł. Jakie produkty należy włączyć do diety, aby nasz organizm miał wszystkie niezbędne witaminy i minerały na zdrowe zęby i dziąsła? Czym grozi niedobór poszczególnych witamin? Na te pytania odpowiemy w naszym artykule. Co należy jeść, aby mieć zdrowe zęby? Niedobór witamin powoduje wzrost ryzyka stanów zapalnych i chorób dziąseł, owrzodzeń jamy ustnej, a nawet przyczynia się do powstawania ubytków. Gdy zależy nam na pięknym wyglądzie i zdrowych, silnych zębach to nasze posiłki powinny zawierać produkty bogate w wapń, witaminę D, fosfor oraz witaminę C. Dieta obfitująca w witaminy i minerały (w naturalnej postaci, a nie suplementy diety) jest istotna zwłaszcza u dzieci, których organizmy dynamicznie się rozwijają. Lekarze przypominają, iż struktury kostne tworzą się mniej więcej do 18. roku życia, dlatego rodzice powinni pamiętać, aby w tym okresie zostało dostarczone jak najwięcej witamin wraz ze zdrową dietą, dzięki czemu w późniejszych latach pociecha nie będzie musiała borykać się z takimi chorobami jak: próchnica, paradontoza. Jednocześnie należy ograniczyć jedzenie pozbawionych składników odżywczych fast foodów czy słodyczy, które negatywnie wpływają na stan jamy ustnej oraz picie słodzonych napojów gazowanych. Witaminy  na zdrowe zęby i dziąsła Wapń Najważniejszym składnikiem wzmacniającym nasze zęby jest wapń. To właśnie on odpowiada za tworzenia się struktur kostnych, a więc także i zębów. Wapń sprawia, iż są one zdrowe i mocne. Gdy w naszej diecie mamy za mało wapnia może dojść do osłabienia tkanki dziąseł, niszczenia kości oraz osłabienia połączenia między zębem a szczęką, co bezpośrednio przyczyni się do utraty zębów. Z powodu zbyt małej ilości wapnia zęby będą się łamać. Dzienna dawka wapnia dla osoby dorosłej to minimum 1200 miligramów wapnia. Gdy chcemy dostarczyć organizmowi sporej dawki tego minerału to koniecznie wybierajmy takie produkty jak: nabiał (m.in. sery, jogurty), brązowy ryż, fasola, zielone warzywa liściaste (jak kapusta lub brokuły), łosoś, sardynki i pomarańcze. Fosfor Fosfor ma działanie uzupełniające wapnia. Składnik ten jest niezbędny w przypadku diety rozwijających się dzieci. Znajdziemy go w zbożach, kiełkach pszenicy, soi, migdałach i innych orzechach, drobiu, rybach, jajach, pomidorach, ogórkach, winogronach oraz owocach cytrusowych. Witamina A Alfabet witamin, które wzmacniają zęby rozpoczyna witamina A. Powszechnie kojarzy się ona z orlim wzrokiem i silną odpornością, to jest ona niezbędna także w przypadku utrzymania w dobrej kondycji błon śluzowych, tkanek przyzębia oraz w produkcji odpowiednich ilości śliny. Jej niedobór może obniżyć odporność i dać zielone światło bakteriom, bowiem witamina A wpływa na wydzielanie się śliny, która jest niezbędna do regulacji pH w ustach i wypłukiwania z ust bakterii. Zaburzenia w produkcji śliny oraz jej niewystarczająca ilość sprawiają, że osłabieniu ulega szkliwo, dodatkowo występuje nieprzyjemny zapach z ust, a tym samym jesteśmy bardziej narażeni na próchnicę i infekcje bakteryjne Produkty zawierające duże dawki tej witaminy poleca się podawać maluchom, gdyż witamina A jest konieczna w procesie tworzenia się zębów i w trakcie ząbkowania. Witamina A pomaga utrzymać w nienagannym stanie tkanki przyzębia, w tym dziąsła oraz usprawnia gojenie się ran. Jeśli chcemy dostarczyć naszemu organizmowi tę witaminę to warto wybierać takie produkty jak: m.in. ryby, żółtka jaj, sery, podroby np. wątróbka, warzywa o owoce o żółtej i pomarańczowej barwie jak mango, marchew, bataty, a także zielone warzywa liściaste np. kapusta, szpinak, bogate w beta-karoten, będący naturalną formą witaminy A. Witaminy z grupy B Nasz organizm w różny sposób wysyła nam sygnały alarmowe, które ostrzegają nas przed stanem zapalnym czy brakiem witamin i mikroelementów. Gdy zaczniemy odczuwać, iż nasze wargi są cały czas wyschnięte, kąciki ust będą pękać lub też nasz język będzie nieprzyjemnie piekł to przyczyną może być niedobór witamin z grupy B. Witamina B6 wspomaga produkcję w jamie ustnej „dobrych” bakterii oraz redukuje ilość tych, odpowiadających za rozwój próchnicy. Inna witamina z grupy B – B12 umożliwia wiązanie kwasów nukleinowych w komórkach szpiku kostnego, dzięki czemu ma miejsce wzmocnienie szkieletu oraz zębów. Artykułami spożywczymi bogatymi w witaminy z grupy B są: drób, mięso, grzyby, rośliny strączkowe np. fasola, groch oraz zielone warzywa. Witamina C Za dobrą kondycję naszych zębów odpowiada również witamina C. Witamina ta pomaga nie tylko w zachowaniu młodości skóry, lecz także kości, a w tym – zębów. Jest ona konieczna do prawidłowej syntezy kolagenu, stanowiącego podstawowy budulec kości, tym samym zapewnia ona kościom dostateczną gęstość. Witamina C bierze udział w tworzeniu i regeneracji tkanki łącznej, co jest niezwykle istotne w momencie wystąpienia infekcji dziąseł. Witaminę C powinny przyjmować przede wszystkim dzieci, gdyż reguluje ona prawidłowy wzrost zębów u dzieci i proces wytwarzania się szkliwa. Witamina C jest pomocna, gdy dochodzi do krwawienia dziąseł, gdyż jest jednym z najskuteczniejszych środków, który zapobiega ich zapaleniu. Pamiętajmy, iż pacjenci z niedoborem witaminy C częściej zapadają na rozmaite stany zapalne dziąseł. Zaburzenia w obrębie tkanki łącznej mogą nawet doprowadzić do poważnych chorób dziąseł jak szkorbut, w którym m.in. upośledzone procesy produkcji kolagenu prowokują szereg objawów m.in. opuchnięte, przerośnięte dziąsła, problemy z gojeniem się ran, ruchomość, chwiejność, a także wypadające zęby. Witaminie C towarzyszą bioflawonoidy, które redukują odkładanie się płytki nazębnej, dzięki czemu zmniejsza się ryzyko stanów zapalnych dziąseł i próchnicy. Witamina C przyśpiesza gojenie ran, także tych w jamie ustnej. Witamina C występuje w owocach dzikiej róży, rokitniku, czarnych porzeczkach, kalafiorze, chrzanie, czerwonej papryce, natce pietruszki, cytrusach, brukselce, kapuście, kalarepie. Witamina D Witamina D reguluje poziom fosforu i wapnia we krwi. Ma ona także inną, ważną funkcję, gdyż sprawia, iż te minerały są lepiej wchłaniane i przyswajane przez organizm. Witamina D ma także pozytywne działanie w przypadku tkanek przyzębia. Naukowcy dowiedli, iż osoby, u których w jadłospisie obfitowały pokarmy bogate witaminę D były mniej narażone na stany zapalne dziąseł oraz paradontozę. Gdy w ludzkim organizmie brakuje witaminy D mogą się pojawić: krwawienia dziąseł, zaczerwienie i obrzęków, nieświeży zapach z ust, uczucie odrętwienia i mrowienia dziąseł, a nawet rozchwianie zębów. Pediatrzy podkreślają, iż odpowiednia dawka tej witaminy jest niezbędna do prawidłowego wykształcenia się zębów i szkliwa u dzieci. Witamina D jest wytwarzana w skórze pod wpływem promieni słonecznych, jednakże jej źródłem są także: mleko, sery, jaja, niektóre rodzaje zbóż, a także tłuste ryby: jak sardynki, dorsz czy tuńczyk. Witamina E Osoby, które niedawno

zapalenie zatok szczękowych
Nowoczesna stomatologia, Ogólnie, Zdrowie

Polip zatoki szczękowej – przyczyny, objawy, leczenie

/

Od jakiegoś czasu odczuwasz uciążliwy ból głowy, masz katar lub kaszel oraz niedrożność nosa? Zastanawiasz się, czy to nie przypadkiem przeziębienie lub alergia, ale takie symptomy mogą wskazywać na zapalenie zatok szczękowych, które nieleczone może doprowadzić do bardzo groźnych dla naszego zdrowia powikłań, np. zapalenia mózgu. Jakie są przyczyny zapalenia oraz jakie objawy? W jaki sposób przebiega leczenie? Kiedy mówimy o zapaleniu zatok szczękowych? Zapalenie zatok szczękowych jest stanem zapalnym obszaru, rozciągającego się po obu stronach twarzy niemalże od korzeni zębów górnych (ósemek, siódemek i szóstek, a niekiedy nawet trójek lub dwójek), przez dno oczodołu aż do jamy nosowej. Zapaleniom sprzyja skomplikowana budowa zatok szczękowych, gdzie zalega wydzielina, którą trudno usunąć. Rozwijający się stan zapalny może spowodować rozwój polipów w zatoce szczękowej. Jakie są przyczyny powstawania stanu zapalnego? Zapalenie zatok szczękowych, a zatem także polip zatoki szczękowej, może być spowodowane niewyleczonymi na czas zębami (stany zapalne zębów i przyzębia), a także powikłaniem po leczeniu kanałowym (np. w wyniku przebicia się do zatoki podczas poszerzania kanałów) lub wyrwaniu zęba górnego (częstym powikłaniem po ekstrakcji jest przetoka ustno-zatokowa). Zapalenie zatok o pochodzeniu zębowym rozwija się tylko po jednej stronie twarzy. Jak podają statystki, znacznie częściej (ok. 80 proc. przypadków) mamy do czynienia z zapaleniem zatok szczękowych, które jest efektem infekcji układu oddechowego, np. kataru czy grypy.  Zazwyczaj nawracające infekcje (częściej wirusowe, rzadziej bakteryjne i grzybicze) są najczęstszym powodem przewlekłego zapalenia zatok, także szczękowych. Osoby chorujące na alergiczny nieżyt nosa lub też astmę oskrzelową mogą również cierpieć na stan zapalny. Przewlekłe występowanie stanu zapalnego zatok szczękowych będzie sygnałem ostrzegawczym, zwiastującym wady anatomiczne zatok lub polip zatoki szczękowej. W tych przypadkach zapalenie zatok szczękowych jest dwustronne. Należy pamiętać, iż czynnikami zwiększającymi prawdopodobieństwo wystąpienia zapalenia zatok szczękowych są pływanie i palenie papierosów. W jaki sposób objawia się polip zatoki szczękowej? Niektórzy pacjenci nie odczuwają żadnych objawów, jednakże wiele osób skarży się na: długo utrzymujący się katar, kaszel, chroniczny ból głowy, problemy z oddychaniem, a nawet zaburzenia wzroku. Objawy te są bardzo podobne do przeziębienia czy alergii, ale gdy utrzymują się przez dłuższy czas, to koniecznie należy zasięgnąć opinii specjalisty, stomatolog po zbadaniu będzie mógł zaproponować skuteczne leczenie. Jak rozpoznać zapalenie zatok szczękowych? Jasnym sygnałem, iż w naszym organizmie rozwija się ostre zapalenie zatok szczękowych będzie silny, rozpychający ból głowy umiejscowiony w okolicy oczodołu (górna część policzka) i czoła, który nasila się m.in. przy pochylaniu głowy, wysiłku fizycznym oraz kaszlu, a także podczas opukiwania lub dotykania tej okolicy. Jego przyczyną jest obrzęk błony śluzowej nosa i przewodów wyprowadzających zatoki szczękowej, znajdujących się w jamie nosowej. Skutkuje to zamknięciem naturalnych ujść zatok szczękowych, a w związku z tym następuje gromadzenie się w nich wydzieliny, która nie ma możliwości odpływu. Dolegliwości bólowe dodatkowo potęguje podciśnienie, będące wynikiem braku możliwości przejścia powierza z jamy nosa do zatok szczękowych. Inne objawy stanu zapalanego to: podwyższona temperatura, ogólne osłabienie, brak łaknienia. Możemy również zaobserwować obrzęk policzka, niedrożność nosa oraz wyciek ropnej wydzieliny z nosa. Zwróćmy uwagę, iż w przypadku przewlekłego zapalenia zatok szczękowych ból głowy jest mniej nasilony lub w ogóle nie występuje. Symptomem będzie natomiast zaburzenie węchu czy długotrwały wyciek wydzieliny z nosa. Jak diagnozuje się polip zatoki szczękowej oraz zapalnie zatoki szczękowej? Niezbędnym i bardzo dokładnym sprzętem umożliwiającym zdiagnozowanie stanów zapalnych jest tomograf komputerowy, gdyż pozwala on na zauważanie wszelkich zachodzących zmian. W trudnych do zdiagnozowania przypadkach wykonuje się endoskopię nosa i zatok. Endoskopowe leczenie zatok umożliwia usunięcie w mało inwazyjny sposób anomalii anatomicznych oraz zmian zapalnych, niereagujących na leczenie farmakologiczne. Wycięte fragmenty muszą również przejść badanie histopatologiczne, dzięki czemu można określić rodzaj zmiany oraz pozwala na wykluczenie obecności nowotworu. Jak przebiega leczenia stanu zapalnego? Jak łatwo możemy przypuszczać, metoda leczenia zapalenia zatok szczękowych zależy od tego, co ją wywołuje. Jeśli przyczyną stanu zapalnego są bakterie zaleca się przyjmowanie antybiotyków. W przypadku infekcji na tle wirusowym stosuje się leczenie objawowe. Chory otrzymuje krople do nosa, które mają zlikwidować stan zapalny błony śluzowej nosa, udrożnić ją, a także powinien zażywać leki mukolityczne (zmniejszające lepkość śluzu), leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Lekarz może także zaproponować płukanie jamy nosowej solą fizjologiczną lub hipertoniczną. Gdy mamy do czynienia z silnym bólem spowodowanym zaleganiem wydzieliny w zatoce szczękowej to konieczne będzie jej nakłucie. Usuwanie polipa Gdyby zastosowane leczenie i ponowne wypełnienie kanałów zębowych nie przyniosło żadnych efektów, a stan zapalny nadal się utrzymywał to oznacza, iż problem jest poważniejszy. Po zlokalizowaniu i ocenieniu wielkości polipa, często możliwe jest jego całkowite usunięcie. Współczesna stomatologia i użycie bardzo dokładnych mikroskopów pozwalają na dotarcie do źródła choroby poprzez mały otwór w zębodole. Kolejno oczyszcza się tkanki zatoki w taki sposób, że po zabiegu nie pozostanie żadna blizna. Nie musimy się obawiać bólu, bo pacjenci w trakcie zabiegu są miejscowo znieczuleni, osoby bardzo wrażliwe mogą zdecydować się na zabieg pod narkozą. Nieleczone zapalenie zatok szczękowych – groźne powikłania Nie należy bagatelizować objawów wskazujących na zapalenie zatok szczękowych, gdyż w przypadku nieleczenia tego schorzenia może dojść do bardzo niebezpiecznych powikłań: – zapalenia kości, szpiku kostnego ścian zatoki; – zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz mózgu, a także ropni mózgu (zapalenie może rozprzestrzenić się na zatoki czołowe, a następnie na układ nerwowy); – zapalenia tkanek oczodołu lub ropnia (ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo zatok szczękowych z oczodołem); Powikłania mogą wystąpić przede wszystkim u osób zmagających się z przewlekłą postacią choroby, ponieważ nie odczuwają one wyraźnych objawów stanu zapalnego. W razie zaobserwowania niepokojących objawów zachęcamy, aby udać się do swojego gabinetu stomatologicznego, dzięki czemu unikniemy poważnych konsekwencji nieleczenia zapalenia zatoki szczękowej. # polip zatoki szczękowej # zapalenie # tomografia komputerowa # badanie histopatologiczne # stomatolog # katar # kaszel # ból głowy

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

Tel: 89 543 60 67

Kom: 513 100 313

Mail: Support@doctordent.pl

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Facebook Envelope
Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025