89 543 60 67

513 100 313

Author name: dentysta24h.olsztyn.pl

korony zębowe
Estetyka uśmiechu, Protezy zębowe, Usługi stomatologiczne

Korony protetyczne – dlaczego warto zdecydować się na ich założenie?

Korony protetyczne z powodzeniem pomogą ukryć mankamenty zębów: przebarwienia, uszkodzenia czy też ukruszenia. Kiedy można je stosować i jakie są rodzaje koron protetycznych? Tego dowiesz się z naszego artykułu. Czym są korony protetyczne? Korony protetyczne to specjalne nakładki, których zadaniem jest przykrycie uszkodzonego zęba w sposób mechaniczny lub przez próchnicę. Korony zatem znacznie poprawiają jego wygląd oraz go wyrównują. Podstawowe funkcje korony to wzmocnienie i ochrona. Stomatolog może zaproponować założenie korony protetycznej na zęby po przeprowadzonym leczeniu kanałowym przednich i tylnych zębów. Warto dodać, iż takie uzupełnienie protetyczne jest mocowane na stałe i można go używać tak, jak używa się naturalnych zębów. Pacjenci nie muszą ich wyjmować z ust, tak jak to ma czasem miejsce w przypadku protez ruchomych. Rodzaje koron protetycznyh Korony protetyczne dzieli się ze względu na materiał, z jakiego są one wykonane: – korony porcelanowe – zazwyczaj na podbudowie metalowej lub ceramicznej. Rdzeń metalowy zalecany jest do zębów bocznych. – korony porcelanowe na podbudowie metalowej ze złota – złoto jest polecane, gdy mamy bardzo zniszczone zęby, gdyż ma ono silne działanie przeciwpróchnicze. Korony te jednakże mniej naturalne – nie przepuszczają światła jak naturalne zęby. Pacjenci uczuleni na metal powinni wybrać inny rodzaj koron. – korony pełnoceramiczne – najczęściej stosowane do wypełnienia przednich zębów, gdyż są bardzo estetyczne, trudno je różnić od naturalnych zębów. Jeśli chcemy mieć piękny uśmiech to korony pełnoceramiczne doskonale się do tego nadają. Ich podbudowa jest wykonana z tlenku cyrkonu, przez co są również bardzo wytrzymałe, chociaż zdaniem części lekarzy są mniej trwałe niż korony metalowe. – korony pełnometalowe – współcześnie bardzo rzadko stosowane. – kompozytowe, akrylowe – są to korony tymczasowe. W wyjątkowych okolicznościach, gdy nie ma możliwości założenia koron porcelanowych (np. z powodu twardości materiału) to dopuszczalne jest uzupełnienie stałe tymi koronami. Kiedy stosować korony protetyczne? Korony protetyczne pomogą w sytuacjach, gdy inne metody ratowania zęba nie przyniosły spodziewanego efektu. Korony mogą zostać także założone w formie mostu protetycznego, co pozwoli na odtworzenie większych braków w uzębieniu. Aby założyć koronę czy most protetyczny stomatolog musi oszlifować powierzchnię zębów, dzięki czemu będzie możliwe poprawne doklejenie korony oraz dobranie jej do koloru pozostałych. Założenie mostu wymaga oszlifowania tych zębów, na których będzie się on opierał. Korony protetyczne pozwolą na nowo cieszyć się życiem i odzyskanym pięknym uśmiechem, dlatego nie warto zwlekać z wizytą w gabinecie stomatologicznym. Precyzyjnie, starannie wykonana korona zębowa, przy zachowaniu właściwej higieny jamy ustnej, będzie nam służyć przez długie lata. Warto mieć na uwadze fakt, iż o korony czy mosty zębowe trzeba dbać tak jak o własne zęby. Istotne jest również, iż koron zębowych nie da się wybielić, gdyż nie zmieni to ich koloru.   # korony protetyczne # korony zębowe # korona zębowa # korony pełnoceramiczne # korony pełnoceramiczne # korony porcelanowe na podbudowie ze złota # korony tymczasowe # korona akrylowa # korona kompozytowa # most protetyczny # piękny uśmiech

Higiena jamy ustnej, Nagłe wypadki, Ogólnie, Profilaktyka

Czy zęby mają wakacje?

Wakacje to czas licznych podróży, tych małych i dużych, w trakcie których często zapominamy o właściwej higienie jamy ustnej lub też nie zawsze mamy możliwość skorzystania z łazienki, aby np. aby umyć zęby po posiłku. Jak zatem należy zadbać o nasze zęby, aby móc cieszyć się pięknym, promiennym uśmiechem? O tym przeczytacie w naszym artykule. Niezbędne akcesoria higieniczne w podróży Pakowanie walizki to bardzo istotna kwestia, dlatego oprócz ubrań oraz potrzebnych kosmetyków koniecznie należy zabrać ze sobą artykuły kosmetyczne, dzięki którym zachowamy piękny uśmiech i zdrowe zęby. Jeśli masz mało miejsca w walizce albo wyjeżdżasz jedynie na kilka dni to możesz kupić  mini zestawu podróżnego (np. zestaw CURAPROX Travel Set), w jego składzie znajdują się: pastę do zębów, wykałaczka i szczoteczka turystyczną – składana. W popularnych sieciach perfumeryjnych możesz również kupić pojedyncze mini wersje np. płynu do płukania czy pasty do zębów. Jeśli chcesz zabrać ze sobą swoją szczoteczkę manualną, pamiętaj, aby miała ona także osłonkę na włosie, dzięki temu zapobiegniesz jej odkształceniu. odkształceniem. Świeży oddech i śnieżnobiałe zęby Nasz odpoczynek nie powinien oznaczać, iż higiena jamy ustnej jest traktowana po macoszemu, bo usunięcie skutków zaniedbań może nas później kosztować sporo wysiłku. Niezależnie od tego, czy wypoczywamy nad morzem, w górach czy na wsi w naszej torbie powinny się znaleźć bardzo praktyczne szczoteczki jednorazowe. Szczoteczki te są pakowane pojedynczo, a na ich włosiu została już nałożona pasta do zębów, zatem wystarczy lekko zwilżyć szczotkę i myć zęby. Takie rozwiązanie pozwala nam zaoszczędzić czas, szczotki jednorazowe możemy również użyć w trakcie jednodniowego, spontanicznego wypadu ze znajomymi. Lato to także idealna pora na nawiązanie nowych, obiecujących znajomości, a przecież doskonale wiemy, iż liczy się przede wszystkim pierwsze wrażenie. Aby było pozytywne w plecaku czy torebce powinien się znaleźć odświeżacz do ust, gdyż dzięki niemu Twój oddech będzie przyjemny i aromatyczny, a Ty bez skrępowania będziesz mógł uśmiechać się, z dumą prezentując olśniewający, śnieżnobiały uśmiech. Wybieraj rozsądnie napoje W ciepłe, upalne dni wzrasta nasze zapotrzebowanie na picie. Zanim wybierzemy konkretny napój zastanówmy się, czy jego spożywanie nie będzie miało negatywnego wpływu na nasze zęby. Ciemne soki owocowe (np. z porzeczek) czy warzywne mogą przebarwić nasze szkliwo. Specjaliści szczególnie przestrzegają przed spożywaniem gazowanych napojów, które zawierają w sobie kwas fosforowy, węglowy i cytrynowy, a także spore ilości cukru. Składniki te powodują demineralizację szkliwa, czyli jego rozpuszczanie. Dzieje się tak wówczas, kiedy pH jamy ustnej z bezpiecznego poziomu- 6,5 spada poniżej 5,6. Przez częste picie gazowanych i słodkich napojów, krytyczny stan pH utrzymuje się przez dłuższy czas, co prowadzi do powstawania próchnicy. Należy także uważać na napoje energetyczne, gdyż drążą one w zębach szczeliny, w których dochodzi do rozwoju ubytków. Jeśli nie możemy sobie odmówić łyka takiego napoju to użyjmy słomki do picia. W ten prosty sposób zminimalizujemy oddziaływanie płynu na zęby, gdyż przedostanie się on bezpośrednio do przełyku. Miej zawsze przy sobie gumy do żucia Higiena jamy ustnej na urlopie nie powinna się różnić o tej, jaką stosujemy na co dzień. Zatem postarajmy się myć zęby po każdym posiłku i używajmy nici dentystycznych. Gdybyśmy byli w miejscu, gdzie nie mamy możliwości umycia zębów po posiłku (plaża, wycieczka), to metodą zastępczą jest żucie gumy. Zawarty w niej ksylitol, sztuczny środek słodzący, wpływa na zwiększone wytwarzanie śliny, która stanowi samoistną ochronę przed demineralizacją szkliwa. Jest ona bowiem bogata w jony wapnia, fosforu i wodorowęglany, podwyższa pH jamy ustnej i zapobiega wystąpieniu fazy kwaśnej. Co więcej, ślina przyspiesza oczyszczanie resztek jedzenia z jamy ustnej, neutralizuje kwasy organiczne, które produkowane są przez bakterie płytki nazębnej, a jej składniki ułatwiają remineralizację szkliwa. Z żuciem gumy również nie możemy przesadzać, gdyż nie powinno ono trwać dłużej niż 20 minut. W przeciwnym razie niepotrzebnie obciążymy układ stomatognatyczny. Dobrą metodą oczyszczania zębów jest spożywanie surowych pokarmów – zwłaszcza selera naciowego, marchwi, jabłka czy gruszki, gdyż dzięki temu także zostaje zwiększone wydzielanie śliny. Wakacje – ostrożnie z używkami! W trakcie wakacyjnego odpoczynku częściej sięgamy po różne używki. Odprężamy się zaciągając się nikotynowym dymem z papierosa, jednakże ta krótko trwająca przyjemność jest zabójcza dla kolorytu naszych zębów. Tytoń jest przyczyną pojawienia się na zębów brązowych przebarwień, które wnikają stopniowo w drobne ubytki i szczeliny w zębach. Romantyczna kolacja przy świecach, a do tego lampka czerwonego wina – jeśli tylko jedna to nie musimy się obawiać, iż nasze zęby zmienią swoją barwę, dopiero regularne spożywanie dużych ilości czerwonego wina, kawy czy czarnej herbaty znacznie wpłynie na pogorszenie wyglądu naszych zębów. Aby nagły ból zęba nie popsuł wam urlopu i wakacje nie stały się koszmarem koniecznie zapakujmy do walizki leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, w awaryjnej sytuacji przyniosą one chwilową ulgę. # wakacje # higiena zębów # szczoteczki jednorazowe # odświeżacz do ust # higiena jamy ustnej # ból zęba # leki przeciwbólowe i przeciwzapalne # profilaktyka  

starcie zębów
Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Profilaktyka, Różne, Wady zgryzu, Zdrowie

Ścieranie zębów – objawy, przyczyny i leczenie

Wraz z wiekiem nasze zęby ścierają się. Jest to naturalny proces – na skutek żucia ścieramy ok. 65 nm szkliwa rocznie,  jednakże w niektórych przypadkach ścieranie zębów jest zachowaniem nieprawidłowym, prowadzącym do odsłonięcia zębiny, przez co są one wrażliwe na zimno lub ciepło lub też zostaje podrażniona miazga. Jak podają statystki, nawet 7 na 10 pacjentów nadmiernie ściera zęby. W efekcie większość ludzi ok. 50 roku życia ma zdecydowanie krótsze uzębienie i to średnio aż o jedną czwartą wysokości. Kiedy dochodzi do ścierania zębów, jakie są jego przyczyny oraz jak wygląda leczenie? Starte zęby – jakie zagrożenie wiążą się z tym zaburzeniem? Zęby są pokryte najtwardszą tkanką w ludzkim organizmie, czyli szkliwem. Ścieranie się zębów jest naturalnym procesem postępującym wraz z wiekiem, jednakże w niektórych sytuacjach dochodzi do postępu tego procesu za wcześnie. Starte szkliwo odsłania zębinę, czyli tkankę znajdująca się pod szkliwem. Zębina jest podatna na różne bodźce, co skutkuje wrażliwością zęba na zimno czy ciepło. Równocześnie może wystąpić podrażnienie miazgi zęba (najbardziej wewnętrznej struktury zęba), samoistnych dolegliwości bólowych oraz konieczności leczenia kanałowego. Ponadto, lekarze obserwują zaburzenia okluzji zębów, czyli prawidłowych kontaktów między nimi. Mogą one powodować: problemy z przeżuwaniem i mówieniem, dolegliwości bólowe mięśni oraz stawów skroniowo-żuchwowych czy bóle głowy. Nie możemy zapominać o aspekcie estetycznym, bo „zjedzone zęby” źle się prezentują i mogą negatywnie wpływać na nasze samopoczucie i samoocenę. Ścieranie zębów – jakie są przyczyny? Wyróżniamy wiele przyczyn, które powodują ścieranie się zębów, do najczęstszych zalicza się: zgrzytanie zębami u dzieci i dorosłych (bruksizm), braki zębów (zwłaszcza trzonowych), wady zgryzu i niewłaściwą higienę jamy ustnej. Gdy ścieranie zębów dotyczy dzieci i zębów mlecznych to proces ten jest bardzo pożądany i naturalny, gdyż umożliwia on właściwy wzrost kości i przygotowanie miejsca dla zębów stałych. W przeciwieństwie do niego, ścieranie się zębów u dorosłych jest sytuacją wymagającą leczenia. Starte zęby mogą być także oznaką stresującego trybu życia. Gdy mało wypoczywamy, źle śpimy i niezdrowo się odżywiamy to istnieje większe prawdopodobieństwo, iż nieświadomie będziemy chcieli rozładować napięcie np. poprzez zgrzytanie, zaciskanie zębów czy też obgryzanie ołówków, okularów, paznokci, tym samym będziemy niszczyć zęby. Starte zęby a bruksizm Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, nieświadome zgrzytanie zębami podczas snu jest najczęściej związane ze stresem. Sygnałem alarmowym będzie uczucie odrętwienia szczęk po przebudzeniu. Dodatkowo mogą wystąpić dolegliwości bólowe mięśni, stawów skroniowo-żuchwowych lub głowy. Przerost mięśni u osób cierpiących na bruksizm sprawia, iż policzki stają się grubsze, lepiej zarysowane. Ponadto, w stawach skroniowo-żuchwowych w trakcie ruchów żuchwy mogą pojawiać się różnego rodzaju trzaski czy przeskoki. Bruksizm przyczynia się również do powstawania podłużnych pęknięć szkliwa. Nadmierne zaciskanie zębów może także prowadzić do chorób przyzębia. Gdybyśmy zaobserwowali u siebie (lub też usłyszeli od bliskich, że w nocy zgrzytamy zębami) to koniecznie udajmy się do swojego stomatologa, gdyż zniszczenie szkliwa może dotyczyć nie tylko brzegów zębów, ale także szyjki zęba (ze względu na duże siły). Wady zgryzu a zniszczone zęby Zniszczone zęby mogą być także za sprawą nieleczonych wad zgryzu, wynikających z braków lub przesunięcia się zębów. W przypadku wad zgryzu część zębów może być poddana zwiększonym siłom żucia. Należy pamiętać, iż przeciążenie powoduje nie tylko ścieranie się szkliwa, lecz także w niektórych przypadkach –  zębiny. U osób starszych najczęściej mamy do czynienia z występowaniem zębów przednich, natomiast brakiem zębów przedtrzonowych i trzonowych. Tylne zęby są przystosowane do miażdżenia i rozcierania pokarmu. Gdy ich brakuje, ich rolę muszą przejąć delikatniejsze zęby przednie, które posiadają inną budowę niż masywniejsze zęby trzonowe. Przez co w krótkim czasie dochodzi do ścierania się zębów. Oprócz defektu estetycznego, mamy do czynienia z obniżeniem wysokości zwarcia, co powoduje bóle mięśniowe i stawowe, a także wpływa na wygląd twarzy, która staje się postarzona. Niewłaściwa higiena jamy ustnej Ścieranie zębów dotyczy nie tylko powierzchni zgryzowych (czyli tych kontaktujących się z zębami przeciwstawnymi), ale także powierzchni bocznych. Jeśli używamy zbyt twardej szczoteczki lub też zbyt mocno szorujemy zęby, w dodatku pastami wybielającymi to możemy także zetrzeć szkliwo. Nasilenie starcia szkliwa ma także miejsce po zjedzeniu pokarmów lub wypiciu napojów zawierających kwasy. Metody walki ze startymi zębami Odbudowa zniszczonych zębów jest bardzo ważna, jednak jeśli nie zostanie wyleczona bezpośrednia przyczyna ścierania się zębów to będzie ona tylko chwilowym rozwiązaniem, bo problem prędzej czy później powróci. Jeśli nasze szkliwo jest starte z powodu niewłaściwej higieny jamy ustnej to wystarczy zmiana metody szczotkowania i szczoteczki (najlepiej kupić taką o średnim włosiu średnim). Gdyby ścierania zębów wynikało z braków zębowych to niezbędne będzie ich uzupełnienie za pomocą protez ruchomych lub uzupełnień stałych. Z kolei leczenie ortodontyczne jest zalecane przy wadach zgryzu. Najtrudniejszym i najdłużej trwającym zadaniem jest wyeliminowanie nerwowych nawyków. Leczenie bruksizmu obejmuje co najmniej kilka wizyt u lekarza, a często chorzy musza się kontrolować do końca życia. Pomocne w leczeniu bruksimu okażą się relaksacyjne ćwiczenia na żuchwę pozwalające rozluźnić mięśnie żucia – ich zwiększone napięcie odpowiada za objawy bruksizmu. Stomatolog może także zalecić noszenie szyn zgryzowych czy też specjalnych relaksacyjnych płyt podjęzykowych, które będziemy zakładać na noc, tym samym zapobiegniemy niszczeniu zębów. # ścieranie zębów # wady zgryzu # zgrzytanie zębami # bruksizm # starte zęby # starcie zębów # starte szkliwo # zniszczone zęby # ścieranie szkliwa # zjedzone zęby    

wakacje
Bez kategorii, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Przed wyjazdem na urlop odwiedź dentystę

Na urlop czekamy przez cały rok, dlatego warto wcześniej zadbać o to, aby nic nie popsuło nam wymarzonego odpoczynku. I nieważne, czy wybierasz się za granicę czy też w Polsce spędzasz krótki, kilkudniowy wyjazd to zawczasu umów sobie wizytę kontrolną w swoim gabinecie stomatologicznym, tak aby niespodziewany, przeszywający ból zęba nie zmienił rajskich wakacji w prawdziwy, bardzo bolesny koszmar. Po co później zadręczać się myślami, że przecież wystarczyła wizyta u dentysty i wszystko byłoby w porządku. Zatroszcz się o swoje zęby, aby mieć spokojne wakacje! Tabletki przeciwbólowe jako doraźna pomoc Może nam się wydawać, iż nasze zęby są zdrowe, jednak będą to tylko pozory. Czasem nie odczuwamy bólu, a zęby zostały zaatakowane przez stan zapalny. Pierwszym egzaminem dla naszych zębów będzie lot samolotem, gdyż właśnie wtedy uwalniają się uwięzione w nieprawidłowo wypełnionych kanałach zębów małe pęcherzyki powietrza. Podobne, bolesne odczucia będą miały osoby nurkujące na dużych głębokościach. Ból zębów przy zmianach ciśnienia może być też oznaką stanu zapalnego miazgi oraz ubytków próchnicowych. Zatem, jeśli planujemy podróż samolotem lub chcemy podziwiać z bliska rafę koralową to koniecznie wyleczmy nasze zęby. W awaryjnych sytuacjach ratunek przyniosą nam tabletki przeciwbólowe zawierające kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen. Warto zwrócić uwagę na skład tabletek, gdyż właśnie te, w przeciwieństwie do tabletek z paracetamolem, działają również w stanach zapalnych. Od razu ostrzegamy, iż ich stosowanie przez dłuższy czas może spowodować poważne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, a także uszkodzić nerki i prowadzić do anemii. Gdybyśmy po wylądowaniu ciągle odczuwali ból to koniecznie należy udać się do najbliższego stomatologa. Plomba do samodzielnego założenia W trakcie spożywania pysznych, lokalnych łakoci wypadła wam plomba lub też ukruszył się ząb? Co wtedy zrobić, co gorsza w okolicy bardzo trudno o takiego specjalistę? Pozostaje jedyna możliwość, czyli zakup tymczasowego wypełnienia do samodzielnego założenia. Taki opatrunek szczelnie zamyka ząb do czterech tygodni i jednocześnie chroni go przed nadwrażliwością na zimno, bakteriami i resztkami jedzenia, a także zabezpiecza język i policzki przed ostrymi krawędziami szkliwa. Tymczasowe plomby mogą być stosowane zarówno przez dorosłych, jak i dzieci. Założenie takiej plomby jest niezwykle proste, wystarczy wycisnąć niewielką ilość preparatu i nałożyć szpatułką na zęba. Następnie, tak jak u dentysty, delikatnie zagryzamy zęby, by wypełnienie dopasowało się do zgryzu. Dzięki temu już po kilkunastu minutach można ponownie jeść i pić – nasz urlop został uratowany! Tuż po powrocie z wakacji należy udać się do dentysty, aby ten w miejsce tymczasowej plomby założył właściwe wypełnienie. Złamany lub wybity ząb wymaga natychmiastowej interwencji W trakcie beztroskich zabaw, wygłupów przez przypadek wybiliście sobie zęba lub też jego część się ukruszyła – nie zwlekajcie z wizytą do czasu zakończenia urlopu, bo już po dwóch godzinach od urazu może dojść wysuszenia komórek ozębnej i cementu korzeniowego. Wtedy replantacja zęba jest niemożliwa. Jak zatem należy się zachować? Wybity ząb trzeba przemyć zimną wodą i przechowywać w wilgotnym środowisku – do czasu aż nie usiądziemy na fotelu dentystycznym. Najlepiej, aby włożyć go do soli fizjologicznej, ale podobne właściwości do niej mają mleko i ślina. Warto pamiętać, by nie chwytać go za korzeń, a za koronę. W przeciwnym razie możemy uszkodzić włókna ozębnej, co uniemożliwi replantację. Dokładnie tak samo należy postępować w przypadku złamanego. Często, odłamane fragmenty zęba mogą zostać z powrotem przyklejone. Uwaga na nadwrażliwość zębów! Gdy z nieba leje się żar chętnie sięgamy po lody czy zimne napoje, które mają przynieść nam orzeźwienie, jednakże zamiast tego mogą przyczynić się do osłabienia struktury zęba oraz nadwrażliwości. Drastyczna zmiana temperatury nie jest obojętna dla szkliwa, które może nawet popękać odsłaniając strukturę zęba. Powstające w ten sposób ubytki będą boleśnie odczuwalne. Aby zapobiec takiej sytuacji lekarze zalecają, aby już zawczasu stosować pasty z fluorem, bowiem tworzy ona ochronną warstwę na powierzchni zębów. Możemy także zdecydować się na profesjonalny zabieg lakierowania zębów, dający natychmiastowy efekt i ochronę. Astronomiczne koszty za leczenie dentystyczne za granicą Dodatkowym argumentem przemawiającym za wcześniejszą wizytą u stomatologa są koszty. Za wizytę w gabinecie stomatologicznym za granicą możemy sporo zapłacić. W zachodnich krajach za usługi dentystyczne płaci się krocie. Dla bezpieczeństwa i pewności warto zaopatrzyć się w kartę EKUZ. Karta EKUZ Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnegopozwala w wielu krajach należących do Unii Europejskiej bezpłatnie korzystać z państwowej służby zdrowia lub możemy starać się o częściowy zwrot kosztów. Zaznaczamy, iż wyłącznie w sytuacjach awaryjnych, gdy potrzebna jest natychmiastowa pomoc. Karta EKUZ nie wszędzie jest honorowana, bo np. w takich chętnie odwiedzanych przez Polaków krajach jak Malta, Hiszpania, Bułgaria, czy Włochy za nasze leczenie NFZ nie zwróci nam nic, takich krajów jest aż 13 (na ich terenie znajdują się wyłącznie prywatne gabinety, które nie uznają karty EKUZ). Koszty leczenia dentystycznego rosną wraz z odległością.Najdrożej jest w USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoszech i Skandynawii. Jak kształtują się ceny usług dentystycznych za granicą? Jeśli przez przypadek stracisz ząb w Wielkiej Brytanii i zaistnieje konieczność wstawienia pojedynczego implantu będziesz musiał zapłacić nawet 15 tysięcy funtów, czyli aż 6 razy więcej niż w Polsce. Gdy poczujemy dziurę w zębie i trzeba będzie usunąć ubytek to za plombę w Hiszpanii zapłacimy 125 euro, we Włoszech nawet 135 euro, w Niemczech ok. 80 euro. Taniej jest nieco we Francji, ukruszony ząb będzie nas tam kosztował tylko 46 euro. Rachunek, jaki otrzymamy obejmuje nie tylko materiał, ale także koszt wizyty, który w Wielkiej Brytanii, Danii, Włoszech czy Hiszpanii sięga nawet 50 – 100 euro. Zatem, aby zbytnio nie obciążyć wakacyjnego portfela chyba lepiej jest udać się do swojego dentysty przed wyjazdem. Co kraj, to obyczaj – czyli różne zasady refundacji kosztów leczenia Rozbolał Cię ząb na urlopie we Francji? Zwrot kosztów leczenia będzie wyłącznie wtedy możliwy, gdy udamy się do dentysty mającego umowę z państwową służbą zdrowia – na podstawie formularza możemy uzyskać zwrot kosztów. Podobnie sytuacja wygląda na Cyprze i w Grecji. Leczenie dentystyczne w ojczyźnie hrabiego Draculi, czyli Rumunii, będzie refundowane tylko w 60 proc., ale za to osoby do 18 roku życia otrzymają darmową pomoc stomatologiczną. 75 proc. kosztów wróci także do naszej kieszeni, jeśli trafimy do dentysty w Belgii, ale już tylko 40 proc. po leczeniu mającym miejsce w Danii. Nie zdziwmy się, jednak iż w każdym z tych krajów

przerwa między zębami
Anatomia, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Usługi stomatologiczne

Kłopotliwa diastema – czyli jak pozbyć się szpary między zębami?

Diastema, czyli przerwa pomiędzy górnymi siekaczami przyśrodkowymi (rzadziej dolnymi) dla niektórych osób jest czymś wyjątkowym, wyróżniającym, innym przyprawia zmartwień i kompleksów. Co warto wiedzieć na jej temat i jakie możliwości daje współczesna stomatologia, aby pozbyć się jej raz na zawsze. O tym możecie przeczytać w naszym artykule, zapraszamy do zapoznania się z nim. Przyczyny powstawania diastemy Zazwyczaj przerwa między zębami powstaje z powodu nieprawidłowego przyczepu wędzidełka wargi górnej lub braku siekaczy bocznych. Niekiedy tworzy się także, gdy siekacze boczne są zbyt małe lub jest efektem niewyrównanego zgryzu (może pojawić się np. przy nagryzie lub przy wystających zębach). Występowanie diastemy może być także uwarunkowane genetycznie. Diastema: hot or not? Powszechnie panuje przekonanie, iż diastema jest bardzo seksowna, potwierdzeniem tej teorii są wielkie gwiazdy uznawane za symbole seksu: Brigitte Bardot, Anna Paquin, Vanessa Paradis, Madonna oraz znani panowie: Mike Tyson, Chris Martin, Eddie Murphy, Elijah Wood, Samuel L. Jackson. Ciekawostką jest fakt, iż diastema we Francji jest nazywana zębami szczęścia (dents du bonheur). Pozwala ona szybciej i w łatwiejszy sposób zapamiętać czyjąś twarz, ponadto przez wielu jest odbierana jako przejaw wewnętrznej ekspresji oraz indywidualizmu, jest takim „pazurem”. Jak twierdzą psychologowie jest ona odpowiedzialna za zwrócenie naszej uwagi na usta, przez co wielu osobom wydaje się seksowna (oczywiście, w takim przypadku szczelina musi być niewielka, a rysy twarzy symetryczne i proporcjonalne). Zdaniem psychologów zbyt idealny, perfekcyjny wygląd twarzy w wielu osobach wzbudza zakłopotanie i onieśmielenie, dlatego diastema, będąca oznaką drobnej niedoskonałości, pozwala na skrócenie dystansu i nieco “ociepla” nasz wizerunek. Szpara między zębami, której szerokość przekracza dwa milimetry staje się nie tylko problemem estetycznym. Ze stomatologicznego punktu widzenia osoby z diastemą często mają kłopoty z poprawną wymową, a także częściej niż inni pacjenci zapadają na choroby przyzębia oraz mają wady zgryzu. Choć podobają nam się takie szpary u innych osób, to jej posiadacze najchętniej pragną się jej pozbyć – takiego zdania jest ponad 89% osób z przerwami między zębami. Dla prawie 90% to główny powód, dla którego ukrywają swój uśmiech. W jaki sposób można usunąć diastemę? Dentysta może nam zaproponować różne możliwości zlikwidowania diastemy. –  Pierwszy z nich to leczenie ortodontyczne, czyli noszenie stałego aparatu na zębach. – Drugi to  licówki – czyli nałożenie na nasze zęby (po oszlifowaniu) cienkich mających ok. 0,5 mm porcelanowych płytek. – Trzecie to zamknięcie diastem przy pomocy kompozytów. Jest to ten sam materiał, jaki wykorzystuje się do usuwania ubytków w plombach. To rozwiązanie jest coraz popularniejsze także w Polsce. Jeśli zależy nam na prostym, małoinwazyjny zabiegu to zamiast aparatu ortodontycznego polecamy kompozyty. Diastema może stać się przeszłością i to już podczas jednej wizyty. Niemożliwe? A jednak! Wszystko dzięki światłoutwardzalnym, dostosowywanym do koloru zębów żywic kompozytowych, które dentysta nakłada na własne szkliwo. Taki zabieg trwała około 30 minut i pozwala osiągnąć bardzo szybki efekt. Zamykanie diastemy kompozytem Zabieg ten przypomina wypełnienie zęba plombą. Dentysta rozprowadza kompozyt na ząb wytrawiony specjalnym kwasem demineralizującym, a następnie delikatnymi papierowymi dyskami nadaje mu pożądany kształt. Jako wypełnienie są stosowane żywice kompozytowe światłoutwardzalne. Należy pamiętać, iż w przypadku dużych przerw zalecane jednak są licówki. Wybór wypełnienia jest dostosowany indywidualnie do potrzeb pacjenta, bierze się pod uwagę styl życia (czy pacjent pali), to, na co jest uczulony oraz w jakim miejscu chcemy pozbyć się diastemy (czy są to przednie czy tylne zęby). Bardzo popularne są ostatnio wypełnienia światłoutwardzalne wykonane z materiału z zastosowaniem nanotechnologii. Pozwalają one dobór koloru wypełnienia do barwy zęba, imitują także naturalny ząb. Istotne jest także to, iż taki materiał nie zmienia barwy przez wiele lat. Higiena i pielęgnacja po zabiegu Nałożenie kompozytu nie powinno zmienić naszych codziennych przyzwyczajeń higienicznych, o takie zęby musimy dbać w taki sam sposób, jak o naturalne, zatem należy je regularnie szczotkować, myć i nitkować. Przed zamknięciem diastemy warto zdecydować się na wybielanie zębów, aby kolor naszych naturalnych zębów współgrał z kolorem nanoszonego materiału. Powrót do diastemy Gdy zatęsknimy za naszą szparą, zawsze możemy cofnąć efekt zabiegu – co w przypadku leczenia ortodontycznego nie jest możliwe. Stomatolog musi jedynie usunąć nałożony wcześniej kompozyt, a wytrawiona przez kwas powierzchnia zęba z czasem odbudowuje się dzięki zwykłej ślinie i specjalnym pastom. Jak widzimy, usunięcie diastemy wbrew pozorom nie jest takie trudne, jak się wydaje, a dzięki temu zabiegowi pacjenci mogą odzyskać radość życia i piękny uśmiech, który z dumą chętnie będą prezentować.   # diastema # szpara między zębami # leczenie ortodontyczne # licówki # kompozyty # dentysta  

nadliczbowość zębów
Anatomia, Chirurgia stomatologiczna, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Wady zgryzu, Zdrowie

Hiperdoncja – czym jest to schorzenie i jakie są jego przyczyny?

W ostatnim artykule wspominaliśmy o hipodoncji, czyli braku zębów, tym razem pragniemy przedstawić inny problem, czyli hiperdoncję, gdy w szczęce występują zęby nadliczbowe. O hiperdoncji mówi się wówczas, gdy liczba zębów w jamie ustnej u dorosłych jest większa niż 32. Nazwa tej wady zgryzu wywodzi się z języka greckiego i pochodzi od dwóch słów – νπερ, co oznacza zbyt dużo i οδοντ, co tłumaczy się jako ząb. Co powoduje hiperdoncję oraz jak przebiega leczenie? Hiperdoncja – na czym polega? Hiperdoncja jest stosunkowo częstym zaburzeniem rozwojowym zębów. W odróżnieniu od hipodoncji, która zazwyczaj dotyczy kobiet, hiperdoncja występuje częściej u mężczyzn (w stosunku 2:1). Jak podają badania, występowanie hiperdoncji w uzębieniu mlecznym podnosi prawdopodobieństwo pojawienia się zębów dodatkowych w uzębieniu stałym. Zęby nadliczbowe w 76–86% przypadków występują pojedynczo, u 12–23% osób jako para, zaś w mniej niż w 1% przypadków pacjenci posiadali ich większą liczbę. Dodatkowe zęby mogą przyczynić się do zaistnienia wielu nieprawidłowości. Zazwyczaj usuwa się je, ponieważ z powodu nieprawidłowej budowy, nie pełnią swojej funkcji, a także stanowią przeszkodę podczas wyrzynania się pozostałych zębów stałych. Ciekawostką jest fakt, iż nadliczebność zębowa występuje znacznie częściej w populacjach azjatyckich. Rodzaje hiperdoncji Wyróżnia się 3 rodzaje hiperdoncji: – prawdziwą lub rzeczywistą, możemy zaobserwować więcej zawiązków zębów dla danego rodzaju uzębienia niż powinno; – rzekomą lub pozorną, zęby lub ząb mleczny pozostał jeszcze w jamie ustnej, a wyrznęły się już zęby stałe – tzw. trzecie ząbkowanie, wyrznięcie się zębów wcześniej zatrzymanych po usunięciu zębów stałych. Gdzie najczęściej znajdują się dodatkowe zęby? Zęby nadliczbowe są częściej umiejscowione w szczęce niż w żuchwie (8–10 razy częściej). Dodatkowe zalążki zębowe powstają zazwyczaj w przednim odcinku szczęki oraz w okolicy zębów siecznych. Mamy wtedy do czynienia z tzw. mesiodens, czyli ząb pośrodkowy. Ząb ten swoim kształtem może przypominać siekacz przyśrodkowy, będzie to budowa eumorficzna, lub też ma postać stożkowatą, guzkowatą i trzonowcowatą – budowa dysmorficzna. Nadliczbowy ząb będzie skutkował występowaniem wielu problemów. Dodatkowy ząb wyrzyna się podniebiennie, powodując stłoczenie zębów, przemieszczenie, opóźnienie lub zatrzymanie wyrzynania zębów siecznych stałych lub diastemę rzekomą (szparę), przerost wędzidełka wargi górnej, resorpcja korzeni zębów, powstawanie torbieli szczęk, zaburzenie kolejności wyrzynania i problemy w trakcie ortodontycznego zamykania szpar. Szacuje się, iż częstość występowania mesiodensa wynosi 0,5–0,7%. W około 1/5 przypadków rozwijają się 2–3 zęby pośrodkowe. Mesiodens stanowi 21,1–67% wszystkich przypadków hiperdoncji. Warto wiedzieć, iż w około 75% przypadków zęby nadliczbowe pozostają zatrzymane (nie przebijają się przez dziąsło). Kolejną, dość częstą lokalizacją zęba dodatkowego jest rejon zębów trzonowych w żuchwie. W tym przypadku mogą się pojawić zęby przytrzonowe, które występują policzkowo lub językowo. Są one umiejscowione pomiędzy pierwszym a drugim lub drugim a trzecim zębem trzonowym. Znane są też przypadki zębów zatrzonowych, które rozwinęły się za trzecim zębem trzonowym lub po jego stronie językowej. Jakie skutki wywołuje hiperdoncja na zęby mleczne i zęby stałe? W przypadku zębów mleczych hiperdoncja nie ma wielkiego znaczenia, bo wcześniej czy później zęby mleczne wypadną, a na ich miejsce pojawią się zęby stałe. To nie zwalania rodziców z konsultacji stomatologicznej, warto aby stomatolog dziecięcy dokładnie obejrzał jamę ustną malucha. Sytuacja komplikuje się, gdy hiperdoncja dotyczy uzębienia stałego, gdyż zęby nadliczbowe powodują zmiany estetyczne oraz funkcjonalne. Ząb pośrodkowy np. może powodować stłoczenie, przemieszczenie, diastemę (przerwę między zębami) albo opóźnione wyrzynanie zębów stałych. U pacjentów z hiperdoncją zaobserwowano także większe ryzyko zapadnięcia na choroby przyzębia. Jakie czynniki sprzyjają hiperdoncji? Hiperdoncja, oprócz przypadków losowych także towarzyszy wielu chorobom uwarunkowanym genetycznie takim jak zespół Downa, rozszczep wargi i podniebienia, zespół Crouzona, Curtiusa i wiele innych. Leczenie hiperdoncji Postępowanie lecznicze w przypadku hiperdoncji jest uzależnione przede wszystkim od tego, czy występują one w uzębieniu mlecznym, czy w stałym. Ostateczna decyzja o ewentualnym usunięciu zęba nadliczbowego zostaje podjęta przez stomatologa na podstawie gruntownej oceny warunków zgryzowych w jamie ustnej oraz stopnia uformowania korzeni sąsiednich zębów, istotnym czynnikiem jest także wiek pacjenta. Niestety, najczęściej zęby nadliczbowe powodują poważne zaburzenia w zgryzie (stłoczenia, przemieszczenia, obroty zębów sąsiednich i diastemę), dlatego usuwa się je chirurgicznie. Wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu są także: nasilenie próchnicy i chorób przyzębia, bóle neuralgiczne, powstanie torbieli, opóźnione wyrzynanie sąsiednich zębów lub resorpcja ich korzeni, nawracające stany zapalne połączone z obrzękiem oraz szczękościskiem. Ekstrakcję, w zależności od stopnia skomplikowania, wykonuje lekarz stomatolog lub chirurg. Kolejno można także ewentualnie przeprowadzić leczenie ortodontyczne. Jeżeli w wyniku hiperdoncji pacjent ma problemy z przyzębiem (dziąsła) to oddaje się go pod opiekę specjalisty – periodontologa.   # hiperdoncja # zaburzenia rozwojowe zębów # ząb dodatkowy # zęby nadliczbowe # wady zgryzu

braki zębowe
Anatomia, Chirurgia stomatologiczna, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Wady zgryzu

Hipodoncja – na czym polega ta choroba i jak przebiega leczenie?

Hipodoncja to wrodzony stan nieistnienia części zawiązków zębowych, powodujący braki zębowe w uzębieniu mlecznym oraz stałym. Choroba ta dotyczy około 5,5% populacji ludzkiej. Najczęściej spotyka się brak zębów siecznych bocznych górnych. Na hipodoncję częściej zapadają kobiety niż mężczyźni. Może występować razem z ponad 120 zespołami schorzeń genetycznych, takich jak zespół Downa i dysplazja ektodermalna – największy odsetek hipodoncji ma miejsce w dysplazji ektodermalnej związanej z chromosomem X, ale choroba ta może także istnieć samodzielnie. Braki zębowe mogą dotyczyć zarówno jednego zęba, jak również większej ilości. Za hipodoncję nie uznaje się brak zawiązków lub wyrzniętych zębów trzonowych trzecich. Rodzaje hipodoncji Wyróżnia się następujące rodzaje hipodoncji. Do najczęściej pojawiających się należą: – oligodoncja – brak sześciu lub większej ilości zębów; problem ten dotyczy 0,14% populacji, – mikrodoncja – obecność miniaturowych zębów; mających zachowaną anatomiczną strukturę prawidłowych zębów. – taurodontyzm – pionowe powiększenie komory zęba trzonowego kosztem długości korzenia zęba Przyczyny hipodoncji Zaburzenia rozwojowe zębów są głównie spowodowane zmianami genetycznymi. Hipodoncja może także wynikać ze zmian filogenetycznych w uzębieniu, które są związane z jego czynnościową adaptacją do zmieniającego się sposobu odżywiania. Przyczynami hipodoncji mogą być również przyczyny środowiskowe, do których zalicza się: niewłaściwe odżywianie, choroby somatyczne matki podczas ciąży lub przyjmowanie przez nią niektórych leków (m.in. przeciwpadaczkowych), wszelkiego rodzaju urazy, chemioterapia, a także naświetlanie promieniami X dziecka we wczesnym okresie rozwoju z powodu choroby nowotworowej. Za hipodoncję będą także odpowiedzialne zaburzenia unerwienia podczas ostatniej fazy rozwoju zawiązków zębowych lub przedwczesnym wapnieniem siodła tureckiego (środkowego odcinka górnej powierzchni trzonu kości klinowej). Leczenie hipodoncji Przebieg i metody leczenia hipodoncji są uzależnione od ilości i miejsca brakujących zębów oraz od wieku pacjenta (inaczej leczona jest hipodoncja gdy pacjent posiada wyłącznie zęby mleczne, inaczej w czasie posiadania uzębienia mieszanego oraz stałego). W niektórych przypadkach, gdy ubytki są niewielkie, zęby same przesuną się i zapełnią lukę. Potrzeba uzupełnienia większej ilości braków zębów wynika nie tylko z estetyki, ale także jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania narządu żucia. Leczenie protetyczne zazwyczaj odbywa się wraz z leczeniem ortodontycznym. W trakcie leczenia dobry stomatolog zwróci również uwagę na stan pozostałych zębów, zachęci pacjenta do zmiany złych nawyków żywieniowych czy też zaproponuje inne zabiegi wzmacniające zęby, tj.: lakowanie, fluoryzacja, scaling. Leczenie u pacjentów poniżej 6 roku życia Zdiagnozowana hipodoncja u dzieci jest leczona po wyrznięciu się zębów, czyli przed 6. rokiem życia. W tym celu używa się protez ruchomych, które mają poprawić funkcje żucia. Istotne jest, iż w tym wieku kości czaszki ciągle się rozwijają, zatem protezy muszą być regularnie dostosowywane, tak aby nie zostało zaburzone ich prawidłowe funkcjonowanie. Ogromną rolę w leczeniu odgrywają rodzice/ opiekunowie, którzy muszą wspierać malucha i pamiętają o częstych wizytach kontrolnych, w trakcie których stomatolog podściela protezę lub też zleca wymianę jej na nową. Leczenie u pacjentów z uzębieniem mieszanym (7-12 lat) W przypadku pacjentów w wieku 7 do 12 lat stosuje się kompozytowe nadbudowy koron zębów stałych na te dotknięte mikrodoncją, a także na starte korony zębów mlecznych, dzięki czemu zostaje poprawiona  estetyka, a tym samym zostaje polepszone samopoczucie i samoocena chorego. Oprócz tego, tak jak u młodszych dzieci zaleca się noszenie protez ruchomych. Leczenie ortodontyczne zostaje dopiero wtedy zastosowane, gdy pacjent ma wszystkie stałe zęby, ma ono na celu uzyskanie odpowiedniej przestrzeni dla konstrukcji protetycznych. Leczenie pacjentów w wieku 16-20 lat Metodą leczenia hipodoncji u pacjentów z zakończonym rozwojem struktur twarzoczaszki jest  wstawienie pojedynczych implantów zębowych (przy małych brakach) lub też większej ilości implantów przy większych lukach i oparcia na nich konstrukcji protetycznych, głównie mostów. Leczenie dorosłych pacjentów Leczenie dorosłych pacjentów, u których wcześniej nie podejmowano żadnych działań w tym kierunku, może być bardziej skomplikowane. Wynika to z braku wcześniejszego zaplanowania utrzymania przestrzeni dla uzupełnień protetycznych oraz dużych nieprawidłowości w zgryzie. Stomatolog może zaproponować wszczepienie implantów lub mosty adhezyjne – jeśli braki zębów są niewielkie i zachodzą sprzyjające okoliczności. Gdyby okazało się że braki są bardziej rozległe to lekarz zaleci  mosty protetyczne oparte na własnych zębach lub implantach oraz protezy zębowe.   # hipodoncja # zaburzenia rozwojowe zębów # brak zawiązków # brak zębów # braki zębowe # oligodoncja # mikrodoncja # taurodontyzm

plamy na zębach
Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Przyczyny przebarwienia zębów

Nie każdy został obdarzony przez naturę pięknym, śnieżnobiałym uśmiechem, dlatego coraz więcej osób odwiedza gabinet stomatologiczny w celu wybielania zębów lub też założenia licówek. Jakie są przyczyny powstawania przebarwień? Na to pytanie odpowiemy w naszym najnowszym artykule. Jedni mają białe ząbki, inni natomiast od urodzenia mają zęby nieco żółtawe. Może się również zdarzyć, iż zęby zżółkły wraz z wiekiem. Przebarwienia zębów mogą dotyczyć zębów mlecznych, stałych, wybranej grupy zębów lub pojedynczego zęba. Istnieje wiele czynników, mających wpływ na zmianę koloru zębów.  Przyczyny, które sprawiają, iż nasze zęby mają inną barwę możemy podzielić na: przebawienia zewnątrzpochodne oraz przebarwienia wewnątrzpochodne. Przebarwienia zewnątrzpochodne są spowodowane przede wszystkim naszymi złymi nawykami, próchnicą lub też niedostateczną higieną jamy ustnej. Jeśli często stosujemy różne używki – pijemy hektolitry kawy czy czarnej herbaty oraz czerwone wino, palimy marihuanę lub tytoń (lub żujemy go), spożywamy duże ilości produktów barwiących, lub też pijemy wywary z niektórych ziółek i mocno barwiące soki (np. czarna porzeczka). Przebarwienia zewnątrzpochodne powstają także w wyniku użycia niektórych materiałów stomatologicznych stosowanych podczas leczenia (azotan srebra, amalgamat srebra). Powodem tych przebarwień będą również środki chemiczne oraz niektóre leki (chlorheksydyna, żelazo). Kolor zębów mlecznych u dzieci także może ulec zmianie w wyniku przyjmowania antybiotyków tetracyklinowych (pod ich wpływem mleczaki zmieniają kolor na żółty, brunatny lub czerwonawy). Drugim typem są przebarwienia wewnątrzpochodne. Ich powstanie może mieć miejsce zarówno przed, jak i po wyrżnięciu się zębów. Przebarwienia wewnątrzpochodne będą konsekwencją np. chorób genetycznych, przedawkowania fluoru oraz przyjmowania różnych leków. Przebarwienia wewnątrzpochodne wynikające z chorób ogólnoustrojowych Osoby cierpiące na porfirię wrodzoną, czyli zaburzenie genetyczne o podłożu genetycznym mogą zauważyć na swoich zębach  przebarwienia w kolorze od różowobrązowego przez czerwonoszary do ciemnobrązowego. Kolejnym schorzeniem genetycznym przebarwiającym zęby na kolor niebieski lub niebiesko-czarny jest alkaptonuria. Zęby zmieniają swój kolor na zielonkawy w przypadku zachorowania na hiperbilirubinemię. Kolor ten jest wynikiem zwiększonej ilością bilirubiny, a występuje np. w przebiegu żółtaczki noworodków. Jednym z objawów torbielowatego zwłóknienia trzustki są przebarwienia na zębach w kolorze brązowoszarym. Zaburzenia hormonalne również możemy poznać po przebarwieniach zębów. Na postawie koloru przebarwień diagnozuje się, jakie hormony doprowadziły do zachwiania równowagi organizmu,  kolor: mlecznobiały – niedoczynność tarczycy, żółto-szary – nadczynność przedniego płata przysadki, niebiesko-biały – nadczynność tarczycy. Przyjmowanie nadmiernej ilości fluoru będzie także skutkować obecnością przebarwień. Fluoroza, czyli choroba powstająca w wyniku przyjęcia nadmiernej dawki fluoru podczas procesu rozwoju szkliwa, w zależności od stadium będzie przejawiała się jako pojedyncze lub zlewające się plamy (początkowo matowe, potem kredowobiałe, a w ostatnim stadium – brunatne). Przebarwienia zębów: inne czynniki Przebarwienia zębów mogą być spowodowane: – zmianami zapalnymi lub urazowymi miazgi, – patologiczną resorpcją wewnętrzną (powoduje zabarwienie zębów na kolor różowy), – użyciem przez stomatologa do ostatecznych wypełnień kanałów korzeniowych past rezorcyno-formalinowych lub jodoformowych, – wiekiem – tak jak wspominaliśmy na początku, zęby wraz z upływem czasu stają się ciemniejsze, co wynika z naturalnych procesów postępującej mineralizacji szkliwa. Profilaktyka i leczenie przebarwień zębów Gdy zaobserwujemy niepokojące zmianę koloru zębów warto udać się do swojego lekarza, który oceni i zaproponuje skuteczne rozwiązanie. Czasem przebarwienia są błahe, np. na skutek nieprawidłowej higieny jamy ustnej i można je bez trudu usunąć (czyszcząc zęby pastą wybielającą lub stosując specjalne paski wybielające). Poważniejsze zmiany wymagają podjęcia poważniejszych kroków. Zęby możemy wybielić np. specjalnym żelem czy naświetlaniem. Gdyby przebarwieniu uległ ząb, który wcześniej był leczony kanałowo, wybielanie szkliwa nie wpłynie na poprawę jego wyglądu. W takim przypadku stomatolog może zaaplikować środek wybielający do wnętrza zęba lub nałożyć na niego koronkę lub licówki. Wybielanie zębów nie będzie także skuteczne gdy przebarwienia są spowodowane leczeniem tetracykliną.   # przebarwienia zębów # przebarwienia zewnątrzpochodne # przebarwienia wewnątrzpochodne # zaburzenia hormonalne # wybielanie zębów # licówki

Anatomia, Ogólnie, Zdrowie

Ślina – najważniejsze informacje na jej temat

Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak istotny wpływ na zdrowie zębów ma ślina. Skład śliny to przede wszystkim woda (w 99%), ale najważniejsze dla ochrony zębów są znajdujące się w niej (w tym 1%) składniki organiczne i nieorganiczne, dzięki którym mamy piękny uśmiech. Dlaczego ślina jest tak ważna i jakie są funkcje śliny – o tym możecie przeczytać w najnowszym wpisie. Zapraszamy do zapoznania się z nim! Wydzielanie śliny Produkcja śliny odbywa się w trzech parach dużych gruczołów ślinowych tzw. śliniankach (ślinianki przyuszne, ślinianki podżuchwowe, ślinianki podjęzykowe) oraz przez szereg drobniejszych gruczołów ulokowanych w błonie śluzowej jamy ustnej. Człowiek wytwarza około 1,5 litra śliny dziennie, choć zmienia się to w zależności od spożywanych pokarmów oraz ich właściwości. Na wydzielanie śliny mają wpływ różne okoliczności, np. standardowe wydzielanie wynosi około 0,33-0,55 mln/min,  podczas snu jest to około 0,05 ml/min, w stanie spoczynku gruczoły produkują około 0,4 ml/min, a po stymulacji układu nerwowego (np. na widok jedzenia lub też w trakcie żucia) ilość produkowanej śliny wzrasta aż do 2,5 ml/min. Skład  śliny Tak jak wspominaliśmy na początku, ślina to w 99% woda, pozostały, 1% to niezbędne dla zdrowia jamy ustnej oraz układu pokarmowego związki organiczne i nieorganiczne: kationy wapnia, sodu, potasu oraz magnezu, a także opiorfina, która ma właściwości przeciwbólowe, defensyna i hiastyna uniemożliwiają rozwój grzybów oraz bakterii, białka enzymatyczne i nieenzymatyczne. Wśród związków nieorganicznych szczególną rolę odgrywają aniony węglanowe i fosforanowe, gdyż mają one właściwości buforujące, utrzymują pH na stałym poziomie, ograniczając proces demineralizacji szkliwa. Funkcje śliny Rola śliny jest nierozerwalnie związana z jamą ustną i procesami w niej zachodzącymi. To właśnie tutaj odbywa się obróbka i wstępne trawienie pokarmów. Ślina nie tylko nawilża pokarm, ale także powoduje jego wstępne trawienie (zapoczątkowuje trawienie węglowodanów i lipidów) oraz zabezpiecza zęby przed szkodliwym działaniem drobnoustrojów, tym samym zapobiega rozwojowi próchnicy. Ponadto, ślina nawilża jamę ustną oraz ułatwia ruchy języka podczas mówienia oraz żucia. Pokarm, który został poddany działaniu śliny jest lepki, miękki, staje się on w łatwą do połknięcia, miękką grudkę, dzięki czemu zmniejsza się prawdopodobieństwo zakrztuszenia się czy uszkodzenia przełyku przez twarde kęsy. Nie zapominajmy również o tym, iż to właśnie dzięki ślinie możemy odczuwać różne smaki. Dopiero po zwilżeniu pokarmu kubki smakowe są w stanie odróżnić smak słony, słodki lub kwaśny. W ten sposób działa zarówno zawarta w ślinie woda, jak i enzymy trawienne, które ułatwiają ponadto dalsze trawienie posiłków w układzie pokarmowym. Ślina bierze także udział we wchłanianiu niektórych leków oraz jest drogą eliminacji szkodliwych substancji z organizmu. Ślina jest również odpowiedzialna za neutralizację kwaśnego odczynu płytki nazębnej, przez co zęby zostają ochronione przed tak groźną chorobą, jaką jest próchnica. Ślina pomaga w oczyszczaniu jamy ustnej – wypłukuje z niej resztki pokarmów, dzięki czemu nie rozwijają się w niej bakterie. Lekarze przypominają i zachęcają, iż jeśli nie mamy możliwości umycia zębów tuż po posiłku, to powinniśmy sięgnąć po bezcukrową gumę do żucia, gdyż żucie przez około 20 minut pobudza ślinianki do zwiększonej produkcji śliny. Ślina może być wykorzystywana jako materiał diagnostyczny do oznaczania stężenia: hormonów steroidowych (kortyzol, progesteron, estriol, estradiol, testosteron) leków (benzodiazepiny, teofiliny, cyklosporyny) oraz w toksykologii do oznaczania stężenia metali: litu, kadmu, galu. Na jej podstawie można stwierdzić lub wykluczyć, czy dana osoba prowadziła pojazd w stanie nietrzeźwym (korelacja między stężeniem alkoholu w ślinie i w surowicy),  pozwala również wykryć obecność narkotyków (kokaina). W niektórych chorobach nowotworowych w ślinie są obecne specyficzne markery komórek nowotworowych jamy ustnej (w raku jajnika marker CA 125 w ślinie wykazuje większą specyficzność niż w surowicy). Brak śliny, czyli niebezpieczna kserostomia Osoby odczuwające długotrwały stan suchości jamy ustnej, spowodowany zmniejszeniem lub całkowitym zaprzestaniem produkcji śliny przez gruczoły, cierpią na chorobę zwaną kserostomią. Jej przyczynami mogą być: przewlekłe przyjmowanie leków zaburzających pracę ślinianek, chemioterapia, choroby naczyń krwionośnych oraz cukrzyca. Kserostomia rozpoznamy po trudnościach z mówieniem i jedzeniem, zaburzeniach w odczuwaniu smaków, pacjenci mogą także krępować się nieprzyjemnym zapachem z ust. Objawem kserostomii są także trudno gojące się owrzodzenia, a także zaawansowana próchnica. Zdiagnozowana kserostomia jest leczona przez przyjmowanie leków stymulujących wydzielanie śliny. Środki te bazują na różnych składnikach i powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb chorego. Bardzo istotne przy wyborze leku jest rozpoznanie przyczyny. W zaawansowanym stadium tej choroby lekarze podają sztuczne zamienniki śliny.   # ślina # funkcje śliny # skład śliny # zdrowie zębów # próchnica

poparzenia jamy ustnej
Nagłe wypadki, Pogotowie stomatologiczne, Zdrowie

Poparzone podniebienie – przyczyny, objawy, leczenie

Niejednokrotnie zdarzyło nam się w pośpiechu wypijać kawę czy herbatę lub też konsumować gorącą zupę lub posiłek, w wyniku czego mogliśmy sobie sparzyć podniebienie. Podrażnienie podniebienia, nieprzyjemne uczuciu szczypania, a nawet ból w jamie ustnej może być także spowodowany zjedzeniem bardzo ostrych, mocno doprawionych przyprawami (np. chilli) potraw. Jak unikać poparzeń podniebienia i co zrobić, gdy sparzymy sobie jamę ustną i język? O tym przeczytacie w naszym najnowszym artykule. Poparzone podniebienie – czym się objawia? Pacjenci przychodzą do gabinetu stomatologicznego nie tylko z bólem zęba, chorobami przyzębia, ale także mogą się skarżyć na poparzone podniebienie. Poparzenie jamy ustnej wrzątkiem powoduje silny ból podniebienia, języka i gardła. Dyskomfort odczuwamy nie tylko w momencie picia czy jedzenia czegoś ciepłego. Takie dolegliwości bólowe mogą się utrzymywać się do 2–3 dni, a z czasem ustępują. Zranione podniebienie może się również pokryć bąblami i pęcherzami, których pod żadnym pozorem nie należy przekłuwać. Poparzone podniebienie u dzieci Poparzenie podniebienia może wystąpić także u małych dzieci. Maluchy pozostawione bez opieki mogą z ciekawości sięgnąć i wypić np. środki do czyszczenia domu, co spowoduje oparzenie chemiczne wewnątrz jamy ustnej. Poparzenie podniebienia, a może inna dolegliwość? Ból podniebienia czy też zaczerwienie podniebienia niekoniecznie musi być oznaką poparzenia. Poparzone podniebienie łatwo pomylić z: aftą, alergią lub stomatopatią protetyczną. Wszystkie wymienione dolegliwości mają bardzo podobne objawy, zatem czasem ich rozpoznanie nastręcza lekarzom problemów. Na podrażnionym podniebieniu, dziąsłach czy policzkach mogą pojawić się afty. Afta to utrudniająca jedzenie, bolesna nadżerka lub owrzodzenie o owalnym kształcie. Afty są pokryte białym nalotem i otoczone czerwonym rąbkiem zapalnym. Przyczyną występowania aft może być permanentny, nadmierny stres, przemęczenie, alergie pokarmowe, a także w przypadku kobiet – afty pojawiają się w trakcie miesiączki. Afty mogą być spowodowane różnego typu urazami mechanicznymi, przygryzieniami. Po ok. 10-14 dniach po aftach nie ma już śladu. Podrażnienie podniebienia i zaczerwienie podniebienia może być wynikiem noszenia protezy ruchomej i alergii na akryl. Pacjenci skarżą się na nasilenie objawów w obrębie zasięgu płyty protezy wyłącznie w czasie korzystania z niej – po wyciągnięciu dolegliwości słabną. Jeśli stomatolog potwierdzi nasze przypuszczenia, iż mamy alergię na akryl będzie konieczna inna metoda uzupełnienia braków zębów, np. implanty lub wykonanie protezy zębowej z materiału nieuczulającego. Noszenie protez zębowych jest również przyczyną stomatopatii protetycznej. Na czym ona polega? Terminem tym określa się zmiany patologiczne błony śluzowej jamy ustnej, które powstają na skutek używania protez ruchomych lub całkowitych.  Obtarcia mechaniczne podniebienia oraz nieprzestrzeganie higieny mogą z czasem zaowocować bólem w jamie ustnej.  Symptomem stomatopatii jest  obrzęk, zaczerwienienie i pieczenie śluzówki. Może również pojawić się biały nalot, który po starciu pozostawia małe, krwawiące punkty. Co przyniesie ulgę na poparzone podniebienie? Ból podniebienia złagodzą leki na afty, dostaniemy je w aptece bez recepty. Leki te nie tylko zmniejszą dolegliwości, lecz również przyspieszą gojenie się ran. Warto zaopatrzyć się w żel lub maść zawierającą środki znieczulające (takie jak benzokaina), która działa przeciwbólowo. Dobroczynny wpływ na oparzenia języka mają również tabletki na ból gardła, bowiem zmniejszają one stan zapalny oraz uśmierzają ból. Gdyby rany i bąble na podniebieniu utrzymywały się i nie goiły przez okres dłuższy niż 14 dni to koniecznie udajmy się do lekarza, aby ten mógł wykluczyć ewentualność zmian nowotworowych. Poparzone podniebienie u dziecka musi zostać obejrzane przez pediatrę lub stomatologa. Wypicie przez malucha środków żrących wymaga od nas natychmiastowej reakcji, gdyż pierwsza pomoc jest bardzo istotna w późniejszym, szybkim powrocie do zdrowia. Przede wszystkim należy od razu pojechać do szpitala. Nie wolno prowokować wymiotów, gdyż powracające z żołądka kwasy mogą ponownie poparzyć przełyk i jamę ustną, a w ostateczności doprowadzić do perforacji układu pokarmowego. Gdybyśmy znaleźli opakowanie po tym środku to zabierzmy je ze sobą, dzięki czemu ułatwimy personelowi medycznemu identyfikację substancji i łatwiej będzie można udzielić pomocy. Domowe sposoby na poparzone podniebienie Szybką ulgę po oparzeniu jamy ustnej wrzątkiem poczujemy po włożeniu do ust kostek lodu, zimno zmniejsza obrzęk i ból podniebienia. Pamiętajmy, aby przemieszczać w ustach kostki lodu, nie mogą być one w jednym miejscu przez dłuższy czas. Podobnie jak lód działa zimna woda. Kostki lodu nie należy podawać małym dzieciom, gdyż mogą się one nimi zakrztusić. Jeśli w wyniku poparzenia jamy ustnej powstała rana po bąblach to zadbajmy o to, aby była odizolowana. W tym celu możemy użyć naparu z malwy oraz wywaru z siemienia lnianego, gdyż mają one działanie powlekające, niczym tarcza będą chronić śluzówkę przed szkodliwymi czynnikami. Przygotowanie naparu z malwy jest niezwykle proste, wystarczy do szklanki wrzucić kilka suszonych płatków kwiatu malwy, zalać je wrzątkiem i zaparzać pod przykryciem przez co najmniej 10–15 minut. Taki schłodzony napar popijamy przez cały dzień małymi łykami. Do łagodzenia dolegliwości związanych z oparzeniem jamy ustnej można także zastosować napar z rumianku bądź nagietka. Jamę ustną płuczemy tylko dobrze wystudzonym naparem! Kolejną sprawdzoną metodą jest płukanka z soli, która odkaża błonę śluzową jamy ustnej. Pół łyżeczki soli należy rozpuścić w szklance ciepłej wody, a następnie wypłukać nią usta. W trakcie gojenia się ran po oparzeniu należy unikać bardzo gorących i ostrych potraw, gdyż będą one jeszcze bardziej podrażniać śluzówkę jamy ustnej i poparzone miejsce.   # poparzone podniebienie # ból podniebienia # zaczerwienienie podniebienia # podrażnienie podniebienia # zranione podniebienie # oparzenie języka # poparzenia jamy ustnej # pierwsza pomoc # stomatolog

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025