89 543 60 67

513 100 313

Author name: dentysta24h.olsztyn.pl

protetyka stomatologiczna
Ogólnie, Różne, Usługi stomatologiczne

Technik dentystyczny – czym się zajmuje?

Gdy przychodzicie do swojego gabinetu stomatologicznego macie do czynienia z różnymi pracownikami przychodni: asystentkami stomatologicznymi, higienistkami czy też stomatologami, jednakże bardzo często zapomina się o pracy technika dentystycznego, bo przecież mało kto zastanawia się nad tym, kto wykonał jego protezę zębową czy aparat ortodontyczny. Na czym polega praca technika dentystycznego, jakie umiejętności musi mieć osoba zatrudniona na takim stanowisku, możecie się tego dowiedzieć z naszego artykułu. Ogólna charakterystyka zawodu – technik dentystyczny Zawód technika dentystycznego polega na naprawie i indywidualnym wytwarzaniu protez zębowych oraz aparatów ortodontycznych zakładanych na zęby w celu korekcji wad zgryzu. Technik swoje działanie opiera na ścisłej współpracy z dentystą i wszystkie czynności związane z przygotowaniem protez, aparatów podlegają zleceniu stomatologa. Technik dentystyczny – jak można uzyskać taki tytuł? Zawód technika dentystycznego, inaczej zwany także protetykiem, zalicza się do zawodów regulowanych, a zatem oznacza to, iż mogą go jedynie wykonywać osoby, które posiadają odpowiednie wykształcenie zawodowe – wykształcenie średnie medyczne, rozumiane jako ukończenie szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskają tytuł zawodowy technika dentystycznego lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe. Nauka zawodu na tym kierunku trwa ok. dwa i pół roku, czyli pięć semestrów, i jest zakończona egzaminem zawodowym. W ramach nauki odbywają się również obowiązkowe praktyki. Gdzie może pracować technik dentystyczny? Protetyka próżno szukać w gabinecie stomatologicznym, gdyż zazwyczaj pracownia protetyczna znajduje się w zupełnie innym miejscu. Absolwent szkoły – technik dentystyczny znajdzie zatrudnienie zarówno w państwowych, jak i prywatnych pracowniach protetycznych oraz ortodontycznych, klinikach dentystycznych, a także –  jeśli czuje się na siłach-  to może również prowadzić własne laboratorium w ramach działalności gospodarczej. Jakie zadania ma technik dentystyczny? Technik dentystyczny wykonuje protezy zębowe, szyny dentystyczne i aparaty ortodontyczne zgodnie z przekazanym projektem na podstawie dostarczonych przez stomatologa wycisków lub zdjęć rentgenowskich. Warto zaznaczyć, iż protetyk nie ma bezpośredniego kontaktu z pacjentem, a wszystkie prace odbywają się zgodnie z zalecaniem stomatologa i pod jego nadzorem. Zakres kompetencji zawodowych technika dentystycznego obejmuje samodzielne laboratoryjne wykonawstwo uzupełnień protetycznych (np. korony teleskopowe), szczękowoortopedycznych i twarzowo-szczękowych (m.in. okluzje). W ramach pracy technika odbywa się również naprawa protez, szyn dentystycznych czy aparatów ortodontycznych. Technik dentystyczny w pracowni obsługuje nowoczesne urządzenia i aparaturę, które pomagają mu w wytworzeniu prac wykonanych z takich materiałów jak: akryl, silikon, kompozyt, ceramika i metal. W jakich warunkach pracuje technik dentystyczny? Miejscem pracy technika dentystycznego jest zazwyczaj pracownia protetyczna, gdzie od podstaw, na indywidualne zamówienie przygotowuje on protezę lub aparat ortodontyczny. Takie pomieszczenie przeważnie nie jest zbyt duże, ale musi być odpowiednio wyposażone w specjalistyczny sprzęt. W przypadku większych klinik dentystycznych lub ścisłej współpracy ze stomatologiem może się zdarzyć, iż protetyk może pracować w gabinecie dentystycznym, jednakże są to bardzo rzadkie przypadki. Praca technika dentystycznego ma charakter indywidualny i samodzielny. Z reguły protetyk nie ma bezpośredniego kontaktu z pacjentami, jedynie kontaktuje się ze stomatologiem, który pobiera odlew gipsowy oraz dopasowuje protezę lub aparat. Jak widzimy, praca technika ma ogromne znaczenie dla stomatologa, bowiem choć z pozoru wydaje się, iż ma ona jedynie charakter usługi dodatkowej, to tak naprawdę jest niezbędna do prawidłowego wykonywania zawodu przez dentystę. Zawód technika dentystycznego nie wiąże się z dużym obciążeniem fizycznym, gdyż większość pracy technik odbywa się, siedząc. Ponieważ jest to praca lekka pod względem obciążenia fizycznego, w roli protetyka doskonale odnajdą się także osoby niepełnosprawne. Rytm pracy technika dentystycznego Czas pracy technika dentystycznego w ogromnej mierze zależy od ilości zleceń i terminu ich realizacji. Zazwyczaj nie ma konieczności pracy w dni wolne oraz w nocy. Wyjątek stanowią przypadki, kiedy protetyk ma tyle zleceń, że nie jest w stanie wywiązać się ze wszystkich zobowiązań w normalnym czasie pracy. Dlatego w pracy protetyka istotne są również jego zdolności organizacyjne i umiejętne zarządzaniem czasem. Jakie wymagania stawia się technikowi dentystycznemu? Do najważniejszych wymagań stawianych protetykowi należą ostrość wzroku, zdolność do rozróżniania barw i zręczność manualna oraz duże poczucie estetyki. Technikiem dentystycznym mogą zostać osoby skoncentrowane, dokładne, rzetelne, o podzielnej uwadze, mające uzdolnienia techniczne i dobrą pamięć. Jeśli chcemy pracować jako technik dentystyczny to musimy się liczyć z pewną monotonią wykonywanych czynności i jednostajnymi warunkami pracy. W swej pracy technik używa materiałów ceramicznych, elementów metalowych i tworzyw sztucznych, które poddaje obróbce przy pomocy różnych narzędzi. Przeciwskazaniem do zatrudnienia się jako technik protetyczny mogą być alergie na używane przy pracy materiały. Protetyka stomatologiczna jest działem stomatologii, który bardzo szybko się rozwija, zatem zadaniem technika dentystycznego jest również stałe śledzenie zmian zachodzących w dziedzinie technologii materiałów biologicznych i chemicznych, a także aparatów ortodontycznych. Protetyk jest zobligowany do permanentnego dokształcania się, doskonalenia umiejętności zawodowych oraz podnoszenia swoich kwalifikacji poprzez udział w szkoleniach, warsztatach. Technik dentystyczny a specjalista ds. techniki dentystycznej W ubiegłym roku w środowisku medycznym rozgorzała dyskusja na temat zmiany uprawnień techników dentystycznych oraz rozróżnienia kompetencji technika a specjalisty. Zgodnie z interpretacją Ministerstwa Zdrowia specjalista ds. techniki dentystycznej to osoba, która ukończyła studia wyższe w specjalności technika dentystyczna, obejmujące w programie nauczania co najmniej 2184 godziny kształcenia w zakresie niezbędnym do przygotowania do wykonywania zawodu technika dentystycznego i uzyskała tytuł licencjata lub inżyniera. Zarówno technik, jak i specjalista nie mogą być traktowani jako samodzielny zawód medyczny. Warto pamiętać, iż wykonywanie zawodu medycznego i przepisy regulujące uprawnienia zawodowe techników dentystycznych, w dalszym ciągu są opartej na regulacjach dekretu z 5 lipca 1946 r. o wykonywaniu czynności techniczno-dentystycznych. (Dz. U. z 22 marca 1947 r.) oraz rozporządzeniu ministra zdrowia z 15 maja 1951 r. w sprawie szczegółowego zakresu uprawnień techników dentystycznych (Dz. U. nr 28 poz. 222). Co powinien umieć technik dentystyczny: – przygotować stanowisko pracy; – przestrzegać reżimu technologicznego podczas przygotowywania materiałów stosowanych w ortodoncji; – odlewać z wycisków oraz opracowywać modele robocze i diagnostyczne; – wykonywać aparaty profilaktyczne; – wykonywać aparaty stosowane w leczeniu ortodontycznym; – naprawiać aparaty ortodontyczne; – wykonywać i wmontowywać dodatkowe elementy, zgodnie z zaleceniem lekarza; – oceniać jakość wykonywanych aparatów ortodontycznych i szyn chirurgicznych; – rozróżniać typy aparatów stałych; – uwzględniać sposoby leczenia stosowane w danym regionie; – korzystać z dokumentacji materiałowej, instrukcji obsługi fachowych urządzeń; – podnosić swoje kwalifikacje oraz wdrażać najnowsze osiągnięcia w dziedzinie ortodoncji. Technik dentystyczny jest bardzo ważną częścią zespołu fachowców, dbających o zdrowie i

przegląd stomatologiczny
Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Wizyty kontrolne u dentysty – dlaczego są one takie ważne?

Jak pokazują statystyki, Polacy najczęściej decydują się na wizytę w swoim gabinecie stomatologicznym, gdy mają naprawdę poważny problem, co oznacza niewyobrażalny ból zęba  wywołany przez ubytek czy stany zapalne. Osób, które przychodzą na wizyty kontrolne jest niestety wciąż zbyt mało. Dlaczego regularny przegląd stomatologiczny jest tak ważny, zwłaszcza w przypadku dzieci i przed czym może nas uchronić? Przyjrzyjmy się tej kwestii nieco bliżej. Wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym– dajmy dobry przykład swoim dzieciom Rodzice często nie zdają sobie sprawy jak ważne jest nauczenie swoich pociech dbałości o stan swojej jamy ustnej. Pod żadnym pozorem gabinet stomatologa nie powinien być miejscem kojarzonym przez dzieci ze strachem i bólem, a raczej należy zachęcać je do regularnych wizyt kontrolnych. Pamiętajmy, aby swoją postawą dawać dobry przykład – przeglądy stomatologiczne powinny być wpisane w nasz kalendarz i muszą obejmować wszystkich członków rodziny, nie tylko dzieci. Najmłodsi obserwują reakcję swoich opiekunów, dlatego tak istotne jest, aby wszyscy bez wyjątków w nich uczestniczyli. Zaniedbania popełnione przez rodziców w dzieciństwie mają ogromny wpływ na zęby latorośli. Dość częstym błędem, popełnianym przez rodziców jest niedostateczna troska o czystość mleczaków oraz lekceważenie ubytków w zębach mlecznych (usprawiedliwiane, iż „przecież zęby mleczne i tak prędzej czy później wypadną, więc nie ma się czym martwić”), a także zbyt późna pierwsza wizyta u dentysty. Zdarza się, iż rodzice po raz pierwszy udają się z dzieckiem do dentysty dopiero w okolicy 5 roku życia lub nawet wtedy, gdy pojawiają się problemy bólowe, związane z zębami mlecznymi. Pierwsza wizyta powinna mieć miejsce w okolicach pierwszego roku życia, kiedy część zębów mlecznych jest już wyrżnięta. Prawidłowa higiena jamy ustnej i utrzymywanie stanu uzębienia w dobrej kondycji zapewni dzieciom w przyszłości mocne, naturalne i zdrowe zęby, które posłużą aż do późnej starości. Dlaczego warto umawiać się na regularne wizyty u dentysty? Stomatolog potrafi nie tylko z powodzeniem wyleczyć choroby dziąseł i przyzębia, lecz również chętnie podzieli z nami swoją wiedzę na temat prawidłowej pielęgnacji jamy ustnej, podpowie najlepsze rozwiązania i zaproponuje odpowiednie metody oczyszczania zębów. Nierzadko dentysta zasugeruje nam także zmianę pasty, zakup odpowiedniej szczoteczki do zębów oraz zachęci do stosowania płukanek w celu poprawy kondycji jamy ustnej. Jeśli walczymy z próchnicą, to wizyta u stomatologa będzie okazją, aby pozbyć się kamienia nazębnego. Jak powszechnie wiadomo – lepiej zapobiegać, niż leczyć. Jeśli stomatolog w porę wykryje w naszym uzębieniu jakieś nieprawidłowości, to może nas uchronić przed wieloma innymi bardzo groźnymi dolegliwościami. Rozwój stomatologii sprawił, że możemy skorzystać z wielu rozwiązań, które pomogą uratować nasze zęby – profesjonalny sprzęt ułatwia zdiagnozowanie rozmaitych schorzeń, takich jak: paradontoza, próchnica, zgorzele, stany zapalne. Gdyby uratowanie naszego zęba nie było możliwe, wówczas warto skorzystać z osiągnięć protetyki i implantologii. Nowoczesna technika pozwala na uzupełnienie braków w uzębieniu, tak, by nie odróżniały się one od naszych naturalnych zębów. Dzięki regularnym wizytom stomatolog może zauważyć nawet początkowe i subtelne zmiany, co daje większą szansę na całkowite wyleczenie. Jak często należy robić przegląd stomatologiczny? Wizyty kontrolne powinny odbywać się co pół roku, gdyż dzięki temu mamy możliwość szybszego wykrycia ubytków i naprawienia ich, zanim zęby zostaną kompletnie zaatakowane przez próchnicę.  W czasie wizyt kontrolnych dobrze jest zdecydować się na skaling i piaskowanie, aby oczyścić zęby z zalegającego kamienia nazębnego, który stanowi idealne środowisko do rozwoju bakterii. Zdrowe zęby wpływają nie tylko na estetykę naszego uśmiechu, lecz także na naszą samoocenę i samopoczucie oraz zdrowie całego naszego organizmu, dlatego należy pieczołowicie o nie zadbać.   # wizyty kontrolne  # zapobieganie # przegląd stomatologiczny # stany zapalne # choroby dziąseł i przyzębia # paradontoza # zgorzele # zdrowe zęby

szczoteczka soniczna
Higiena jamy ustnej, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Zdrowie

Szczoteczka elektryczna, soniczna a klasyczna – która lepsza do zębów?

Mycie zębów to wbrew pozorom nie taka prosta sprawa. Jak podają wyniki badań opublikowanych na łamach PulsuMedycyny.pl wiedza polskiego społeczeństwa na temat dbania o zęby jest ciągle uboga – 60 proc. z Polaków nie ma pojęcia o sposobach szczotkowania zębów. Dodatkowo mamy problemy z wyborem właściwej szczoteczki. Aby nieco przybliżyć to zagadnienie pragniemy zaprezentować trzy rodzaje szczoteczek do zębów – elektryczną, soniczną oraz tradycyjną. Która z nich jest najlepsza? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie w naszym artykule. Zapraszamy do zapoznania się z nim. Szczoteczka manualna czy elektryczna? W wielu polskich domach w łazience, w kubeczku możemy znaleźć tradycyjną, manualną szczoteczkę do zębów, która niestety nie jest idealna, bowiem jej skuteczność w czyszczeniu zębów tak naprawdę zależy od naszej dokładności i wprawy. Gdy zdecydujemy się na zakup tradycyjnej szczoteczki do zębów, koniecznie musimy zwrócić uwagę na cztery podstawowe elementy. Po pierwsze – jej rączkę. Dobrze, aby była smukła, antypoślizgowa i wygodna w użytku. Następnie przyjrzyjmy się szyjce szczoteczki manualnej, która musi odginać się pod naciskiem, bowiem umożliwia to dokładne oczyszczenie trudnodostępnych miejsc, bez podrażniania dziąseł. Dwa kolejne wymagania są związane z powierzchnią myjącą szczoteczki. Warto spojrzeć na samą wielkość główki, która powinna być dopasowana do wieku osoby, korzystającej z produktu oraz do szerokości jej łuków zębowych. Ostatnia rzecz to warto dowiedzieć się, jakie włókna użyto do produkcji włosia główki szczoteczki tradycyjnej, wybieramy te o odpowiedniej dla nas grubości. Jeśli mamy wrażliwe, często krwawiące dziąsła to idealne będą szczoteczki z miękkim włosiem. Miękkie włosie jest wykorzystywane także w szczotkach dla dzieci. Alternatywą dla manualnej, zwykłej szczotki jest elektryczna lub zasilana bateriami. Szczotki elektryczne posiadają liczne udogodnienia, np. czujniki nacisku, możliwość używania różnych trybów czyszczenia, dlatego lepiej możemy zadbać o higienę naszej jamy ustnej. Szczotki zasilane bateriami AA mają podobne funkcje jak manualne, wyróżnia je jedynie opcja wibracji, przez co zęby są dokładniej czyszczone. Producenci szczotek elektrycznych zapewniają, że są one znacznie lepsze niż szczoteczki manualne. Szczoteczka elektryczna, niezależnie od technologii z jakiej korzysta, wykonuje znacznie więcej ruchów czyszczących zęby od szczoteczki manualnej. Dla porównania klasyczny model szczoteczek elektrycznych jednej z firm wykonuje 7600 ruchów czyszczących na minutę, a odpowiednio wprawiony człowiek jest w stanie wykonać szczoteczką manualną ponad 200 ruchów na minutę. Widzicie różnicę? A to tylko jedna z zalet szczoteczki elektrycznej, przemawiająca za jej wyborem. Jednym z rodzajów szczoteczek elektrycznych są szczoteczki obrotowo-pulsacyjne, które z powodzeniem usuwają osad mechanicznie, ich skuteczność jest 2 razy wyższa niż w przypadku klasycznej szczotki. A może szczoteczka soniczna? Szczotki soniczne i ultradźwiękowe oczyszczają zęby przy pomocą fal dźwiękowych, które są niesłyszalne dla ludzkiego ucha. Co ważne, szczotki soniczne idealnie sprawdzą się w przypadku osób z wrażliwymi dziąsłami, gdyż dzięki specjalnie zaprojektowanej główce (przypominającej tę manualną), która wykonuje ruch wymiatający (góra -dół) nie musimy się obawiać uszkodzenia dziąseł. Szczoteczka soniczna porusza się około 31000 – 42000 razy na minutę (w zależności od marki i włączonego trybu pracy), co w zestawieniu z pracą szczoteczki elektrycznej – ok. 5600 – 8800 ruchów oscylacyjnych (oraz do 41 000 ruchów pulsacyjnych) i szczoteczką tradycyjną – 200 daje nam jasny przekaz. Co więcej, szczoteczka soniczna usuwa osad z kawy i herbaty aż w 80% oraz redukuje 6krotnie więcej płytki gromadzącej się na zębach niż klasyczna szczoteczka do zębów, a zatem istnieje mniejsze prawdopodobieństwa wystąpienia chorób przyzębia (tj. m.in. paradontoza czy demineralizacja). Szczotka soniczna lepiej niż szczoteczka elektryczna dociera do miejsc trudno dostępnych, tylnych zębów i przestrzeni między zębowych. Szczoteczka soniczna doskonale czyści kieszenie poddziąsłowe, a także zachyłki w obrębie aparatów ortodontycznych, stałych oraz pomaga w usuwaniu osadów, przebarwień, płytki nazębnej i biofilmu. Dentyści polecają ją zwłaszcza osobom noszącym implanty, mosty czy aparaty ortodontyczne. Ostateczna decyzja należy do was! Wybór szczoteczki do zębów jest indywidualną sprawą, ale jeśli zależy wam na zdrowiu naszych zębów i pięknym, białym uśmiechu to warto zainwestować w dobrej klasy szczoteczkę elektryczną czy soniczną. Tym bardziej, że możemy z niej korzystać np. z mężem czy partnerem – kupując różne główki. Pamiętajcie jedynie, aby główkę lub całą szczotkę (jeśli pozostaliście przy klasycznym modelu szczotki) wymieniać średnio raz na 2, 3 miesiące.   # szczoteczka elektryczna # szczoteczka soniczna # szczoteczka klasyczna # mycie zębów # higiena jamy ustnej # paradontoza # demineralizacja

torbiele zawiązkowe
Chirurgia stomatologiczna, Choroby przyzębia, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Torbiele zębopochodne – rodzaje, przyczyny, leczenie

Rozwijają się bezobjawowo, osiągając znaczne rozmiary, tym samym niszczą otaczające je tkanki. Torbiele zębopochodne (torbiel korzeniowa, torbiel zawiązkowa, torbiel dziąsłowa), bo o nich mowa mogą zrobić ogromne spustoszenie w naszym organizmie. W jaki sposób można je wcześnie zdiagnozować? Na czym polega leczenie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Czym jest torbiel? Aby dowiedzieć się, czym jest torbiel sięgniemy do fachowej terminologii. Grecka nazwa kystis oznacza dosłownie zamkniętą ze wszystkich stron jamę lub pęcherz. Jej polskim odpowiednikiem powszechnie stosowanym w medycynie jest właśnie torbiel. Odwołując się do medycznej definicji zaproponowanej przez Kramera, torbiel jest patologiczną jamą wypełnioną treścią o różnej konsystencji i spoistości (płynną, półpłynną lub rzadziej gazem), która nie ma związku z wydzieliną ropną. Torbiele występują zarówno w tkankach miękkich jak i kościach, otocza je włóknista torebka, która jest wyścielona od wewnątrz tkanką nabłonkową (torbiel prawdziwa) lub takiego wysłania nie posiada, wtedy mówimy o torbieli rzekomej (pseudotorbieli). Jakie są powodu powstawania torbieli zębopochodnych? Najczęstszą torbielą jest torbiel korzeniowa (radicular cyst), która może występować również jako torbiel resztkowa lub boczna torbiel korzeniowa. Tworzy się z reszty nabłonkowej komórek wysp Malasseza i jest to torbiel zapalna, co oznacza, iż jej występowanie jest uzależnione od obecności martwiczo zmienionej miazgi zęba. Torbiel ta może się pojawić u osób obu płci, jednak jak pokazują badania jest ona nieco powszechniejsza u mężczyzn między 20. a 50. rokiem życia. Zazwyczaj wykrywa się ją w okolicy górnych zębów siecznych drugich. Torbiel zawiązkowa (dentigerous cyst) może być w formie rozwojowej lub rzadziej zapalnej. Ta pierwsza występuje częściej u mężczyzn w 2–3. dekadzie życia i ma ona związek z zatrzymanym zębem (zębem mądrości, kłem). Jest ona wynikiem niedorozwoju (hipoplazji) szkliwa. Znana jest także torbiel zęba po leczeniu kanałowym, gdy zostało ono przeprowadzone niestarannie lub nie można było udrożnić któregoś z kanałów. Torbiele dziąsłowe mogą występować także u niemowląt, jest to dość powszechne zjawisko, które rozwija się nawet u 75–94 proc. dzieci. Innym przykładem torbieli tkanek miękkich jest tzw. torbiel erupcyjna występująca podczas procesu wyrzynania się zębów. Torbiele u niemowląt nie wymagają leczenia, zanikają same (ok. 3 miesiąca), wystarczy kontrola i obserwacja w gabinecie stomatologicznym. Torbiele zębopochodne – jakie objawy im towarzyszą? Jak rozpoznać, że rozwijają się takie zmiany chorobowe? Niestety nie jest to proste, bowiem torbiele zębopochodne w jamie ustnej początkowo nie dają żadnych objawów. W późniejszym okresie może wystąpić rozdęcie kości, gdy rozwija się torbiel zęba. Pacjenci zazwyczaj zgłaszają się do swojego stomatologa, gdy pojawia się opuchlizna. Obecność torbieli zostaje stwierdzona przeważnie dopiero wtedy, gdy ulegnie ona zakażeniu i rozwija się proces zapalny okolicznych tkanek. Przy dużych rozmiarach torbieli może dojść do zmiany konfiguracji kości. Najczęściej występującymi wówczas objawami są: – pojawienie się objawów stanu zapalnego, – rozsunięcie korzeni zębów, – rozdęcie kości wyrostka zębodołowego szczęki lub żuchwy, – zanik kości z ucisku, jej ścieńczenie z objawem uginania i pergaminowego chrzęstu (crepitatio, objaw Dupuytrena), – brak zęba stałego w łuku zębowym po terminie jego fizjologicznego wyrzynania. Symptomem, choć dość rzadko spotykanym jest ból głowy. Towarzyszy on torbieli zębopochodnej w zatoce szczękowej. Pacjenci, u których występuje taka torbiel skarżą się także na niedrożność nosa, łzawienie (spowodowane uciskiem na przewód nosowo-łzowy), parestezje i przemieszczenie gałki ocznej. Jak diagnozuje się torbiele zębopochodne? Torbiel może zostać wykryta przypadkowo podczas zdjęć RTG, najczęściej stomatolog zleca wykonanie zdjęcie pantomograficznego oraz zdjęcia wewnątrzustnego. Na zdjęciu RTG jest ona widoczna jako jednolite przejaśnienie o gładkich zarysach, które jest wyraźnie oddzielone od otoczenia. Chorobie często towarzyszy pojawienie się przetoki na dziąśle. Jak leczy się torbiele zębopochodne? Najczęściej lekarze zalecają wycięcie torbieli. Zabieg jest przeprowadzany przez lekarza chirurga szczękowego. Mniejsze torbiele o średnicy nie większej niż 8 mm zwykle zostają wyleczone po odpowiednim leczeniu endodontycznym zęba przyczynowego. Nieleczone torbiele mogą osiągnąć duże rozmiary, przez co naciskają na sąsiednie tkanki. Takie działanie może prowadzić do różnych stanów chorobotwórczych oraz powikłań. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, na życzenie pacjenta można wykonać go w znieczuleniu całkowitym. Zazwyczaj operacje wyłuszczenia torbieli są połączone z wycięciem korzenia zęba przyczynowego lub wyrwaniem zęba.  Powstały ubytek kostny zostaje uzupełniony materiałem kościozastępczym.  Rutynowo wyciętą torbiel wysyła się do badania histopatologicznego, aby upewnić się, iż nie nastąpiły zmiany nowotworowe. Czy zabieg ten jest bolesny? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, usunięcie torbieli jest wykonywane w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, zatem nie musimy się obawiać bólu w trakcie zabiegu. Ból przychodzi dopiero później. Dzieje się tak z powodu urazu tkanek wyrostku zębodołowego. Zazwyczaj po usunięciu torbieli pojawia się również obrzęk, który może się utrzymywać przez kilka dni. W takim przypadku lekarz stomatolog przepisuje antybiotyk, leki przeciwbólowe i płukanki przeciwzapalne, a ból i obrzęk szybko ustępują. Zagrożenia w przypadku nieleczonych torbieli Taka zmiana chorobowa może wypełniać duże fragmenty kości. W związku z czym będą one bardziej podatne na urazy. Zęby mogą ulegać rozchwianiu, a w efekcie także wypadać. Poza bezpośrednimi skutkami ciężkie stany zapalne i otorbienie korzenia zęba mogą być przyczyną poważniejszych powikłań. Oprócz zakażenia zmiany i jej zropienia, możemy być –  w bardzo rzadkich przypadkach -narażeni na powstanie zmiany nowotworowej. Zalecenia po usunięciu torbieli Po zabiegu usunięcia należy szczególnie zadbać o higienę jamy ustnej. Zęby, a zwłaszcza miejsce operowane, powinno się myć szczoteczką o miękkim włosiu. Przez pierwsze 24 godziny po zabiegu nie należy płukać ust płynem. Bolące miejsce można okładać zimnymi kompresami, np. z lodem. Powinniśmy także pamiętać, aby nie wydmuchiwać nosa – w celu jego oczyszczenia należy stosować krople i spray‘e, takie jak podczas kataru. Parę dni po zabiegu może utrzymywać się opuchlizna, która zazwyczaj schodzi po 4, 5 dobach. Dentyści polecają, aby w czasie rekonwalescencji spożywać miękkie potrawy: ryby, gotowany kurczak, gotowane warzywa, makarony, ziemniaki (tłuczone), ale najlepiej by były one niegorące. Po 10 dniach od operacji lekarz ściągnie założone w trakcie zabiegu szwy. Czy torbiele zębopochodne mogą pojawiać się ponownie po zabiegu? Pacjenci, u których zdiagnozowano i usunięto torbiel zębową mogą się zastanawiać, czy istnieje prawdopodobieństwo nawrotu choroby. Otóż – jest ono bardzo małe. Jeśli torbiel zębowa została usunięta prawidłowo i całkowicie to rokowania są bardzo dobre.   # torbiele zębopochodne  # szkliwiaki # torbiel korzeniowa # torbiel zawiązkowa # torbiel dziąsłowa # parestezje # RTG # wycięcie torbieli # resekcja kości

białe zęby
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka

Jak działają wybielające pasty do zębów?

Producenci past wybielających zęby zachęcają nas do ich zakupu, jednocześnie zapewniając iż to właśnie te pasty gwarantują śnieżnobiałe zęby już po pierwszym użyciu, a efekt wybielania zębów pozostaje widoczny przez długi czas. Na czym polega działanie past wybielających zęby i czy faktycznie warto się na nie zdecydować zamiast wybielania w gabinecie stomatologicznym? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Wybielanie zębów – podstawowe informacje Za każdym razem, gdy patrzysz w lustro widzisz, iż twoje zęby dawno straciły piękny, biały kolor i teraz są szare lub pożółkłe? Marzysz o hollywoodzkim uśmiechu? Metodą, która pozwoli Ci na nowo cieszyć się rewelacyjnym wyglądem swoich zębów jest wybielanie. Wiele osób z różnych powodów: m.in. niższe koszty niż profesjonalne wybielania zębów w gabinecie stomatologicznym czy też obawa przed zabiegiem, sięga po domowe sposoby, kupując pasty wybielające do zębów. Działanie past wybielających opiera się przede wszystkim na składnikach abrazyjnych (ściernych). Palenie tytoniu, picie barwiących napojów, spożywanie pokarmów o intensywnym kolorze, kawy i herbaty przyczynia się do odkładania się na szkliwie osadu. Pasty wybielające zęby mają w swoim składzie krzemionkę, która z powodzeniem ściera osad, ale czasem także i szkliwo. Należy zwrócić uwagę na ten fakt, aby później nie być niemile zaskoczonym. Jak znaleźć dobrą pastę do zębów wybielającą? Pasty wybielające zęby eliminują przebarwienia ścierając je z powierzchni szkliwa. Na ich opakowaniu możemy znaleźć specjalne oznaczenie, wyrażone skrótem RDA, który wyraża wskaźnik ścieralności. Pamiętajmy, iż im wyższe RDA, tym większa szansa na wybielenie, ale musimy bardzo uważać, bowiem istnieje większe ryzyko zniszczenia szkliwa i doprowadzenia zębów do nadwrażliwości. Najwyższy wskaźnik ścieralności mają pasty dla palaczy, w niektórych przypadkach jest on wyższy niż 100. Oczywiście, pasty wybielające różnią się składem, w aptekach można nabyć takie pasty, które mimo niskiego wskaźniku ścieralności zachowały swą wybielającą moc, gdyż w ich formule zostały zawarty nadtlenek wodoru oraz nadtlenek kardamidu. Substancje te stosuje się w stężeniach 3-15 proc. do produkcji chemii gospodarczej, a nieco słabsze roztwory (poniżej 12 proc.) w rozjaśniających farbach do włosów. Pasty te wybielają najskuteczniej, jednak tylko krótkoterminowo, bo zaleca się je stosować nie dłużej niż do dwóch tygodni. Innym rodzajem past wybielających są pasty wybielające enzymatyczne. Ich cena jest nieco wyższa, jednak zaletą jest fakt, iż nie ścierają one szkliwa, lecz rozpuszczają przebarwienia dzięki zawartym w nich enzymom. Na co zwrócić uwagę, jeśli chcemy kupić skuteczną pastę wybielającą? Przede wszystkim na to, aby wybrana pasta była w pełni bezpieczna dla naszych zębów. Pasty o wysokim wskaźniku ścieralności mogą naruszać szkliwo, a tym samym jesteśmy na dobrej drodze, aby w krótkim czasie nabawić się nadwrażliwości. Jeśli koniecznie zależy nam na wybielaniu zębów pastami to zainwestujmy w produkty, których działanie oparte jest na enzymach oraz nadtlenkach: wodoru lub kardamidu. W czym tkwi sekret działania past wybielających? W składzie past wybielających, oprócz krzemionki znajduje się również soda oczyszczona, która jest powszechnie znana ze swoich czyszczących właściwości. Ponadto, pasty wybielające zawierają substancje, które wygładzają zęby, dzięki czemu zapobiegają ponownemu powstawaniu osadu. Podczas gdy soda chemicznie usuwa przebarwienia zębów, krzemionka i pitofosforany delikatnie, w sposób mechaniczny ścierają warstwę tworzącą na zębach osad. Pamiętajmy, iż sukces niektórych past wybielających opiera się także na substancjach lekko barwiących język i dziąsła na czerwono. Powstały w ten sposób kontrast powoduje, iż zęby wydają się jeszcze bielsze.  Wybielające pasty do zębów: która z nich jest najlepsza? Odpowiedź na to pytanie jest niejednoznaczna, a tak naprawdę jedyną skuteczną metodą wybielania zębów jest profesjonalny zabieg higieniczny. Pasty wybielające to dobre rozwiązanie dla palaczy,  wtedy z powodzeniem zostaje usunięty nalot papierosowy. Dostępne na rynku pasty wybielające nie wnikają w samą strukturę zębów, działają głównie na powierzchni, gdzie usuwają zalegające osady, tym samym redukują przebarwienia. Ma to odzwierciedlenie w trwałości osiągniętego efektu –wystarczy niewielkie zaniedbanie w czyszczeniu zębów, aby znowu pojawiły się przebarwienia.  Jeśli nasza higiena jamy ustnej jest bez zarzutu, a mycie zębów pastą wybielającą jest bezowocne to najlepiej wybrać się do stomatologa na wybielanie profesjonalne. Czasem wystarczy skaling i piaskowanie by zęby były o kilka tonów jaśniejsze.   # wybielające pasty do zębów # wybielanie zębów # higiena jamy ustnej # skaling, piaskowanie # fluor # szkliwo # próchnica # mycie zębów # stomatologia estetyczna  

fluoroza
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Białe plamy na zębach – skąd się biorą i jak je leczyć?

Białe plamy na zębach mogą pojawić się z różnych powodów. Problem ten dotyczy zarówno zębów stałych, jak również mleczaków. W przypadku tych drugich białe plamy na zębach mogą powstać w wyniku nieprawidłowości rozwojowych w trakcie tworzenia się zawiązka zęba lub też po jego wyrznięciu. Białe plamy i przebarwienia na zębach mogą sygnalizować niedobór lub nadmiar pierwiastków lub początkowe stadia próchnicy. W jaki sposób można zapobiegać ich występowaniu, jakie metody leczenia są stosowane? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Białe plamy na zębach – co się dzieje z naszymi zębami? Gdy zauważymy białe plamy na zębach stałych i na mleczakach po raz pierwszy to będzie to dla nas ostrzeżenie, iż mamy do czynienia z demineralizacją szkliwa i ubytkiem wapnia z jego powierzchni. Za odwapnienie zębów są odpowiedzialne bakterie żyjące w płytce nazębnej, czyli w białym nalocie na zębach przy dziąsłach, który osadza się po jedzeniu. Demineralizacja szkliwa Z początku odwapnienia na zębach są widoczne jedynie po osuszeniu szkliwa, jednakże z czasem postępujący proces demineralizacji może przerodzić się w próchnicę, która w kolejnym etapie przybiera postać nieestetycznego przebarwienia – ciemnej, brunatnej plamy. Nieleczona próchnica może spowodować ubytki szkliwa, będzie zachodziła również konieczność przeprowadzenia leczenia kanałowego, a nawet w ostateczności należy liczyć się z utratą zębów. Dlatego tak istotne jest, aby w porę zgłosić się do swojego lekarza, gdyż w przypadku zatrzymania procesu próchnicowego na etapie białych przebarwień na zębach, możemy jeszcze przywrócić zębom pierwotny wygląd – zmiany te są odwracalne. Zachwianie równowagi minerałowej Przebarwienia na zębach są oznaką, iż w organizmie została zachwiana równowaga minerałowa. Jak wiemy, szkliwo jest zbudowane z rozmaitych składników: 95 proc. stanowią związki nieorganiczne – kryształy wapnia i fosforu oraz niewielkie ilości sodu, magnezu i potasu, pozostała część to związki organiczne i woda. Jeśli mamy niedobór lub nadmiar tych składników to mogą się właśnie pojawić białe przebarwienia. Białe plamy na zębach to symptom fluorozy. Jest ona spowodowana nadmiernym przyjmowaniem fluoru w różnych postaciach: poprzez pasty do zębów, pożywienie oraz wodę. Chorzy cierpiący na tę chorobę mają zęby w kolorze kredobiałym lub brązowym. Zdaniem dentystów odwapnienie szkliwa niesie ze sobą większe zagrożenie dla naszych zębów niż fluoraza, gdyż jest ono bowiem stanem przedpróchnicowym i tylko krok dzieli nas od próchnicy. Noszenie aparatu ortodontycznego a białe plamy na zębach Demineralizacja szkliwa zazwyczaj występuje u pacjentów mających wady zgryzu, z założonym stałym aparatem ortodontycznym – jest on znacznym utrudnieniem w dokładnym szczotkowaniu zębów. Płytka nazębna bardzo łatwo osiada na zamkach aparatu. Często nawet po zakończeniu leczenia ortodontycznego możemy zobaczyć białe plamy na zębach. Hipoplazja szkliwa – niebezpieczny niedobór składników odżywczych Białe plamy na zębach i przebarwienia mogą pojawić się w wyniku hipoplazji szkliwa. Termin ten oznacza niedorozwój. O hipoplazji szkliwa mówi się, gdy w organizmie brakuje różnych składników odżywczych (m.in. witaminy A, D, K i C oraz minerałów: wspomnianego wcześniej wapnia, magnezu czy też fluoru), które z powodu błędów dietetycznych lub chorób układu pokarmowego nie są dostarczane do organizmu. Hipoplazja szkliwa, tak jak inne choroby przyzębia, wymaga leczenia stomatologicznego, gdyż wtedy pacjenci mają osłabione, podatne na uszkodzenia zęby. Białe plamy na zębach – leczenie W zależności od schorzenia i stopnia zaawansowania choroby, metoda leczenia i pozbywania białych plam powinna być dobrana indywidualnie do pacjenta w oparciu o dokładną diagnostykę. Pamiętajmy, aby od razu po zaobserwowaniu pierwszych objawów udać się do lekarza, by ten mógł jak najszybciej postawić diagnozę i zaproponować skuteczne leczenie. Leczenie fluorozy opiera się uzupełnianiu bieżących ubytków próchnicowych, rekonstrukcji i uzupełnianiu ubytków szkliwa płynnym materiałem kompozytowym oraz hydroksyapatytem, dzięki czemu jest  wspomagana remineralizacja szkliwa. Ponadto, aby usunąć przebarwienia stosuje się wybielanie zębów za pomocą lasera lub też poprzez mikroabrazję – wyrównanie kolorytu (pastami ścierającymi). Profilaktyka Jeśli zależy nam na pięknym, zdrowym uśmiechu to przede wszystkim musimy zwrócić szczególną uwagę na higienę jamy ustnej. Koniecznie pamiętajmy o regularnym myciu zębów i nitkowaniu przestrzeni międzyzębowych. Osoby cierpiące na fluorozę powinny wybierać pastę do zębów bez fluoru. Warto również zdecydować się na zmianę nawyków żywieniowych: koniecznie wprowadźmy do jadłospisu produkty bogate w wapń (zwłaszcza mleko i jego przetwory), a ograniczmy te, które zawierają fluor (m.in. w czarna herbata, żytnie pieczywo, ser cheddar, wieprzowe wędliny, płatki kukurydziane oraz jogurty truskawkowe).   # białe plamy # hipoplazja szkliwa # bruzdy na zębach # przebarwienia na zębach # fluoroza # fluoryzacja # choroby przyzębia # wady zgryzu

prosty zgryz
Anatomia, Estetyka uśmiechu, Innowacyjna stomatologia, Wady zgryzu

Dekortykacja przyzębia – innowacyjna metoda prostowania zębów

Marzysz o pięknym, prostym uśmiechu, jednak zniechęca Cię fakt, iż przez rok lub nawet dwa będziesz skazany na noszenie aparatu ortodontycznego? Mamy dla Ciebie bardzo dobre wiadomości, od niedawna w gabinetach stomatologicznych stosuje się nowatorską metodę, która przyspiesza prostowanie zębów. Zabieg ten nazywa się dekortykacja przyzębia. Jak podają specjaliści dekortykacja przyzębia może nawet czterokrotnie przyśpieszyć leczenie wad zgryzu w porównaniu ze standardowym leczeniem ortodontycznym. Tym samym czas leczenia ortodontycznego zostaje zmniejszony do minimum i trwa zazwyczaj od czterech do sześciu miesięcy. Nieprawdopodobne, prawda? Z naszego artykuły dowiesz się więcej na czym polega ta metoda, przy jakich wadach zgryzu znalazła ona zastosowanie oraz jak prostuje zęby i w czym jest lepsza od aparatów ortodontycznych? Krzywe zęby to problem nie tylko estetyczny Krzywe, nieprawidłowo położone zęby stanowią nie tylko dyskomfort psychiczny dla chorego, lecz również przyczyniają się do powstawania wielu bardzo groźnych chorób, począwszy na próchnicy, przez choroby przyzębia, na uszkodzenia mechanicznych czy zaburzeniach funkcji żucia i mowy skończywszy. Do tej pory za najlepszy sposób korygowania krzywych zębów i zaburzeń zgryzu uznawano leczenie aparatem ortodontycznym. Niestety, zazwyczaj leczenie zębów tę metodą wynosiło od 2 do 3 lat. Wiele osób rezygnowało z tak długiej terapii, pozbawiając się szansy na nowy, piękny i prawidłowy zgryz. Na czym polega dekortykacja przyzębia? Współczesna stomatologia wychodzi naprzeciw potrzebom pacjenta, bowiem teraz dzięki wykorzystaniu metody dekortykacji przyzębia możemy się cieszyć wymarzonym wyglądem nawet w pół roku od momentu rozpoczęcia leczenia ortodontycznego. Dekortykacja przyzębia jest wykonywana już po założeniu stałego aparatu na zęby, za pomocą specjalnego urządzenia. Stomatolog nacina kości korowe wyrostków zębodołowych, co powoduje, że kość gąbczasta wyrostka ulega szybszej przemianie, gdyż organizm stara się leczyć powierzchnię kości. Tym samym zęby znacznie szybciej się przesuwają, a czas leczenia ortodontycznego zostaje znacznie skrócony, na czym najbardziej nam zależy. Czy dekortykacja przyzębia jest bolesna? Czytając ten opis zapewne pomyśleliście, iż z pewnością musi to bardzo boleć, ale zaskoczymy was, zabieg ten jest całkowicie bezbolesny i nie pozostawia żadnej opuchlizny, dzięki czemu po wyjściu z gabinetu stomatologicznego, możemy normalnie uczestniczyć w codziennych obowiązkach. Jak przebiega leczenie? Dekortykacja przyzębia może być zastosowana zarówno w przypadku aparatu stałego, jak i aparatu lingwalnego, czyli zupełnie niewidocznego dla innych osób, bo założonego od strony języka. Jedyną uciążliwością dla pacjentów mogą stanowić częste wizyty w gabinecie stomatologicznym, bowiem należy odwiedza lekarza średnio co dwa tygodnie, jednak całe leczenie ortodontyczne trwa 4-6 miesięcy (w bardziej złożonych przypadkach 12 miesięcy), zatem znacznie krócej w porównaniu do tradycyjnego leczenia ortodontycznego. Kto może zdecydować się na taki zabieg? Leczenie zębów z zastosowaniem dekortykacji jest skutecznym rozwiązaniem problemów zarówno dla osób z niewielkimi wadami zgryzu, jak i dla tych z dużo poważniejszymi dolegliwościami, także tych mających szkieletowy zgryz otwarty (szpara widoczna między dolnymi a górnymi zębami), ciężkimi zwężeniami szczęki czy dużymi dysproporcjami pomiędzy szczęką i żuchwą. Badania kliniczne potwierdziły, iż dekortykacja zwiększa stabilność efektów leczenia ortodontycznego. Zaletą tej metody jest również brak konieczności przeprowadzenia ekstrakcji zębów, jak to często ma miejsce gdy zakładamy aparat na zęby. Przypominamy, iż pacjenci, którzy zdecydują się na leczenie ortodontyczne muszą przestrzegać zasady higieny, pamiętać o regularnym wykonywaniu profesjonalnej higienizacji jamy ustnej oraz wymagane jest wyleczenie wszystkich ubytków. # dekortykacja przyzębia # piezocision # leczenie zębów # zgryz # aparat na zęby # aparat ortodontyczny # krzywe zęby

ząbkowanie
Anatomia, Higiena jamy ustnej, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Stomatologia dziecięca, Zdrowie

Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia

Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia to temat, na który wielokrotnie zwracaliśmy uwagę w naszych artykułach i również w najnowszym materiale pragniemy przypomnieć, jak dbać o zęby maluszków, aby ustrzec swoje pociechy przed mnóstwem problemów dentystycznych, które mogą pojawić się później, a te, jak wiemy są często przyczyną bólu i stresu małego pacjenta. Polskie przysłowie głosi, iż „czego Jaś się nie nauczy, Jan nie będzie umiał”, zatem im wcześniej przyzwyczaimy dziecko i nauczymy dbania o jamę ustną, tym szybciej samo wyrobi w sobie ten nawyk. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, iż zdrowe ząbki niemowlaka gwarantują zachowanie ogólnego stanu zdrowia całego organizmu, a przecież na tym nam najbardziej zależy. Dieta w ciąży a właściwe uwapnienie ząbków u noworodków Tworzenie się zawiązków 20 mlecznych zębów ma miejsce między 2. a 4. miesiącem ciąży, a następnie do urodzenia dziecka trwa mineralizacja zębów mlecznych (uwapnienie), kształtowanie koron zębów oraz tworzenie większości zawiązków zębów stałych. Przyszłe mamy powinny zwrócić baczną uwagę na produkty, które spożywają, bowiem mineralizacja zębów ich potomstwa zależy właśnie od prawidłowego odżywiania rodzicielki. Ewenementem wśród nowonarodzonych jest posiadanie ząbków, jeśli już to są to 1 lub 2 wyrżnięte ząbki w żuchwie, niektórym maluszkom wyrastają one niedługo po urodzeniu. Niestety, zazwyczaj te ząbki są bardzo niestabilne, słabo umocowane, co może grozić wypadnięciem i połknięciem lub zakrztuszeniem się, gdy wpadną do dróg oddechowych. Jeżeli taki ząb jest luźno związany z dziąsłem, to zaleca się jego usunięcie jeszcze na oddziale noworodkowym. Jak wygląda codzienna higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia? Świeżo upieczeni rodzice często zastanawiają się, kiedy powinni zacząć oczyszczać jamę ustną swojego maluszka. Przede wszystkim przestrzegamy, aby nie czekać z tym aż do wyrżnięcia się pierwszych ząbków! Pierwsze zabiegi higieniczne możemy już przeprowadzać w okresie noworodkowym, a zatem od 1 miesiąca życia. Buzia malucha, choć bez ząbków to wymaga oczyszczenia z resztek pokarmu. W tym celu dobrze jest mieć przygotowany czysty, jałowy kawałek gazy lub tetry, nawijamy go na palec wskazujący i po zwilżeniu przegotowaną wodą, taką „szczoteczką” możemy ostrożnie przecierać jamę ustną. Czynność tę należy powtarzać regularnie, szczególnie przed położeniem niemowlaka do snu. Do czyszczenia nie używajcie waty! W trakcie „mycia ząbków” delikatnie masujcie dziąsła dziecka, pamiętając o usunięciu resztek pokarmowych zarówno z dziąseł, jak i z języka. Oczyszczanie buzi malucha wyeliminuje rozwój grzybicy jamy ustnej, są to dość często występujące u dzieci pleśniawki i afty oraz uchroni ząbki mleczne przed próchnicą. Ząbkowanie i higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia Zapowiedzią zbliżającego się ząbkowania jest znaczne pogorszenie się nastroju maluszka, który może częściej grymasić, ślinić się, ssać palec lub przygryzać dziąsłami smoczek od butelki lub sutek podczas karmienia piersią. Zazwyczaj początek ząbkowania przypada około 6. miesiąca życia, zwykle w żuchwie, ale jest to orientacyjny czas, gdyż w populacji polskiej u większości dzieci pierwszy ząb wyżyna się, gdy niemowlak ma 6—11 miesięcy. Następnie przeciętnie co miesiąc pojawia się jeden ząbek. Miejsce i kolejność wyrastania zębów są ściśle określone, ale niewielkie zmiany w tej kwestii prawdopodobnie nie mają znaczenia. W trakcie ząbkowania przyda się silikonowa szczoteczka do mycia i masażu dziąseł, którą można także używać do nakładania żeli ochładzających i masowania wrażliwych, bolących dziąseł. Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia – jak dbać o pierwsze ząbki? Gdy już szkrab może się pochwalić pierwszymi ząbkami to nasza rola, jako rodzica polega na starannej pielęgnacji mleczaków. Ząbki należy myć 2 razy dziennie odpowiednią szczoteczką (najlepiej taką z małą główką i miękkim, nylonowym włosiem) i pastą do zębów dla niemowląt (z małą zawartością fuoru). Postarajcie się tak zająć malucha, aby traktował tę czynność jako zabawę. Najważniejsze zasady, które sprawią, że Twoje dziecko będzie miało piękne i zdrowe zęby. – Jeśli jest to możliwe to postarajcie się karmić dziecko piersią zgodnie z zaleceniami położnej czy pediatry. Ssanie piersi stymuluje prawidłowy rozwój zgryzu. – Gdy podajecie dziecku smoczek, to zwróćcie uwagę, aby był to smoczek ortodontyczny. – Po wprowadzeniu pokarmów uzupełniających dawajcie dziecku pełne porcje i unikajcie dokarmiania między posiłkami, szczególnie w nocy. Posiłki podawajcie łyżeczką lub z kubeczka, nie z butelki ze smoczkiem. Zgodnie z zasadami diety BWL stopniowo może podawać produkty twardsze, np. gotowane warzywa. – Wybierajcie napoje niesłodzone, najlepiej czystą, gotowaną wodę. Aby uspokoić malucha nie zanurzajcie smoczka w słodkich płynach, gdyż cukier powoduje rozwój bakterii. – Karmienie butelką ze smoczkiem powinno być zakończone pod koniec 1. roku życia. – Jeśli wasz maluch ma wyrżnięte zęby to nie dawajcie mu w ramach uspokojenia do zasypiania butelki, zwłaszcza z mlekiem lub słodkim płynem. – Uważajcie na zawartość fluoru w paście, bowiem w nadmiarze jest on również szkodliwy. Pasty dla niemowląt są specjalnie przygotowane i zawierają małą, bezpieczną dla niemowląt ilość fuoru (tzn. 500 ppm).Nie całujcie dziecka w usta, ani nie oblizujcie smoczka, np. gdy wam on upadnie. W ten sposób wprowadzacie do ust waszej pociechy bakterie, odpowiedzialne za rozwój próchnicy i innych chorób, np. afty i pleśniawki. Pleśniawki na ustach mogą się rozprzestrzeniać na całą jamę ustną i nie tylko, bowiem jeśli karmisz piersią, mogą zakażać brodawki sutkowe. W takim wypadku nie obejdzie się bez wizyty u lekarza. Jak myć ząbki u małego dziecka? Mycie zębów u mniejszych dzieci wymaga większego zaangażowania ze strony rodziców oraz opanowania odpowiedniej techniki. Należy najpierw szczotkować ząbki przednie, łagodnie kręcąc kółeczka włosiem szczoteczki, a potem powierzchnie żujące tylnych zębów. Pamiętajcie, iż małe dzieci nie umieją wypluwać pasty i płukać buzi wodą, dlatego koniecznie po zakończeniu mycia usuńcie resztki pasty za pomocą gazy nawiniętej na palec, aby przypadkiem wasz maluch ich nie połknął. Nie podawajcie dzieciom (które nie ukończyły 4 roku życia) płynu do płukania ust, gdyż maluchy w tym wieku nie umieją jeszcze płukać ust i wypluwać płynu. Na koniec ostatnia kwestia, czyli regularne wizyty kontrolne. Jeszcze zanim wyrżną się ząbki umówicie wizytę u swojego stomatologa, aby ten skontrolował stan jamy ustnej waszego dziecka.   # higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia # silikonowa szczoteczka do zębów i masażu dziąseł # ząbkowanie # mineralizacja zębów mlecznych # uwapnienie # smoczek ortodontyczny # pleśniawki na ustach # afty

rozwój zgryzu
Anatomia, Stomatologia dziecięca, Wady zgryzu, Zdrowie

Dieta dziecka i jej wpływ na rozwój zgryzu

Prawidłowy rozwój dziecięcego zgryzu zależy nie tylko od ogólnego stanu zdrowia dziecka, lecz także od diety malucha. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że na to, czy nasza pociecha będzie w przyszłości miała proste zęby wpływają nie tylko składniki odżywcze, znajdujące się w pożywieniu, ale również konsystencja pokarmu oraz sposób podania. Zastanawiacie się, jak to możliwe? W naszym poradniku wyjaśnimy, jakie produkty powinny spożywać dzieci, aby w dorosłym życiu nie musiały się zmagać z krzywymi zębami. Karmienie dziecka a prawidłowy zgryz Kształtowanie się prawidłowego zgryzu rozpoczyna się już w pierwszych miesiącach życia dziecka, wtedy też istotną kwestią jest sposób karmienia niemowlaka. Niejednokrotnie możemy przeczytać rozmaite opinie na temat wyższości karmienia naturalnego nad sztucznym (butelką i mlekiem modyfikowanym). Zdaniem specjalistów karmienie dziecka przez matki w sposób naturalny ma dwie, podstawowe zalety. Przede wszystkim maluszek wyrabia sobie nawyk ssania, w trakcie którego musi odpowiednio wysuwać żuchwę, dzięki czemu w przyszłości zęby będą miały okazję prawidłowo się ustawić. Drugą korzyścią wynikającą z naturalnego karmienia jest fakt, iż mleko matki – w przeciwieństwie do mleka modyfikowanego – nie sprzyja rozwojowi próchnicy. Przypominamy, iż zbyt wczesna utrata mleczaków z powodu próchnicy może mieć bardzo przykre konsekwencje w dorosłym życiu w postaci krzywego zgryzu. Mamy, które karmią swoje pociechy butelką powinny zwrócić uwagę na smoczek. Jego wyprofilowany kształt powinien symulować naturalne karmienie, smoczek ma się lekko wydłużać przy ssaniu i wracać do pozycji wyjściowej, kiedy dziecko przełyka. Gryzienie – im wcześniej, tym lepiej Pierwszy etap życia mamy już za sobą, zatem przyszedł czas na nowe smaki i rozszerzenie menu. Zapewne targają wami wątpliwości, czy na pewno jest to dobry moment na żywieniowe eksperymenty? A jeśli tak, to jakie produkty można podać dzieciom? Zaleca się, aby w miarę możliwości stopniowo wprowadzać do diety malucha pokarmy stałe (zamiast papkowatych deserów czy obiadów ze słoiczka). Ta metoda nazywa się BLW (Baby-led weaning) i jej ideą jest nauczenie malucha samodzielnego spożywania pokarmów, a zatem przeżuwania oraz gryzienia pokarmów stałych, np. gotowanych warzyw jak najwcześniej. Wspomniane umiejętności są niezbędne, aby zgryz rozwijał się prawidłowo. Podczas tych czynności pracuje bowiem większość mięśni twarzy, jamy ustnej, język, co sprawia, że kości szczękowe rozwijają się i wzmacniają. Picie z kubka i rezygnacja ze smoczka Specjaliści zachęcają również rodziców, aby oprócz nauki gryzienia metodą BLW, także pozwalali dzieciom jak najwcześniej samodzielnie pić z kubka i zadbali, by ich maluchy czym prędzej rozstały się ze swoimi butelkami ze smoczkiem. Zbyt długie korzystanie z nich może zaowocować powstawaniem wady zgryzu, polegającej na tym, że górne zęby wychylają się i między nimi a dolną szczęką zaczyna być widoczna przestrzeń tzw. szpara przednio-tylna, która prowadzi do poważnej wady zgryzu. A jakie napoje podać maluchom? Najzdrowszym i najbezpieczniejszym napojem dla zębów jest po prostu zwykła woda. Zmorą wielu rodziców jest oduczenie malucha ssania smoczka czy kciuka. Zbyt częste ssanie może prowadzić do wad zgryzu (choć jest lepsze niż ssanie kciuka). Starajmy się podawać smoczek tylko wtedy, gdy wszystkie inne metody uspokajania zawiodły. Ponadto, bardzo rozważnie wybierajcie smoczek, który powinien być dostosowany do wieku dziecka i tak się układać w buzi, by dziecko mogło go objąć ustami, wysuwając do przodu żuchwę. Po pierwszym roku zacznijcie odzwyczajać dziecko od tego uspokajacza. Jak zadbać o prawidłowy zgryz u przedszkolaka? Gdy nasza pociecha zaczyna chodzić do przedszkola to coraz częściej zdarza się, iż wraca ona do domu z infekcjami, m.in. grypą, zatkanym nosem czy powiększonymi migdałkami, a wtedy naturalnym stanem rzeczy jest, iż oddycha przez usta. Oddychanie głównie przez usta może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju górnej szczęki. W efekcie stanie się ona wąska, zęby górne wychylają się, a żuchwa ustawia się do tyłu. Zwężona szczęka przyczynia się do rozwoju tzw. zgryzu krzyżowego, którego leczenie najlepiej rozpocząć już na etapie uzębienia mlecznego. Zbyt późna interwencja może grozić operacją ortognatyczną. Jakie produkty powinny spożywać nasze dzieci, a czego unikać? Właściwa dieta dziecka Aby dziecko miało piękne, zdrowe i proste zęby warto zwrócić uwagę na to, co je. Spożywanie w zbyt dużych ilościach żywności przetworzonej, posiłków typu fast food, nadmiaru cukrów (w tym słodyczy) czy olejów roślinnych, a także niedobór witamin i minerałów (np: witamina D3, kwasy tłuszczowe omega 3) sprzyja występowaniu chronicznego stanu zapalnego u dziecka, a zatem pośrednio – wad zgryzu. Dlatego postarajmy się świadomie wychowywać malucha, aby wiedział, iż np. nadmiar ulubionych słodyczy może szkodzić. Jeśli to możliwe to zwracajmy baczną uwagę na to, co dziecko jada poza domem. Rodzice powinni także tak ułożyć codzienne menu, aby dieta dziecka pozytywnie wpływała na prawidłową florę bakteryjną w jelitach. Dysbioza jelitowa może być jedną z przyczyn przewlekłych infekcji i alergii, dlatego zadbajmy o to, aby dieta dziecka obfitowała w prebiotyki (szparagi, karczochy, cykoria, warzywa strączkowe, cebula) oraz probiotyki (m.in. kiszona kapusta, ogórki, buraki). Piękne, zdrowe zęby to nie tylko dar natury, ale przede wszystkim dobre nawyki żywieniowe, dieta bogata w witaminy i mikroelementy, dlatego tak istotne jest, aby rodzice od najmłodszych lat przekazywali swoim pociechom najważniejsze zasady związane z higieną, pielęgnacją oraz dbałością o  zęby.   # dieta dziecka # rozwój zgryzu # krzywe zęby # wady zgrywu # ortodoncja # karmienie dziecka # gryzienie # prawidłowy zgryz # proste zęby

higiena jamy ustnej w ciąży
Choroby przyzębia, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Zdrowie

Krwawienie dziąseł w ciąży – porady

W ciąży zachodzi wiele zmian w organizmie kobiety. Niestety, z czasem ciężarne mogą zaobserwować niepokojące krwawienie dziąseł czy też mogą pojawić się choroby zębów lub przyzębia. Krwawienie dziąseł w ciąży występuje zwłaszcza w drugim trymestrze, wtedy też dziąsła stają się opuchnięcie, przekrwione i podczas szczotkowania zębów mogą boleć. Jakie są przyczyny powodujące krwawienie dziąseł w ciąży? W jaki sposób można im zapobiegać? Zęby w ciąży – na co zwrócić uwagę? Należy pamiętać, iż zęby w czasie ciąży są bardziej narażone na psucie się, wynika to ze zmian hormonalnych zachodzących w organizmie przyszłej matki. Hormony ciążowe wpływają na rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ich kruchości, przez co dziąsła, które są bardzo ukrwione, stają się wyjątkowo wrażliwe na uszkodzenia. Jak podają szacunkowe dane nawet połowa ciężarnych kobiet zmaga się z objawami zapalenia dziąseł. W trosce o zdrowie matki i dziecka warto regularnie kontrolować stan uzębienia, bo nawet jeśli stomatolog oceni, iż stan uzębienia jest bez zastrzeżeń, to około czwartego miesiąca ciąży zazwyczaj pojawia się utrudniająca codzienne funkcjonowanie nadwrażliwość dziąseł. W tym okresie dziąsła są zaczerwienione, obrzęknięte, zatem są również bardzo podatne na wszelkie uszkodzenia, także krwawią podczas szczotkowania lub czyszczenia zębów nicią dentystyczną. Krwawienie dziąseł w ciąży, dlaczego nie należy go bagatelizować? Dentyści często zauważają, iż wiele pań, cierpiących na krwawienie dziąseł, rezygnuje lub skraca czas zalecanego mycia zębów. Niestety, jest to ogromny błąd, gdyż przez to można jeszcze bardziej pogorszyć swój stan, bowiem niedokładne, niestaranne usuwanie resztek pokarmu z zębów i dziąseł może spowodować nasilenie się tych dolegliwości. Jednocześnie wzrasta ryzyko występowania chorób przyzębia, grozi rozchwianiem zębów, a nawet może dojść do ich utraty. W skrajnych przypadkach stan zapalny może spowodować przyspieszenie porodu. Ponadto, zapalenie dziąseł może też opóźniać zajście w ciążę, zwiększyć ryzyko zawału, wylewu, zapalenia stawów, itp. Jak zapobiec krwawieniom dziąseł w ciąży? Tak jak w przypadku wielu innych chorób jamy ustnej, najważniejsza jest higiena. Panie w ciąży powinny szczotkować zęby przynajmniej dwa razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku.  Mycie zębów powinno trwać przez 3 do 5 minut. Jeśli macie problem z oszacowaniem długości czasu mycia zębów to warto ściągnąć sobie odpowiednią aplikację na telefon, która pomoże wam w tym. Rozważnie powinno wybierać się pastę do zębów. Polecana jest ta, przeznaczona do wrażliwych dziąseł – najlepiej, aby w swoim składzie miała aminofluorek.  W walce z krwawiącymi dziąsłami pomocny jest także płyn do płukania ust z fluorem. Regularnie co trzy miesiące warto wymieniać szczoteczkę do zębów. W przypadku krwawiących dziąseł najlepiej sprawdzi się miękka szczoteczka. Nie należy zapominać o dokładnym oczyszczaniu przestrzeni międzyzębowych, gdyż właśnie w tych trudno dostępnych miejscach mogą się odkładać resztki jedzenia. Podczas czyszczenia stosujmy ruchy kuliste, a nie poziome. Dodatkowo możemy robić delikatny masaż dziąseł palcem lub szczoteczką, starając się naciągnąć je na odsłonięte szyjki zębowe. Koniecznie pamiętajmy również o czyszczeniu języka. Panie cierpiące na nudności w ciąży powinny szczotkować lub przynajmniej przemywać usta po nich. W ten sposób zostanie usunięty kwas i bakterie. Co można zrobić, aby zminimalizować objawy choroby? Gdybyśmy zaobserwowali, iż dziąsła są podrażnione to warto sięgnąć po naturalne metody, w m.in. płukanie dziąseł ciepłym naparem z rumianku. Aby uniknąć krwawienia z dziąseł koniecznie zrezygnujmy lub przynajmniej ograniczmy spożywanie  słodyczy. W codziennej diecie nie powinno zabraknąć produktów i dań bogatych w wapń, białko, witaminę D  i witaminę C, np.  jogurty, sery, orzechy, cytrusy. Ta ostatnia  jest odpowiedzialna za uszczelnienie ścianek naczyń krwionośnych i skutecznie chroni przed krwawieniem.   # krwawienie dziąseł w ciąży # dolegliwości w ciąży # zęby w ciąży # stan uzębienia # stomatolog #  nadwrażliwość dziąseł # choroby dziąseł # aminoflurorek

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025