ul. Pstrowskiego 14D/1; 10-602 Olsztyn

89 543 60 67

513 100 313

Support@doctordent.pl

Facebook Envelope
KONTAKT

89 543 60 67

POMOC 24H/7

513 100 313

Choroby przyzębia

torbiele listewki dziąsłowej
Choroby przyzębia, Ogólnie, Stomatologia dziecięca, Zdrowie

Perły Epsteina u dziecka – przyczyny, objawy, leczenie

/

Świeżo upieczeni rodzice od razu zauważają wszelkie niepokojące zmiany występujące w jamie ustnej swojej pociechy. Takim sygnałem mogą być białe i żółte grudki zlokalizowane na dziąsłach i podniebieniu noworodków. Czy faktycznie są one niebezpieczne dla zdrowia dziecka oraz jakie są przyczyny ich występowania? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Perły Epsteina – co to jest? Od razu pragniemy Was uspokoić, iż nie wszystkie zmiany w jamie ustnej są patologią, wymagającą leczenia, jednakże, aby rozwiać swoje wątpliwości zawsze należy skonsultować się ze specjalistą. Niektóre zjawiska są uznawane za element fizjologicznego rozwoju jamy ustnej człowieka i właśnie do nich zalicza się tzw. perły Epsteina. Perły Epsteina to bardzo często spotykane u małych dzieci torbiele listewki zębowej. Jak podają badania możemy je zaobserwować aż 80 proc. wszystkich noworodków. Te torbiele listewki dziąsłowej z reguły występują u noworodków, ale problem ten może dotyczyć także niemowląt (do 1. roku życia). Pierwszy przypadek został opisany w 1880 r. przez czeskiego pediatrę Aloisa Epsteina. Wyróżniamy 3 główne typy (pod względem histologicznym): – perły Epsteina; – guzki Bohna – niewielkie torbiele wypełnione keratyną, które są umiejscowione na językowej lub policzkowej części dziąseł; najprawdopodobniej są one pozostałością po małych gruczołach ślinowych; z reguły guzki pękają samoistnie i nie jest konieczne leczenie, – dental lamina cysts (alveolar cysts of newborn) – resztki listewki zębowej, zazwyczaj zlokalizowane na szczycie wyrostków zębowych. Taki podział jest rzadko stosowany przez polskich badaczy, przeważnie wszystkie te przypadki określa się jako niewielkie torbiele dziąsłowe. Jak wyglądają perły Epsteina? Perły Epsteina zazwyczaj pojawiają się po obu stronach szwu łączącego podniebienie twarde, są to biało- żółte wykwity o średnicy ok. 1-3 mm, charakterystyczny jest także delikatny połysk, stąd też nazwa odwołująca się pereł. Warto dodać, iż liczebność grudek może być bardzo zróżnicowana, bowiem u maluchów może występować ich tak wiele, że powstaje żółte podniebienie. Z drugiej strony zdarza się, iż obserwujemy wyłącznie pojedyncze kropki zlokalizowane wzdłuż szwu. Perły Epsteina – przyczyny występowania Naukowcy jak do tej pory nie odkryli przyczyny występowania tej dolegliwości.  W związku z ich diagnozowaniem u dzieci, a także brakiem innych objawów, stwierdza się, że są one wariantem fizjologii. Perły Epsteina – czy są groźne? Rodzice mogą być spokojni, gdyż te torbiele nie są groźne, nie bolą, maluch nie odczuwa żadnych nieprzyjemnych dolegliwości. W przypadku, gdy zauważycie takie biało-żółte grudki w buzi niemowlaka, koniecznie należy zgłosić się do lekarza, który oceni, czy faktycznie są to perły Epsteina. Torbiele dziąsłowe mogą zostać pomylone z innymi zmianami, takimi jak: pleśniawki, afty, prosaki, grzybiczne zapalenie jamy ustnej, zęby noworodkowe grzybicze (rzadko spotykana wada wrodzona), a te natomiast wymagają leczenia. Perły zębowe – jak przebiega leczenie? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, perły Epsteina nie wymagają żadnego leczenia, po pewnym czasie znikają samoczynnie, ponieważ dochodzi do złuszczania się wierzchnich warstw tkanek, co skutkuje ich zanikiem. Po kilku tygodniach od zdiagnozowania pereł Epsteina podniebienie u niemowlaka wraca do stanu fizjologicznego i perły nie są już widoczne. Aby przyspieszyć ich wchłanianie się można: m.in. pocierać wnętrze ust noworodka podczas karmienia piersią lub butelką. Przestrzegamy przed samodzielnym usuwaniem pereł zębowych, gdyż taka czynność może zrobić więcej szkody niż pożytku – może przyczynić się do wystąpienia zakażenia.   # Perły Epsteina # noworodek # grudki # torbiele listewki dziąsłowej # biało-żółte wykwity # afty # pleśniawki # grzybicze zapalenie jamy ustnej

zapalenie dziąseł
Choroby przyzębia, Nagłe wypadki, Zdrowie

Spuchnięte dziąsła

/

Gdy zauważymy, iż nasze dziąsła są spuchnięte, obolałe, bolą, gdy dotyka się je szczoteczką do zębów i krwawią to nie należy lekceważyć tych objawów, gdyż może to sugerować różne choroby. Jakie są przyczyny odpowiedzialne za taki stan? Jak możemy temu zapobiec? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym wpisie, zapraszamy do zapoznania się z nim. Spuchnięte dziąsła – czym są? Spuchnięte dziąsła mogą nie tylko boleć, lecz również utrudniać spożywanie posiłków, a nawet być przyczyną bezsenności. Przypadłość ta może wywoływać zapalenie dziąseł, które jest następstwem kamienia nazębnego i próchnicy. Warto pamiętać, iż nieleczone zapalenie dziąseł sprzyja zapaleniu przyzębia i innym poważnym chorobom dziąseł i zębów. W ostateczności nawet prowadzi do rozwoju paradontozy. W trakcie szczotkowania zębów należy bacznie obserwować stan swoich dziąseł i prawidłowo o nie dbać. Dziąsła powinny mieć lekko różowy kolor, jeżeli są zaczerwienione (przybrały ciemniejszą, nawet bordową barwę) to wtedy wiemy, że są podrażnione. Zdrowe dziąsła nie mogą także krwawić. Spuchnięte dziąsła – przyczyny. Najczęstszą przyczyną chorób dziąseł jest nieprawidłowa higiena jamy ustnej, w tym nasze zaniedbania: unikanie nitkowania zębów, płukania specjalnymi płynami, czy też niedokładne i niestaranne mycie zębów.  A przecież wszystkie te czynności uniemożliwiają odkładanie się płytki nazębnej, którą tworzą resztki jedzenia i bakterii, a z czasem utwardza się one i zmieniają w kamień nazębny. Nieusunięta kilka dni płytka nazębna pod wpływem związków mineralnych obecnych w ślinie mineralizuje się, a wtedy nawet mimo naszych usilnych starań i dokładnego czyszczenia zębów, nie obejdzie się bez profesjonalnych zabiegów higienizacyjnych, takich jak skaling. Warto również dodać, iż kamień nazębny zbiera się wtedy, gdy używamy zbyt miękkich szczoteczek do zębów, które niejednokrotnie nie są w stanie usunąć całości płytki nazębnej. Spuchnięte dziąsła mogą zapowiadać rozwijającą się paradontozę, w takim przypadku konieczna jest jak najszybsza interwencja stomatologa. Inne przyczyny powodujące opuchliznę dziąseł to na przykład problem z zębem ósemką. Bardzo często u pacjentów z chorą ósemką występują takie objawy. Oczywiście należy udać się do swojego gabinetu stomatologicznego, aby lekarz mógł podjąć decyzję o tym, czy ząb zostanie usunięty. Po ekstrakcji zęba zdarza się, że opuchlizna jeszcze przez pewien czas będzie się utrzymywać, w celu zminimalizowania uciążliwości należy przyjmować leki przeciwzapalne, stosować chłodne okłady i płukanki ziołowe dostępne w aptekach. Spuchnięte dziąsła to także dolegliwość, na którą uskarżają się kobiety w ciąży (problem ten dotyczy nawet 50% ciężarnych kobiet). Jest to spowodowane tym, że w tym czasie dochodzi do nadprodukcji progesteronu, który zwiększa przepuszczalność naczyń krwionośnych. Krwawiące, spuchnięte dziąsło występują zazwyczaj w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Czynnikiem sprzyjającym występowaniu opuchlizny dziąseł jest również noszenie stałych aparatów ortodontycznych, retainerów po leczeniu ortodontycznym lub z wykonanymi uzupełnieniami protetycznymi (takimi jak mosty protetyczne), gdyż wszystkie te elementy utrudniają zachowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej. Pacjenci z tych grup powinni zwrócić szczególną uwagę na zachowanie czystej powierzchni zębów. Niepokojący wygląd dziąseł może być także spowodowany chorobami ogólnoustrojowymi, a zatem  spuchnięte dziąsła będą sygnałem cukrzycy, bulimii czy anoreksji. Bulimia ma degenerujący wpływ na stan całej jamy ustnej: dziąsła i zęby są bardzo mocno osłabione, spuchnięte i przekrwione. Spuchnięte dziąsła – jak można im zapobiec? Leczenie opuchniętych i krwawiących dziąseł nie jest tak skomplikowane jak to się na pierwszy rzut oka wydaje, bowiem wszystko zależy od zaangażowania pacjenta i jego dokładności. Najważniejsza jest zmiana dawnych, nieprawidłowych nawyków i zastąpienie ich prawidłowym szczotkowaniem i regularnym nitkowaniem zębów. Pamiętajcie, aby zawsze myć zęby ruchami wymiatającymi, a nie okrężnymi. Ponadto, w aptekach i sklepach z artykułami higienicznymi można nabyć liczne środki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, pomagające w szybkim czasie zredukować stan zapalny dziąseł. Polecamy używanie specjalistycznych past do zębów oraz płukanek, które sprawdzą się w momencie, gdy po posiłku nie mamy możliwości umycia zębów. Skuteczne jest również stosowanie specjalistycznych żelów w miejscach o największym nasileniu stanu zapalnego. W celu utrzymania zdrowych dziąseł należy regularnie odwiedzać swój gabinet dentystyczny, gdzie stomatolog będzie mógł przeprowadzić profesjonalne oczyszczanie zębów. Lekarz dentysta wykonuje skaling (usuwanie kamienia) i piaskowanie, dokładnie oczyszczając powierzchnię zębów z twardych złogów i miękkich osadów. Taki zabieg zaleca się wykonywać minimum raz do roku. Leczenie wspomagające może odbywać się przy pomocy naturalnych metod. Warto zaopatrzyć się w wodę utlenioną i robić z niej płukankę, bardzo przydatny jest również napar z szałwii, a także olejek goździkowy. Chłodnym naparem z szałwii lub rumianku należy płukać jamę ustną trzy razy dziennie. Pamiętajmy jednak, że te domowe sposoby nie zastąpią fachowego leczenia w gabinecie dentystycznym.   # spuchnięte dziąsła # higiena jamy ustnej # zapalenie dziąseł # krwawienie dziąseł # skaling    

torbiele zawiązkowe
Chirurgia stomatologiczna, Choroby przyzębia, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Torbiele zębopochodne – rodzaje, przyczyny, leczenie

/

Rozwijają się bezobjawowo, osiągając znaczne rozmiary, tym samym niszczą otaczające je tkanki. Torbiele zębopochodne (torbiel korzeniowa, torbiel zawiązkowa, torbiel dziąsłowa), bo o nich mowa mogą zrobić ogromne spustoszenie w naszym organizmie. W jaki sposób można je wcześnie zdiagnozować? Na czym polega leczenie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Czym jest torbiel? Aby dowiedzieć się, czym jest torbiel sięgniemy do fachowej terminologii. Grecka nazwa kystis oznacza dosłownie zamkniętą ze wszystkich stron jamę lub pęcherz. Jej polskim odpowiednikiem powszechnie stosowanym w medycynie jest właśnie torbiel. Odwołując się do medycznej definicji zaproponowanej przez Kramera, torbiel jest patologiczną jamą wypełnioną treścią o różnej konsystencji i spoistości (płynną, półpłynną lub rzadziej gazem), która nie ma związku z wydzieliną ropną. Torbiele występują zarówno w tkankach miękkich jak i kościach, otocza je włóknista torebka, która jest wyścielona od wewnątrz tkanką nabłonkową (torbiel prawdziwa) lub takiego wysłania nie posiada, wtedy mówimy o torbieli rzekomej (pseudotorbieli). Jakie są powodu powstawania torbieli zębopochodnych? Najczęstszą torbielą jest torbiel korzeniowa (radicular cyst), która może występować również jako torbiel resztkowa lub boczna torbiel korzeniowa. Tworzy się z reszty nabłonkowej komórek wysp Malasseza i jest to torbiel zapalna, co oznacza, iż jej występowanie jest uzależnione od obecności martwiczo zmienionej miazgi zęba. Torbiel ta może się pojawić u osób obu płci, jednak jak pokazują badania jest ona nieco powszechniejsza u mężczyzn między 20. a 50. rokiem życia. Zazwyczaj wykrywa się ją w okolicy górnych zębów siecznych drugich. Torbiel zawiązkowa (dentigerous cyst) może być w formie rozwojowej lub rzadziej zapalnej. Ta pierwsza występuje częściej u mężczyzn w 2–3. dekadzie życia i ma ona związek z zatrzymanym zębem (zębem mądrości, kłem). Jest ona wynikiem niedorozwoju (hipoplazji) szkliwa. Znana jest także torbiel zęba po leczeniu kanałowym, gdy zostało ono przeprowadzone niestarannie lub nie można było udrożnić któregoś z kanałów. Torbiele dziąsłowe mogą występować także u niemowląt, jest to dość powszechne zjawisko, które rozwija się nawet u 75–94 proc. dzieci. Innym przykładem torbieli tkanek miękkich jest tzw. torbiel erupcyjna występująca podczas procesu wyrzynania się zębów. Torbiele u niemowląt nie wymagają leczenia, zanikają same (ok. 3 miesiąca), wystarczy kontrola i obserwacja w gabinecie stomatologicznym. Torbiele zębopochodne – jakie objawy im towarzyszą? Jak rozpoznać, że rozwijają się takie zmiany chorobowe? Niestety nie jest to proste, bowiem torbiele zębopochodne w jamie ustnej początkowo nie dają żadnych objawów. W późniejszym okresie może wystąpić rozdęcie kości, gdy rozwija się torbiel zęba. Pacjenci zazwyczaj zgłaszają się do swojego stomatologa, gdy pojawia się opuchlizna. Obecność torbieli zostaje stwierdzona przeważnie dopiero wtedy, gdy ulegnie ona zakażeniu i rozwija się proces zapalny okolicznych tkanek. Przy dużych rozmiarach torbieli może dojść do zmiany konfiguracji kości. Najczęściej występującymi wówczas objawami są: – pojawienie się objawów stanu zapalnego, – rozsunięcie korzeni zębów, – rozdęcie kości wyrostka zębodołowego szczęki lub żuchwy, – zanik kości z ucisku, jej ścieńczenie z objawem uginania i pergaminowego chrzęstu (crepitatio, objaw Dupuytrena), – brak zęba stałego w łuku zębowym po terminie jego fizjologicznego wyrzynania. Symptomem, choć dość rzadko spotykanym jest ból głowy. Towarzyszy on torbieli zębopochodnej w zatoce szczękowej. Pacjenci, u których występuje taka torbiel skarżą się także na niedrożność nosa, łzawienie (spowodowane uciskiem na przewód nosowo-łzowy), parestezje i przemieszczenie gałki ocznej. Jak diagnozuje się torbiele zębopochodne? Torbiel może zostać wykryta przypadkowo podczas zdjęć RTG, najczęściej stomatolog zleca wykonanie zdjęcie pantomograficznego oraz zdjęcia wewnątrzustnego. Na zdjęciu RTG jest ona widoczna jako jednolite przejaśnienie o gładkich zarysach, które jest wyraźnie oddzielone od otoczenia. Chorobie często towarzyszy pojawienie się przetoki na dziąśle. Jak leczy się torbiele zębopochodne? Najczęściej lekarze zalecają wycięcie torbieli. Zabieg jest przeprowadzany przez lekarza chirurga szczękowego. Mniejsze torbiele o średnicy nie większej niż 8 mm zwykle zostają wyleczone po odpowiednim leczeniu endodontycznym zęba przyczynowego. Nieleczone torbiele mogą osiągnąć duże rozmiary, przez co naciskają na sąsiednie tkanki. Takie działanie może prowadzić do różnych stanów chorobotwórczych oraz powikłań. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, na życzenie pacjenta można wykonać go w znieczuleniu całkowitym. Zazwyczaj operacje wyłuszczenia torbieli są połączone z wycięciem korzenia zęba przyczynowego lub wyrwaniem zęba.  Powstały ubytek kostny zostaje uzupełniony materiałem kościozastępczym.  Rutynowo wyciętą torbiel wysyła się do badania histopatologicznego, aby upewnić się, iż nie nastąpiły zmiany nowotworowe. Czy zabieg ten jest bolesny? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, usunięcie torbieli jest wykonywane w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, zatem nie musimy się obawiać bólu w trakcie zabiegu. Ból przychodzi dopiero później. Dzieje się tak z powodu urazu tkanek wyrostku zębodołowego. Zazwyczaj po usunięciu torbieli pojawia się również obrzęk, który może się utrzymywać przez kilka dni. W takim przypadku lekarz stomatolog przepisuje antybiotyk, leki przeciwbólowe i płukanki przeciwzapalne, a ból i obrzęk szybko ustępują. Zagrożenia w przypadku nieleczonych torbieli Taka zmiana chorobowa może wypełniać duże fragmenty kości. W związku z czym będą one bardziej podatne na urazy. Zęby mogą ulegać rozchwianiu, a w efekcie także wypadać. Poza bezpośrednimi skutkami ciężkie stany zapalne i otorbienie korzenia zęba mogą być przyczyną poważniejszych powikłań. Oprócz zakażenia zmiany i jej zropienia, możemy być –  w bardzo rzadkich przypadkach -narażeni na powstanie zmiany nowotworowej. Zalecenia po usunięciu torbieli Po zabiegu usunięcia należy szczególnie zadbać o higienę jamy ustnej. Zęby, a zwłaszcza miejsce operowane, powinno się myć szczoteczką o miękkim włosiu. Przez pierwsze 24 godziny po zabiegu nie należy płukać ust płynem. Bolące miejsce można okładać zimnymi kompresami, np. z lodem. Powinniśmy także pamiętać, aby nie wydmuchiwać nosa – w celu jego oczyszczenia należy stosować krople i spray‘e, takie jak podczas kataru. Parę dni po zabiegu może utrzymywać się opuchlizna, która zazwyczaj schodzi po 4, 5 dobach. Dentyści polecają, aby w czasie rekonwalescencji spożywać miękkie potrawy: ryby, gotowany kurczak, gotowane warzywa, makarony, ziemniaki (tłuczone), ale najlepiej by były one niegorące. Po 10 dniach od operacji lekarz ściągnie założone w trakcie zabiegu szwy. Czy torbiele zębopochodne mogą pojawiać się ponownie po zabiegu? Pacjenci, u których zdiagnozowano i usunięto torbiel zębową mogą się zastanawiać, czy istnieje prawdopodobieństwo nawrotu choroby. Otóż – jest ono bardzo małe. Jeśli torbiel zębowa została usunięta prawidłowo i całkowicie to rokowania są bardzo dobre.   # torbiele zębopochodne  # szkliwiaki # torbiel korzeniowa # torbiel zawiązkowa # torbiel dziąsłowa # parestezje # RTG # wycięcie torbieli # resekcja kości

higiena jamy ustnej w ciąży
Choroby przyzębia, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Zdrowie

Krwawienie dziąseł w ciąży – porady

/

W ciąży zachodzi wiele zmian w organizmie kobiety. Niestety, z czasem ciężarne mogą zaobserwować niepokojące krwawienie dziąseł czy też mogą pojawić się choroby zębów lub przyzębia. Krwawienie dziąseł w ciąży występuje zwłaszcza w drugim trymestrze, wtedy też dziąsła stają się opuchnięcie, przekrwione i podczas szczotkowania zębów mogą boleć. Jakie są przyczyny powodujące krwawienie dziąseł w ciąży? W jaki sposób można im zapobiegać? Zęby w ciąży – na co zwrócić uwagę? Należy pamiętać, iż zęby w czasie ciąży są bardziej narażone na psucie się, wynika to ze zmian hormonalnych zachodzących w organizmie przyszłej matki. Hormony ciążowe wpływają na rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ich kruchości, przez co dziąsła, które są bardzo ukrwione, stają się wyjątkowo wrażliwe na uszkodzenia. Jak podają szacunkowe dane nawet połowa ciężarnych kobiet zmaga się z objawami zapalenia dziąseł. W trosce o zdrowie matki i dziecka warto regularnie kontrolować stan uzębienia, bo nawet jeśli stomatolog oceni, iż stan uzębienia jest bez zastrzeżeń, to około czwartego miesiąca ciąży zazwyczaj pojawia się utrudniająca codzienne funkcjonowanie nadwrażliwość dziąseł. W tym okresie dziąsła są zaczerwienione, obrzęknięte, zatem są również bardzo podatne na wszelkie uszkodzenia, także krwawią podczas szczotkowania lub czyszczenia zębów nicią dentystyczną. Krwawienie dziąseł w ciąży, dlaczego nie należy go bagatelizować? Dentyści często zauważają, iż wiele pań, cierpiących na krwawienie dziąseł, rezygnuje lub skraca czas zalecanego mycia zębów. Niestety, jest to ogromny błąd, gdyż przez to można jeszcze bardziej pogorszyć swój stan, bowiem niedokładne, niestaranne usuwanie resztek pokarmu z zębów i dziąseł może spowodować nasilenie się tych dolegliwości. Jednocześnie wzrasta ryzyko występowania chorób przyzębia, grozi rozchwianiem zębów, a nawet może dojść do ich utraty. W skrajnych przypadkach stan zapalny może spowodować przyspieszenie porodu. Ponadto, zapalenie dziąseł może też opóźniać zajście w ciążę, zwiększyć ryzyko zawału, wylewu, zapalenia stawów, itp. Jak zapobiec krwawieniom dziąseł w ciąży? Tak jak w przypadku wielu innych chorób jamy ustnej, najważniejsza jest higiena. Panie w ciąży powinny szczotkować zęby przynajmniej dwa razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku.  Mycie zębów powinno trwać przez 3 do 5 minut. Jeśli macie problem z oszacowaniem długości czasu mycia zębów to warto ściągnąć sobie odpowiednią aplikację na telefon, która pomoże wam w tym. Rozważnie powinno wybierać się pastę do zębów. Polecana jest ta, przeznaczona do wrażliwych dziąseł – najlepiej, aby w swoim składzie miała aminofluorek.  W walce z krwawiącymi dziąsłami pomocny jest także płyn do płukania ust z fluorem. Regularnie co trzy miesiące warto wymieniać szczoteczkę do zębów. W przypadku krwawiących dziąseł najlepiej sprawdzi się miękka szczoteczka. Nie należy zapominać o dokładnym oczyszczaniu przestrzeni międzyzębowych, gdyż właśnie w tych trudno dostępnych miejscach mogą się odkładać resztki jedzenia. Podczas czyszczenia stosujmy ruchy kuliste, a nie poziome. Dodatkowo możemy robić delikatny masaż dziąseł palcem lub szczoteczką, starając się naciągnąć je na odsłonięte szyjki zębowe. Koniecznie pamiętajmy również o czyszczeniu języka. Panie cierpiące na nudności w ciąży powinny szczotkować lub przynajmniej przemywać usta po nich. W ten sposób zostanie usunięty kwas i bakterie. Co można zrobić, aby zminimalizować objawy choroby? Gdybyśmy zaobserwowali, iż dziąsła są podrażnione to warto sięgnąć po naturalne metody, w m.in. płukanie dziąseł ciepłym naparem z rumianku. Aby uniknąć krwawienia z dziąseł koniecznie zrezygnujmy lub przynajmniej ograniczmy spożywanie  słodyczy. W codziennej diecie nie powinno zabraknąć produktów i dań bogatych w wapń, białko, witaminę D  i witaminę C, np.  jogurty, sery, orzechy, cytrusy. Ta ostatnia  jest odpowiedzialna za uszczelnienie ścianek naczyń krwionośnych i skutecznie chroni przed krwawieniem.   # krwawienie dziąseł w ciąży # dolegliwości w ciąży # zęby w ciąży # stan uzębienia # stomatolog #  nadwrażliwość dziąseł # choroby dziąseł # aminoflurorek

choroby jamy ustnej
Choroby przyzębia, Profilaktyka, Zdrowie

Choroby dziąseł i języka – objawy, profilaktyka, leczenie

/

Choroby jamy ustnej, a zatem choroby dziąseł oraz choroby języka, dość często sprawiają problemy ogromnej liczbie pacjentów, jednakże zazwyczaj traktuje się je jako niegroźne dolegliwości i to jest bardzo poważne zaniedbanie, bowiem zmiany te mają wpływ na zdrowie całego organizmu. Jak walczyć z chorobami jamy ustnej?  Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Jama ustna stanowi doskonałe środowisko dla rozwoju bakterii, nawet osoby dbające o higienę jamy ustnej mogą borykać się z różnymi chorobami, w tym nieświeżym oddechem. Warto pamiętać, iż niektóre zmiany chorobowe w jamie ustnej mogą być objawem zaburzeń ogólnoustrojowych lub zwiastunem poważniejszych chorób. Zapalenie dziąseł Schorzeniem, które najczęściej występuje atakując tkanki okołozębowe jest zapalenie dziąseł. Szczególnie narażone na nie są osoby młode, które niedostatecznie dbają o higienę jamy ustnej, gdyż bezpośrednią przyczyną powstawania stanu zapalnego są bakterie namnażające się na szyjkach zębów w okolicy dziąsła. Rozwój drobnoustrojów ułatwia także: kamień nazębny, ubytki w wypełnieniach (tzw. plombach), źle dopasowane protezy czy wady zgryzu. Jakie są objawy zapalenia dziąseł? Gdy tylko zauważymy obrzęk, zaczerwienienie oraz krwawienie z dziąseł to koniecznie skontaktujmy się z naszym stomatologiem. W niektórych, ciężkich przypadkach zapaleniu może towarzyszyć gorączka, ślinotok oraz silne bóle, wynikające z dużego uszkodzenia tkanek jamy ustnej, które uniemożliwiają spożywanie pokarmów. Nieleczone zapalenie może spowodować zajęcie kości, tworzenie ropni przyzębowych, co w efekcie prowadzi do utraty uzębienia. Jak przebiega leczenie zapalanie dziąseł? W trakcie leczenie zapalenia dziąseł stomatolog zastosuje kurację miejscową środkami przeciwzapalnymi, czasem wystarczy podanie leków przeciwbólowych lub antybiotyku. Możemy się leczyć także naturalnymi metodami, np. naparami ziół (takich jak kwiat rumianku, czarnego bzu, nagietka, ślazu, lipy, liście mięty, szałwi, ziele tymianku, macierzanki, kora dębu lub kłącze pięciornika) lub mieszankami ziołowymi. Warto także stosować płukanie jamy ustnej roztworami gotowych nalewek lub użyć żelu. Jak mówi przysłowie – lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego tak istotna jest higiena jamy ustnej. Nieświeży oddech Powodem do ograniczenia kontaktów towarzyskich może być nieświeży oddech (halitoza), powodujący uczucie skrępowania i wstydu. Jego występowanie wiąże się nie tylko z niedostateczną higieną jamy ustnej, lecz również przewlekłym zapaleniem zatok czy też przyjmowaniem niektórych leków (np. trójcykliczne leki przeciwdepresyjne). Za nieświeży oddech odpowiedzialny są również czynniki zmniejszające wydzielanie śliny w jamie ustnej, takie jak: spożywanie alkoholu, głodzenie, wysiłek fizyczny. Jak walczyć z nieświeżym oddechem? Jeśli macie odczucie, że z waszych ust nieprzyjemnie pachnie to nie zwlekajcie z wizytą w gabinecie stomatologicznym. Lekarz sprawdzi stan waszej jamy ustnej, w razie potrzeb usunie także kamień nazębny. Gdyby dolegliwości utrzymywały się, możecie spróbować neutralizować zapach żując świeże zioła: pietruszkę, koperek bazylię, miętę oraz gumę bez cukru, gdyż w ten sposób zwiększa się wydzielanie śliny i ułatwia się oczyszczanie jamy ustnej. Dobrze jest także spożywać spore ilości napojów (najlepiej wody mineralnej), aby jama ustna była stale nawodniona. Jeżeli i te metody zawiodą to niezbędne będzie sięgnięcie po substancje farmakologiczne. Skutecznymi środkami do zwalczania nieprzyjemnego oddechu są płyny i aerozole odświeżające, mają one często aromatyczny, ziołowy zapach (mięty, cytryny, szałwi, tymianku). Zwalczanie przykrego zapachu z ust, który jest spowodowany stanami zapalnymi dziąseł i obecnością bakterii odbywa się przy pomocy płynów do płukania jamy ustnej lub tabletek do ssania o działaniu bakteriobójczym. W składzie niektórych środków wspierających uzyskanie świeżego oddechu znajdują się jony cynku, wchodzą one w reakcję z odpowiedzialnymi za przykry zapach związkami siarki, tym samym pozwalają cieszyć się  świeżym oddechem przez kilka godzin. Drożdżyca jamy ustnej Chorobą jamy ustnej, która również rokrocznie zbiera coraz większe żniwo jest drożdżyca, wywoływana przez zakażenie grzybem drożdżopodobnym z rodzaju Candida. Na rozwój kandydiozy mają także wpływ takie czynniki jak: niedobory witamin, szczególnie z grupy B, zaburzenia odporności, ciężkie choroby ogólnoustrojowe (cukrzyca, białaczka, gruźlica, choroba nowotworowa) lub niedawno przebyta chemio- lub radioterapia. W przypadku zażywania leków, takich jak antybiotyki, sterydy, doustne środki antykoncepcyjne, leki immunosupresyjne również musimy uważać, gdyż sprzyjają one zakażeniu grzybami. Za wystąpienie drożdżycy są także odpowiedzialne: zła higiena jamy ustnej, zmniejszenie wydzielania śliny, długotrwałe stany zapalne błony śluzowej, noszenie protez zębowych i palenie tytoniu. Jak rozpoznać drożdżycę? Drożdżyca w ostrej formie przejawia się występowaniem miękkich, białych plamek, które są ściśle połączone z podłożem, a krwawią po próbie ich oddzielenia. Wykwity najczęściej obserwuje się na języku i na podniebieniu. Powstawaniu tego schorzenia sprzyjają: niedobory pokarmowe, awitaminoza – głównie witaminy B2, czy niedokrwistość. Zmiany mają charakter ognisk zapalno-nadżerkowych, nieostro odgraniczonych od skóry zdrowej, pokryte są szarobiałym nabłonkiem lub białawymi nalotami. Bardzo charakterystyczne jest pękanie kącików ust i towarzysząca temu bolesność. Proces zapalny może obejmować otaczającą skórę. Choroba ta może rozwinąć się także u niemowląt, wtedy nazwa się ją pleśniawkami. Pleśniawki to ostre zapalenie jamy ustnej, a najczęściej zapadają na nie noworodki zakażone podczas porodu grzybami drożdżopodobnymi, pochodzącymi z narządów rodnych matki. Pleśniawki objawiają się już po kilku dniach od zakażenia pod postacią biało-szarych, powierzchownych nalotów, które przywodzą na myśl zsiadłe mleko. Zmiany obejmują podniebienie, policzki, dziąsła i język, a w cięższych przypadkach również gardło, przełyk, a nawet oskrzela. Należy zwracać uwagę na pleśniawki, u noworodków, gdyż mogą utrudniać połykanie, a przy znacznym rozprzestrzenieniu się zmian nawet powodować upośledzenie oddychania. Jak przebiega leczenie drożdżycy? Stomatolog po rozpoznaniu drożdżycy zaleci stosowanie preparatów przeciwgrzybiczych, początkowo miejscowych, a gdyby okazały się one nieskuteczne – to konieczne będzie przeprowadzenie terapii doustnej. Nawet jeśli objawy ustąpią to należy kontynuować stosowanie leków przez 2 tygodnie po ustąpieniu objawów, gdyż istnieje możliwość nawrotów. Niepowikłane przypadki drożdżycy leczy się zakraplając do jamy ustnej lub przecierając błonę śluzową po każdym posiłku zawiesiną leku przeciwgrzybiczego. Pleśniawki zazwyczaj ustępują po 5-10 dniach leczenia. W momencie gdybyśmy nie zaobserwowali po tygodniu leczenia żadnej poprawy to należy udać się do lekarza, który przepisze mocniejsze leki przeciwgrzybicze. Aftozy Afty to także jedna z chorób jamy ustnej, która znacznie może uprzykrzyć nam życie. Na pojawienie się aft są zwłaszcza narażone młode kobiety w wieku 25-40 lat, jednakże tak naprawdę mogą one występować u każdego. Przyczyny ich powstawania nie są do końca znane. Zazwyczaj mówi się, iż głównym powodem jest spadek odporności organizmu. Czynnikami potęgującymi występowanie aft są także: urazy mechaniczne, stres, miesiączka, niedożywienie, alergie pokarmowe, przeziębienia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Powstawanie aft może być również wynikiem: energicznego szczotkowania zębów, czy niewłaściwie dopasowanymi protezami. Osoby palące papierosy to także grupa podwyższonego ryzyka powstawania aft. Jak można rozpoznać afty? Afty najczęściej pojawiają

osad nazębny
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Zdrowie

Płytka nazębna – jak powstaje, jak skutecznie z nią walczyć ?

/

Czasem po spożyciu niektórych produktów widzimy na zębach nalot o budyniowej konsystencji. Może się on gromadzić na powierzchni zębów, w szczelinach międzyzębowych oraz na brzegach dziąseł. Jest to płytka nazębna, a tworzą ją bardzo niebezpieczne dla zębów mikroorganizmy, które z niebywałą szybkością namnażają się, dzięki obecności resztek pokarmu w jamie ustnej. Płytka bakteryjna, tak jak kamień nazębny, przyczynia się do rozwoju próchnicy. Jak można zapobiegać powstawaniu płytki nazębnej? Płytka nazębna-  jak jest zbudowana? Płytka nazębna (albo inaczej osad nazębny lub płytka bakteryjna) powstaje w wyniku osadzania się resztek produktów spożywczych, węglowodanów, które są doskonałym źródłem pożywienia dla bakterii i grzybów. Ułożenie poszczególnych warstw bakterii nie jest przypadkowe. Płytka nazębna jest strukturą doskonale zorganizowaną, wielowarstwową, gdzie każdy szczep bakterii ma określoną rolę i każdy z nich osadza się w określonej kolejności. Fundamentem jest błonka nabyta (pellicula), która powstaje zaraz po szczotkowaniu zębów. Tworzą ją białka śliny, głównie glikoproteiny. Osadzają się one bezpośrednio na szkliwie i mają dość ciekawą powłokę, bo z jednej strony chroni ona powierzchnię zębów przed niekorzystnym wpływem substancji wydzielanych przez bakterie, a z drugiej – jest niezbędna do przyczepienia się tychże drobnoustrojów do powierzchni płytki. Płytka nazębna ma postać lepkiej, bezbarwnej mazi, a jest ona dopiero wtedy bez trudu widoczna, gdy znajdują się w niej barwniki z wina, kawy, herbaty. Choć może się nam wydawać, iż płytka nazębna jest niegroźna to nie powinno się jej lekceważyć, gdyż prowadzi do uszkodzenia szkliwa. Jest ona nieustannie tworzona, dlatego jeśli nie stosujemy się do zasad higieny jamy ustnej i codziennie jej nie usuwamy to może ulec mineralizacji, przekształcając się w kamień nazębny. Wyróżniamy dwa rodzaje płytki nazębnej: naddziąsłową oraz poddziąsłową, która odgrywa dużą rolę w powstawaniu chorób przyzębia. Jak usuwać osad nazębny? Dbałość o higienę jamy ustnej W przeciwieństwie do kamienia nazębnego, usuwanie płytki nie jest zbyt skomplikowane, przede wszystkim należy regularnie, dokładnie i zgodnie z pokazaną przez higienistkę techniką myć zęby oraz stosować nici dentystyczne. Dentyści w walce z płytką nazębną zalecają, aby systematycznie szczotkować zęby – przynajmniej 2 razy dziennie po 3 minuty, a najlepiej, aby tę czynność powtarzać po każdym posiłku, nawet drobnej przekąsce. Szczotkowanie zębów należy uzupełnić o stosowanie płynów do płukania i nici dentystycznych, które usuną bakterie także z trudno dostępnych szczelin międzyzębowych. Można także skorzystać z innych pomocnych w oczyszczaniu jamy ustnej sprzętów takich jak: specjalne wykałaczki dentystyczne czy floser. Aby zapobiec namnażaniu się bakterii warto zmienić nawyki żywieniowe i ograniczyć jedzenie zawierające duże ilości cukru (w szczególności lepkich słodyczy, przyklejających się do powierzchni zębów, które niszczą szkliwo). Gdy niestarannie będziemy czyścić zęby powstanie zwapniała postać płytki, czyli kamień nazębny, który jest znacznie trudniejszy do usunięcia (konieczne jest przeprowadzenie specjalistycznych zabiegów w gabinecie dentystycznym takich jak skaling czy piaskowanie). Płytka nazębna niestety jest także zmorą osób noszących aparaty ortodontyczne i inne elementy protetyczne. Doskonałym środowiskiem dla rozwoju płytki są szorstkie materiały sztuczne wykorzystywane w stomatologii i ortodoncji. Aby ograniczyć osadzanie się bakterii na elementach aparatów ortodontycznych lub protetycznych, pokrywa się ich powierzchnię preparatami antyadhezyjnymi.   # płytka nazębna # płytka bakteryjna # osad nazębny # przebarwienia # próchnica # glikoproteiny  

zapalenie dziąseł
Choroby przyzębia, Profilaktyka, Zdrowie

Odsłonięte szyjki zębowe

/

Problemem, z którym zmaga się ogromna liczba pacjentów są odsłonięte szyjki zębowe. Stan ten może być spowodowany różnymi przyczynami, m.in. wpływem procesów zapalnych, kamieniem nazębnym albo zmianami zanikowymi związanymi z awitaminozą. Pod żadnym pozorem nie należy tego bagatelizować, gdyż odsłonięte szyjki zębowe są bezpośrednią przyczyną nadwrażliwości zębów, dlatego niezwłocznie po zauważeniu niepokojących objawów należy zgłosić się do swojego stomatologa, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie. Jak ono przebiega oraz po czym możemy poznać, iż nasze szyjki zębowe są odsłonięte – na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Co powoduje odsłonięcie szyjek zębowych? Przede wszystkim cofanie się dziąseł, a tym samym odsłonięcie się szyjek zębowych jest procesem postępującym wraz z wiekiem. Pamiętajmy, iż nie jest to jedyny czynnik, bowiem za występowanie tego zjawiska jest odpowiedzialna np. niewłaściwa higiena jamy ustnej, gdyż niestaranne szczotkowanie zębów doprowadza do rozwoju osadu, kamienia, bakterii. Kolejnymi przyczynami są również nieleczone wady zgryzu, choroby przyzębia, zapalenie dziąseł. Jak objawiają się odsłonięte szyjki zębowe? Pacjenci u których zdiagnozowano ten problem odczuwają ból związany z nadwrażliwością zębów. Jest on zwłaszcza dotkliwy po i w trakcie spożyciu gorących, zimnych, kwaśnych pokarmów i napojów. Na odsłonięte szyjki wskazuje także pojawiająca się próchnica. Odsłonięte szyjki zębowe – leczenie Aby zminimalizować postęp choroby konieczne jest przestrzeganie zasad prawidłowej higieny jamy ustnej. Warto pamiętać, aby do mycia zębów używać szczoteczki z miękkim włosiem, która nie będzie podrażniała dziąseł, wbrew pozorom szczotka o twardym włosiu nie wyczyści lepiej zębów, a może spowodować krwawienie. Należy również korzystać z nici dentystycznych i płynu do płukania ust. Poleca się także stosowanie specjalnych past do mycia zębów – osoby z odsłoniętymi szyjkami zębowymi powinny zrezygnować z past wybielających. W przypadku leczenia odsłoniętych szyjek ogromną rolę odgrywa także profesjonalne czyszczenie zębów i usuwanie kamienia nazębnego w gabinecie stomatologicznym. W zaawansowanym stadium oraz gdy dodatkowo ma miejsce zapalenie dziąseł niezbędne będzie wykonanie specjalistycznych zabiegów, które przywrócą zębom i dziąsłom zdrowie. Dentysta może nam zaproponować lakierowanie odsłoniętych części korzenia płynem zawierającym fluor (fluoryzacja) i substancjami uszczelniającymi, dzięki czemu nasze zęby zostaną wzmocnione, a kanaliki zamknięte. Inną metodą leczenia odsłoniętych szyjek zębowych jest impregnacja, czyli nałożenie na zęby preparatu ochronnego, który działa jak szkliwo w płynie – dostarcza wysoko stężonego wapnia i fosforanów, a tym samym wspomaga reminalizację szkliwa i pomaga neutralizować kwasy produkowane przez bakterie.  Zaniechanie leczenia może z czasem schorować na paradontozę, której konsekwencją może być utrata zębów. Jak radzić sobie z odsłoniętymi szyjkami na co dzień? Tak jak wcześniej wspominaliśmy cofnięte szyjki mogą powodować nadwrażliwość zębów, która może nam bardzo uprzykrzyć życie. Aby zmniejszyć dolegliwości wynikające z wrażliwych zębów należy: – Unikać lub ograniczyć spożywanie gorących lub zimnych dań, które wywołują ból, – Szczotkować zębów w kierunku od dziąsła do korony (czyszczenie poziome uszkadza dziąsła), – Stosować pasty do mycia zębów o niskiej ścieralności, najlepiej takie specjalnie dedykowane zębom wrażliwym – Ograniczyć spożycie cytrusów, słodyczy, napojów gazowanych, – Po spożyciu wyżej wymienionych produktów koniecznie należy odczekać minimum godzinę, zanim umyje się zęby, – Regularnie usuwać kamień nazębny.   # odsłonięte szyjki zębowe # recesja dziąsła # periodontologia  #dziąsło # nadwrażliwość zębów # higiena jamy ustnej # wady zgryzu # choroby przyzębia # zapalenie dziąseł  

przyzębica
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Zapalenie dziąseł – jak skutecznie je leczyć i zapobiegać?

/

Wśród chorób przyzębia największe żniwo zbiera zapalenie dziąseł. Jak podają tegoroczne statystyki tylko 1 proc Polaków w wieku 35-44 lata ma zdrowe dziąsła. Przerażające, prawda? Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że niepozorne krwawienie dziąseł może z czasem prowadzić do ich zapalenia, a w konsekwencji do utraty zębów (paradontoza). Zapalenie dziąseł – co mówią liczby i statystyki? Według raportu SW Research co trzeci badany zaobserwował u siebie krwawienie dziąseł, a niewiele mniejszy odsetek ich podrażnienie. Natomiast badania globalne przeprowadzone przez Instytut Oral-B pokazują, że aż do 50 proc. osób na całym świecie boryka się z problemem chorób dziąseł. Naukowcy zauważają, iż u osób dorosłych w wieku powyżej 35 lat choroba dziąseł dotyczy aż 90 proc. populacji. Z czego 20 proc. osób wykazuje ciężką chorobę przyzębia, która bezwzględnie wymaga leczenia przez specjalistów. W jaki sposób objawiają się stany zapalne dziąseł i jak istotna jest właściwa higiena jamy ustnej – na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Co powoduje zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł może rozwijać się u pacjentów w różnym wieku, którzy nienależycie dbają o higienę jamy ustnej, nie pamiętają o regularnym myciu zębów lub też robią to niestarannie. Na powierzchni źle oczyszczonych zębów zbierają się bakterie, będące bezpośrednią przyczyną zapalenia. Bakterie w połączeniu ze śliną i resztkami jedzenia odkładają się i tworzą płytkę nazębną, która ulegając mineralizacji, tworzy porowaty kamień – z czasem przyciąga on kolejne warstwy. Kamień wnika pod dziąsła i odpycha je od korzeni. Przez to zostają odsłonięte szyjki zębowe, a my odczuwamy nadwrażliwość. Z czasem zęby mogą stać się niestabilne. Warto pamiętać, iż przyczyną zapalenia dziąseł niekoniecznie musi być niewystarczająca higiena jamy ustnej, bowiem może być ono efektem przyjmowania konkretnych leków czy sygnałem chorób całego organizmu. Zapalenie dziąseł może być następstwem mechanicznego uszkodzenia dziąseł, np. gdy spożywamy w dużych ilościach twarde pokarmy lub zbyt mocno (przy użyciu szczoteczki o twardym włosiu) szorujemy zęby. Nadużywanie pasty wybielające w połączeniu z nieprawidłową techniką mycia zębów oraz twardą szczotką może poczynić kolosalne spustoszenia. Eksperci zalecają, by nie stosować pasty wybielające dłużej niż pół roku, gdyż mogą one doprowadzić do nadwrażliwości zębów i powracających obrzęków dziąseł. Zapalenie dziąseł może rozwinąć się u osób cierpiących na: cukrzycę, białaczkę, anoreksję i bulimię. Ta ostatnia choroba nie tylko wyniszcza cały organizm, ale w przypadku częstych wymiotów zęby oraz dziąsła, narażone na działanie nadmiernej ilości kwasu w ustach, będą w bardzo złym stanie. Negatywny wpływ na stan dziąseł mają także leki podawane chorym na padaczkę, blokery kanału wapniowego, czyli preparaty stosowane przy zwalczaniu chorób układu krążenia, antybiotyki (cefalosporyny). Osłabienie dziąseł może być także spowodowane nieracjonalną i źle skomponowaną dietą ubogą w witaminy z grupy B i C. Przyczyną zapalenia dziąseł są także zaniedbania w leczeniu próchnicy i korekcji krzywego zgryzu. Po czym możemy poznać, iż cierpimy na zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł to problem, który dotyczy nie tylko dorosłych, lecz również i dzieci. Objawy zapalenia dziąseł są widoczne i odczuwalne już po 3-4 tygodniach odkładania się płytki nazębnej. Choroba ta nie jest uwarunkowana wiekiem, jednakże jej występowanie może być związane z pojawiającymi się w pewnych etapach życia zaburzeniami hormonalnymi, np. w okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży i w czasie menopauzy. Kiedy powinniśmy się zacząć niepokoić? Otóż znakiem, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego są m.in. rozpulchnione, opuchnięte i zaczerwienione dziąsła. Warto udać się do swojego stomatologa, aby ten skontrolował stan naszej jamy ustnej, gdy podczas mycia zębów często pojawia się krwawienie. Sygnałem alarmowym jest także nadwrażliwość szyjek zębowych w trakcie spożywania ciepłych i zimnych posiłków oraz wyraźnie odsłonięte szyjki zębowe. Zapalenie dziąseł może także sugerować suchość, niesmak i brzydki zapach z ust. W zaawansowanym stadium chorzy obserwują u siebie rozchwianie zębów. W jaki sposób przebiega leczenie? Wybór odpowiedniej metody leczenia zapalenia dziąseł jest uzależniony od stopnia rozwoju choroby i rodzaju zniszczeń, jakie dokonały się w dziąsłach. Przede wszystkim konieczne jest przeprowadzenie dokładnego oczyszczania zębów i usuwania z nich kamienia – skaling. Po tym etapie, gdy stomatolog zauważy, iż stan zapalny nie poczynił wielkiego spustoszenia, to leczenie zostanie zakończone. Reszta zależy od pacjenta i jego zaangażowania w codzienną higienę jamy ustnej. Gdyby jednak okazało się, iż zabieg higieniczny nie przyniósł spodziewanych efektów i znacznej poprawy, to dentysta może zaproponować stosowanie specjalnych wkładek dodziąsłowych i płukanek (np. z szałwii). Przy zaawansowanym stanie zapalnym należy przyjmować antybiotyki oraz preparaty podnoszące odporność organizmu. Leczenie zapalenia dziąseł może odbywać się także przy pomocy żelu leczniczego, który pacjent powinien sobie aplikować na chore, obolałe miejsca. Żel należy dokładnie wetrzeć w dziąsło, gdyż substancja lecznicza powinna znaleźć się w kieszonce dziąsłowej. Żel działa przeciwbólowo, zmniejsza obrzęk chorego miejsca oraz zabezpiecza dziąsła przed bakteriami i znacząco przyspiesza gojenie. Gdy zapalanie spowodowało przerost dziąseł to konieczna jest chirurgiczna korekty ich wielkości, gdyż dzięki temu pacjenci mogą utrzymać czystość jamy ustnej. Cały zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu, przy użyciu zwykłego skalpela, noża elektrycznego lub lasera. Kilka porad, które uchronią nas przed zapaleniem dziąseł W naszych artykułach wielokrotnie powtarzaliśmy ten fragment przysięgi Hipokratesa i ponownie to zrobimy mówiąc, iż „lepiej jest zapobiegać niż leczyć”. Pamiętajmy, iż właściwa higiena jamy ustnej może całkowicie wyeliminować stany zapalne dziąseł. Regularne szczotkowanie zębów przynajmniej 3 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku, nitkowanie zębów oraz używanie wykałaczek stomatologicznych pozwolą nam na dokładne oczyszczenie nie tylko zębów, lecz również przestrzeni między zębami. Zwróćmy także uwagę na pastę do zębów oraz szczoteczkę – zbyt twarda szczotka może powodować podrażnienia dziąseł. Nie należy również unikać wizyt w gabinecie stomatologicznym (planujmy je co 6-12 miesięcy, w zależności od indywidualnych potrzeb).   # zapalenie dziąseł # zapalenie przyzębia # paradontoza # choroby dziąseł # odsłonięte szyjki zębowe # higiena jamy ustnej # przyzębica

choroba odogniskowa
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Cisi zabójcy – czają się w jamie ustnej !

/

Gdy zgłaszamy się do lekarza internisty, okulisty, dermatologa z różnymi dolegliwościami w osłupienie może nas wprawić wiadomość, iż powinniśmy także udać się na wizytę w swoim gabinecie stomatologicznym.  Zastanawiamy się wtedy, dlaczego? Nawet nie przypuszczamy, iż niektóre choroby, takie jak bóle głowy, stany zapalne, uszkodzenia stawów, choroby zatok, serca i układu krążenia czy też zmiany dermatologiczne mają bezpośredni związek ze stanem naszej jamy ustnej – tzw. ” cisi zabójcy “.  Naukowcy od dawna dostrzegają konsekwencje ogólnoustrojowe wynikające z zaniedbań jamy ustnej. Istotne jest, aby zdawać sobie sprawę z istnienia tego problemu oraz znać jego potencjalne, negatywne skutki, o których to powiemy więcej w dalszej części naszego artykułu. Czym są cisi zabójcy i na czym polega choroba odogniskowa? Choroba odogniskowa to zaburzenie czynności narządu (mówi się wtedy o ognisku wtórnym), która jest spowodowana stanem zapalnym innego, odległego narządu (ognisko pierwotne). Warto pamiętać, iż przyczyną powstawania ogniska zapalnego, z którego następuje rozprzestrzenianie się bakterii na cały organizm może być np. nieszczelna plomba, źle usunięte resztki korzenia, pozostałości narzędzi stomatologicznych w kanałach, torbiele, zmiany ropne w przyzębiu czy też problemy z zatokami. Wtedy też mówimy o cichych zabójcach, przyczyniających się do wielu różnych chorób odległych narządów, m.in. zapalenia wsierdzia, zniszczenia zastawek w sercu czy zapalenia kłębuszkowego nerek. Cisi zabójcy mogą być także powodem stanu zapalnego nerek, choroby wieńcowej, chorób serca, cukrzycy, problemów z zajściem w ciążę, poronień, zawału czy też słabszej odporności. Dlaczego cisi zabójcy? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta, występujące wewnątrz jamy ustnej stany zapalne nie są dokuczliwe dopóty, dopóki nasz układ immunologiczny działa w sposób prawidłowy i wygrywa walkę z drobnoustrojami. Zatem bakterie niczym cisi zabójcy czekają na właściwy moment, aby zaatakować. Wystarczy niedobór witamin, przewlekle choroby czy też antybiotykoterapia, które osłabiają naturalne mechanizmy obronne organizmu i przyczyniają się do przenoszenia drobnoustrojów, infekujących nawet bardzo odlegle narządy. Najbardziej podatne na zakażenie są: nerki, serce, wątroba, stawy, mózg i gałka oczna. Profilaktyka i higiena jamy ustnej w walce z cichymi zabójcami Zazwyczaj pojawienie się niebezpiecznych bakterii wynika z naszego zaniedbania i nieleczonych zębów- zarówno stałych, jak również mlecznych. Najpowszechniejszym problemem jest próchnica, od której bardzo często zaczynają się poważniejsze choroby zębów i przyzębia. Najbardziej narażone są osoby, które nie przykładają dostatecznej wagi do higieny jamy ustnej oraz mają złe nawyki żywieniowe, tzn. np. piją słodzone napoje, często sięgają po słodkie przekąski czy tzw. fast foody. Aby nie dopuścić do rozwoju choroby osoby te powinny regularnie chodzić na wizyty kontrolne oraz zadbać o profilaktykę (szczotkowanie zębów, nitkowanie). Nie należy się zwlekać, gdyż schorzenia w mniej zaawansowanym stadium są znacznie mniej bolesne podczas leczenia. W porę przeprowadzone usuwanie drobnych ubytków może nas uchronić przed chorobami różnych narządów, które są związane ze stanem uzębienia. Nawet nie przypuszczamy, iż przeprowadzane co pół roku oczyszczanie zębów z kamienia i osadów w znaczącym stopniu zmniejsza ryzyko zachorowań na część z tych chorób. Lokalizacja przyczyny kluczem do sukcesu Gdy w jamie ustnej rozwija się zakażenie, należy je w porę zdiagnozować i jak najszybciej usunąć. Pamiętajmy, że skutków jego niebezpiecznego oddziaływania na organizm – np. problemów z sercem, z cera czy z wątrobą, nie można pozbyć się w żaden inny sposób, jak tylko raz na zawsze eliminując ognisko choroby. Jeszcze niedawno jedynym sposobem było wyrwanie chorego zęba. Obecnie można go wyleczyć. Dzięki rozwojowi stomatologii i zastosowaniu innowacyjnych metod leczenia kanałowego, wymagającego użycia mikroskopu zabiegowego i rentgenodiagnostyki nasz chory ząb może zostać uratowany. Druga kwestia to zlokalizowanie ogniska choroby. W tym celu stomatolog korzysta z kompleksowej, bardzo dokładnej diagnostykę RTG (zdjęcia punktowe i panoramiczne), która znacznie ułatwia wykrycie zakażenia w jamie ustnej. Zastosowanie tomografu komputerowego pozwala, szybko i precyzyjnie postawić diagnozę, a tym samym lekarz może wybrać najlepszą i najskuteczniejszą metodę leczenia, bo widzi chore miejsce z każdej strony. Jak zatem widzimy, troska o stan naszej jamy ustnej powinna wynikać nie tylko z kwestii estetycznej, ale przede wszystkim być wyrazem naszej dbałości o stan całego organizmu. Wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym pozwolą nam zapobiec wielu poważnym konsekwencjom.   # cisi zabójcy # bóle głowy # choroba odogniskowa # ogniska zapalne # stany zapalne # choroby jamy ustnej # stomatolog # wizyty kontrolne

rozchwianie zębów
Choroby przyzębia, Różne, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Szynowanie zębów

/

Końcowym etapem leczenia chorób przyzębia jest szynowanie zębów. Na czym ono polega, kiedy jest ono konieczne i kiedy zakłada się szynowanie stałe, a kiedy tymczasowe? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym poradniku. Kiedy mówimy o szynowaniu zębów? Choroby przyzębia w zaawansowanym stadium objawiają się rozchwianiem zębów, wtedy też może dojść do ich utraty. Szynowanie zębów ma za zadanie unieruchomić takie „niegrzeczne” zęby. Wspomniana sytuacja występuje w przypadku nie tylko zaawansowanego stadium paradontozy, lecz również gdy zęby obluzowały się na skutek urazów mechanicznych. Szynowanie zębów, jak sama nazwa wskazuje, będzie zatem połączeniem ich za pomocą specjalnego materiału. W ten sposób zyskują stabilność – połączone zęby łatwiej mogą opierać się siłom je wyważającym, proces gryzienia i żucia rozkłada się na większą ich ilość, a wędrowanie, przechylanie czy wysuwanie się zębów zostaje skutecznie zahamowane. Szynowanie zębów jest także pomocne u osób cierpiących na bruksizm (czyli mimowolne zgrzytania zębami, zwłaszcza nocą) oraz po operacjach chirurgicznych, kiedy należy umocnić rozchwiane zęby. Jak przebiega szynowanie zębów? Rodzaje szynowania zębów Współczesna stomatologia oferuje kilka metod szynowania zębów. Po szczegółowym zapoznaniu się ze stanem jamy ustnej pacjenta, stomatolog zaprezentuje możliwe opcje i doradzi najlepszą. Szynowanie zębów może być tymczasowe lub stałe. Czym się one różnią i kiedy stosuje się wybrany rodzaj? Szynowanie tymczasowe jest zalecane po niektórych zabiegach na przyzębiu, po urazach czy w leczeniu parafunkcji narządu żucia oraz w celu ustalenia równowagi zgryzu po nałożeniu opatrunku z cementu chirurgicznego. Szynowanie stałe ma miejsce w przypadku dużych zaników kostnych, rozchwiania wielu zębów, wtedy też szyny zakładane są na długi czas. Struktura stałego szynowania polega na połączeniu ze sobą różnego rodzaju koron całkowitych, licowatych, trzyćwierciowych, półkoron, wkładów koronowych i koronowo-korzeniowych. Najtańsza i najprostsza metoda szynowania zębów opiera się na połączeniu zębów za pomocą materiałów kompozytowych światłoutwardzalnych (czyli tych stosowanych w trakcie plombowania zębów). Przed szynowaniem zęby muszą zostać osuszone i wytrawione specjalnym kwasem, następnie zakłada się system wiążący oraz kolejne porcje materiału, które są naświetlane lampą polimeryzacyjną. Zabieg jest wykonywany pomiędzy zębami od strony podniebienia lub języka. Dodatkowo można powierzchnie międzyzębowe opracować wiertłem, tworząc „zaczepy” dla materiału. Stare plomby zostaną usunięte z powierzchni zębów i te miejsca użyje się do założenia szyny. Inną metodą jest szynowanie zębów z wykorzystaniem włókna szklanego. W tym celu stosuje się specjalną tasiemkę z włókna szklanego, która za pomocą materiałów kompozytowych jest przyklejana do powierzchni językowych lub podniebiennych zębów. Zalety i wady szynowania zębów Dla pacjentów istotna jest informacja, iż szynowanie zębów nie powoduje dyskomfortu, a szyny są tak zamocowane, aby były niewidoczne z zewnątrz. Ich kolor jest też w możliwie najdokładniejszy sposób dobierany do naturalnej barwy zębów. Podczas szynowania zębów można korygować kształt uzębienia pacjenta, dzięki czemu znacznie poprawia się estetyka. Szynowanie zębów pozwala się nam dłużej cieszyć naturalnymi zębami, tym samym przesuwa się w czasie konieczność wszczepienia implantów lub wykonania ruchomych uzupełnień protetycznych. Szynowanie hamuje także rozwój chorób przyzębia. Co więcej, zabieg ten pozytywnie wpływa na samopoczucie i komfort pacjenta, dzięki niemu bez obaw można normalnie spożywać posiłki. Wadą szynowania zębów jest niestety konieczność zachowanie wyjątkowej higieny jamy ustnej oraz trudności z prawidłowym oczyszczeniem zębów. Szczeliny pomiędzy połączonymi zębami są zazwyczaj zbyt wąskie, aby można je było efektywnie czyścić nićmi dentystycznymi. Niekiedy może to skutkować rozwojem próchnicy. Dlatego nie obejdzie się bez regularnych wizyt w gabinecie stomatologicznym w celu kontroli. Kolejną wadą szynowania jest to, że raz założone szyny nie nadają się do późniejszej naprawy ani przeróbki. Czy szynowanie zębów jest bolesne? Pragniemy uspokoić – szynowanie zębów jest prawie bezbolesne. Ból możemy odczuwać jedynie, gdy stomatolog będzie opracowywał zęby wiertłem, wtedy też można poprosić o znieczulenie miejscowe. Sam zabieg trwa najczęściej od kilkunastu do kilkudziesięciu minut. Pamiętamy, iż zlekceważone i nieleczone choroby przyzębia mogą prowadzić do utraty zębów, dla gdy tylko zauważymy niepokojące objawy to koniecznie udajmy się do specjalisty.   # szynowanie zębów  # choroby przyzębia # paradontoza # bruksizm # rozchwianie zębów

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

Tel: 89 543 60 67

Kom: 513 100 313

Mail: Support@doctordent.pl

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Facebook Envelope
Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025