89 543 60 67

513 100 313

Choroby przyzębia

kiretaż kieszonek dziąsłowych
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Kiretaż może uratować twoje zęby

Na łamach naszego poradnika wielokrotnie wspominaliśmy, jakie poważne konsekwencje może nieść ze sobą nieprawidłowa, niestaranna higiena jamy ustnej. Tym razem pragniemy zaprezentować, czym jest kiretaż, w jakich sytuacjach konieczne jest przeprowadzenie takiego zabiegu i jakie zalecenia pozabiegowe należy przestrzegać. Zapraszamy do zapoznania się z materiałem. Co to jest kiretaż? Kiretaż to zabieg, który jest niezbędny w przypadku zaawansowanej choroby przyzębia. Polega on na oczyszczeniu kieszonek dziąsłowych, pogłębiających się w wyniku rozwoju paradontozy w szczelinie między dziąsłem a zębem. W jego trakcie zostają usunięte kamień, gromadzący się w kieszonce oraz ziarniny z korzenia, których obecność powoduje zapalenie przyzębia. Dzięki temu przyczyna infekcji zostaje całkowicie wyeliminowana, rany się goją, a osłabiona warstwa nabłonka powoli zaczyna się regenerować. Zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym. Jakie są rodzaje kiretażu? Wyróżniamy dwa rodzaje kiretażu: – kiretaż zamknięty – wykonywany u pacjentów z głębokością kieszonek nieprzekraczającą 5 mm. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym. W jego trakcie nie nacina się dziąsła oraz nie jest konieczne odwarstwienie płata śluzówkowego. – kiretaż otwarty – zabieg chirurgiczny wykonywany w przypadku kieszonek powyżej 5 mm. Lekarz musi naciąć dziąsło i preparować płat dziąsłowy tak, aby została odsłonięta powierzchnia korzenia oraz głębiej położone tkanki. Następnie odbywa się dokładne oczyszczenie zmienionych tkanek oraz korzenia. Finalnie, stomatolog przemieszcza powstały płat na swoje miejsce i zaszywa ranę. Zabieg także jest wykonywany w miejscowym znieczuleniu.  Jak przebiega zabieg? Do zabiegu stomatolog używa specjalnego przyrządu tzw. kiretu, który usuwa zapalnie zmienione tkanki oraz biofilm bakteryjny zalegający w kieszonce dziąsłowej. Przed kiretażem lekarz musi oczyścić powierzchnię korzenia z kamienia i płytki nazębnej (jest to zabieg SRP). Celem obu zabiegów jest możliwie całkowite oczyszczenie kieszonki i powierzchni korzenia z bakterii oraz usunięcie zapalnie zmienionych tkanek kieszonki dziąsłowej. Oznacza to, iż zostaną także zniwelowane miejsca zalegania płytki nazębnej. Kiretaż sprawia, iż oczyszczona kieszonka dziąsłowa może się w końcu wygoić, z czasem pokryje się także nowym niezmienionym zapalnie nabłonkiem. Pamiętajmy jednak, iż uszkodzone w wyniku zapalenia dziąsło nie odbuduje się, a dostrzegalne recesje dalej pozostaną. Zabieg kiretażu otwartego wiąże się także z koniecznością usunięcia szwów (po około 7-10 dniach). Jakie dolegliwości możemy odczuwać po kiretażu? Po ustąpieniu znieczulenia mogą pojawiać się następujące objawy: – w efekcie kiretażu otwartego pacjenci mogą zaobserwować niewielki obrzęk oraz przebarwienie wargi i/lub policzka, ponadto dyskomfort będzie powodować chwilowa utrata czucia dziąsła w operowanej okolicy, a także niewielkie ilości krwi w ślinie. – kilka dni po zabiegu możemy odczuwać dużą nadwrażliwość zębów, które będą silnie reagować na ciepłe oraz zimne napoje. Co więcej, w niektórych przypadkach mogą one także wykazywać tymczasową zwiększoną ruchomość. Zalecenia po zabiegu         Jeśli zależy nam, aby jak najszybciej wrócić do zdrowia to koniecznie należy przestrzegać następujących zaleceń stomatologa: – Unikajmy gwałtownego schylania głowy, gdyż wtedy ma miejsce przekrwienie dziąseł. – Postarajmy się utrzymać niższe ciśnienie krwi, jest to o tyle ważne, iż dzięki temu zostaje przyspieszone gojenie. Warto jeden dzień po zabiegu przeznaczyć na relaks i odpoczynek. – Regularnie i zgodnie z instrukcją przyjmujmy leki przeciwbólowe i antybiotyki. Pierwszą tabletkę przeciwbólową zażyjmy jeszcze przed ustaniem znieczulenia. Pod żadnym pozorem nie stosujmy aspiryny jako leku przeciwbólowego! – Aby zminimalizować obrzęk możemy stosować zimne okłady. Przykładamy je na 15 minut i następnie robimy dłuższą przerwę. – Unikajmy picia alkoholu i palenia papierosów przez 48 godzin od zabiegu. – Przez pierwsze 7 dni należy spożywać półpłynne, miękkie pokarmy. Pamiętajmy, aby unikać żucia aż do chwili usunięcia szwów po stronie operowanej. Higiena jamy ustnej po zabiegu Chorzy, u których miał miejsce zabieg kiretażu bezwzględnie muszą zadbać o higienę jamy ustnej. Do mycia i szczotkowania zębów należy początkowo używać specjalnej, bardzo miękkiej szczoteczki – jest ona dedykowana osobom po zabiegach chirurgicznych. Zwróćmy uwagę, aby szczotkować wyłącznie korony zębów. Dziąsła można delikatnie masować dopiero po 10- 14 dniach od przeprowadzenia kiretażu. Zaleca się także płukanie ust 3 razy na dzień, aby nie dopuścić do gromadzenia się resztek pokarmów. Nie należy stosować nici dentystycznych, irygatora i szczoteczek międzyzębowych przez co najmniej 6 tygodni od daty zabiegu (ich działanie może spowodować o rozejście się szwów, założonych na dziąsło).   # kiretaż # kiretaż kieszonek dziąsłowych # kiretaż zamknięty # kiretaż otwarty # zapalenie przyzębia # paradontoza

pusty zębodół
Chirurgia stomatologiczna, Choroby przyzębia, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Suchy zębodół czyli możliwe powikłania po usunięciu zęba

Zazwyczaj po zabiegu ekstrakcji zęba gojenie się zębodołu przebiega bez utrudnień i powikłań. Niestety, u 1-5% pacjentów mogą wystąpić nieprzyjemne i bardzo bolesne dolegliwości potocznie nazywane suchym zębodołem lub pustym zębodołem. Na czym on polega, jakie są jego objawy i w jaki sposób można zapobiec jego wystąpieniu? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Co to jest suchy zębodół? Suchy zębodół lub inaczej pusty zębodół to inne określenie na poekstrakcyjne zapalenie zębodołu. Pusty zębodół zazwyczaj powstaje po usunięciu zębów trzonowych dolnych, ale pamiętajmy, że może pojawiać się w każdej lokalizacji. Choroba ta częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Najczęściej mamy z nią do czynienia u pacjentów, którzy przekroczyli 40 rok życia. Kiedy powstaje suchy zębodół? W trakcie ekstrakcji zęba stomatolog wykonuje szereg czynności, mających na celu usunięcie zęba lub tego, co z niego zostało. W trakcie zabiegu zostaje przerwana ciągłość błony śluzowej, a w miejscu usuniętego zęba tworzy się rana. W warunkach fizjologicznych zębodół po usuniętym zębie wypełnia się krwią, która następnie tężeje, stając się skrzepem. Skrzeplina pełni funkcję naturalnego opatrunku ochraniającego ranę. Podczas gojenia wewnątrz skrzepu stopniowo dochodzi do odtworzenie ciągłości kości oraz błony śluzowej. W niektórych przypadkach cały proces zostaje zaburzony, co skutkuje powstaniem schorzenia nazywanego właśnie suchym zębodołem lub inaczej pustym zębodołem. Jakie są symptomy? Objawia się on po ok. 2-3 dniach, wtedy też pierwszą oznaką jest ból zęba. Początkowo jest on znośny, z czasem przybiera na sile, stając się bardzo uciążliwy. Ból może promieniować w kierunku ucha lub skroni. Czasem chorzy narzekają na nieprzyjemny zapach w ustach oraz skarżą się na zaburzenia smaku. Warto także dodać, iż bolesne dolegliwości skutecznie uniemożliwiają prawidłowe przyjmowanie pokarmów. Po ekstrakcji zęba w pustym zębodole wewnątrz może nawet być widoczna kość, odsłonięta kość jest wrażliwa na najmniejszy dotyk. Czasem jednak jest ona przykryta nekrotyczną tkanką ziarninową. Chorzy nie przejawiają żadnych objawów ogólnych tj. podwyższonej temperatury ciała czy objawów grypopodobnych. Dodatkowymi objawami może być także nadmierna produkcja śliny oraz powiększone węzły chłonne. Przyczyny występowania poekstrakcyjnego zapalenia zębodołu Postawanie suchego zębodołu nie jest do końca wyjaśnione.  Niektórzy dentyści twierdzą, iż suchy zębodół ma związek z rozwojem bakterii w miejscu ekstrakcji, choć nie jest to typowa choroba infekcyjna. Niewytworzenie się skrzepu w ranie może bezpośrednio wynikać z nieprzestrzegania zaleceń poekstrakcyjnych. Gdy za wcześnie zjemy posiłek lub będziemy płukać jamę ustną to może dojść do wypłukania skrzepu. Prawdopodobieństwo wystąpienia pustego zębodołu zwiększa także: – palenie papierosów, – wystąpienie powikłań w czasie ekstrakcji, – infekcje w obrębie jamy ustnej, – zaburzenia związane z krzepliwością krwi, – zaburzenia hormonalne, immunologiczne, – nieprawidłowa dieta, niedobory żywieniowe i witaminowe, – brak staranności w kwestii higieny jamy ustnej. U kogo może wystąpić suchy zębodół? Tak jak wspomnieliśmy na początku, suchy zębodół dotyczy znacznie częściej kobiet niż mężczyzn, jak twierdzą naukowcy ma to związek z wpływem estrogenu na krzepliwość krwi. Na wystąpienie tej dolegliwości są także narażeni: palacze, nosiciele wirusa HIV, chorzy na miażdżycę, cukrzycę oraz osoby z niedoborem witamin i niedożywione. Leczenie suchego zębodołu W momencie, gdy przez kilka dni po ekstrakcji zęba będziemy odczuwać ból to koniecznie udajmy się do swojego dentysty, który zaproponuje odpowiednie leczenie. Stomatolog w pierwszej kolejności będzie zwracał uwagę na zwalczenie bólu. Jeżeli zażywanie środków przeciwbólowych dostępnych bez recepty nie przynosi efektów, to specjalista może zdecydować o przepisaniu leku na receptę o większej skuteczności. Kolejny krok to oczyszczenie rany z zalegających w niej zanieczyszczeń. W tym celu stosuje się delikatne płukanki chorego zębodołu odpowiednimi roztworami (np. roztwór soli fizjologicznej lub wodorowęglanu sodu). Po wyczyszczeniu stomatolog może zaaplikować do pustego zębodołu lek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym. Rana musi zostać zabezpieczona opatrunkiem przypominający ten, jaki jest zakładany po ekstrakcji zęba. Nie należy zaprzestawać płukania – możemy z niego zrezygnować dopiero, aż objawy bólowe zaczną ustępować. Leczenie trwa zwykle około 7-10 dni. W przypadku bakteryjnego zakażenia zębodołu lekarz może zdecydować o wdrożeniu antybiotykoterapii. Higiena jamy ustnej to priorytet Warto zaznaczyć, iż ogromną rolę odgrywa zaangażowanie pacjenta i jego dbałość o zęby. Należy utrzymywać prawidłową higienę jamy ustnej, przede wszystkim dbać o okolicę chorego zębodołu. Obowiązkowe jest szczotkowanie zębów i delikatne płukanie jamy ustnej. Przydatne mogą być również gotowe roztwory do płukania jamy ustnej, jak i ziołowe napary np. z rumianku. Jak zapobiegać wystąpieniu tej dolegliwości? Odpowiedź na to pytanie jest oczywista- należy po prostu surowo przestrzegać wszystkich zaleceń poekstrakcyjnych, które otrzymamy od lekarza. Przede wszystkim, przez 2 pierwsze godziny bezpośrednio po zabiegu nie należy nic jeść ani pić. W dniu, w którym mamy mieć zabieg postarajmy się wystrzegać spożywania gorących potraw i napojów, a konsumowane pokarmy powinny mieć miękką, papkowatą konsystencję. Płukanie jamy ustnej może być wykonywane dopiero w 3 dobie po ekstrakcji. Nałogowi palacze także powinni zrezygnować z palenia minimum przez 24 godziny od zabiegu, gdyż palenie utrudnia gojenie się ran oraz przyczynia się do powstawania suchego zębodołu.   # suchy zębodół  # pusty zębodół # ból zęba # ekstrakcja zęba # wyrwanie zęba  # zapalenie kości zębodołu # gabinet stomatologiczny  

choroba metaboliczna
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Różne, Zdrowie

Cukrzyca a leczenie stomatologiczne

Zapewne każdy z nas zna serię dowcipów, która zaczyna się słowami: „przychodzi baba do lekarza”, nasz dzisiejszy artykuł zaczynamy w podobny sposób – przychodzi cukrzyk do stomatologa… Opowieść ta jednak nie będzie żartem, a raczej jej zadaniem jest skłonienie osób chorych na cukrzycę, aby zwracały baczną uwagę na stan swojej jamy ustnej. Jak wygląda leczenie stomatologiczne u takich pacjentów oraz w jaki sposób gabinet stomatologiczny powinien przygotować się na ich wizytę? Na te i inne pytania znajdziecie poniżej odpowiedzi. Cukrzyca – ogólna definicja choroby Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, w trakcie której występuje hiperglikemia (podwyższony poziom cukru we krwi). Taki stan jest spowodowany wadliwą produkcją lub działaniem insuliny. Ze względu na jej przyczynę i przebieg określa się różne typy (m. in. cukrzyca ciążowa). Jak podają statystyki, co czwarty Polak żyje z tą chorobą, zatem wcześniej czy później będzie musiał odwiedzić gabinet stomatologiczny. Strach dentystów przed leczeniem diabetyków Zdarza się, iż dentyści boją się leczyć diabetyków. Wynika to z ewentualnego,  niespodziewanego wahania poziomu cukru we krwi, omdleń i innych komplikacji, szczególnie podczas poważniejszych zabiegów. Jest to niesłuszna opinia, gdyż w przypadku leczenia stomatologicznego chory może prosić swojego diabetologa o wystawienie zaświadczenia o braku przeciwwskazań do zabiegów stomatologicznych, znieczuleń, czy leczenia kanałowego, dzięki czemu stomatolog zyska pewność, iż może swobodnie i bez stresu wykonywać swoją pracę. Oczywiście, jak zapewniają specjaliści, poziom cukru pod wpływem stresu może się zwiększyć, jednak nie na tyle, aby mogło to zabić pacjenta. Cukrzyca a choroby jamy ustnej Osoby chorujące na cukrzycę są bardziej narażeni na choroby jamy ustnej. Co więcej, to właśnie stomatolog jako pierwszy (zanim zostaną przeprowadzone badania krwi) może zdiagnozować cukrzycę na podstawie pewnych oznak. Zalicza się do nich m.in. nieświeży oddech, choroby dziąseł i zwiększoną suchość lub grzybice błon śluzowych jamy ustnej. Kolejnym sygnałem są też trudno gojące się rany po usunięciu zęba lub innych zabiegach chirurgii szczękowej. Dentysta, którego obowiązkiem jest zbadanie nie tylko samego uzębienia, ale także stanu całej jamy ustnej, na podstawie wcześniejszych objawów może skierować pacjenta na właściwe badanie u innego specjalisty. Inne objawy tej choroby Utrzymujący się przez cały czas wysoki poziom cukru we krwi powoduje, iż bardzo często dochodzi do zakażeń grzybami drożdżopodobnymi Candida Albicans, którym sprzyjają też zmiany naczyniowe i upośledzona odporność organizmu. Pierwszym niepokojącym sygnałem zakażenia jest pojawiający się na języku biały nalot, który z czasem roznosi się nawet na przełyk i gardło. W obrębie zainfekowanych tkanek występuje ból i pieczenie, niekiedy może dość nawet do bolesnych owrzodzeń. Ponadto, diabetycy skarżą się na nawracające zapalenie kącików ust, które jest często powikłane zapaleniem grzybicznym. Powikłaniem cukrzycy jest również zapalenie dziąseł. Stają się one zaczerwienione, puchną i krwawią, w skrajnych przypadkach może nawet dojść do wypadnięcia zębów z powodu pogłębienia kieszonek. Higiena jamy ustnej i profilaktyka W przypadku osób chorych na cukrzycę bardzo istota jest higiena jamy ustnej. Zaleca się także częste wizyty kontrolne – nawet 4 razy do roku.  Cukrzyca zwiększa naszą podatność na występowanie stanów zapalnych w jamie ustnej, dlatego diabetycy powinni: – regularnie usuwać kamień oraz osady (co najmniej raz w roku); – stosować płukanki (ściągające, antybakteryjne, bakteriostatyczne). Zabiegi stomatologiczne u cukrzyków Jeśli stomatolog planuje przeprowadzić zabiegi chirurgiczne to koniecznie należy poinformować go o swoje chorobie. U cukrzyków rany goją się wolniej i często prowadzą do powikłań ropnych. Wynika to z upośledzonego procesu tworzenia kolagenu i zmniejszonej zdolności do odbudowy tkanki kostnej. W trakcie zabiegów, kiedy może dojść do przerwania tkanek należy zastosować osłonę antybiotykową. Dotyczy to zarówno chirurgii dentystycznej, jak i zabiegów, podczas których może dojść do krwawienia, np. w przypadku scalingu. Diabetycy przed wizytą powinni zjeść posiłek oraz zażyć leki, tak jak to robią na co dzień. W przeciwnym razie może wystąpić hipoglikemia wraz ze wszystkimi jej konsekwencjami. Nie należy się także denerwować. Aby rany lepiej i szybciej się goiły, chory musi pamiętać, aby poziom swojej glikemii utrzymywał się na stałym, optymalnym poziomie. Najlepsza pora na wizytę w gabinecie stomatologicznym dla cukrzyków to przedpołudnie. Wtedy chory jest zregenerowany po przespanej nocy, a organizm po spożytym posiłku – pełny energii i w swojej szczytowej formie. Implanty a cukrzyca Raczej nie ma ograniczeń, co do rodzajów przeprowadzanych zabiegów stomatologicznych. Cukrzyca nie stanowi przeszkody do założenia implantów zębowych. Musi być spełnione kilka przesłanek: przede wszystkim zabieg powinien być przeprowadzony przez doświadczonego stomatologa, ponadto pacjent musi mieć udokumentowaną stabilizację cukrzycy (stale kontrolowany poziom cukru we krwi, powinien być zbliżony do wartości prawidłowych). Niestabilna cukrzyca utrudnia gojenie się ran, a tym samym zwiększa prawdopodobieństwo niepowodzenia zabiegu. # cukrzyca # leczenie stomatologiczne # hiperglikemia # cukrzyca ciążowa # gabinet stomatologiczny # hipoglikemia

innowacyjna stomatologia
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Innowacyjna stomatologia, Nowoczesna stomatologia, Ogólnie, Protezy zębowe, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Stomatologia przyszłości – jak będzie wyglądać wizyta u dentysty za 20 lat?

Współczesna stomatologia z każdym rokiem zyskuje nowe możliwości leczenia zębów i poprawy estetyki uśmiechu. Naukowcy cały czas udoskonalają obecne metody oraz pracują nad pionierskimi rozwiązaniami, które zaspokoją wciąż rosnące wymagania pacjentów. Jakie nowości stomatologiczne czekają już wkrótce na pacjentów w każdym gabinecie? Jak będzie wyglądała stomatologia przyszłości? Na te pytania odpowiemy w naszym najnowszym artykule, zachęcamy do zapoznania się z nim! Trzecie zęby – niekoniecznie sztuczne, czyli czym są biozęby. Obecnie o trzecich zębach mówi się w kontekście protezy zębowej, jednakże już wkrótce może się to zmienić, gdyż od kilku lat specjaliści pracują nad innowacyjnym, przełomowym odkryciem, który z powodzeniem będzie mógł zastąpić implanty zębowe oraz protezy zębowe. Mowa o trzecich zębach,  hodowanych z komórek, które mogłyby normalnie urosnąć. Jak to jest możliwe? Naukowcy z Londynu postanowili połączyć namnożoną tkankę dziąsłową pacjentów z mysimi komórkami mezenchymatycznymi, dzięki czemu uzyskano hybrydowe zęby ze szkliwem, zębiną oraz korzeniami. Badacze udowodnili, iż komórki nabłonkowe z dziąseł dorosłego człowieka mogą właściwie wchodzić w interakcję z wywołującym wzrost zęba sygnałami z tkanki mezenchymatycznej (embrionalnej).  Istotne jest, iż w trakcie tej konwersji tworzą się także korzenie oraz korona. Kolejnym celem brytyjskich naukowców jest identyfikacja kultury dojrzałych komórek mezenchymatycznych w ciele człowieka, przez co byłaby możliwa indukcja wytwarzania zębów w laboratoriach. Brytyjczycy podkreślają, że łatwo dostępne u dorosłych ludzi komórki nabłonka są naturalnym źródłem dla produkcji biozębów. Produkcja komórek mezenchymalnych zarodków zębowych to kwestia niedalekiej przyszłości. Stomatologia przyszłości: zęby wyleczą się same, czyli bioaktywne wypełnienia Kolejną nowością jest nowy rodzaj wypełnień, który nie tylko uzupełni ubytek, ale także będzie stymulował własne komórki macierzyste pacjenta do regeneracji miazgi i otaczającej ją zębiny. Nad bioaktywnym wypełnieniem pracował zespół złożony z badaczy University of Nottingham i Harvard University. Opracowany przez nich syntetyczny biomateriał może być używany w taki sam sposób jak tradycyjne wypełnienie stomatologiczne, jednakże nie jest on toksyczny dla komórek. Bioaktywne wypełnienie zębów może na tyle efektywny, iż zostanie wyeliminowane leczenie kanałowe. Warto dodać, iż ten wynalazek naukowców zdobył nagrodę w konkursie Royal Society of Chemistry’s Emerging Technologies. Nagroda jest przepustką dla laureatów, aby ich nowatorskie osiągnięcie znalazło swoje zastosowanie w przemyśle. Wśród materiałów bioaktywnych wymienia się materiały wytworzone w technologii Embrace. Jednym z ich przedstawicieli jest Activa BioActive Restorative. Activa BioActive są pierwszymi żywicami stomatologicznymi, które doskonale imitują właściwości fizyczne i chemiczne zęba. Tworzywo to zawiera w sobie trzy kluczowe komponenty: bioaktywną matrycę żywiczną, absorbujący wstrząs trzon żywiczny wzmocniony kauczukiem oraz reaktywne wypełniacze glasjonomerowe, dzięki czemu ten materiał bioaktywny cechuje się odpornością, estetyką i fizycznymi właściwościami kompozytów, a jednocześnie dostarcza znacznie więcej fluoru niż glasjonomery. Zatem można powiedzieć, że produkty Activa łączą wszystkie zalety kompozytów i glasjonomerów, równocześnie minimalizując wady tych tworzyw. Materiał bioaktywny zabezpiecza także wypełnienia przed mikroprzeciekiem  bakteryjnym, uwalniając jony wapnia, fosforu i fluoru, co zapewnia długoterminowe korzyści dla chorego. Ponadto, swoim wyglądem przypomina on naturalny ząb oraz jest twardy, odporny na nacisk, zużycie, odpryskanie czy ukruszenie. Nowoczesne leczenie kanałowe W kwestii leczenia kanałowego – od dłuższego czasu trwają badania nad innymi metodami, które będą przynosić lepsze efekty niż dotychczasowa endodoncja. Endodoncja regeneracyjna (ang. regenerative endodontics) skupia metody leczenia, polegające na regeneracji urazowo lub zapalnie zmienionej miazgi, gdyby jednak miało miejsce jej rozległe uszkodzenie lub śmierć to należy ją usunąć i zastąpić nowo wytworzonym konstruktem. Dzięki endodoncji regeneracyjnej zostaną zachowane nie tylko funkcje zęba, ale i jego żywotność. Leczeniem laserowe zębów – alternatywa dla tradycyjnych metod Laser ma szerokie zastosowanie w stomatologii. Współcześnie w większości gabinetów stomatologicznych możemy znaleźć takie urządzenie. Za sprawą lasera jest możliwe szybsze wyleczenie stanów zapalnych, rany goją się szybciej oraz występuje mniejszy obrzęk powstały po różnych zabiegach dentystycznych. Laserowe leczenie zębów ma także zastosowanie w wyeliminowaniu objawów szczękościsku, zapobiega stanom zapalnym i jest wykorzystywane w leczeniu nerwobólów. Pozwala zmniejszyć krwawienie i przyspieszyć gojenie po zabiegu. Laser stomatologiczny znacznie przyspiesza gojenie się ran po zabiegach ekstrakcji, przecinania wędzidełka i resekcji, a także jest pomocny w przewlekłych zapaleniach tkanki okołozębowej. Leczenie próchnicy wiązką lasera jest bezbolesne. Można także używać lasera w szeroko pojętej periodontologii. Ciekawostką, jest fakt, iż zabieg wykonany przy pomocy specjalistycznego lasera może także zmniejszyć występowanie nocnych bezdechów, a tym samym amplitudę chrapania. Stomatologia przyszłości, czyli zastosowanie metody CAD/CAM Podstawą stworzenia najwyższej jakości uzupełnień protetycznych, zarówno stałych, jak i ruchomych są nowoczesne technologie komputerowe. Dzięki nim jest możliwe wykonanie prac protetycznych za pomocą nowych metod i z wykorzystaniem innowacyjnych materiałów. Taką technologią komputerową jest metoda CAD/CAM, czyli komputerowe wspomaganie projektowania i frezowania pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych. Tradycyjne przygotowanie uzupełnienia zajmuje sporo czasu i wymaga od pacjenta przynajmniej kilku wizyt w gabinecie stomatologicznym, aby pobrać wyciski. CAD/ CAM znacznie usprawnia całą procedurę, a prace protetyczne wyróżniają się kilkukrotnie większą wytrzymałością na naprężenia niż tradycyjne prace protetyczne. Co oznacza CAD/CAM? CAD to skrót od angielskiego terminu Computer Aided Design, co można przetłumaczyć jako komputerowo wspomagane projektowanie. Tradycyjny wycisk zostaje zastąpiony przez skanowanie kamerą 3D opracowanych zębów. Dzięki temu zostaje stworzony wirtualny, trójwymiarowy model, który jest o wiele dokładniejszy i bardziej precyzyjny od zwykłego modelu protetycznego. CAM jest również skrótem od angielskiego słowa Computer Aided Manufacturing, czyli komputerowo wspomagane wykonanie. Tym mianem opisujemy specjalistyczne oprogramowanie, które jest niezbędne, aby precyzyjne wykonać zaprojektowany wirtualnie obiekt. Wirtualny projekt zostaje urzeczywistniony za sprawą frezarki, czyli niezwykle dokładnego urządzenia sterowanego przez procesory, umożliwiającego prowadzenie różnych narzędzi takich jak wiertła, frezy, kamienie, diamenty po obrabianych materiałach. Technologia CAD/CAM wnosi nową jakość, gdyż dzięki niej można wykonywać uzupełnienia protetyczne z najlepszych materiałów i z największą precyzją. Przygotowane uzupełnienia są nieprawdopodobnie dokładnie wykonane (dokładność sięga 0,2 mikrometrów), co nie jest możliwe do uzyskania w tradycyjnej protetyce. Co więcej, uzupełnienia idealnie odwzorowują kształt i kolor naturalnych zębów. Zaletą technologii CAD/ CAM jest także możliwość zobaczenia efektów pracy protetyka wcześniej – pacjent cały czas ma wgląd, może obejrzeć cyfrowy model zębów i dziąseł wraz z uzupełnieniem protetycznym na ekranie komputera, a tym samym ma pewność, iż finalny efekt będzie zgodny z jego oczekiwaniem. Ultracienkie licówki – piękny uśmiech na życzenie Do nowości stomatologicznych zalicza się także ultracienkie licówki (inaczej zwane jako chipsy), które są wykonane z porcelany. W odróżnieniu od tradycyjnych licówek mają one zaledwie 0,2 mm, a ich założenie nie wymaga oszlifowania zęba. Ultracienkie licówki pozwalają nadać zębom pożądany, nowy kształt oraz

ból martwego zęba
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Martwy ząb – jak go rozpoznać i czy może boleć?

Czasem mimo naszego usilnego starania i odpowiedniej higieny jamy ustnej okazuje się, iż nasz ząb jest martwy. W jakich sytuacjach dochodzi do obumarcia miazgi zębowej i czy martwy ząb może boleć? Kiedy ząb jest martwy? Termin ten odnosi się do zęba, w którym z różnych powodów, np. głębokich ubytków próchnicowych czy też urazu mechanicznego, obumarła żywa tkanka znajdująca się w jego wnętrzu. Należy zaznaczyć, iż martwy ząb wymaga leczenia, gdyż w przeciwnym razie może powodować nieprzyjemne i bardzo bolesne komplikacje. Jak doskonale wiemy, zęby są zbudowane z tkanek twardych szkliwa i zębiny, które ochraniają znajdującą się w ich wnętrzu miazgę. Miazga to żywa tkanka, bardzo mocno unerwiona. Jej głównym zadaniem jest funkcja odżywcza, a zatem ma ona dostarczać zębom tlen oraz substancje odżywcze, tym samym umożliwiać regenerację tkanek. Ponadto, miazga ma funkcję czuciową, rejestrując bez względu na rodzaj bodźca i jego lokalizację. Przyczyny obumarcia miazgi zębowej Niekiedy może dojść do obumarcia żywych tkanek wewnątrz zęba. Za taki stan jest odpowiedzialna m.in. zaawansowana próchnica – namnażające i gromadzące się bakterie stopniowo niszczą miazgę, tym samym powstaje martwy ząb. Powodem obumarcia miazgi będzie także uraz mechaniczny. Istotne jest, iż w obu przypadkach martwica w początkowym stadium nie daje żadnych objawów. Dopiero z czasem pacjenci odczuwają ból oraz występuje silna nadwrażliwość na nagłe zmiany temperatur. Wiele osób zamiast iść do swojego dentysty, aby ten zdiagnozował przyczynę bólu sięga po ogólnodostępne tabletki przeciwbólowe – jest to krótkotrwałe rozwiązanie, gdyż ból wraca coraz częściej i to w dodatku jeszcze silniejszy oraz może wystąpić opuchlizna. Pacjenci zgłaszający się w takim stanie zazwyczaj oprócz martwego zęba mają zapalenie tkanek okołowierzchnowych oraz ropień. Dlatego nie warto zwlekać, a od razu udać się do swojego gabinetu stomatologicznego. Jak rozpoznać, iż mamy martwy ząb? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, martwica może się rozwijać bezobjawowo przez wiele miesięcy, a nawet lat. Jedną z oznak będzie zmiana koloru zęba, bo obumarła miazga wewnątrz zęba powoduje jego przebarwienie, staje się on ciemniejszy, znacznie wyróżniając się wśród pozostałych. Co więcej, martwy ząb jest odporny na czynniki zewnętrzne – wysoką i niską temperaturę, bodźce elektryczne. Ta cecha jest wykorzystywana przez stomatologa do zdiagnozowania martwicy. Dentysta przykłada do chorego zęba kulkę z waty, która jest schłodzona chlorkiem etylu. Jeśli nie zostanie dostrzeżona żadna reakcja to można podejrzewać, iż ząb jest martwy. Martwy ząb będzie widoczny także na zdjęciu rentgenowskim, kiedy to głęboki ubytek zazwyczaj sięga aż do miazgi. Leczenie martwych zębów Martwy ząb nadaje się do leczenia metodą kanałową. Leczenie kanałowe, czyli inaczej endodontyczne obejmuje takie czynności jak: usunięcie martwych tkanek z wnętrza zęba, dokładne oczyszczenie chemiczne i mechaniczne systemu kanałowego oraz wypełnienie pustej przestrzeni specjalnymi materiałami stomatologicznym. Stomatolog po zakończonym leczeniu kanałowym powinien także odbudować koronę zęba, aby przywrócić mu wcześniejsze funkcje. Refundacja leczenia kanałowego u osób dorosłych dotyczy wyłącznie zębów w odcinku przednim tj. od kła do kła. Za leczenie  pozostałych zębów trzeba zapłacić indywidualnie. Gdy lekarz zdecyduje, iż martwy ząb nie kwalifikuje się do leczenia kanałowego, to konieczne będzie jego usunięcie, gdyż pozostawiony może stać się przyczyną groźnych dla zdrowia powikłań. Wybielanie martwego zęba Nieleczony martwy ząb przybiera ciemniejszą barwę, pojawiają się przebarwienia korony. Jeśli martwica dotyczy przednich zębów warto zdecydować się na wybielanie. Jak przebiega ten zabieg? Stomatolog powtórnie otworzy zęba i wprowadzi do niego specjalny środek wybielający. Kolejno powstały w ten sposób ubytek zostanie zamknięty się na kilka dni specjalnym materiałem opatrunkowy. Po tym czasie ( w zależności od zaleceń lekarza) należy zgłosić się na wizytę kontrolną, podczas której lekarz oceni stan zęba. W razie potrzeb zabieg wybielania może zostać powtórzony. Należy pamiętać, iż wybielanie zębów martwych nie jest zabiegiem trwałym, zatem nasz martwy ząb z biegiem czasu może znowu może zmieniać kolor. # martwy ząb # próchnica # zapalenie miazgi #  ropień zęba # przebarwienia #leczenie kanałowe #  wybielanie martwych zębów

nitkowanie zębów
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Flosser – łatwiejsze nitkowanie zębów

Na łamach naszego bloga wielokrotnie pisaliśmy o tym, jak ważna jest codzienna higiena jamy ustnej, dzięki której możemy ustrzec się przed wieloma, bardzo groźnymi chorobami, takimi jak m.in. próchnica. W naszym dzisiejszym artykule pragniemy zaprezentować przyrząd, dzięki któremu oczyszczanie przestrzeni międzyzębowych będzie znacznie łatwiejsze i przyjemniejsze. Flosser, bo to właśnie o nim mowa, to niepozorny, ale niezwykle pomocny sprzęt. Jak go używać i jaki wybrać? Nitkowanie zębów dziecinnie proste! Aby móc się pochwalić pięknym, białym uzębieniem nie wystarczy samo szczotkowanie zębów czy też płukanie ust płynem, ale należy także regularnie oczyszczać przestrzenie międzyzębowe, gdzie najczęściej gromadzą się trudne do usunięcia zwykłą szczoteczką do zębów resztki. Szczoteczka dociera zazwyczaj jedynie do trzech z pięciu powierzchni każdego z naszych zębów, zatem konieczny będzie inny sprzęt. W tym celu zazwyczaj sięgamy po nitkę dentystyczną. Jej użycie niektórym sprawia niemały problem, szczególnie jeżeli zęby są bardzo ciasno ułożone. Część pacjentów właśnie z tego powodu rezygnuje z używania nici dentystycznej, a przecież wystarczy zastąpić ją flosserem. Czym jest flosser? Flosser, tak jak tradycyjna szczoteczka ma rękojeść do trzymania, na niej znajduje się woskowana nić. Pacjenci zazwyczaj narzekali na czyszczenie przestrzeni między tylnymi zębami, flosser z powodzeniem dotrze także i tam. Zaletą flossera jest niewielki rozmiar – możemy go nosić w torebce czy plecaku wraz z innymi artykułami higienicznymi. Ponadto flosser jest niezwykle higieniczny, nici dentystycznej nie trzymamy w palcach, a flosser jednorazowego użytku od razu wyrzucamy. Warto wiedzieć, iż niektóre flossery mają nie tylko wymienne główki, ale także dozownik długości nici oraz ostrze służące do jej odcinania. Rodzaje flosserów Obecnie na rynku są dostępne dwa rodzaje flosserów: tradycyjny oraz elektryczny. Flossery tradycyjne Flosser tradycyjny nazwany jest także niciowykałaczką. Producenci tego sprzętu zazwyczaj wyposażają go zarówno w wykałaczkę, jak i nić dentystyczną oczyszczające kamień nazębny i nalot nazębny oraz skrobaczkę do języka, pozwalającą usunąć znajdujące się na nim zanieczyszczenia. Jak widzimy, flosser to urządzenie bardzo praktyczne, spełniający 3 funkcje, który bez wątpienia poprawia wygląd jamy ustnej. Flossery tradycyjnej mogą być jednorazowego lub wielokrotnego użytku. Flossery elektryczne Drugi rodzaj to flossery elektryczne. Tak jak szczoteczka elektryczna flosser jest zasilany baterią. Końcówka urządzenia jest nylonowa. Warto wspomnieć, iż flosser elektryczny wykonuje około 10 000 ruchów na minutę. Jak często należy wymieniać końcówkę? Średnio co 3 dni. Dentyści polecają stosowanie takiego urządzenia do codziennej higieny jamy ustnej zwłaszcza osobom mającym mosty, kiedy to dokładne oczyszczanie przestrzeni międzyzębowych jest utrudnione. W jaki sposób należy używać flosser? Flosser to udoskonalona nić dentystyczna, zatem wystarczy wybrać właściwą przestrzeń międzyzębową, delikatnie wsunąć go do niej i czyścić boki zębów. Pamiętajmy, by nić dentystyczną ostrożnie przesuwać ku górze i w dół, aby nie uszkodzić dziąseł. Nieuważne, zbyt mocne ruchy mogą spowodować krwawienie. Przestrzenie międzyzębowe należy czyścić co najmniej raz dziennie. Cena Zakup tego niezwykle pomocnego urządzenia nie będzie ogromnym wydatkiem, gdyż flosser tradycyjny kosztuje około 12 zł za 40 sztuk. Jeśli natomiast wolimy flosser elektryczny to należy przeznaczyć ok. około 60-70zł, dodatkowo wymienne nylonowe końcówki oscylują w okolicach 40-50zł za 30 sztuk. Warto zainwestować w zakup tego sprzętu, gdyż skutki naszych zaniedbań mogą być groźne dla naszego zdrowia.   # flosser # kamień nazębny # białe zęby # higiena jamy ustnej # flosser tradycyjny # flosser elektryczny # nalot nazębny # choroby dziąseł # próchnica # nitkownanie zębów # szczoteczki międzyzębowe

stomatopatie protetyczne
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Protezy zębowe, Zdrowie

Źle dopasowana proteza zębowa – jak rozpoznać ten problem?

Pacjenci borykający się z problemem całkowitej lub częściowej utraty zębów zazwyczaj z różnych powodów obowiają się noszenia protezy zębowej. Nowoczesna stomatologia i protetyka są na takim zaawansowanym poziomie, iż współczesne protezy wyglądają jak naturalne zęby, minimalizują dyskomfort podczas spożywania posiłków, jednakże czasem mogą pojawić się problemy związane ze źle dobraną protezą. W naszym artykule zaprezentujemy najczęstsze niedogodności, jakie powoduje źle dopasowana proteza. Przy wystąpieniu któregokolwiek z nich koniecznie należy zgłosić się do gabinetu stomatologicznego. Najczęstsze przyczyny stomatopatii protetycznych Fachowe określenie na wszystkie zmiany patologiczne jamy ustnej, które wystąpiły w czasie noszenie uzupełnień protetycznych, głównie protez akrylanowych częściowych lub całkowitych to stomatopatie protetyczne. Pacjenci mogą odczuwać dyskomfort spowodowany zmianami na błonach śluzowych, może mieć miejsce nieprzyjemne pieczenie czy też obrzęki, zwykle zlokalizowane na obrzeżach protezy. Przyczyny stomatopatii protetycznych mogą mieć różny charakter, wyróżniamy sześć grup: – o charakterze mechanicznym, – wywołane infekcją bakteryjną i/lub grzybiczą, – spowodowane występowaniem różnych metali (powstawanie prądu elektrogalwanicznego), – o charakterze toksycznym, – alergiczne, – związane z psychiką. Poniżej omówimy kilka z nich. Podrażnienia na skutek działania mechanicznego Na ogół pacjenci zgłaszają się z problemem podrażnienia śluzówki. Źle dopasowana proteza uciska, uwiera czy też ociera się, powodując różnego typu dolegliwości. Takie zmiany są obserwowane przy stosowaniu protez osiadających całkowitych oraz częściowych. Należy zwrócić uwagę, iż im większa powierzchnia płyty protezy, tym częściej może dochodzić do takich sytuacji. Uraz mechaniczny może wywoływać także niewystarczająco wypolerowana powierzchnia protezy, która niczym pumeks będzie zdzierać naskórek. Ponadto, uciążliwości mogą być także wywoływane przez elementy metalowe: klamry oraz zbyt ostre krawędzie zębów sztucznych. Zdarza się, iż mocowania protezy ścierają szkliwo zębów, do których jest ona przytwierdzona. Powszechnie źle dopasowana proteza zębowa jest utożsamiana z nowym uzupełnieniem braków w uzębieniu, ale problem dotyczy także starych protez (zużywalność protezy).  Kości w szczęce zmieniają swój układ z biegiem lat, przez co nawet najlepiej dobrana proteza przestaje nam pasować. Dlatego gdy po 3-4 latach użytkowania protezy nie jest ona dla nas tak wygodna jak na początku to koniecznie musimy pomyśleć o nowej. Dobry stomatolog od razu zdiagnozuje przyczynę bólu. Czasem wystarczą drobne poprawki, np. dogięcie klamry, zebranie nadmiernej ilości materiału z płyty protezy czy też wypolerowanie jej powierzchni, aby proteza zębowa idealnie pasowała. Stomatopatie wywołane infekcjami bakteryjnymi i grzybiczymi Na powierzchni protez zębowych, tak jak na naturalnych zębach, mogą gromadzić się bakterie i osady, które z czasem będą powodować rozmaite infekcje. W przypadku infekcji obserwuje się zaczerwienione błony śluzowe u pacjenta – występuje postępujący proces zapalny, dodatkowo może wystąpić ból i pieczenie. Zlekceważenie tych objawów i nieleczenie może doprowadzić do zakażeń grzybiczych – charakterystyczne są wtedy białawe naloty, które mogą się ze sobą zlewać, zmiany dają się łatwo usunąć, pozostają po nich czerwone krwawiące plamy. Całodobowe używanie protezy, bez ściągania jej na noc sprawia, że resztki pokarmowe i płytka gromadzą się pod protezą bardzo szybko. Na infekcje bakteryjne i grzybiczne są szczególnie narażone osoby odczuwające suchość w ustach, fachowo nazywaną kserostomią oraz pacjenci ze skłonnością do kandydozy – grzybicy jamy ustnej wywołanej drożdżakami. Leczenie infekcji odbywa się przy pomocy leków, gdyby została stwierdzona grzybica to niezbędne będzie wykonanie nowej protezy i aplikacja leków na zmienioną błonę śluzową. Infekcji możemy w bardzo prosty sposób uniknąć – wystarczy prawidłowa higiena protez. Reakcja alergiczna Źle dopasowana proteza to także ta wykonana z uczulającego materiału. Niektórzy nawet nie zdają sobie sprawy, iż nie mogą nosić protez np. z akrylu. Ten popularny materiał jest używany zarówno do wytwarzania protez całkowitych i częściowych, jak również mostów i  niektórych typów koron, które są nim pokrywane w celu polepszenia estetyki. Inną uczulającą substancją jest nikiel, powszechnie dodawany do stopów metali używanych w protetyce stomatologicznej. Objawy występujące u osób z alergią na obie te substancje są podobne. Charakterystyczne dla uczuleń są: zaczerwienienia, uczucia pieczenia, obrzęku oraz grudek na śluzówce zaraz po założeniu protezy i stosunkowo szybkie ich zanikanie po wyjęciu uzupełnienia z jamy ustnej. Rozmieszczenie zmian jest zależne od rodzaju uzupełnienia – u osób noszących protezy całkowite lub częściowe przylegające zmiany obecne są w miejscach styku płyty ze śluzówką. W przypadku koron i mostów akrylowych zmiany pojawiają się na brwzegu dziąsłowym w sąsiedztwie uzupełnienia – najczęściej zaczerwienieniu towarzyszy ból. Alergicy mogą nosić protezy i uzupełnienia nylonowe, nie posiadające elementów metalowych.   Podsumowując, źle dobrana proteza zębowa przede wszystkim powoduje ból dziąseł i podrażnienie dziąseł. Gdybyśmy odczuwali ciągłe pobolewanie czy też ból po założeniu protezy i mieli trudności z przyzwyczajeniem się do niej to nie warto zwlekać. Jedynym rozwiązaniem jest wizyta w gabinecie stomatologicznym i korekta u protetyka. Pod żadnym pozorem nie próbujmy jej naprawiać na własną rękę, gdyż może to spowodować pękanie protezy i inne uszkodzenia.   # źle dopasowana proteza # stomatopatie protetyczne # zużywalność protezy # reakcja alergiczna # dyskomfort # ból dziąseł # podrażnienia dziąseł # ból po założeniu protezy # uraz mechaniczny # pękanie protezy # higiena protez # podrażnienie dziąsła od protezy # protetyka #  proteza zębowa # protezy stomatologiczne

choroba okluzyjna
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Zdrowie

Okluzja w stomatologii – przyczyny, objawy, leczenie

Mówiąc o groźnych chorobach zębów zazwyczaj wspomina się o próchnicy czy paradontozie, zapominając o istnieniu jeszcze jednej – mało znanej chorobie okluzyjnej. Okluzja wiąże się z nieprawidłowymi kontaktami między górnymi a dolnymi zębami i ich niedopasowaniem w stosunku do stawu skroniowo-żuchwowego i mięśni. Zatem jest ona wynikiem trzech, jakże istotnych czynników, którymi są: położenie i kształt zębów, napięcie mięśni łączących żuchwę ze szczęką oraz położenie kłykcia w stawie skroniowo-żuchwowym. Przyczyny okluzji Za najczęstszą przyczynę okluzji uznaje się wady zgryzu, nieprawidłowo wyrzynające się ósemki, nieodpowiedni kształt wypełnień, braki w uzębieniu oraz wady szkieletowe i przesuwanie się zębów. Okluzja może być także spowodowana nieprawidłowymi i szkodliwymi dla naszych zębów nawykami: np. gryzieniem długopisu, otwieraniem butelki zębami, obgryzaniem paznokci, a także – nadmiernym żuciem gumy. Bardzo często okluzja bywa mylona z bruksizem. Bywa, iż pacjenci utożsamiają okluzję z erozją szkliwa, gdyż ma ona podobny przebieg, jednakże erozja szkliwa jest wynikiem działania niszczących szkliwo kwasów, znajdujących się w pożywieniu oraz w żołądku. Objawy okluzji Okluzja charakteryzuje się startymi i przemieszczonymi zębami, chory odczuwa napięcie mięśni żucia i ma problemy w stawie skroniowo-żuchwowym. Starte szkliwo najłatwiej poznać po kolorze, bo zdrowy, normalny ząb posiada z zewnątrz biały odcień, zaś wewnętrzna warstwa, czyli zębina, jest koloru żółtego. Jeśli nasze zęby mają właśnie żółty kolor oznacza to, iż została odsłoniętą starciem druga warstwa, to należy udać się do dentysty. Chorobie okluzyjnej towarzyszą także, inne, niepokojące sygnały: – zgrzytanie zębami i podświadome ich zaciskanie w sytuacjach stresowych- bruksizm. Zgrzytanie zębami może mieć miejsce podczas snu, kiedy to nieświadomie zaciskamy zgryz. – kruchość i ruchomość zębów, – wychylenie zębów do przodu, – nadwrażliwość na ciepło lub zimno, – ból przy gryzieniu, – migreny, – przeskakiwanie w stawie skroniowo-żuchwowym (może temu towarzyszyć trzeszczenie lub trzask). Jeśli zaobserwujemy u siebie którykolwiek z objawów to koniecznie udajmy się do swojego gabinetu stomatologicznego, gdyż dzięki temu unikniemy przykrych konsekwencji. Diagnozowanie Dobry dentysta powinien od razu po naszym zgłoszeniu pobrać wyciski szczęki i żuchwy, gdyż na jego podstawie zostaną wykonane modele gipsowe. Pobierany jest również pomiar łukiem twarzowym i kęsek w centralnej relacji. Po umieszczeniu go w artykulatorze, stomatolog może ocenić, czy faktycznie cierpimy na tę przypadłość oraz jaki rodzaj leczenia będzie najskuteczniejszy w danej sytuacji.  W diagnozowaniu choroby lekarze korzystają także z elektronicznej kalki T-scan. Otrzymany wynik pojawia się w postaci czytelnego wykresu na ekranie monitora. Metody leczenia Każdy przypadek jest inny, dlatego właściwie należy dostosować metodę leczenia np. do stopnia zaawansowania choroby czy stanu jamy ustnej. Metodą najmniej inwazyjną jest kształtowanie zębów. Stomatolog odpowiednio wyprofiluje guzki i bruzdy zębowe, aby te dobrze się ze sobą łączyły. Innym rozwiązaniem jest wykonanie lekkiej nadbudowy zębów (np. dodanie lub ujęcie plomby lub zmiana jej kształtu), gdy są one starte lub też przeprowadzenie leczenia ortodontycznego – zastosowanie stałego aparatu ortodontycznego. Dla niektórych osób pomocna okaże się szyna okluzyjna (przezroczysta szyna wykonana z tworzywa), zakładana na noc. W najtrudniejszych przypadkach nie obejdzie się bez zabiegu chirurgicznego – chirurgii ortognatycznej. Ma ona miejsce gdy istnieje konieczność wprowadzenia korekty defektów twarzy, np. zbyt wysuniętego lub cofniętego podbródka. Dlaczego tak istotne jest leczenie okluzji? Nie należy bagatelizować symptomów choroby okluzyjnej, gdyż nieleczona okluzja może skutkować utratą zębów. Poza tym będziemy odczuwać chroniczne napięciowe bóle głowy, które z czasem będą coraz trudniejsze do zniesienia. # okluzja # choroba okluzyjna # bruksizm # higiena jamy ustnej # zdrowe zęby # erozja szkliwa # wady zgryzu      

Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Najczęstsze przyczyny próchnicy

Jak podają statystyki Ministerstwa Zdrowia nawet 97% polskiego społeczeństwa ma problemy z próchnicą. Oczywiście, choroba ta potrafi rozwijać się latami, co przy braku właściwej higieny jamy ustnej oraz złej diecie może spowodować ogromne ubytki. Tym bardziej, iż z reguły Polacy omijają gabinet stomatologiczny szerokim łukiem, zwlekając z odwiedzeniem dentysty, tak długo jak to tylko jest możliwe. Mówi się, iż wroga trzeba poznać, aby go pokonać, dlatego prezentujemy najczęstsze przyczyny próchnicy. Zła higiena jamy ustnej Występowanie próchnicy najczęściej jest spowodowane niewłaściwą higieną jamy ustnej. Zazwyczaj zęby myjemy szybko i niedokładnie, zapominając, iż każdy dobry dentysta zaleca, aby optymalny czas szczotkowania wynosił od 2 do 3 minut. Ponadto, w wielu łazienkach na próżno szukać płynów do płukania ust czy nici dentystycznych, a są to przecież bardzo potrzebne akcesoria higieniczne, pomagające w utrzymaniu czystości zębów i całej jamy ustnej. Na niedoczyszczonych zębach rozwija się płytka nazębna, bakteryjna, która do nich przywiera stając się tym samym siedliskiem drobnoustrojów. Unikanie dentysty Druga przyczyna to zbyt rzadkie wizyty w gabinecie dentystycznym. W różnych statystykach i badaniach możemy znaleźć informację, iż Polacy decydują się na pójście do dentysty dopiero, gdy odczuwają nieznośny, utrudniający codzienne funkcjonowanie ból zęba lub zębów. A wystarczy regularnie, dwa razy do roku kontrolować stan swojego uzębienia, aby lekarz mógł zwalczyć próchnicę w zarodku, tym samym by uchronić je prze dalszym postępem choroby. Należy również pamiętać, iż leczenie próchnicy przysługuje wszystkim osobom za darmo i bez ograniczeń, w ramach refundacji NFZ. Jeśli powodem unikania dentysty jest dentofobia – strach przed leczeniem, to pragniemy zauważyć, iż obecna nowoczesna stomatologia oferuje wiele możliwości bezbolesnego przeprowadzania nawet bardzo skomplikowanych zabiegów. Zła dieta – szkodliwe nawyki żywieniowe Przyczyny próchnicy to także zła dieta i szkodliwe nawyki żywieniowe. Rozwój tego schorzenia wywołuje nieregularne jedzenie oraz podjadanie między posiłkami. Nie bez znaczenia jest także spożywanie dużej ilości kolorowych napojów gazowanych. Próchnica będzie wynikiem nieprawidłowego odżywiania i diety ubogiej w takie składniki jak: wapń, fosfor, witaminy i mikroelementy. Gdy chcemy mieć piękne i zdrowe zęby to koniecznie należy ograniczyć jedzenie węglowodanów, szczególnie takich, które długo trzymamy w jamie ustnej – toffi, landrynki, lizaki. Ponadto, warto od czasu do czasu sięgać po twarde pokarmy (np. surowa marchew) oraz włókniste i ziarniste,  gdyż oczyszczają one zęby i regulują produkcję śliny. Inne przyczyny próchnicy Na występowanie próchnicy wpływają również inne czynniki natury ogólnej jak np. predyspozycja osobnicza oraz niektóre dolegliwości. Próchnica to niebezpieczna i podstępna choroba, dlatego nie należy jej ignorować i odwlekać wizyty w gabinecie dentystycznym. Unikanie dentysty może prowadzić do rozwoju zgorzeli, czyli rozkładu tkanek wskutek bakterii gnilnych. Wystąpienie zgorzeli jest wskazaniem do usunięcia zęba lub leczenia protetycznego. Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego tak istotna jest profilaktyka: porządne mycie zębów, nitkowanie i płukanie specjalnym płynem uratuje Twoje zęby.   # przyczyny próchnicy  # dentofobia # choroby zębów # profilaktyka # dobry denysta # gabinet stomatologiczny  

płyn do płukania jamy ustnej
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Zdrowie

Na co zwrócić uwagę gdy wybieramy płyn do płukania ust?

Właściwa higiena jamy ustnej to dla wielu osób szczotkowanie zębów – przynajmniej dwa razy dziennie, natomiast zazwyczaj zapominamy o takich, niezwykle istotnych czynnościach jak: nitkowanie czy też stosowanie płynów do płukania ust, a dzięki nim możemy mieć wymarzony uśmiech i białe zęby. Na rynku mamy ogromny wybór rozmaitych płynów do płukania jamy ustnej, zatem jak wybrać ten najodpowiedniejszy? Czym się kierować? Na te pytania odpowiemy w naszym artykule. Dlaczego warto stosować płyn do płukania ust? Przede wszystkim stosowanie takiego preparatu wspomaga higienę, odświeża oddec, pozwala utrzymać odpowiednie pH w ustach oraz niszczy bakterie, znajdujące się w jamie ustnej. Należy pamiętać, iż płyn do płukania ust nie zastąpi prawidłowego szczotkowania (np. gdy nie mamy czasu na mycie zębów, czy też gdy jesteśmy w podróży i nie mamy możliwości skorzystania z łazienki), ale doskonale sprawdzi się w przypadku gdy pomiędzy zębami zostały resztki jedzenia i nie możemy do nich dotrzeć szczoteczką. Płyn do płukania to także skuteczna broń w walce z tak trudnym do pokonania wrogiem jak kamień nazębny czy płytka nazębna. Płyn płynowi nierówny… W aptekach czy w sklepach z kosmetykami i artykułami higienicznymi możemy znaleźć różniące się z pozoru kolorem, marką i ceną płyny do płukania ust. Jednakże zanim zdecydujemy się na konkretny produkt warto bliżej przyjrzeć się ich składowi, gdyż to właśnie on ma największe znaczenie. Ponadto, oprócz zwykłych płukanek, mamy do wyboru także specjalistyczne płyny, które nabędziemy wyłącznie w aptece i mają one postać koncentratu. Możemy wyróżnić dwa rodzaje płynów do płukania ust. Pierwszy rodzaj stosujemy przed szczotkowaniem zębów. Zmiękczają osad nazębny i tym samym ułatwiają jego usunięcie przez szczoteczkę. Drugi rodzaj to płyn do płukania ust po szczotkowaniu. Jest on odpowiedzialny za zapobieganie osadzaniu się płytki bakteryjnej na zębach oraz dawanie uczucia świeżości w ustach przez dłuższy czas. Jakie składniki występują w płynach do płukania ust? Analizując etykiety płynów do płukania ust zauważymy, że tworzą je głównie poniższe składniki, z których każdy inaczej działa na naszą jamę ustną i zęby: – związki aminowe – mają działanie przeciwbakteryjne, – dwuguanidyny (m.in. chlorheksydyna) – działają przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie, – boran sodu i cytrynian sodu – ich zadaniem jest usuwanie przebarwień zębów oraz zapobieganie osadzaniu się kamienia nazębnego, – alkohol – ma działanie bakteriobójcze, – sole cynku – zapobiegają przebarwieniom, – sole potasu – zwalczają nadwrażliwość zębów, – związki fluoru – wzmacniają szkliwo i chronią zęby przed próchnicą oraz innymi uszkodzeniami, – witamina E – chroni nabłonek znajdujący się w jamie ustnej i uszczelnia naczynia krwionośne, – olejki eteryczne (np. eukaliptusowe) – działają odświeżająco i przeciwbakteryjnie. Należy zaznaczyć, iż większość z nich zawiera fluor, który działa przeciwpróchniczo.  Dodatkowo różnią się one smakiem i zapachem. Płyn do ust zapobiegający rozwojowi próchnicy Jak wspominaliśmy we wcześniejszych artykułach chorobą, z którą zmaga się większość naszego społeczeństwa jest próchnica. Na jej rozwój ma wpływ nie tylko nieprawidłowa dieta (słodycze, gazowane napoje, itp.), ale także kształt zębów czy niewystarczająca ilość fluorku w spożywanych pokarmach. Osobom walczącym z próchnicą każdy stomatolog zaleci stosowanie fluoryzowanych płynów do płukania. Fluor skutecznie wzmacnia szkliwo i pozwala na odbudowanie naturalnej ochronny przed destrukcyjnymi kwasami czy bakteriami. Jeśli choroba jest w zaawansowanym stadium i doszło do mikrouszkodzeń szkliwa (ubytki erozyjne, próchniczne, urazy mechaniczne) to wtedy należy sięgnąć po płyny remineralizujące, odbudowujące szkliwo i wzmacniające zęby. Ich działanie jest oparte na związkach wapnia w postaci bardzo zbliżonej lub tożsamej do składu szkliwa. Płyn do płukania ust dla osób z nadwrażliwością Bardzo uciążliwą dolegliwością jest nadwrażliwość zębów. Działanie płynów do płukania ust w przypadku tej dolegliwości będzie zauważalne, tylko wtedy gdy będą one miały w swoim składzie związki zamykające otwarte ujścia kanalików zębowych i blokujące przesył bodźców do zakończeń nerwowych (np. jony potasu), a także te działające remineralizująco na szkliwo, tym samym uzupełniając powstałe w nim mikrouszkodzenia (związki fluoru i wapnia). Niektóre płyny dedykowane zębom wrażliwym zawierają ekstrakty dobroczynnych ziół, uśmierzających ból czy też przynoszący ulgę w nadwrażliwości chlorek strontu. Płyn do płukania ust na problemy z dziąsłami Żaden płyn do płukania ust nie sprawdzi się tak dobrze na krwawiące dziąsła, afty czy też inne schodzenia dziąseł, jak ten zawierający kombinację składników antybakteryjnych. Popularnym i skutecznym środkiem antybakteryjnym stosowanym w płynach na wrażliwe dziąsła jest chlorheksydyna. Stosowanie właściwego płynu do ust przez osoby posiadające wrażliwe dziąsła przynosi bardzo dobre efekty lecznicze, kojące oraz przeciwbólowe, a także pozwala na szybsze zregenerowanie się tkanek. Płyn do płukania ust o działaniu wybielającym Jeśli zależy nam by mieć białe zęby i śnieżnobiały uśmiech to koniecznie stosujmy płyny o działaniu wybielającym. Najczęściej pacjenci decydują się na wybór płynu z tej samej marki, co pasta wybielająca, dzięki czemu będzie on jej uzupełnieniem. Istota płynów wybielających opiera się na usuwaniu nalotu i powierzchownych plam oraz na podtrzymaniu jaśniejszego koloru szkliwa osiągniętego za pomocą pasty lub podczas profesjonalnego wybielania w gabinecie stomatologicznym. Składnikami płynów do płukania ust wybielających są przede wszystkim substancje rozjaśniające kolor zębów, wzmacniający szkliwo fluor i hydroksyapatyt. Płyn do płukania ust dla osób ze stałym aparatem ortodontycznym Osoby noszące stały aparat ortodontyczny koniecznie muszą przykładać odpowiednią wagę do prawidłowej pielęgnacji jamy ustnej, w tym do płukania ust, bowiem płyn dociera do tych miejsc, do których nie jest w stanie dotrzeć szczoteczka z pastą. Koniecznie należy stosować płyny, działające wielokierunkowo: chronią przed próchnicą, łagodzą podrażnienia i zapobiegają ich ponownemu powstawaniu, leczą stany zapalne, eliminują bakterie oraz znoszą dyskomfort towarzyszący noszeniu aparatu (zwłaszcza w początkowym okresie leczenia). Polecamy szczególnie te płyny, które zawierają bakteriobójczy ksylitol, remineralizujący szkliwo fluor, antyseptycznie działający chlorek  cetylpirydyny lub te posiadające dodatkowo łagodząco-kojący ekstrakt z aloesu i przyspieszającą regenerację tkanek witaminę E. Płyn do płukania ust zwalczający nieświeży oddech Likwidacja nieprzyjemnego zapachu ust jest nie lada wyzwaniem, gdyż jego powstawanie może mieć różne podłoże. Zatem, najskuteczniejsze będą płynami zawierające chlorheksydynę, chlorek cetylopirydyniowy, aromatyczne wyciągi roślinne i olejki (m.in. mentol, tymol, olejek eukaliptusowy, szałwia, pietruszka), jony cynku oraz inne składniki o właściwościach antyseptycznych. Płyn do płukania ust na suchość jamy ustnej Ten rodzaj płynów ma składniki tworzące na tkankach jamy ustnej ochronną warstwę, zabezpieczając je przed uszkodzeniami, atakiem bakterii i kwasów oraz przed próchnicą, która może się rozwinąć w czasie niedoboru śliny. Ich rola polega także na łagodzeniu bólu i pieczenia, kojeniu istniejących

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025