89 543 60 67

513 100 313

Higiena jamy ustnej

fluoroza
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Białe plamy na zębach – skąd się biorą i jak je leczyć?

Białe plamy na zębach mogą pojawić się z różnych powodów. Problem ten dotyczy zarówno zębów stałych, jak również mleczaków. W przypadku tych drugich białe plamy na zębach mogą powstać w wyniku nieprawidłowości rozwojowych w trakcie tworzenia się zawiązka zęba lub też po jego wyrznięciu. Białe plamy i przebarwienia na zębach mogą sygnalizować niedobór lub nadmiar pierwiastków lub początkowe stadia próchnicy. W jaki sposób można zapobiegać ich występowaniu, jakie metody leczenia są stosowane? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Białe plamy na zębach – co się dzieje z naszymi zębami? Gdy zauważymy białe plamy na zębach stałych i na mleczakach po raz pierwszy to będzie to dla nas ostrzeżenie, iż mamy do czynienia z demineralizacją szkliwa i ubytkiem wapnia z jego powierzchni. Za odwapnienie zębów są odpowiedzialne bakterie żyjące w płytce nazębnej, czyli w białym nalocie na zębach przy dziąsłach, który osadza się po jedzeniu. Demineralizacja szkliwa Z początku odwapnienia na zębach są widoczne jedynie po osuszeniu szkliwa, jednakże z czasem postępujący proces demineralizacji może przerodzić się w próchnicę, która w kolejnym etapie przybiera postać nieestetycznego przebarwienia – ciemnej, brunatnej plamy. Nieleczona próchnica może spowodować ubytki szkliwa, będzie zachodziła również konieczność przeprowadzenia leczenia kanałowego, a nawet w ostateczności należy liczyć się z utratą zębów. Dlatego tak istotne jest, aby w porę zgłosić się do swojego lekarza, gdyż w przypadku zatrzymania procesu próchnicowego na etapie białych przebarwień na zębach, możemy jeszcze przywrócić zębom pierwotny wygląd – zmiany te są odwracalne. Zachwianie równowagi minerałowej Przebarwienia na zębach są oznaką, iż w organizmie została zachwiana równowaga minerałowa. Jak wiemy, szkliwo jest zbudowane z rozmaitych składników: 95 proc. stanowią związki nieorganiczne – kryształy wapnia i fosforu oraz niewielkie ilości sodu, magnezu i potasu, pozostała część to związki organiczne i woda. Jeśli mamy niedobór lub nadmiar tych składników to mogą się właśnie pojawić białe przebarwienia. Białe plamy na zębach to symptom fluorozy. Jest ona spowodowana nadmiernym przyjmowaniem fluoru w różnych postaciach: poprzez pasty do zębów, pożywienie oraz wodę. Chorzy cierpiący na tę chorobę mają zęby w kolorze kredobiałym lub brązowym. Zdaniem dentystów odwapnienie szkliwa niesie ze sobą większe zagrożenie dla naszych zębów niż fluoraza, gdyż jest ono bowiem stanem przedpróchnicowym i tylko krok dzieli nas od próchnicy. Noszenie aparatu ortodontycznego a białe plamy na zębach Demineralizacja szkliwa zazwyczaj występuje u pacjentów mających wady zgryzu, z założonym stałym aparatem ortodontycznym – jest on znacznym utrudnieniem w dokładnym szczotkowaniu zębów. Płytka nazębna bardzo łatwo osiada na zamkach aparatu. Często nawet po zakończeniu leczenia ortodontycznego możemy zobaczyć białe plamy na zębach. Hipoplazja szkliwa – niebezpieczny niedobór składników odżywczych Białe plamy na zębach i przebarwienia mogą pojawić się w wyniku hipoplazji szkliwa. Termin ten oznacza niedorozwój. O hipoplazji szkliwa mówi się, gdy w organizmie brakuje różnych składników odżywczych (m.in. witaminy A, D, K i C oraz minerałów: wspomnianego wcześniej wapnia, magnezu czy też fluoru), które z powodu błędów dietetycznych lub chorób układu pokarmowego nie są dostarczane do organizmu. Hipoplazja szkliwa, tak jak inne choroby przyzębia, wymaga leczenia stomatologicznego, gdyż wtedy pacjenci mają osłabione, podatne na uszkodzenia zęby. Białe plamy na zębach – leczenie W zależności od schorzenia i stopnia zaawansowania choroby, metoda leczenia i pozbywania białych plam powinna być dobrana indywidualnie do pacjenta w oparciu o dokładną diagnostykę. Pamiętajmy, aby od razu po zaobserwowaniu pierwszych objawów udać się do lekarza, by ten mógł jak najszybciej postawić diagnozę i zaproponować skuteczne leczenie. Leczenie fluorozy opiera się uzupełnianiu bieżących ubytków próchnicowych, rekonstrukcji i uzupełnianiu ubytków szkliwa płynnym materiałem kompozytowym oraz hydroksyapatytem, dzięki czemu jest  wspomagana remineralizacja szkliwa. Ponadto, aby usunąć przebarwienia stosuje się wybielanie zębów za pomocą lasera lub też poprzez mikroabrazję – wyrównanie kolorytu (pastami ścierającymi). Profilaktyka Jeśli zależy nam na pięknym, zdrowym uśmiechu to przede wszystkim musimy zwrócić szczególną uwagę na higienę jamy ustnej. Koniecznie pamiętajmy o regularnym myciu zębów i nitkowaniu przestrzeni międzyzębowych. Osoby cierpiące na fluorozę powinny wybierać pastę do zębów bez fluoru. Warto również zdecydować się na zmianę nawyków żywieniowych: koniecznie wprowadźmy do jadłospisu produkty bogate w wapń (zwłaszcza mleko i jego przetwory), a ograniczmy te, które zawierają fluor (m.in. w czarna herbata, żytnie pieczywo, ser cheddar, wieprzowe wędliny, płatki kukurydziane oraz jogurty truskawkowe).   # białe plamy # hipoplazja szkliwa # bruzdy na zębach # przebarwienia na zębach # fluoroza # fluoryzacja # choroby przyzębia # wady zgryzu

ząbkowanie
Anatomia, Higiena jamy ustnej, Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Stomatologia dziecięca, Zdrowie

Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia

Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia to temat, na który wielokrotnie zwracaliśmy uwagę w naszych artykułach i również w najnowszym materiale pragniemy przypomnieć, jak dbać o zęby maluszków, aby ustrzec swoje pociechy przed mnóstwem problemów dentystycznych, które mogą pojawić się później, a te, jak wiemy są często przyczyną bólu i stresu małego pacjenta. Polskie przysłowie głosi, iż „czego Jaś się nie nauczy, Jan nie będzie umiał”, zatem im wcześniej przyzwyczaimy dziecko i nauczymy dbania o jamę ustną, tym szybciej samo wyrobi w sobie ten nawyk. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, iż zdrowe ząbki niemowlaka gwarantują zachowanie ogólnego stanu zdrowia całego organizmu, a przecież na tym nam najbardziej zależy. Dieta w ciąży a właściwe uwapnienie ząbków u noworodków Tworzenie się zawiązków 20 mlecznych zębów ma miejsce między 2. a 4. miesiącem ciąży, a następnie do urodzenia dziecka trwa mineralizacja zębów mlecznych (uwapnienie), kształtowanie koron zębów oraz tworzenie większości zawiązków zębów stałych. Przyszłe mamy powinny zwrócić baczną uwagę na produkty, które spożywają, bowiem mineralizacja zębów ich potomstwa zależy właśnie od prawidłowego odżywiania rodzicielki. Ewenementem wśród nowonarodzonych jest posiadanie ząbków, jeśli już to są to 1 lub 2 wyrżnięte ząbki w żuchwie, niektórym maluszkom wyrastają one niedługo po urodzeniu. Niestety, zazwyczaj te ząbki są bardzo niestabilne, słabo umocowane, co może grozić wypadnięciem i połknięciem lub zakrztuszeniem się, gdy wpadną do dróg oddechowych. Jeżeli taki ząb jest luźno związany z dziąsłem, to zaleca się jego usunięcie jeszcze na oddziale noworodkowym. Jak wygląda codzienna higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia? Świeżo upieczeni rodzice często zastanawiają się, kiedy powinni zacząć oczyszczać jamę ustną swojego maluszka. Przede wszystkim przestrzegamy, aby nie czekać z tym aż do wyrżnięcia się pierwszych ząbków! Pierwsze zabiegi higieniczne możemy już przeprowadzać w okresie noworodkowym, a zatem od 1 miesiąca życia. Buzia malucha, choć bez ząbków to wymaga oczyszczenia z resztek pokarmu. W tym celu dobrze jest mieć przygotowany czysty, jałowy kawałek gazy lub tetry, nawijamy go na palec wskazujący i po zwilżeniu przegotowaną wodą, taką „szczoteczką” możemy ostrożnie przecierać jamę ustną. Czynność tę należy powtarzać regularnie, szczególnie przed położeniem niemowlaka do snu. Do czyszczenia nie używajcie waty! W trakcie „mycia ząbków” delikatnie masujcie dziąsła dziecka, pamiętając o usunięciu resztek pokarmowych zarówno z dziąseł, jak i z języka. Oczyszczanie buzi malucha wyeliminuje rozwój grzybicy jamy ustnej, są to dość często występujące u dzieci pleśniawki i afty oraz uchroni ząbki mleczne przed próchnicą. Ząbkowanie i higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia Zapowiedzią zbliżającego się ząbkowania jest znaczne pogorszenie się nastroju maluszka, który może częściej grymasić, ślinić się, ssać palec lub przygryzać dziąsłami smoczek od butelki lub sutek podczas karmienia piersią. Zazwyczaj początek ząbkowania przypada około 6. miesiąca życia, zwykle w żuchwie, ale jest to orientacyjny czas, gdyż w populacji polskiej u większości dzieci pierwszy ząb wyżyna się, gdy niemowlak ma 6—11 miesięcy. Następnie przeciętnie co miesiąc pojawia się jeden ząbek. Miejsce i kolejność wyrastania zębów są ściśle określone, ale niewielkie zmiany w tej kwestii prawdopodobnie nie mają znaczenia. W trakcie ząbkowania przyda się silikonowa szczoteczka do mycia i masażu dziąseł, którą można także używać do nakładania żeli ochładzających i masowania wrażliwych, bolących dziąseł. Higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia – jak dbać o pierwsze ząbki? Gdy już szkrab może się pochwalić pierwszymi ząbkami to nasza rola, jako rodzica polega na starannej pielęgnacji mleczaków. Ząbki należy myć 2 razy dziennie odpowiednią szczoteczką (najlepiej taką z małą główką i miękkim, nylonowym włosiem) i pastą do zębów dla niemowląt (z małą zawartością fuoru). Postarajcie się tak zająć malucha, aby traktował tę czynność jako zabawę. Najważniejsze zasady, które sprawią, że Twoje dziecko będzie miało piękne i zdrowe zęby. – Jeśli jest to możliwe to postarajcie się karmić dziecko piersią zgodnie z zaleceniami położnej czy pediatry. Ssanie piersi stymuluje prawidłowy rozwój zgryzu. – Gdy podajecie dziecku smoczek, to zwróćcie uwagę, aby był to smoczek ortodontyczny. – Po wprowadzeniu pokarmów uzupełniających dawajcie dziecku pełne porcje i unikajcie dokarmiania między posiłkami, szczególnie w nocy. Posiłki podawajcie łyżeczką lub z kubeczka, nie z butelki ze smoczkiem. Zgodnie z zasadami diety BWL stopniowo może podawać produkty twardsze, np. gotowane warzywa. – Wybierajcie napoje niesłodzone, najlepiej czystą, gotowaną wodę. Aby uspokoić malucha nie zanurzajcie smoczka w słodkich płynach, gdyż cukier powoduje rozwój bakterii. – Karmienie butelką ze smoczkiem powinno być zakończone pod koniec 1. roku życia. – Jeśli wasz maluch ma wyrżnięte zęby to nie dawajcie mu w ramach uspokojenia do zasypiania butelki, zwłaszcza z mlekiem lub słodkim płynem. – Uważajcie na zawartość fluoru w paście, bowiem w nadmiarze jest on również szkodliwy. Pasty dla niemowląt są specjalnie przygotowane i zawierają małą, bezpieczną dla niemowląt ilość fuoru (tzn. 500 ppm).Nie całujcie dziecka w usta, ani nie oblizujcie smoczka, np. gdy wam on upadnie. W ten sposób wprowadzacie do ust waszej pociechy bakterie, odpowiedzialne za rozwój próchnicy i innych chorób, np. afty i pleśniawki. Pleśniawki na ustach mogą się rozprzestrzeniać na całą jamę ustną i nie tylko, bowiem jeśli karmisz piersią, mogą zakażać brodawki sutkowe. W takim wypadku nie obejdzie się bez wizyty u lekarza. Jak myć ząbki u małego dziecka? Mycie zębów u mniejszych dzieci wymaga większego zaangażowania ze strony rodziców oraz opanowania odpowiedniej techniki. Należy najpierw szczotkować ząbki przednie, łagodnie kręcąc kółeczka włosiem szczoteczki, a potem powierzchnie żujące tylnych zębów. Pamiętajcie, iż małe dzieci nie umieją wypluwać pasty i płukać buzi wodą, dlatego koniecznie po zakończeniu mycia usuńcie resztki pasty za pomocą gazy nawiniętej na palec, aby przypadkiem wasz maluch ich nie połknął. Nie podawajcie dzieciom (które nie ukończyły 4 roku życia) płynu do płukania ust, gdyż maluchy w tym wieku nie umieją jeszcze płukać ust i wypluwać płynu. Na koniec ostatnia kwestia, czyli regularne wizyty kontrolne. Jeszcze zanim wyrżną się ząbki umówicie wizytę u swojego stomatologa, aby ten skontrolował stan jamy ustnej waszego dziecka.   # higiena jamy ustnej u noworodka i niemowlęcia # silikonowa szczoteczka do zębów i masażu dziąseł # ząbkowanie # mineralizacja zębów mlecznych # uwapnienie # smoczek ortodontyczny # pleśniawki na ustach # afty

osad nazębny
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Zdrowie

Płytka nazębna – jak powstaje, jak skutecznie z nią walczyć ?

Czasem po spożyciu niektórych produktów widzimy na zębach nalot o budyniowej konsystencji. Może się on gromadzić na powierzchni zębów, w szczelinach międzyzębowych oraz na brzegach dziąseł. Jest to płytka nazębna, a tworzą ją bardzo niebezpieczne dla zębów mikroorganizmy, które z niebywałą szybkością namnażają się, dzięki obecności resztek pokarmu w jamie ustnej. Płytka bakteryjna, tak jak kamień nazębny, przyczynia się do rozwoju próchnicy. Jak można zapobiegać powstawaniu płytki nazębnej? Płytka nazębna-  jak jest zbudowana? Płytka nazębna (albo inaczej osad nazębny lub płytka bakteryjna) powstaje w wyniku osadzania się resztek produktów spożywczych, węglowodanów, które są doskonałym źródłem pożywienia dla bakterii i grzybów. Ułożenie poszczególnych warstw bakterii nie jest przypadkowe. Płytka nazębna jest strukturą doskonale zorganizowaną, wielowarstwową, gdzie każdy szczep bakterii ma określoną rolę i każdy z nich osadza się w określonej kolejności. Fundamentem jest błonka nabyta (pellicula), która powstaje zaraz po szczotkowaniu zębów. Tworzą ją białka śliny, głównie glikoproteiny. Osadzają się one bezpośrednio na szkliwie i mają dość ciekawą powłokę, bo z jednej strony chroni ona powierzchnię zębów przed niekorzystnym wpływem substancji wydzielanych przez bakterie, a z drugiej – jest niezbędna do przyczepienia się tychże drobnoustrojów do powierzchni płytki. Płytka nazębna ma postać lepkiej, bezbarwnej mazi, a jest ona dopiero wtedy bez trudu widoczna, gdy znajdują się w niej barwniki z wina, kawy, herbaty. Choć może się nam wydawać, iż płytka nazębna jest niegroźna to nie powinno się jej lekceważyć, gdyż prowadzi do uszkodzenia szkliwa. Jest ona nieustannie tworzona, dlatego jeśli nie stosujemy się do zasad higieny jamy ustnej i codziennie jej nie usuwamy to może ulec mineralizacji, przekształcając się w kamień nazębny. Wyróżniamy dwa rodzaje płytki nazębnej: naddziąsłową oraz poddziąsłową, która odgrywa dużą rolę w powstawaniu chorób przyzębia. Jak usuwać osad nazębny? Dbałość o higienę jamy ustnej W przeciwieństwie do kamienia nazębnego, usuwanie płytki nie jest zbyt skomplikowane, przede wszystkim należy regularnie, dokładnie i zgodnie z pokazaną przez higienistkę techniką myć zęby oraz stosować nici dentystyczne. Dentyści w walce z płytką nazębną zalecają, aby systematycznie szczotkować zęby – przynajmniej 2 razy dziennie po 3 minuty, a najlepiej, aby tę czynność powtarzać po każdym posiłku, nawet drobnej przekąsce. Szczotkowanie zębów należy uzupełnić o stosowanie płynów do płukania i nici dentystycznych, które usuną bakterie także z trudno dostępnych szczelin międzyzębowych. Można także skorzystać z innych pomocnych w oczyszczaniu jamy ustnej sprzętów takich jak: specjalne wykałaczki dentystyczne czy floser. Aby zapobiec namnażaniu się bakterii warto zmienić nawyki żywieniowe i ograniczyć jedzenie zawierające duże ilości cukru (w szczególności lepkich słodyczy, przyklejających się do powierzchni zębów, które niszczą szkliwo). Gdy niestarannie będziemy czyścić zęby powstanie zwapniała postać płytki, czyli kamień nazębny, który jest znacznie trudniejszy do usunięcia (konieczne jest przeprowadzenie specjalistycznych zabiegów w gabinecie dentystycznym takich jak skaling czy piaskowanie). Płytka nazębna niestety jest także zmorą osób noszących aparaty ortodontyczne i inne elementy protetyczne. Doskonałym środowiskiem dla rozwoju płytki są szorstkie materiały sztuczne wykorzystywane w stomatologii i ortodoncji. Aby ograniczyć osadzanie się bakterii na elementach aparatów ortodontycznych lub protetycznych, pokrywa się ich powierzchnię preparatami antyadhezyjnymi.   # płytka nazębna # płytka bakteryjna # osad nazębny # przebarwienia # próchnica # glikoproteiny  

Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Różne, Zdrowie

Jak zadbać o zęby w święta? Skuteczne porady, by mieć piękne i zdrowe zęby

Przez cały rok czekamy z niecierpliwością na najbardziej rodzinny czas – Boże Narodzenie. To właśnie wtedy spotykamy się z krewnymi, cieszymy się swoją obecnością i z przyjemnością pałaszujemy znajdujące się na stole pyszności, a tych jak wiadomo w polskich domach nie brakuje. Niestety, objadanie się smakołykami może mieć dla nas bardzo dotkliwe skutki. Efekt biesiadowania odczujemy nie tylko w postaci nadprogramowych kilogramów, bólu żołądka czy wątroby, ale także bólu zębów. Jak zadbać o zęby w święta, aby Nowy Rok przywitać pięknym, śnieżnobiałym uśmiechem? Zachęcamy do przeczytania naszego materiału! Święta – raj dla podniebienia, a koszmar dla zębów Świąteczne potrawy, choć są niezwykle smaczne to bardzo często są tłuste, ciężkostrawne i co najgorsze dla zębów – zawierają ogromne ilości cukrów i kwasów. Intensywne, zawiesiste sosy do pieczeni, wyśmienite serniki pieczone według przepisów naszych babć, makowce i pierniki, świeże owoce cytrusowe oraz czerwone wino popijane przy rodzinnych stołach – wszystkie te smakołyki nie są obojętne dla naszego zdrowia i samopoczucia, gdyż mogą zalegać w żołądku powodując nieprzyjemne uczucie pełności, a cukier i kwasy niszczyć szkliwo. Święta to dla naszej jamy ustnej bardzo trudna próba wytrzymałościowa, która często kończy się nieprzyjemnym zapachem z ust, albo nadwrażliwością. Aby zadbać o nasze zęby koniecznie pamiętajmy o stosowaniu kilku ważnych zasad higieny. Mycie zębów i płukanie ust po posiłkach Pierwsza i najważniejsza zasada to jak najszybsze oczyszczenie jamy ustnej po spożyciu słodkości, tak aby czas zalegania resztek był jak najkrótszy. Dentyści radzą, aby w okresie świątecznym, kiedy nasza dieta ulega zmianie i spożywamy więcej cukrów, także zwiększyć częstotliwość mycia zębów z minimalnych 2 razy po 2 minuty (rano i wieczorem) do 3 razy po 2 minuty. Trzeci raz powinien odbywać się w środku dnia. Najlepiej myć zęby szczoteczką o średniej twardości i pastą z fluorem lub przepłukać usta specjalnym bezalkoholowym płynem, jednakże nie zawsze będąc u kogoś z wizytą mamy taką możliwość. Gdy jesteśmy na przyjęciu czy spotkaniu rodzinnym i nie mamy ze sobą artykułów higienicznych to pozostaje nam inne rozwiązanie, czyli picie wody i przepłukiwanie nią ust. Wysoko mineralizowana woda bogatą w wapń, fluor i magnez pozwoli nam skutecznie usunąć przyklejone do zęba jedzenie, a także wypłucze cukry, jednocześnie dostarczając szkliwu niezbędnych minerałów. Picie wody Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, woda jest doskonałym pomocnikiem z cukrami i bakteriami. Spożywanie dużej ilości wody pobudza również ślinianki do produkcji śliny, czyli naturalnej substancji wymywającej. Dobrze jest mieć butelkę czy szklankę wody pod ręką, także wtedy gdy pijemy inne napoje – wino, herbatę lub kompot z suszonych owoców, bowiem woda będzie naturalną płukanką, usuwającą z jamy ustnej cukier, ale także np. garbniki i taniny, znajdujące się w winie, a które przyczyniają się do powstawania nieestetycznych przebarwień na powierzchni zębów. Woda wyeliminują nowopowstające pod wpływem nadmiaru cukru kolonie bakterii. Żucie gumy, ale z umiarem! Spożywanie rozmaitych posiłków w czasie świąt może spowodować zakwaszenie środowiska jamy ustnej. Prawidłowy, neutralny poziom pH to 7, gdy zjemy dużo słodyczy to bakterie przekształcają cukry w kwasy (głównie w kwas mlekowy), tym samym zostanie obniżone pH do kwasowego 5.5 lub jeszcze niższego. Nie tylko słodycze są powodem zakwaszenia jamy ustnej, także cytrusy, kiszona kapusta, bigos lub barszcz na zakwasie mają podobne właściwości. Aby uregulować pH należy sięgać po bezcukrowe gumy do żucia, które powinniśmy żuć od razu po jedzeniu. Tak jak w przypadku picia wody, żucie gumy pobudza ślinianki do produkcji śliny. Należy zwrócić uwagę, na to jaką gumę wybieramy, gdyż gumy z dodatkiem cukru zamiast pomagać będą nam szkodzić. Żucie gumy nie powinno trwać dłużej niż ok. 10-20 minut. Zbyt długie i intensywne żucie może spowodować ból mięśni twarzy, skroni i żuchwy. Szczotkowanie zębów o odpowiedniej porze Z jednej strony zaleca się mycie zębów po posiłku, z drugiej jednak należy uważać, gdyż w przypadku niektórych produktów taka higiena jamy ustnej może wyrządzić sporą szkodę. Dlaczego? Jeśli jemy np. pomarańcze, grejpfruty, pomelo, kiszoną kapustę, żurek czy piliśmy wino lub sok owocowy to koniecznie odczekajmy nawet 40 minut. Potrawy te zawierają kwasy, które rozmiękczają szkliwo zębów, dlatego jest ono podatniejsze na mikro spękania. Wrażliwe i miękkie szkliwo w kontakcie  twardą szczoteczką może zostać uszkodzone. Warto przed mycie zębów zrównoważyć pH w jamie ustnej wypijając szklankę wody lub żując gumę. Nitkowanie zębów Oprócz szczotkowania zębów także istotne jest nitkowanie przestrzeni międzyzębowej, aby usunąć gromadzące się resztki. Nitka przyda się szczególnie gdy jemy produkty, potrawy z włóknami (np. różnego typu mięsa), które wchodzą w szpary między zęby. Można także zastosować specjalną łopatkę lub skrobaczkę do oczyszczania języka. Unikanie niektórych potraw Osoby noszące ruchome protezy zębowe raczej powinny wystrzegać się spożywania pokarmów  z makiem (makówki, makowiec). Drobny mak dostaje się między protezę a śluzówkę, co prowadzi do podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Podrażnienia śluzówki mogą być także spowodowane przez ości z ryby. Zamiast makówek wybierzmy sernik czy jabłecznik, ale pamiętajmy, aby konsumować kawałek ciasta na raz, a nie jeść go przez cały wieczór, przez co zęby są narażone na długotrwały kontakt z cukrem. Precz ze zgagą! Zadbajmy także o to, aby w czasie świąt nie męczyła nas zgaga. Nieprzyjemne pieczenie w przełyku, zrzucająca się treść pokarmowa, czy nadmiar kwasów podrażniają żołądek, przełyk i gardło oraz  wpływają na zęby. Kwas żołądkowy jest przyczyną erozji szkliwa. Częste wystawienie zębów na jego działanie sprawia, że szkliwo jest rozmiękczone, a środowisko jamy ustnej – zakwaszone o obniżonym poziomie pH. Zdiagnozowana choroba refluksowa, czyli GERD wymaga, aby zrezygnować z potraw tłustych, kwaśnych i smażonych na głębokim oleju lub maśle. Niestety, zakazana jest także czekolada i kawa. Jeśli pragniecie mieć spokojne święta, to zagwarantuje wam to jedynie wcześniejszy przegląd w gabinecie stomatologicznym. Dentysta oceni, czy stan zębów nie pogorszył się od ostatniej wizyty, czy nie będzie konieczne wymienienie wypełnień i wstawienie nowych. Lekarz może także zaproponować zrobienie zdjęcia panoramicznego, które bez trudu zlokalizuje miejsca wymagające leczenia.   # święta # cukier # kwasy  # erozja szkliwa # poziom PH # choroba refluksowa # przebarwienia zębów

przyzębica
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Zapalenie dziąseł – jak skutecznie je leczyć i zapobiegać?

Wśród chorób przyzębia największe żniwo zbiera zapalenie dziąseł. Jak podają tegoroczne statystyki tylko 1 proc Polaków w wieku 35-44 lata ma zdrowe dziąsła. Przerażające, prawda? Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że niepozorne krwawienie dziąseł może z czasem prowadzić do ich zapalenia, a w konsekwencji do utraty zębów (paradontoza). Zapalenie dziąseł – co mówią liczby i statystyki? Według raportu SW Research co trzeci badany zaobserwował u siebie krwawienie dziąseł, a niewiele mniejszy odsetek ich podrażnienie. Natomiast badania globalne przeprowadzone przez Instytut Oral-B pokazują, że aż do 50 proc. osób na całym świecie boryka się z problemem chorób dziąseł. Naukowcy zauważają, iż u osób dorosłych w wieku powyżej 35 lat choroba dziąseł dotyczy aż 90 proc. populacji. Z czego 20 proc. osób wykazuje ciężką chorobę przyzębia, która bezwzględnie wymaga leczenia przez specjalistów. W jaki sposób objawiają się stany zapalne dziąseł i jak istotna jest właściwa higiena jamy ustnej – na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Co powoduje zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł może rozwijać się u pacjentów w różnym wieku, którzy nienależycie dbają o higienę jamy ustnej, nie pamiętają o regularnym myciu zębów lub też robią to niestarannie. Na powierzchni źle oczyszczonych zębów zbierają się bakterie, będące bezpośrednią przyczyną zapalenia. Bakterie w połączeniu ze śliną i resztkami jedzenia odkładają się i tworzą płytkę nazębną, która ulegając mineralizacji, tworzy porowaty kamień – z czasem przyciąga on kolejne warstwy. Kamień wnika pod dziąsła i odpycha je od korzeni. Przez to zostają odsłonięte szyjki zębowe, a my odczuwamy nadwrażliwość. Z czasem zęby mogą stać się niestabilne. Warto pamiętać, iż przyczyną zapalenia dziąseł niekoniecznie musi być niewystarczająca higiena jamy ustnej, bowiem może być ono efektem przyjmowania konkretnych leków czy sygnałem chorób całego organizmu. Zapalenie dziąseł może być następstwem mechanicznego uszkodzenia dziąseł, np. gdy spożywamy w dużych ilościach twarde pokarmy lub zbyt mocno (przy użyciu szczoteczki o twardym włosiu) szorujemy zęby. Nadużywanie pasty wybielające w połączeniu z nieprawidłową techniką mycia zębów oraz twardą szczotką może poczynić kolosalne spustoszenia. Eksperci zalecają, by nie stosować pasty wybielające dłużej niż pół roku, gdyż mogą one doprowadzić do nadwrażliwości zębów i powracających obrzęków dziąseł. Zapalenie dziąseł może rozwinąć się u osób cierpiących na: cukrzycę, białaczkę, anoreksję i bulimię. Ta ostatnia choroba nie tylko wyniszcza cały organizm, ale w przypadku częstych wymiotów zęby oraz dziąsła, narażone na działanie nadmiernej ilości kwasu w ustach, będą w bardzo złym stanie. Negatywny wpływ na stan dziąseł mają także leki podawane chorym na padaczkę, blokery kanału wapniowego, czyli preparaty stosowane przy zwalczaniu chorób układu krążenia, antybiotyki (cefalosporyny). Osłabienie dziąseł może być także spowodowane nieracjonalną i źle skomponowaną dietą ubogą w witaminy z grupy B i C. Przyczyną zapalenia dziąseł są także zaniedbania w leczeniu próchnicy i korekcji krzywego zgryzu. Po czym możemy poznać, iż cierpimy na zapalenie dziąseł? Zapalenie dziąseł to problem, który dotyczy nie tylko dorosłych, lecz również i dzieci. Objawy zapalenia dziąseł są widoczne i odczuwalne już po 3-4 tygodniach odkładania się płytki nazębnej. Choroba ta nie jest uwarunkowana wiekiem, jednakże jej występowanie może być związane z pojawiającymi się w pewnych etapach życia zaburzeniami hormonalnymi, np. w okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży i w czasie menopauzy. Kiedy powinniśmy się zacząć niepokoić? Otóż znakiem, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego są m.in. rozpulchnione, opuchnięte i zaczerwienione dziąsła. Warto udać się do swojego stomatologa, aby ten skontrolował stan naszej jamy ustnej, gdy podczas mycia zębów często pojawia się krwawienie. Sygnałem alarmowym jest także nadwrażliwość szyjek zębowych w trakcie spożywania ciepłych i zimnych posiłków oraz wyraźnie odsłonięte szyjki zębowe. Zapalenie dziąseł może także sugerować suchość, niesmak i brzydki zapach z ust. W zaawansowanym stadium chorzy obserwują u siebie rozchwianie zębów. W jaki sposób przebiega leczenie? Wybór odpowiedniej metody leczenia zapalenia dziąseł jest uzależniony od stopnia rozwoju choroby i rodzaju zniszczeń, jakie dokonały się w dziąsłach. Przede wszystkim konieczne jest przeprowadzenie dokładnego oczyszczania zębów i usuwania z nich kamienia – skaling. Po tym etapie, gdy stomatolog zauważy, iż stan zapalny nie poczynił wielkiego spustoszenia, to leczenie zostanie zakończone. Reszta zależy od pacjenta i jego zaangażowania w codzienną higienę jamy ustnej. Gdyby jednak okazało się, iż zabieg higieniczny nie przyniósł spodziewanych efektów i znacznej poprawy, to dentysta może zaproponować stosowanie specjalnych wkładek dodziąsłowych i płukanek (np. z szałwii). Przy zaawansowanym stanie zapalnym należy przyjmować antybiotyki oraz preparaty podnoszące odporność organizmu. Leczenie zapalenia dziąseł może odbywać się także przy pomocy żelu leczniczego, który pacjent powinien sobie aplikować na chore, obolałe miejsca. Żel należy dokładnie wetrzeć w dziąsło, gdyż substancja lecznicza powinna znaleźć się w kieszonce dziąsłowej. Żel działa przeciwbólowo, zmniejsza obrzęk chorego miejsca oraz zabezpiecza dziąsła przed bakteriami i znacząco przyspiesza gojenie. Gdy zapalanie spowodowało przerost dziąseł to konieczna jest chirurgiczna korekty ich wielkości, gdyż dzięki temu pacjenci mogą utrzymać czystość jamy ustnej. Cały zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu, przy użyciu zwykłego skalpela, noża elektrycznego lub lasera. Kilka porad, które uchronią nas przed zapaleniem dziąseł W naszych artykułach wielokrotnie powtarzaliśmy ten fragment przysięgi Hipokratesa i ponownie to zrobimy mówiąc, iż „lepiej jest zapobiegać niż leczyć”. Pamiętajmy, iż właściwa higiena jamy ustnej może całkowicie wyeliminować stany zapalne dziąseł. Regularne szczotkowanie zębów przynajmniej 3 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku, nitkowanie zębów oraz używanie wykałaczek stomatologicznych pozwolą nam na dokładne oczyszczenie nie tylko zębów, lecz również przestrzeni między zębami. Zwróćmy także uwagę na pastę do zębów oraz szczoteczkę – zbyt twarda szczotka może powodować podrażnienia dziąseł. Nie należy również unikać wizyt w gabinecie stomatologicznym (planujmy je co 6-12 miesięcy, w zależności od indywidualnych potrzeb).   # zapalenie dziąseł # zapalenie przyzębia # paradontoza # choroby dziąseł # odsłonięte szyjki zębowe # higiena jamy ustnej # przyzębica

ból zębów
Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Różne, Zdrowie

Nadwrażliwe zęby – skuteczne porady, by na nowo cieszyć się smakiem potraw bez bólu

Dotkliwy ból zębów możemy odczuwać podczas picia zimnych napojów czy jedzenia lodów, ale także niektórych gorących potraw. Nadwrażliwe zęby są bardzo dokuczliwą dolegliwością, a jej przyczyną mogą być złe nawyki higieniczne, ale także wady zgryzu lub mechaniczne uszkodzenie szkliwa. Jak pokazują badania jedna na pięć dorosłych osób cierpi na tę chorobę przyzębia. Warto wiedzieć, w jaki sposób można walczyć, by uporać się z tym trudnym przeciwnikiem. Zachęcamy do zapoznania się z naszym najnowszym artykułem. Co oznacza termin „nadwrażliwe zęby”? Nadwrażliwość zębów jest wynikiem odsłonięcia się zębiny. Zębina, czyli porowata tkanka zęba, jest zbudowana z mikroskopijnych kanalików zwanymi kanalikami zębinowymi, które prowadzą do nerwu. Gdy następuje ich odsłonięcie zęby stają się bardziej narażone na bodźce zewnętrze, np. ciepło czy zimno. Dwie główne rozpoznane przyczyny nadwrażliwości zębów to utrata szkliwa i cofnięte dziąsła. Jakie są przyczyny występowania nadwrażliwych zębów? Osoby zmagające się z tą dolegliwością powinny zwrócić baczną uwagę na niektóre nieprawidłowe nawyki i zachowania, bowiem one sprawiają, iż zęby są osłabione. Zacznijmy od higieny jamy ustnej i szczotkowania zębów szczotką z twardym włosiem. Zbyt intensywne czyszczenie zębów, w dodatku nieprawidłową metodą twardą szczoteczką i mocno ścierającą pastą, zwłaszcza wybielającą przyczynia się do odsłonięcia szyjek zębowych oraz skaleczenia dziąseł. Tym samym zęby stają się bardzo wrażliwe na bodźce czuciowe. Nadwrażliwe zęby mogą stać się także w wyniku częstego i nieprawidłowo wykonanego czyszczenia zębów oraz zabiegów wybielających. Kolejną przyczyną jest nocne, niekontrolowane zgrzytanie zębami, czyli bruksizm. Za nadwrażliwość zębów będzie także odpowiedzialny nagromadzony kamień, który wciska się pod zęby, przez co zostają odsłonięte szyjki. Nieusuwany kamień może z czasem spowodować ruchomość zębów (paradontoza).  Osoby spożywające w dużych ilościach kwaśne potrawy, owoce cytrusowe czy też pijące soki, wino także powinny uważać, gdyż ich regularne spożywanie może spowodować erozję szkliwa, a w związku z tym istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia nadwrażliwości zębów. Wszystkie kwaśne produkty zmieniają odczyn śliny na kwaśny i wtedy szkliwo ulega stopniowej demineralizacji. Nieprawidłowa dieta, niedobór witamin i minerałów mogą sprawić, że nasze zęby będą nadwrażliwe. Nieobojętne dla naszego szkliwa są także różnego typu choroby przewodu pokarmowego, które powodują wracanie treści żołądka do przełyku oraz częste wymioty (np. w przypadku chorych na bulimię). Nadwrażliwe zęby stają się także z wiekiem, w wyniku naturalnego cofania się dziąseł, przez co zostaje odsłonięta zębina. Jak możemy pomóc naszym zębom? Wystarczy odpowiednio zadbać o zęby, by z czasem odczuć ogromną poprawę. Przede wszystkim koniecznie należy wymienić szczotkę z twardym włosiem na tę z miękkim oraz zaopatrzyć się w specjalną pastę do zębów wrażliwych. Pasta/ żel na wrażliwe zęby powinna mieć niski poziom ścieralności – ok. 30 RDA (wskaźnik ścieralności). Jeśli taka informacja nie została zamieszczona na opakowaniu to możemy zrobić bardzo prosty test – wystarczy rozetrzyjmy odrobinę pasty w palcach, gdy wyczujemy drobinki, warto wybrać inną, łagodniejszą. Zwróćmy również uwagę na właściwą technikę mycia zębów. Nie należy zbyt mocno naciskać, bo to wcale nie sprawi, że nasze zęby będą dokładnie oczyszczone, a wręcz przeciwnie zostanie podrażniona, a nawet uszkodzona zębina. Pamiętajmy także o nitkowaniu zębów i przestrzeni międzyzębowych. Warto zaopatrzyć się w aptece w specjalny płyn z fluorem i nim przepłukiwać raz dziennie usta, dzięki czemu zostanie pobudzone stymulowanie mineralizacji. Leczenie nadwrażliwych zębów Pacjenci zazwyczaj lekceważą pierwsze objawy sugerujące, iż mają nadwrażliwe zęby. I to jest ogromny błąd, gdyż nie należy zwlekać z wizytą w gabinecie dentystycznym. Problem nadwrażliwości może rozwiązać usuwanie kamienia, lakierowanie odsłoniętych części korzenia płynem zawierającym fluor (fluoryzacja) i substancjami uszczelniającymi, dzięki czemu nasze zęby będą wzmocnione, a kanaliki zamknięte. Metoda leczenia nadwrażliwości jest także impregnacja, czyli nałożenie na zęby preparatu ochronnego, który działa jak szkliwo w płynie – dostarcza wysoko stężonego wapnia i fosforanów, a tym samym wspomaga reminalizację szkliwa i pomaga neutralizować kwasy produkowane przez bakterie. W przypadku dużych ubytków w szkliwie dentysta może zaproponować wypełnienie kompozytowe. # nadwrażliwe zęby # bruksizm # niedobór witamin i minerałów # paradontoza # choroby przewodu pokarmowego # pasta a wrażliwe zęby # żel na wrażliwe zęby # fluoryzacja # stymulowanie mineralizacji # wypełnienie kompozytowe # impregnacja

choroba odogniskowa
Choroby przyzębia, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Cisi zabójcy – czają się w jamie ustnej !

Gdy zgłaszamy się do lekarza internisty, okulisty, dermatologa z różnymi dolegliwościami w osłupienie może nas wprawić wiadomość, iż powinniśmy także udać się na wizytę w swoim gabinecie stomatologicznym.  Zastanawiamy się wtedy, dlaczego? Nawet nie przypuszczamy, iż niektóre choroby, takie jak bóle głowy, stany zapalne, uszkodzenia stawów, choroby zatok, serca i układu krążenia czy też zmiany dermatologiczne mają bezpośredni związek ze stanem naszej jamy ustnej – tzw. ” cisi zabójcy “.  Naukowcy od dawna dostrzegają konsekwencje ogólnoustrojowe wynikające z zaniedbań jamy ustnej. Istotne jest, aby zdawać sobie sprawę z istnienia tego problemu oraz znać jego potencjalne, negatywne skutki, o których to powiemy więcej w dalszej części naszego artykułu. Czym są cisi zabójcy i na czym polega choroba odogniskowa? Choroba odogniskowa to zaburzenie czynności narządu (mówi się wtedy o ognisku wtórnym), która jest spowodowana stanem zapalnym innego, odległego narządu (ognisko pierwotne). Warto pamiętać, iż przyczyną powstawania ogniska zapalnego, z którego następuje rozprzestrzenianie się bakterii na cały organizm może być np. nieszczelna plomba, źle usunięte resztki korzenia, pozostałości narzędzi stomatologicznych w kanałach, torbiele, zmiany ropne w przyzębiu czy też problemy z zatokami. Wtedy też mówimy o cichych zabójcach, przyczyniających się do wielu różnych chorób odległych narządów, m.in. zapalenia wsierdzia, zniszczenia zastawek w sercu czy zapalenia kłębuszkowego nerek. Cisi zabójcy mogą być także powodem stanu zapalnego nerek, choroby wieńcowej, chorób serca, cukrzycy, problemów z zajściem w ciążę, poronień, zawału czy też słabszej odporności. Dlaczego cisi zabójcy? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta, występujące wewnątrz jamy ustnej stany zapalne nie są dokuczliwe dopóty, dopóki nasz układ immunologiczny działa w sposób prawidłowy i wygrywa walkę z drobnoustrojami. Zatem bakterie niczym cisi zabójcy czekają na właściwy moment, aby zaatakować. Wystarczy niedobór witamin, przewlekle choroby czy też antybiotykoterapia, które osłabiają naturalne mechanizmy obronne organizmu i przyczyniają się do przenoszenia drobnoustrojów, infekujących nawet bardzo odlegle narządy. Najbardziej podatne na zakażenie są: nerki, serce, wątroba, stawy, mózg i gałka oczna. Profilaktyka i higiena jamy ustnej w walce z cichymi zabójcami Zazwyczaj pojawienie się niebezpiecznych bakterii wynika z naszego zaniedbania i nieleczonych zębów- zarówno stałych, jak również mlecznych. Najpowszechniejszym problemem jest próchnica, od której bardzo często zaczynają się poważniejsze choroby zębów i przyzębia. Najbardziej narażone są osoby, które nie przykładają dostatecznej wagi do higieny jamy ustnej oraz mają złe nawyki żywieniowe, tzn. np. piją słodzone napoje, często sięgają po słodkie przekąski czy tzw. fast foody. Aby nie dopuścić do rozwoju choroby osoby te powinny regularnie chodzić na wizyty kontrolne oraz zadbać o profilaktykę (szczotkowanie zębów, nitkowanie). Nie należy się zwlekać, gdyż schorzenia w mniej zaawansowanym stadium są znacznie mniej bolesne podczas leczenia. W porę przeprowadzone usuwanie drobnych ubytków może nas uchronić przed chorobami różnych narządów, które są związane ze stanem uzębienia. Nawet nie przypuszczamy, iż przeprowadzane co pół roku oczyszczanie zębów z kamienia i osadów w znaczącym stopniu zmniejsza ryzyko zachorowań na część z tych chorób. Lokalizacja przyczyny kluczem do sukcesu Gdy w jamie ustnej rozwija się zakażenie, należy je w porę zdiagnozować i jak najszybciej usunąć. Pamiętajmy, że skutków jego niebezpiecznego oddziaływania na organizm – np. problemów z sercem, z cera czy z wątrobą, nie można pozbyć się w żaden inny sposób, jak tylko raz na zawsze eliminując ognisko choroby. Jeszcze niedawno jedynym sposobem było wyrwanie chorego zęba. Obecnie można go wyleczyć. Dzięki rozwojowi stomatologii i zastosowaniu innowacyjnych metod leczenia kanałowego, wymagającego użycia mikroskopu zabiegowego i rentgenodiagnostyki nasz chory ząb może zostać uratowany. Druga kwestia to zlokalizowanie ogniska choroby. W tym celu stomatolog korzysta z kompleksowej, bardzo dokładnej diagnostykę RTG (zdjęcia punktowe i panoramiczne), która znacznie ułatwia wykrycie zakażenia w jamie ustnej. Zastosowanie tomografu komputerowego pozwala, szybko i precyzyjnie postawić diagnozę, a tym samym lekarz może wybrać najlepszą i najskuteczniejszą metodę leczenia, bo widzi chore miejsce z każdej strony. Jak zatem widzimy, troska o stan naszej jamy ustnej powinna wynikać nie tylko z kwestii estetycznej, ale przede wszystkim być wyrazem naszej dbałości o stan całego organizmu. Wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym pozwolą nam zapobiec wielu poważnym konsekwencjom.   # cisi zabójcy # bóle głowy # choroba odogniskowa # ogniska zapalne # stany zapalne # choroby jamy ustnej # stomatolog # wizyty kontrolne

abfrakcja
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Różne, Zdrowie

Niepróchnicowe ubytki zębowe

Gdy słyszymy ubytki w zębach to od razu mamy na myśli próchnicę, która zazwyczaj jest ich główną przyczyną, jednakże powodem występowania ubytków zębowych może być także abrazja, erozja czy też abfrakcja. Niepróchnicowe ubytki zębowe wpływają na estetykę uzębienia, a nieleczone prowadzą do nadwrażliwości zębów, chorób miazgi oraz uszkodzeń mechanicznych koron. Co je powoduje i jak możemy im zapobiegać? Informacje na ten temat możecie znaleźć w naszym najnowszym artykule. Po czym można poznać niepróchnicowe ubytki zębowe? Cechą charakterystyczną tego schorzenia jest brak twardej tkanki na połączeniu szkliwa z cementem oraz brak próchnicy. Warto dodać, iż ubytki należą do trwałych i nieodwracalnych. Jak dzielimy niepróchnicowe ubytki zębowe? Wyróżniamy ubytki niepróchnicowego pochodzenia o etiologii traumatycznej ostrej i traumatycznej przewlekłej. Przyczyną tych pierwszych są urazy, szczególnie u dzieci. Wtedy też od stopnia uszkodzenia zależy rodzaj leczenia. Ubytki o etiologii traumatycznej przewlekłej dzieli się między innymi na: – abrazje (uszkodzenie zębów powstałe pod wpływem fizycznych czynników zewnętrznych), – demastykacje (utraty zębów na skutek żucia twardych pokarmów), – atrycje (ścieranie i ubytki zębów na skutek wzajemnego kontaktu zębów podczas naturalnego żucia pokarmów), – erozje (w wyniku działania kwasów – kwaśnych napoi, jedzenia lub leków; bez udziału drobnoustrojów), – resorpcje (mogą być o charakterze patologicznym lub fizjologicznym). Abfrakcja to ubytek będący efektem długotrwałego zginania korony zęba pod wpływem nieprawidłowych obciążeń zgryzowych. Zjawisko to jest obserwowane najbardziej w okolicy połączenia szkliwa i zębiny, co skutkuje powstawaniem mikrozłamań tych tkanek. Ze względu na złamania, tkanki są w tych miejscach bardziej podatne na odłamywanie, odpadające fragmenty szkliwa i zębiny wpływają na klinowaty kształt ubytku, który ma gładką i błyszczącą powierzchnię, a także ostre kąty. Abfrakcje najczęściej możemy spotkać w tylnych zębach. Ubytki abfrakcyjne zwykle zauważa się na pojedynczych zębach lub też zębach niepołożonych w swoim bliskim sąsiedztwie.  Zagrożenie wystąpienia tego typu ubytku wzrasta m.in. gdy mamy braki w naturalnym uzębieniu oraz wady zgryzu. Abfrakcje skutkują m.in. nadwrażliwością zębów oraz zapaleniami miazgi. Drugim rodzajem ubytków niepróchnicowych są abrazje. Przyczyną abrazji jest ścieranie się zębów przez twarde przedmioty i materiały. Abrazja jest najczęściej spowodowana nieprawidłową higieną jamy ustnej: stosowaniem szczoteczki do zębów o twardym włosiu oraz past do zębów o wysokim współczynniku ścieralności RDA. Pamiętamy, iż na abrazyjne ubytki są bardziej narażone osoby wykonujących określone zawody (np. muzyków grających na instrumentach dętych, szwaczki odgryzające nici, pracownicy fizyczni trzymający w ustach gwoździe, narzędzia) oraz palacze fajek czy też pracownicy biurowi gryzący długopisy podczas pracy itp. Atrycja natomiast jest efektem ścierania się tkanek twardych zębów na skutek ich wzajemnego kontaktu. Możemy mieć do czynienia z atrycją fizjologiczną, która występuje najczęściej w przypadku uzębienia mlecznego w miejscach kontaktu zębów żuchwy i szczęki oraz patologiczną– będącą następstwem niewłaściwej pozycji zębów. Czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo powstawania atrycji również nałogowe, niekontrolowane zgrzytanie zębami, czyli bruksizm. W jednym z naszym artykułów wspominaliśmy o erozji kwasowej zębów, która także jest odpowiedzialna za rozwój niepróchnicowych ubytków zębowych. Erozja szkliwa to wolno postępująca, przewlekła utrata tkanek twardych zębów spowodowana działaniem czynników chemicznych, najczęściej kwasów. Erozji sprzyja m.in. dieta bogata w kwaśne napoje i owoce, stosowanie zakwaszanych środków do higieny jamy ustnej oraz choroby przewodu pokarmowego, objawiające się częstymi wymiotami (bulimia) lub cofaniem treści żołądkowych do przełyku (refluks). Ubytki erozyjne mają kształt gładkich płaskich lub półkolistych wgłębień, rozszerzających się ku obwodowi. Kto jest szczególnie narażony na niepróchnicowe ubytki zębowe? Częstotliwość pojawienia się przypadłości wzrasta z wiekiem, jednakże nie jest to regułą, gdyż niepróchnicowe ubytki mogą wystąpić już przed 35 – tym rokiem życia. Jak przebiega leczenie tego schorzenia? Lekarz po dokładnym obejrzeniu ubytków zaproponuje skuteczne metody leczenia. Jego przebieg jest uzależniony od rodzaju ubytków oraz stopnia uszkodzenia tkanek twardych zęba. Aby zakończyło się ono sukcesem pacjentom zaleca się m.in. prawidłową higienę jamy ustnej z wykorzystaniem delikatnych past do zębów i szczoteczek o miękkim włosiu, leczenie bruksizmu, uzupełnienie braków w naturalnym uzębieniu, terapię ortodontyczną oraz unikanie niektórych produktów spożywczych. Jak możemy zapobiegać ich występowaniu? Ubytki pochodzenia niepróchnicowego są zazwyczaj wynikiem występowania więcej niż jednej przyczyny, zatem ogromne znaczenie ma ich znalezienie oraz wyeliminowanie. Pamiętajmy, aby nie szczotkować zębów bezpośrednio po spożyciu kwaśnych produktów, ze względu na ułatwione ścieranie tkanek zęba. Jeśli chcemy oczyścić zęby to możemy wówczas przepłukać jamę ustną wodą lub mlekiem, dzięki czemu usuniemy większość kwasów lub też osłabimy ich działanie. Istotne jest także stosowanie odpowiednich produktów do pielęgnacji zębów. W trakcie szczotkowania zębów zwróćmy uwagę na właściwą technikę oraz aby nasza szczotka nie była zbyt twarda. Przyczyny wynikające z nieprawidłowego położenia zębów względem siebie mogą być korygowane za pomocą leczenia ortodontycznego. # niepróchnicowe ubytki zębowe # abfrakcja # abrazja# atrycja # erozja szkliwa # resorpcje # demastykacje

mocne szkliwo
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Profilaktyka, Zdrowie

Remineralizacja szkliwa – jak zadbać o nasze zęby by były mocne i zdrowe?

W ludzkim organizmie najmocniejszą i najbardziej zmineralizowaną tkanką jest budujące zęby szkliwo. Od jego stanu zależy m.in. czy na zębach rozwinie się kamień nazębny, nadwrażliwość, a w końcowym efekcie także próchnica lub erozja szkliwa, powodujące nie tylko ubytki, lecz również konieczność usunięcia niektórych zębów. W jaki sposób możemy zadbać o nasze zęby i sprawić, aby szkliwo było mocne i silne? Na to pytanie i wiele innych znajdziecie odpowiedzi w naszym najnowszym poradniku, zapraszamy do zapoznania się z nim! Minerały jako główny budulec szkliwa Szkliwo zębów składa się w ok. 96 proc. ze składników mineralnych, które mają funkcje ochronne, oraz neutralizują działanie kwasów i niepożądany wpływ bakterii. Niestety, wysoka zawartość minerałów jest jednocześnie zaletą, jak również wadą, gdyż są one przyczyną kruchości zębów. Co to jest demineralizacja? Kiedy występuje? Tworzenie się warstwy minerałów na powierzchni szkliwa jest nazywany mineralizacją. Jej rozwój zaczyna się już w okresie rozwoju płodowego, kiedy bowiem ma miejsce formowanie się zawiązków zębów mlecznych. Gdy w naszym organizmie zaczyna brakować minerałów, np. z powodu częstej obecności kwasów, bakterii lub też nieodpowiedniej, niestarannej higieny jamy ustnej i licznych zaniedbań (nieregularne wizyty w gabinecie stomatologicznym), wtedy też mamy do czynienia z demineralizacją szkliwa. Warto pamiętać, iż raz uszkodzone szkliwo, np. w wyniku urazu mechanicznego może się już nigdy nie zregenerować. Demineralizacja jest także pierwszym etapem rozwoju próchnicy. Pozbawione głównego budulca, czyli minerałów szkliwo będzie osłabione, a zatem zęby mogą pękać, a nawet kruszyć się i łamać. Gdy zaobserwujemy niepokojące objawy demineralizacji, koniecznie należy zgłosić się do swojego lekarza, gdyż stomatologia zna ratunek – jest nim remineralizacja szkliwa. Czym jest reminalizacja szkliwa? Ponowne wbudowanie się minerałów w strukturę szkliwa jest nazywane remineralizacją. W ogromnym uproszczeniu remineralizacja szkliwa zębów to odbudowanie – wzmocnienie szkliwa, uzupełnieniu ubytków, zredukowanie nadwrażliwości oraz wygładzenie porowatej powierzchni zębów, dzięki czemu zyskują one odporność na uszkodzenia powodowane przez różnego rodzaju czynniki. Remineralizacja szkliwa przyczynia się także do utworzenia powłoki hamującej odkładanie się bakteryjnej płytki nazębnej i negatywne oddziaływanie na zęby szkodliwych substancji. Jak przebiega reminalizacja szkliwa? Aby reminalizacja szkliwa była skuteczna, należy działać od zewnątrz i od wewnątrz. W jaki sposób? Remineralizacja w gabinecie stomatologicznym bazuje na szeregu zabiegów oczyszczających zęby: stomatolog musi dokładnie usunąć nagromadzony kamień – metodą piaskowania. Następnie ma miejsce zabieg fluoryzacji, który uzupełnia poziom tego minerału w szkliwie oraz znacząco wpływa na wzmocnienie zębów. Aby przywrócić szkliwu równowagę minerałów należy także w trakcie codziennej higieny jamy ustnej używać specjalne pasty, żele oraz płyny do płukania jamy ustnej, które mają remineralizować zębów, zredukować nadwrażliwość, a także usunąć przebarwienia z powierzchni zębów. Odbudowa szkliwa nie ogranicza się wyłącznie do zabiegów w gabinecie stomatologicznym czy też właściwej higieny jamy ustnej w domu, ale także należy pamiętać o racjonalnym, zdrowym odżywianiu się i diecie, która będzie miała na celu wzmocnienie szkliwa od wewnątrz. Jakie produkty należy spożywać, aby wzmocnić szkliwo? Pierwiastkiem, który sprawia, iż szkliwo jest twarde jest wapń. Zmniejsza on także ryzyko rozwoju próchnicy i paradontozy. Jeśli chcemy wzmocnić zęby należy jeść nabiał, sardynki, zielone warzywa takie jak jarmuż lub brokuły, sezam, oraz pastę tahini. Fosfor, tak jak wapń, chroni szkliwo i wspiera proces remineralizacji. Można go znaleźć w tuńczyku, indyku, wołowinie, brązowym ryżu, nasionach słonecznika, ziemniakach. Magnez razem z wapniem wzmacnia zęby. Źródłem magnezu są zielone warzywa liściaste np. szpinak, orzechy, produkty pełnoziarniste, rośliny strączkowe. Aby w jamie ustnej nie rozwijały się infekcje oraz nie odkładała się płytka na zębach, należy spożywać produkty bogate w żelazo, takie jak: wątróbkę, owoce morza, tofu, fasola, nasiona dyni i sezamu, sardynki. Kolejnym skutecznym sprzymierzeńcem w walce z bakteriami i płytką nazębną jest cynk.  Znajduje się on w orzechach nerkowca, wołowinie, wieprzowinie, ciecierzycy. Za proces wchłaniania wapnia jest odpowiedzialna witamina D. Niedobór tej kluczowej witaminy, zwłaszcza u dzieci, może przyczynić się do zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforowej, a zatem także spowodować rozwój krzywicy. Najlepszym źródłem wit. D są żółtka jaj, wołowina, olej z wątroby dorsza, owoce morza oraz promieniowanie słoneczne. Nie możemy także zapominać o witaminie A, która usprawnia prawidłowy przepływ śliny, a tym samym rozwój bakterii w jamie ustnej. Znajdziemy ją w wątróbce, tranie i olejach z ryb, zielonych warzywach liściastych, żółtych i pomarańczowych warzywach, pełnotłustym mleku. Profilaktyka W zachowaniu zdrowych zębów i mocnego szkliwa pomoże także codzienna higiena jamy ustnej, bowiem zredukuje ona ryzyko powstawania płytki oraz próchnicy. Więcej informacji na temat prawidłowej higieny jamy ustnej można znaleźć w naszych innych materiałach: o nitkowaniu, o prawidłowym szczotkowaniu zębów oraz o tym, jak dbać o zęby.   # remineralizacja szkliwa # nadwrażliwość zębów # próchnica # demineralizacja # fluoryzacja # erozja szkliwa # piaskowanie zębów

kiretaż kieszonek dziąsłowych
Choroby przyzębia, Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Kiretaż może uratować twoje zęby

Na łamach naszego poradnika wielokrotnie wspominaliśmy, jakie poważne konsekwencje może nieść ze sobą nieprawidłowa, niestaranna higiena jamy ustnej. Tym razem pragniemy zaprezentować, czym jest kiretaż, w jakich sytuacjach konieczne jest przeprowadzenie takiego zabiegu i jakie zalecenia pozabiegowe należy przestrzegać. Zapraszamy do zapoznania się z materiałem. Co to jest kiretaż? Kiretaż to zabieg, który jest niezbędny w przypadku zaawansowanej choroby przyzębia. Polega on na oczyszczeniu kieszonek dziąsłowych, pogłębiających się w wyniku rozwoju paradontozy w szczelinie między dziąsłem a zębem. W jego trakcie zostają usunięte kamień, gromadzący się w kieszonce oraz ziarniny z korzenia, których obecność powoduje zapalenie przyzębia. Dzięki temu przyczyna infekcji zostaje całkowicie wyeliminowana, rany się goją, a osłabiona warstwa nabłonka powoli zaczyna się regenerować. Zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym. Jakie są rodzaje kiretażu? Wyróżniamy dwa rodzaje kiretażu: – kiretaż zamknięty – wykonywany u pacjentów z głębokością kieszonek nieprzekraczającą 5 mm. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym. W jego trakcie nie nacina się dziąsła oraz nie jest konieczne odwarstwienie płata śluzówkowego. – kiretaż otwarty – zabieg chirurgiczny wykonywany w przypadku kieszonek powyżej 5 mm. Lekarz musi naciąć dziąsło i preparować płat dziąsłowy tak, aby została odsłonięta powierzchnia korzenia oraz głębiej położone tkanki. Następnie odbywa się dokładne oczyszczenie zmienionych tkanek oraz korzenia. Finalnie, stomatolog przemieszcza powstały płat na swoje miejsce i zaszywa ranę. Zabieg także jest wykonywany w miejscowym znieczuleniu.  Jak przebiega zabieg? Do zabiegu stomatolog używa specjalnego przyrządu tzw. kiretu, który usuwa zapalnie zmienione tkanki oraz biofilm bakteryjny zalegający w kieszonce dziąsłowej. Przed kiretażem lekarz musi oczyścić powierzchnię korzenia z kamienia i płytki nazębnej (jest to zabieg SRP). Celem obu zabiegów jest możliwie całkowite oczyszczenie kieszonki i powierzchni korzenia z bakterii oraz usunięcie zapalnie zmienionych tkanek kieszonki dziąsłowej. Oznacza to, iż zostaną także zniwelowane miejsca zalegania płytki nazębnej. Kiretaż sprawia, iż oczyszczona kieszonka dziąsłowa może się w końcu wygoić, z czasem pokryje się także nowym niezmienionym zapalnie nabłonkiem. Pamiętajmy jednak, iż uszkodzone w wyniku zapalenia dziąsło nie odbuduje się, a dostrzegalne recesje dalej pozostaną. Zabieg kiretażu otwartego wiąże się także z koniecznością usunięcia szwów (po około 7-10 dniach). Jakie dolegliwości możemy odczuwać po kiretażu? Po ustąpieniu znieczulenia mogą pojawiać się następujące objawy: – w efekcie kiretażu otwartego pacjenci mogą zaobserwować niewielki obrzęk oraz przebarwienie wargi i/lub policzka, ponadto dyskomfort będzie powodować chwilowa utrata czucia dziąsła w operowanej okolicy, a także niewielkie ilości krwi w ślinie. – kilka dni po zabiegu możemy odczuwać dużą nadwrażliwość zębów, które będą silnie reagować na ciepłe oraz zimne napoje. Co więcej, w niektórych przypadkach mogą one także wykazywać tymczasową zwiększoną ruchomość. Zalecenia po zabiegu         Jeśli zależy nam, aby jak najszybciej wrócić do zdrowia to koniecznie należy przestrzegać następujących zaleceń stomatologa: – Unikajmy gwałtownego schylania głowy, gdyż wtedy ma miejsce przekrwienie dziąseł. – Postarajmy się utrzymać niższe ciśnienie krwi, jest to o tyle ważne, iż dzięki temu zostaje przyspieszone gojenie. Warto jeden dzień po zabiegu przeznaczyć na relaks i odpoczynek. – Regularnie i zgodnie z instrukcją przyjmujmy leki przeciwbólowe i antybiotyki. Pierwszą tabletkę przeciwbólową zażyjmy jeszcze przed ustaniem znieczulenia. Pod żadnym pozorem nie stosujmy aspiryny jako leku przeciwbólowego! – Aby zminimalizować obrzęk możemy stosować zimne okłady. Przykładamy je na 15 minut i następnie robimy dłuższą przerwę. – Unikajmy picia alkoholu i palenia papierosów przez 48 godzin od zabiegu. – Przez pierwsze 7 dni należy spożywać półpłynne, miękkie pokarmy. Pamiętajmy, aby unikać żucia aż do chwili usunięcia szwów po stronie operowanej. Higiena jamy ustnej po zabiegu Chorzy, u których miał miejsce zabieg kiretażu bezwzględnie muszą zadbać o higienę jamy ustnej. Do mycia i szczotkowania zębów należy początkowo używać specjalnej, bardzo miękkiej szczoteczki – jest ona dedykowana osobom po zabiegach chirurgicznych. Zwróćmy uwagę, aby szczotkować wyłącznie korony zębów. Dziąsła można delikatnie masować dopiero po 10- 14 dniach od przeprowadzenia kiretażu. Zaleca się także płukanie ust 3 razy na dzień, aby nie dopuścić do gromadzenia się resztek pokarmów. Nie należy stosować nici dentystycznych, irygatora i szczoteczek międzyzębowych przez co najmniej 6 tygodni od daty zabiegu (ich działanie może spowodować o rozejście się szwów, założonych na dziąsło).   # kiretaż # kiretaż kieszonek dziąsłowych # kiretaż zamknięty # kiretaż otwarty # zapalenie przyzębia # paradontoza

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025