89 543 60 67

513 100 313

Nagłe wypadki

ekstrakcja zęba
Chirurgia stomatologiczna, Nagłe wypadki, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Różne, Zdrowie

Postępowanie po zabiegu usunięciu zęba

Ekstrakcja zęba to jeden z najmniej lubianych przez pacjentów zabieg stomatologiczny. Jest on przeprowadzany w ostateczności, gdy stomatolog nie ma innej możliwości uratowania zęba. Warto pamiętać, iż dla procesu gojenia decydujące są pierwsze godziny po zabiegu. Stomatolog zawsze informuje pacjenta o tym, jak należy dalej postępować. W naszym najnowszym materiale pragniemy przypomnieć te wskazówki i porady, które pozwolą uniknąć bolesnych komplikacji, takich jak tzw. suchy zębodół.  Zachęcamy do zapoznania się z nimi. Zatrzymanie krwawienia – uwaga na skrzep! Po usunięciu zęba, lekarz bardzo dokładnie oczyści zębodół, a następnie umieści w nim tampon, hamujący  krwawienie. Czynność ta jest niezbędna, aby w tym miejscu wytworzył się skrzep krwi, będący naturalnym opatrunkiem dla kości, tkanek i nerwów, który także chroni ranę przed zakażeniem. Dlatego tak istotne, aby przygryzać tampon przez około 15-20 minut i dopiero po tym czasie ostrożnie go wyciągnąć. Pragniemy uspokoić, iż ucisk rany poprzez tampon powinien zatamować krwawienie, jednakże jeśli po jego usunięciu wystąpi minimalne sączenie się krwi, utrzymujące jeszcze przez kilka godzin to jest to całkowicie normalne. W przypadku sączenia się krwi możemy wymienić tampon na kawałek czystej, zwiniętej gazy lub ostudzoną po zaparzeniu torebkę herbaty. Niewiele osób wie, że czarna herbata ma w swoim składzie kwas garbnikowy, który poleca się ze względu na właściwości łagodzące ból, ściągające oraz hamujące krwawienie, co ułatwia uformowanie skrzepu. Jeśli jednak w kolejnych dniach krwawienie nie ustaje, a wręcz przeciwnie – przybiera na sile, to należy zgłosić się do swojego lekarza, gdyż może to świadczyć o zaburzeniach krzepliwości krwi i stanowić zagrożenie dla naszego   organizmu. Spożywanie posiłków i napojów Aby ułatwić gojenie się rany przez kilka godzin po zabiegu nie można jeść ani pić (ok. 2 godzin), szczególnie, gdy znieczulenie nadal działa. Ponadto tuż po ekstrakcji należy unikać ciepłych i gorących napojów oraz posiłków, gdyż w trakcie ich konsumpcji można sobie poparzyć błonę śluzową jamy ustnej. Przypominamy, iż wysoka temperatura dodatkowo rozszerza naczynia krwionośne, a zatem może spowodować wystąpienie krwotoku oraz doprowadzić do utraty skrzepu. Dlatego radzimy, aby po usunięciu zęba zrezygnować z sauny, solarium oraz pod żadnym pozorem nie kłaść ciepłych kompresów na policzek. Ulgę przyniosą zimne okłady żelowe (można je nabyć w aptece) lub mrożonki, które zmniejszą obrzęk tkanek. Przez kilka dni od zabiegu należy spożywać letnie lub wręcz zimne napoje i pokarmy, takie jak jogurty, buliony, kleiki lub lody. Pacjenci powinni również starać się jeść drugą stroną jamy ustnej. Ograniczenie wysiłku fizycznego Z reguły usunięcie zęba to zabieg, który nie powinien spowodować żadnych komplikacji, jednakże zawsze należy być ostrożnym. Wyjątkiem są zabiegi kwalifikujące się jako chirurgia stomatologiczna, a zatem m.in. nacięcie dziąsła i dłutowanie problematycznego zęba. Wizyta na siłowni, basenie, saunie lub solarium po ekstrakcji zęba to zdecydowanie zły pomysł. Czas po zabiegu należy przeznaczyć na rekonwalescencję, odpoczynek. Zwróćmy uwagę na właściwe ułożenie głowy – jeśli leżymy to powinna się ona znajdować wyżej niż zwykle. Koniecznie zrezygnujmy ze wszystkich czynności, które mogą przedłużać krwawienie i podnosić ciśnienie, a zatem z naszego codziennego planu dnia wykreślmy wysiłek fizyczny, należy także   schylania się. Takie zalecania obowiązują przez około tydzień od zabiegu. Zakaz palenia papierosów i picia alkoholu Palacze z niecierpliwością czekają na moment, kiedy będą mogli zaciągnąć się przyjemnym dymkiem. W upalne dni z chęcia chcemy ugasić pragnienie łykiem złotego napoju, czyli piwa.  Niestety, zarówno palenie papierosów, jak i picie alkoholu (nawet lampki wina) nie jest wskazane przez minimum 24 godziny po zabiegu. Specjaliści radzą jednak, aby zrezygnować z takich używek przez min. 2-3 dni. Dlaczego? Nikotyna przyczynia się bowiem do kurczenia się naczyń krwionośnych i wywołuje zaburzenia przepływu krwi, tym samym tkanki nie otrzymują odpowiedniej ilości tlenu, a rana po ekstrakcji wolniej się goi. Palenie papierosów jest tak jedną z przyczyn występowania zapalenia kości zębodołu, czyli tzw. suchego zębodołu. Zwracamy uwagę także na palenie e-papierosów, gdyż także ono jest zabronione, gdy olejki zawierają nikotynę. Spożywanie alkoholu nie jest wskazane tym bardziej, jeśli po zabiegu lekarz przepisał antybiotyk i zażywamy środki przeciwbólowe, których nie powinno się łączyć z alkoholem. Przyjmowanie leków i antybiotyków Pacjenci po zabiegu usunięcia zęba narzekają na uciążliwy ból głowy czy też skarżą się na inne dolegliwości pozabiegowe, dlatego, aby uśmierzyć ból można sięgnąć po lek przeciwbólowy. Może to być jeden z ogólnodostępnych medykamentów  (na bazie paracetamolu, ibuprofenu lub w przypadku intensywnego bólu – ketoprofenu) bez recepty lub lek na receptę, jeśli dentysta sugeruje taki preparat. W przypadku przyjmowania antybiotyku należy bezwzględnie trzymać się wyznaczonych godzin przyjmowania. Nie należy na własną rękę przerywać kuracji, wyjątkiem jest sytuacja, gdy doszło do jakichkolwiek reakcji niepożądanych. Wówczas powinnio się niezwłocznie skontaktować z lekarzem w celu zmiany leku na antybiotyk z innej grupy. Jeśli przyjmujemy aspirynę to przed i po zabiegu powinniśmy z niej zrezygnować, gdyż  rozrzedza ona krew, tym samym może zaburzyć powstanie skrzepu na ranie i spowodować dalsze krwawienie. Warto wiedzieć, że niektóre ze środków przeciwbólowych są niewskazane w przypadku m.in. astmy, choroby wrzodowej, niewydolności wątroby, nerek lub serca, dlatego przed sięgnięciem po konkretny lek należy się skonsultować ze swoim lekarzem. Higiena jamy ustnej po zabiegu usunięcia zęba Nie należy płukać ust przez pierwsze 24 h po zabiegu, gdyż mogłoby to spowodować wypłukanie skrzepu. W kolejnych dniach można ostrożnie płukać usta przy pomocy specjalnego preparatu z dodatkiem chlorheksydyny, która ma działa antybakteryjnie, minimalizuje ryzyko stanu zapalnego oraz za jej sprawą ma miejsce przyspieszenia gojenia. Pacjenci boją się szczotkować zęby po zabiegu ekstrakcji – przez pierwsze 12 h od zabiegu należy wstrzymać się od tego zabiegu higienicznego. Dopiero na następny dzień, koniecznie należy delikatnie umyć zęby po posiłku. Pamiętajmy, aby jedynie omijać szczotką okolicę skrzepu. Jeśli rana po usunięciu zęba została zaszyta, to po 7 dniach należy się zgłosić do ściągnięcia szwów Tak jak wcześniej wspominaliśmy bardzo ważne jest unikanie naruszania skrzepu, który wytworzył się w zębodole, gdyż dzięki temu proces gojenia może przebiegać bez komplikacji. Skrzep może zostać uszkodzony nie tylko przez palenie, intensywne płukanie rany lub spożywanie gorących pokarmów, ale także zasysanie powietrza. Tuż po zabiegu należy wystrzegać się picia napojów przez słomkę, gdyż w trakcie tej czynności wytwarzane jest ciśnienie, które może naruszyć skrzep. Ryzykowne jest również picie napojów gazowanych oraz wydmuchiwanie nosa w trakcie kataru. Jeśli pacjent

profesjonalne osłony szczęki
Bez kategorii, Nagłe wypadki, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Różne, Zdrowie

Ochraniacze na zęby – elektronika w służbie sportu

Choć obecnie uprawianie różnych sportów ogranicza się do ćwiczeń w domowym zaciszu to mimo wszystko w przypadku niektórych dyscyplin, jeszcze przed powrotem do standardowych treningów warto zastanowić się nad zaopatrzeniem się w dodatkowe akcesoria. Kwestia ta jest zwłaszcza istotna w przypadku sportów walki, takich jak boks czy karate. W jaki sposób można chronić swoje zęby, aby nie być narażonym na wybicie zęba czy inne urazy stomatologiczne? W naszym najnowszym wpisie pragniemy opisać, dlaczego należy nosić ochraniacze na zęby w trakcie walk. Ochraniacz na zęby – najważniejsze informacje Ochraniacz na zęby, czyli tzw. szczęka bokserska, to niezbędne akcesorium bokserów, jest to specjalna wkładka do ust, która powinna chronić przed uszkodzeniem zęby, wargi oraz dziąsła. Ochraniacze z reguły są wykonane z tworzywa sztucznego (pochodnej plastiku lub gumy). Tego typu ochraniacze są zarezerwowane nie tylko dla osób uprawiających sporty kontaktowe (m.in. boks, karate), ale także sięgają po nie coraz częściej piłkarze, siatkarze, piłkarze ręczni, narciarze i snowboardziści. International Dental Federation opracowała listę sportów, biorąc pod uwagę ryzyko urazu stomatologicznego. Zgodnie z nią football amerykański, hokej, jazdę na deskorolce, rugby oraz jazda na rowerze górskim są dyscyplinami wysokiego ryzyka, zaś koszykówkę, piłkę nożną, piłkę ręczną, piłkę wodną oraz gimnastykę uznaje się za dyscypliny umiarkowanego ryzyka urazów stomatologicznych. Ciekawostką jest fakt, iż urazy stomatologiczne częściej przytrafiały się osobom uprawiającym piłkę wodną, karate czy piłkę ręczną niż taekwondo, dlatego tak istotne jest, aby osoby uprawiające pozornie mniej niebezpieczne sporty także zdecydowały się na takie rozwiązanie. Dla kogo są przeznaczone ochraniacze na zęby? Warto dodać, że mogą je nosić zarówno starsi sportowcy, jak również dzieci i młodzież, gdyż są one dostosowane do wszystkich kategorii wiekowych. Jeśli uprawiacie sport kontaktowy wyczynowo lub amatorsko – to koniecznie w taki sposób powinniście zadbać o swoje bezpieczeństwo. Dlaczego warto zaopatrzyć się w profesjonalne osłony szczęki? Ochraniacze na zęby mają wiele funkcji, chronią przede wszystkim zęby, lecz również dzięki absorbowaniu oraz rozpraszaniu siły uderzenia, zapobiegają powstawaniu urazów czy obrażeń: tkanek miękkich, uszkodzeniu stawu skroniowo-żuchwowego oraz złamaniu szczęki oraz żuchwy. Jak podają statystyki National Youth Sports Foundation w USA ponad 5 milionów zębów każdego roku zostaje utraconych w trakcie zajęć sportowych. Ale przecież to tylko część osób, bowiem na całym świecie każdego roku miliony starszych i młodszych sportowców musi skorzystać z natychmiastowej pomocy stomatologicznej, gdyż doszło do uszkodzenia zębów lub jamy ustnej. Prawie prawie 40% wszystkich urazów stomatologicznych to właśnie urazy spowodowane brakiem ochrony.  Takich urazów można było uniknąć, wystarczyło założyć osłonę szczęki. Indywidualny czy uniwersalny model – jaki wybrać? Na rynku są dostępne dwa rodzaje ochraniaczy na szczękę: indywidualny i uniwersalny. Ten pierwszy, jak sama nazwa wskazuje, jest wykonywany na zamówienie, wiernie odwzorowując zębów pacjenta. Drugim rodzajem jest ochraniacz uniwersalny, który produje się seryjnie i zostaje uformowany dopiero w ustach posiadacza. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że lepszy jest typ indywidualny, robiony na zamówienie. Indywidualne ochraniacze mają liczne zalety, w tym: doskonale dopasowują się do warunków anatomicznych danej osoby, w trakcie noszenie są stabilne, nie spadają ani nie utrudniają oddychania czy też mówienia, można swobodnie otwierać usta. Ponadto, mają pożądaną grubość oraz długość w każdym miejscu. Warto zaznaczyć, że indywidualny ochraniacz ma za zadanie nie tylko zapobiegać bezpośrednim i pośrednim urazom zębów, lecz również będzie także chronić usta oraz policzki przed zranieniem zębami, pochłaniając siły mogące doprowadzić do złamania kąta żuchwy bądź kłykcia. Jak przygotowuje się profesjonalne osłony szczęki? W przygotowaniu ochraniacza na zęby nieodzowną rolę odgrywa technologia próżniowa oraz praca technika laboratoryjnego. Pierwszym etapem jest wykonanie wycisku zębów przez stomatologa. Wycisk ten służy do stworzenia modelu gipsowego i zapewnia odpowiednie dopasowanie. Następnie technik stworzy właściwy ochraniacz z termoplastycznego materiału w technice próżniowej. Na kolejnej wizycie pacjent musi przymierzyć dany model, aby ewentualnie zostały wprowadzone poprawki – ochraniacz musi być wygodny i idealnie pasować do zgryzu. Przygotowanie modelu jest poprzedzone szczegółowym wywiadem z pacjentem, gdyż lekarz musi dowiedzieć się: – do jakiego sportu będzie używany ochraniacz? – jaki jest wiek pacjenta? – czy pacjent stosował wcześniej ochraniacze? – czy pacjent ma korony, mosty protetyczne, lub implanty? Dzięki temu najlepiej będzie można dopasować ochraniacz do potrzeb danej osoby. Ochraniacze mogą być wykonane w różnych kolorach. Jak należy dbać o swój ochraniacz na zęby? Aby Wasz ochraniacz na zęby jak najdłużej Wam służył należy odpowiednio o niego zadbać. Po zakończonym treningu i wyjęciu z zębów koniecznie należy go opłukać pod bieżącą wodą. Do przechowywania ochroniacza przyda się suchy, zamknięty pojemnik – np. taki jak do przechowywania sztucznej szczęki. Pamiętajcie, aby ochraniacz znajdował się z dala od źródeł gorąca. Nowoczesna technologia w ochraniaczach na zęby Współczesna technologia znalazła zastosowanie także w przypadku ochraniaczy na zęby. Wiele osób nawet nie przypuszcza, że niektóre ochraniacze na zęby są wyposażone m.in. w skomplikowane urządzenia takie jak: akcelerometry, żyroskopy, sensory sił mechanicznych, które umożliwiają analizę aktualnych danych w czasie rzeczywistym na urządzaniach mobilnych. Ma to na celu zebranie jak najwięcej informacji na temat źródeł niebezpieczeństwa, jego charakteru: kierunku, siły, przyspieszenia, częstotliwości. Dane te mogą pomóc w opracowaniu zaleceń czy też planu treninowego, tym samym sportowcy będą mogli zminimalizować zagrożenie w sportach kontaktowych. Specjalistyczne ochraniacze na zęby, które są naszpikowane elektroniką wysyłają sygnały dźwiękowe i świetlne, od razu gdy zadziałają na nie siły niebezpieczne dla zawodnika. Za sprawą LED-owych diod umieszczonych na ochraniaczach, można zauważyć, jaka jest siła uderzenia, gdyż zmienia się ich kolor w zależności od poziomu niebezpieczeństwa. Jest to o tyle ważne, że często w trakcie walki, zawodnik będący pod wpływem adrenaliny nie odczuwa bólu. Elektroniczne ochraniacze, choć na razie nie są aż tak popularne, jak te tradycyjne, to z czasem mogą być stałym elementem wyposażenia każdego sportowca. Na zakończenie warto dodać, iż zgodnie z fragmentem przysięgi Hipokratesa „lepiej zapobiegać niż leczyć” jeśli uprawiacie sporty zawodowo lub amatorsko, to warto nosić ochraniacz na zęby, bowiem chirurgiczne procedury naprawiania uszkodzonych, wybitych zębów lub innych urazów jamy ustnej są nie tylko bardzo skomplikowane, lecz także w porównaniu do ceny ochraniacza, dość kosztowne.   # ochraniacze na zęby  # sport # urazy stomatologiczne # wybicie zęba # profesjonalne osłony szczęki

coronavirus
Bez kategorii, Nagłe wypadki, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Zdrowie

Koronawirus a wizyta w gabinecie stomatologicznym – co warto wiedzieć?

W ostatnim czasie tematem, który nie schodzi z nagłówków gazet czy pasków informacyjnych jest koronawirus. Choroba ta sprawiła, że życie milionów osób na całym świecie musiało ulec znaczynym zmianom, aby zapewnić sobie i swoim bliskim zdrowie i bezpieczeństwo. Co należy wiedzieć na temat koronawirusa i jak ma się on do Waszych wizyt w gabinecie stomatologicznym? Czy należy przesunąć zaplanowaną wizytę? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym artykule. Przeczytajcie go uważnie! Czym jest koronawirus? Pod koniec 2019 r. w chińskim mieście Wuhan mieszkańcy zachorowali na nową, dotąd nieznaną chorobę – koronawirus, który do marca 2020 rozprzestrzenił się niemal po całej kuli ziemskiej, przyczyniając się do śmierci tysięcy. Wirus ten jest bardzo groźnym wrogiem, atakującym drogi oddechowe, powodując rozwój wirusowego zapalenia płuc, niespotykanego do tej pory. W pierwszym momencie wirus otrzymał nazwę 2019-nCoV, jednak potem zmieniono ją na SARS-CoV-2 ze względu na filogenetyczne podobieństwo do SARS-CoV. Samą chorobę, a zatem wirusowe zapalenie płuc, nazwano COVID-19. O tym, z jak poważnym zagrożeniem przyszło nam się zmierzyć świadczy fakt, iż Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) 30 stycznia 2020 r. ogłosiła światową pandemię. Najważniejsze jest bezpieczeństwo pacjenta i lekarza W związku z tym, iż koronawirus przenosi się drogą kropelkową, a zatem możemy zostać zainfekowani, gdy inna osoba kaszle, kicha czy po prostu z nami rozmawia, stąd dentyści i personel, pracujący w gabinecie stomatologicznym są bardziej narażeni na zarażenie. W trosce o dobro lekarzy i pacjentów Komisja Stomatologiczna Naczelnej Rady Lekarskiej zaleca, aby dentyści ograniczyli przyjmowanie pacjentów do tych, którzy wymagają natychmiastowej pomocy stomatologicznej. Inne zabiegi, które są niekonieczne i nie zagrażają zdrowiu pacjenta można przełożyć na późniejszy termin. Ta słuszna decyzja wynika z faktu, iż w trakcie 90 procent zabiegów stomatologicznych tworzą się aerozole wody i cząsteczek śliny, utrzymujące się w powietrzu przez długi czas. Ponadto, specjaliści są zobowiązani do przestrzegania nowych procedur higienicznych, dzięki którym możliwe jest zminimalizowanie ryzyka zakażenia się koronawirusem. Specjaliści nie mogą także zapominać, aby zgodnie z Komunikat Komisji Stomatologicznej NRL dbać  o dezynfekcję wycisków anatomicznych i modeli, jako elementów przekazywanych współpracujących z gabinetem laboratoriom. Wywiad z pacjentem oraz ocena jego stanu zdrowia Zanim rozpocznie się właściwy zabieg lekarz powinien zadać pacjentowi kilka pytań na temat jego stanu zdrowia: m.in. czy nie ma objawów grypopodobnych (jak: gorączka, kaszel, duszność, problemy z oddychaniem), czy miał bezpośredni kontakt z osobą, która potencjalnie może być zarażona lub, u której zdiagnozowano COVID-19? Czy uczestniczył w dużym zgromadzeniu ludzi? Czy ostatnim czasie nie odbył podróży zagranicznej, zwłaszcza do regionów zagrożonych (Chiny, Austria, Włochy, Niemcy, Hiszpania), gdyby taka sytuacja miała miejsce to dana osoba może zostać poinformowana o konieczności przełożenia wizyty. Nowe procedury obejmują także samych dentystów, którzy muszą częściej myć ręce, a personel musi dbać o częstsze dezynfekowanie powierzchni w gabinetach. Ponadto zanim pacjenci zajmą swoje miejsce na fotelu dentystycznym powinni dokładnie wypłukać jamę ustną środkiem antyseptycznym w roztworze ciepłej wody – powyżej 27 stopni. Aby ochronić się przed zarażeniem lekarz oraz personel podczas zabiegu muszą używać maseczki i okularów ochronnych. W niektórych gabinetach, aby zminimalizować tworzenie się aerozoli, lekarze stosują koferdam. Jak podają statystyki, jego użycie zmniejsza ilość wytworzonego aerozolu i cząsteczek śliny o 70 proc. Niestety, jego zastosowanie nie zawsze jest możliwe. Wtedy też lekarz może sięgnąć po urządzenia ręczne, które w trakcie pracy produkują mniej aerozoli. Tak jak wcześniej wspominaliśmy, aby zapewnić pacjentom oraz personalowi bezpieczeństwo gabinety stomatologiczne muszą zadbać o właściwą dezynfekcję sprzętu, z którym miał styczność pacjent oraz wszystkich powierzchni, których dotykał lub mógł dotknąć. Dlatego tak istotne jest, aby odpowiednio zaplanować pracę gabinetu oraz zapisy kolejnych pacjentów, aby było możliwe gruntowne zdezynfekowanie gabinetu przed wizytą następnej osoby. Dodatkowo, ważne jest, aby pacjenci spędzali ze sobą jak najkrótszy czas przebywając w poczekalni. Wizyta stomatologiczna z dzieckiem a koronawirus Jeśli jest to możliwe – nie ma zagrożenia wystąpienia poważnych powikłań czy też utraty zębów, to zaleca się, aby przesunąć wizyty dzieci i młodzieży na nieco późniejszy, spokojniejszy czas. Odnosi się to do zabiegów planowanych, między innymi skalingu oraz leczenia drobnych ubytków próchnicowych. Dorosły pacjent u stomatologa a koronawirus U dorosłych pacjentów, wskazane jest wykonywanie tylko niezbędnych zabiegów periodontologicznych, które zapobiegają ciężkiemu uszkodzeniu zdrowia. Zabiegami, które koniecznie należy przełożyć na późniejszy czas są  skaling i piaskowanie. O czym należy pamiętać w trakcie i przed wizytą? Gdybyście mimo wszystko musieli udać się do gabinetu stomatologicznego to pamiętajcie, aby  dokładnie umyć ręcę przed wejściem do gabinetu. Nie możecie zatajać faktów czy też kłamać, odpowiadając na zadane pytania, gdyż przez to narażacie nie tylko zdrowie, ale i życie innych ludzi! Postarajcie się ograniczyć kontakt z innymi osobami, czekającymi w poczekalni, nie dotykanie przedmiotów znajdujących się w gabinecie i poczekalni. Na wizytę najlepiej przyjdźcie krótko przed czasem. Ograniczenia dotyczące tzw. turystów medycznych Ze wględu na ryzyko koronowirusa Polskie Towarzystwo Stomatologiczne przestrzega osoby przyjeżdżające z zagranicy do naszego kraju w celach medycznych, aby również zdecydowały się na inny termin, gdyż takie osoby nie będą przyjmowane. Co zrobić, gdy boli Was ząb? W nagłych sytuacjach, gdy rozboli Was ząb, ukruszy się lub ułamie to koniecznie musicie się zgłosić do gabinetu stomatologicznego. Obecnie ze względu na spore zagrożenie koronawirusem wiele gabinetów jest zamkniętych. Zawsze warto w pierwszej kolejności skontaktować się ze swoim gabinetem, gdyż nawet jeśli nie będzie przyjmował pacjentów to z pewnością uzyskacie informacje, gdzie dyżuruje najbliższe pogotowie stomatologiczne. # koronawirus # coronavirus # COVID-19 # SARS-Cov-2 # wizyta w gabinecie stomatologicznym # stomatolog # gabinet dentystyczny # dentysta # pogotowie stomatologiczne # epidemia # pandemia # zdrowie

ukruszony ząb
Nagłe wypadki, Pogotowie stomatologiczne, Protezy zębowe, Różne, Usługi stomatologiczne

Złamany ząb, ukruszony ząb – jak zapobiegać i jak przebiega leczenie?

Z różnych powodów zęby łamią się i kruszą. Problem ten może być spowodowany m.in. nieleczonymi ubytkami próchniczymi i uszkodzenia mechanicznymi. Gdy taka sytuacja będzie mieć miejsce w Waszym przypadku należy zachować zimną krew i jak najszybciej udać się do swojego stomatologa. Dlaczego zęby się kruszą i łamią oraz jak przebiega leczenie złamanego lub ukruszonego zęba? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Pęknięty, złamany ząb – przyczyny Tak jak wspominaliśmy w naszych wcześniejszych wpisach szkliwo pokrywające zęby jest najsilniejszą tkanką w ludzkim ciele, ale nie możemy zapominać, iż stosunkowo bardzo łatwo ulega uszkodzeniom. Szkliwo może zostać naruszone na wiele sposobów np. po upadku, podczas uprawiania sportów (np. sztuk walki), gry w piłkę, w poważnym wypadku samochodowym czy po uderzeniu. Warto zwrócić uwagę, że niektóre nawyki i zachowania mogą również sprzyjać uszkodzeniom, wśród nich wyróżnia się: obgryzanie paznokci, gryzienie ołówka, długopisu, trzymanie szpilek między zębami (częsta parafunkcja krawców), a także skubanie słonecznika i wiele innych. Złamanie zęba może być także wynikiem spożywania niektórych pokarmów.  Amerykańskie Stowarzyszenie Stomatologiczne opracowało listę produktów, które mają najgorszy wpływ na zęby, a są to: twarde cukierki – np. landrynki, kawa, suszone owoce, chipsy, napoje gazowane, alkohol, cytrusy, alkohole, napoje energetyczne oraz izotoniczne. Wszystkie te produkty prowadzą do rozwoju próchnicy, gdyż jak wiadomo choroba ta znacznie osłabia ząb, który jest jeszcze bardziej narażony na większe ryzyko złamania podczas nadgryzania twardych produktów. Ponadto, na złamanie czy też ukruszenie bardziej narażone są zęby po leczeniu kanałowym, martwe, które są słabsze od zdrowych. Czynnikiem, który wpływa na kruszenie czy złamanie zębów jest brusizm, gdyż w trakcie niekontrolowanego stykania się zębów górnych z dolnymi może dojść do uszkodzenia. Co zrobić, gdy złamie się ząb? Jeśli zorientujecie się, że Wasz ząb jest pęknięty lub ukruszony koniecznie należy jak najszybciej umówić się na wizytę w swoim gabinecie stomatologicznym. Pamiętajcie, że czas gra na Waszą niekorzyść, a zatem im szybciej zostanie postawiona diagnoza, tym macie większe szanse, że Wasz ząb zostanie uratowany. Warto pamiętać, iż złamany lub ukruszony ząb może podrażnić wargi lub język, dlatego tak istotne jest, abyście od razu zareagowali. Bardzo często ukruszony ząb wystarczy wypolerować i wygładzić lub też wymienić wypełnienie, jeśli jego fragment uległ naruszeniu. Nawet jeśli ułamany lub ukruszony ząb nie będzie Wam przeszkadzał w codziennym życiu to miejcie na uwadze fakt, że nieleczony ząb będzie stopniowo coraz słabszy, tym mamy będzie się musieli liczyć z jego utratą. Złamany ząb w obrębie szkliwa i zębiny, można odbudować lub przykleić. Sytuacja jest bardziej skomplikowana, gdy złamanie nastąpiło w obrębie miazgi. Leczenie ukruszonych zębów Ukruszony lub ułamany ząb można uratować na rozmaite sposoby. Pierwszą z nich jest bonding, czyli odbudowa ukruszonych lub ułamanych zębów za pomocą kompozytu stomatologicznego. Taka metoda sprawdzi się w przypadku niewielkiego pęknięcia, gdy pacjent ma przebarwione, ukruszone lub zniekształcone zęby. Bonding może być także wypełnieniem tymczasowym.  Rozwiązanie to jest korzystne finansowo oraz zaleca się je, gdy pacjentowi zależy na szybkim leczeniu. Korony Na uszkodzony lub ułamany ząb bardzo często zakłada się korony. Korony stomatologiczne są bardzo często wykorzystywane do rekonstrukcji uzębienia. Korona doskonale wzmacnia zęby oraz chroni je przez utratą (warto pamiętać, iż ząb bez korony ząb jest mniej podatny na uszkodzenia), podatno ma ogromne zalety estetyczne. Licówki Licówki mogą nie tylko skorygować przebarwione zęby, ale taże te starte czy też ułamane zęby np. na skutek urazów mechanicznych czy odwapnień szkliwa. W ostateczności złamany ząb jest usuwany. Miejsce usuniętego zęba można uzupełnić implantem, który przy dobrym traktowaniu może pozostać z Wami do końca życia. Jak widzimy, współczesna medycyna umożliwia leczenie ukruszonych czy ułamanych zębów z powodzeniem, przywracając pacjentom piękny uśmiech. # złamany ząb # próchnica # bruksizm # bonding # licówki # korona

usuwanie złamanego narzędzia
Bez kategorii, Nagłe wypadki, Ogólnie, Różne, Usługi stomatologiczne

Usuwanie złamanego narzędzia z zęba po leczeniu kanałowym

Leczenie kanałowe jest bardzo wymagającym i dość skomplikowanym zabiegiem, w czasie którego z różnych przyczyn może dojść do złamania narzędzi chirurgicznych podczas opracowywania kanałów. Jak przebiega usuwanie złamanego narzędzia z zębów i czy zawsze jest to konieczne? Najważniejsze informacje na ten temat przeczytacie w naszym najnowszym wpisie. Złamanie narzędzi chirurgcznych – przyczyny Na wstępie pragiemy od razu wyjaśnić, iż złamanie narzędzi chirurgicznych nie musi być spowodowane brakiem odpowiednich umiejętności stomatologa, jego nieostrożnością czy też zaniedbaniami. Wiadomo, iż w przypadku leczenia kanałowego oczekuje się od stomatologa niezwykłej staranności, jednakże nawet najlepszym specjalistom może się zdarzyć taka sytuacja, bowiem narzędzia pękają nawet przy prawidłowo przeprowadzanych zabiegach. Jak podają statystyki złamanie instrumentów w kanałach korzeniowych występuje w ok. 0,4 – 4,4 proc. przypadków. Narzędzia wykorzystywane w trakcie leczenia kanałowego są bardzo cienkie, gdy nacisk i naprężenie są zbyt duże to mogą one tego nie wytrzymać. Ponadto powodem uszkodzenia narzędzia może być być jego wada materiałowa, zaklinowanie się podczas czyszczenia z miazgi, zbyt duże zakrzywienie kanału, które jest niewidoczne w dwuwymiarowym badaniu obrazowym, jego zarośnięcie czy też utrudniony dostęp do chorego zęba. Stomatolog od razu zauważy, iż narzędzie się złamało i może podjąć decyzję o jego natychmiastowym wyciągnięciu lub też w określonych sytuacjach może je pozostawić. Kiedy niezbędne jest usunięcie narzędzia z zęba? To, czy należy usunąć czy też zostawić dane narzędzie zależy przede wszystkim od tego, na jakim etapie doszło uszkodzenia oraz w jaki sposób ustawiło się w kanale. Wiadomo, iż jeśli jest to możliwe to stomatolog powinien się podjąć próby jego usunięcia. Jest to szczególnie ważne w przypadku, gdy narzędzie pękło w początkowej fazie zabiegu, kiedy ząb nie został jeszcze  oczyszczony, bowiem pozostawiony sprzęt będzie blokował dostęp do miejsca, wymagającego  opracowania. W jaki sposób odbywa się usuwanie złamanego narzędzia? Gdy narzędzie zaklinowało się i niestety lekarz nie może go ruszyć, z pomocą przychodzą ultradźwięki, które sprawiają, że odłamany fragment może się poluzować. Następnie dzięki umiejętnościom i inwencji lekarza możliwe jest usunięcie instrumentu. Dentyści w czasie zabiegu usuwania sprzętu używają się m.in. igieł i specjalnych szczypczyków. Przed zabiegiem usunięcia narzędzia dentysta zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, zwłasczza wtedy gdy pacjent skarży się na uciążliwy ból i inne przykre dolegliwości, które wystąpiły po ostatnim leczeniu kanałowym. Przeciwwskazania do usunięcia złamanego narzędzia Usunięcie złamanego narzędzia nie może zostać przeprowadzone, gdyby czynność ta przyczyniła się do dodatkowego, nieodwracalnego uszkodzenia zęba Wtedy należy stosować metodę ominięcia przeszkody w celu dotarcia do dalszego odcinka kanału. Pamiętajcie, iż brak możliwości usunięcia odłamka narzędzia nie wiąże się z zaniechaniem dalszego leczenia kanałowego, także w takich wypadkach możliwe jest zakończenie leczenia z sukcesem. Pozostawienie części uszkodzonego narzędzia Jeśli dentysta oceni, iż usunięcie złamanego narzędzia jest niemożliwe, leczony kanał zostaje wypełniony, a dana część narzędzia pozostaje wewnątrz i uznaje się ją za „nieszkodliwą” część wypełnienia. Innym rozwiązaniem jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego – jest to resekcja  korzenia zęba razem z zainfekowaną lub zapaloną tkanką w nieoczyszczonym fragmencie kanału, w tym usunięcie części narzędzia. Kolejnym zabiegiem jest radektomia, czyli wycięcie korzenia w całości. Warto wiedzieć, iż w obu przypadkach pozostaje do wypełnienia puste miejsce po wyciętych częściach korzenia. Gdy ubytek jest niewielkich rozmiarów to z czasem sam pokryje się tkanką kostną.  Rozległe ubytki wymają uzpełnienia przy pomocy tzw. materiału kościozastępczego, jest to  np. wypełnienie syntetyczne materiałem ceramicznym. Nowoczesna stomatologia i ogromny postęp technologczny w tej dziedzinie sprawiają, że w większości przypadków takie operacje kończą się sukcesem. Usuwanie uszkodzonego narzędzia – czy jest to bolesny zabieg? Pytanie to najczęściej pada z ust osób, u których planowany jest taki zabieg. Oczywiście usuwanie uszkodzonego narzędzia, tak jak samo leczenie kanałowe, nie należy do najprzyjemniejszych, jednakże pragniemy uspokoić pacjentów, iż stomatolog dołoży wszelkich starań, aby zminimalizować uciążliwości i dyskomfort, dobierając odpowiednie znieczulenie. Zalecenia po zabiegu Po usunięciu złamanego narzędzia możliwe jest kontynuowanie leczenia kanałowego. Dentyści Większość zalecają  także wykonanie kontrolnego zdjęcia RTG, dzięki czemu można ocenić stan oraz sprawdzić, czy leczenie przyniosło oczekiwane rezultaty.   # usuwanie złamanego narzędzia # leczenie kanałowe # stan zapalny # resekcja wierzchołka korzenia # radektomia # ultradźwięki # materiał kościozastępczy # szczypce

zapalenie dziąseł
Choroby przyzębia, Nagłe wypadki, Zdrowie

Spuchnięte dziąsła

Gdy zauważymy, iż nasze dziąsła są spuchnięte, obolałe, bolą, gdy dotyka się je szczoteczką do zębów i krwawią to nie należy lekceważyć tych objawów, gdyż może to sugerować różne choroby. Jakie są przyczyny odpowiedzialne za taki stan? Jak możemy temu zapobiec? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym wpisie, zapraszamy do zapoznania się z nim. Spuchnięte dziąsła – czym są? Spuchnięte dziąsła mogą nie tylko boleć, lecz również utrudniać spożywanie posiłków, a nawet być przyczyną bezsenności. Przypadłość ta może wywoływać zapalenie dziąseł, które jest następstwem kamienia nazębnego i próchnicy. Warto pamiętać, iż nieleczone zapalenie dziąseł sprzyja zapaleniu przyzębia i innym poważnym chorobom dziąseł i zębów. W ostateczności nawet prowadzi do rozwoju paradontozy. W trakcie szczotkowania zębów należy bacznie obserwować stan swoich dziąseł i prawidłowo o nie dbać. Dziąsła powinny mieć lekko różowy kolor, jeżeli są zaczerwienione (przybrały ciemniejszą, nawet bordową barwę) to wtedy wiemy, że są podrażnione. Zdrowe dziąsła nie mogą także krwawić. Spuchnięte dziąsła – przyczyny. Najczęstszą przyczyną chorób dziąseł jest nieprawidłowa higiena jamy ustnej, w tym nasze zaniedbania: unikanie nitkowania zębów, płukania specjalnymi płynami, czy też niedokładne i niestaranne mycie zębów.  A przecież wszystkie te czynności uniemożliwiają odkładanie się płytki nazębnej, którą tworzą resztki jedzenia i bakterii, a z czasem utwardza się one i zmieniają w kamień nazębny. Nieusunięta kilka dni płytka nazębna pod wpływem związków mineralnych obecnych w ślinie mineralizuje się, a wtedy nawet mimo naszych usilnych starań i dokładnego czyszczenia zębów, nie obejdzie się bez profesjonalnych zabiegów higienizacyjnych, takich jak skaling. Warto również dodać, iż kamień nazębny zbiera się wtedy, gdy używamy zbyt miękkich szczoteczek do zębów, które niejednokrotnie nie są w stanie usunąć całości płytki nazębnej. Spuchnięte dziąsła mogą zapowiadać rozwijającą się paradontozę, w takim przypadku konieczna jest jak najszybsza interwencja stomatologa. Inne przyczyny powodujące opuchliznę dziąseł to na przykład problem z zębem ósemką. Bardzo często u pacjentów z chorą ósemką występują takie objawy. Oczywiście należy udać się do swojego gabinetu stomatologicznego, aby lekarz mógł podjąć decyzję o tym, czy ząb zostanie usunięty. Po ekstrakcji zęba zdarza się, że opuchlizna jeszcze przez pewien czas będzie się utrzymywać, w celu zminimalizowania uciążliwości należy przyjmować leki przeciwzapalne, stosować chłodne okłady i płukanki ziołowe dostępne w aptekach. Spuchnięte dziąsła to także dolegliwość, na którą uskarżają się kobiety w ciąży (problem ten dotyczy nawet 50% ciężarnych kobiet). Jest to spowodowane tym, że w tym czasie dochodzi do nadprodukcji progesteronu, który zwiększa przepuszczalność naczyń krwionośnych. Krwawiące, spuchnięte dziąsło występują zazwyczaj w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Czynnikiem sprzyjającym występowaniu opuchlizny dziąseł jest również noszenie stałych aparatów ortodontycznych, retainerów po leczeniu ortodontycznym lub z wykonanymi uzupełnieniami protetycznymi (takimi jak mosty protetyczne), gdyż wszystkie te elementy utrudniają zachowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej. Pacjenci z tych grup powinni zwrócić szczególną uwagę na zachowanie czystej powierzchni zębów. Niepokojący wygląd dziąseł może być także spowodowany chorobami ogólnoustrojowymi, a zatem  spuchnięte dziąsła będą sygnałem cukrzycy, bulimii czy anoreksji. Bulimia ma degenerujący wpływ na stan całej jamy ustnej: dziąsła i zęby są bardzo mocno osłabione, spuchnięte i przekrwione. Spuchnięte dziąsła – jak można im zapobiec? Leczenie opuchniętych i krwawiących dziąseł nie jest tak skomplikowane jak to się na pierwszy rzut oka wydaje, bowiem wszystko zależy od zaangażowania pacjenta i jego dokładności. Najważniejsza jest zmiana dawnych, nieprawidłowych nawyków i zastąpienie ich prawidłowym szczotkowaniem i regularnym nitkowaniem zębów. Pamiętajcie, aby zawsze myć zęby ruchami wymiatającymi, a nie okrężnymi. Ponadto, w aptekach i sklepach z artykułami higienicznymi można nabyć liczne środki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, pomagające w szybkim czasie zredukować stan zapalny dziąseł. Polecamy używanie specjalistycznych past do zębów oraz płukanek, które sprawdzą się w momencie, gdy po posiłku nie mamy możliwości umycia zębów. Skuteczne jest również stosowanie specjalistycznych żelów w miejscach o największym nasileniu stanu zapalnego. W celu utrzymania zdrowych dziąseł należy regularnie odwiedzać swój gabinet dentystyczny, gdzie stomatolog będzie mógł przeprowadzić profesjonalne oczyszczanie zębów. Lekarz dentysta wykonuje skaling (usuwanie kamienia) i piaskowanie, dokładnie oczyszczając powierzchnię zębów z twardych złogów i miękkich osadów. Taki zabieg zaleca się wykonywać minimum raz do roku. Leczenie wspomagające może odbywać się przy pomocy naturalnych metod. Warto zaopatrzyć się w wodę utlenioną i robić z niej płukankę, bardzo przydatny jest również napar z szałwii, a także olejek goździkowy. Chłodnym naparem z szałwii lub rumianku należy płukać jamę ustną trzy razy dziennie. Pamiętajmy jednak, że te domowe sposoby nie zastąpią fachowego leczenia w gabinecie dentystycznym.   # spuchnięte dziąsła # higiena jamy ustnej # zapalenie dziąseł # krwawienie dziąseł # skaling    

wypadnięcia zęba
Chirurgia stomatologiczna, Nagłe wypadki, Pogotowie stomatologiczne, Usługi stomatologiczne

Reimplantacja zęba

Przyczyną utraty zęba nie zawsze musi być nasze zaniedbanie, a zatem zaawansowana próchnia czy paradontoza, lecz również zęby tracimy w wyniku nieszczęśliwych zdarzeń – urazów, wypadków.  Problem wypadnięcia zęba czy wybicia może także dotyczyć osób uprawiających różne dyscypliny sportowe, np. sporty walki: boks, karate, itp. Co w takiej sytaucji należy zrobić oraz czy jest możliwe uratowanie zęba – na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Zachęcamy do zapoznania się z nim, abyście w razie awaryjnej sytuacji wiedzieli, jak należy się zachować. Na czym polega reimplantacja zęba? Reimplantacja, zwana także replantacją, to najprościej mówiąc ponowne umieszczenie zęba w jamie ustnej, a konkretnie w zębodole. Jak twierdzą amerykańscy naukowcy w 90% utracony ząb można uratować, jednak pod pewnymi warunkami. Jest to możliwe, po pierwsze wtedy, gdy korzeń zęba jest nienaruszony, bo można go połączyć z kością. Po drugie, istotny jest również stan zębodołu – musi być w dobrym stanie oraz pacjent musi mieć zdrowe dziąsła. Ostatnim czynnikiem jest właściwe przechowywanie oraz sposób jego dostarczenia do gabinetu. Reimplantacja zęba – rodzaje Reimplantacja może zostać wykonana w dwóch przypadkach: gdy utracimy ząb w wyniku mechanicznego urazu (np. wybity ząb) oraz gdy lekarz zaplanuje taki zabieg, jest to tzw. reimplantacja zamierzona. Jak sama nazwa wskazuje, reimplantacja zamierzona polega na celowym usunięciu zęba i ponownym wstawieniu go do zębodołu. Zazwyczaj zabieg ten jest poprzedzony antybiotykoterapią, usunięciem złogów nazębnych oraz sprawdzeniem stanu przyzębia brzeżnego i odkażeniem jamy ustnej. W trakcie tego zabiegu pacjent otrzymuje miejscowe znieczulenie. Reimplantacja zęba – liczy się każda minuta! Należy pamiętać, iż sukces reimplantacji po wybiciu zęba w ogromnej mierze zależy od  odpowiedniego czasu i działania – m.in. właściwego przechowywania zęba. Przede wszystkim nie możemy dopuścić do wyschnięcia korzenia zęba. Warto wiedzieć, iż tuż po wybiciu powinniśmy przemyć jamę ustną i ząb, a następnie umieścić go w zębodole, chwytając za koronę i zamknąć usta. Wybitego zęba nie należy przecierać szmatką czy chusteczką, nie należy go umieszczać w pojemniku z watą, bibułką czy ligniną.  Być może takie zachowanie wydaje się Wam dość dziwne, jednakże w ten sposób wybity ząb ciągle znajduje się w swoim naturalnym środowisku, co zwiększa szansę na zachowanie przy życiu komórek korzenia. Najlepiej, aby osoba poszkodowana udała się do lekarza w ciągu 30 minut od wybicia zęba, jednakże jeśli ząb był umieszczony w zębodole to jest szansa na reimplantację także po godzinie od wybicia, a nawet dwóch, ale spada prawdopodobieństwo powodzenia zabiegu.  Inną sprawdzoną metodą przechowywania jest trzymanie zęba w soli fizjologicznej lub mleku. Reimplantacja zęba u dzieci Przechowywanie zęba w jamie ustnej nie jest wskazane w przypadku dzieci, które mogą się zaksztusić czy po prostu połknąć uszkodzony ząb. Zabieg reimplantacji nie może zostać przeprowdzony u dzieci z uzębieniem mlecznym, gdyż próba reimplantacji takiego zęba może skończyć się uszkodzeniem zawiązki zęba stałego. Reimplantacja – jak przebiega ten zabieg? Po dotarciu do gabinetu stomatologicznego, dentysta odpowiednio przygotuje ząb,  po czym wprowadzi go do zębodołu i unieruchomi szyną nazębną. Jakie są zalecenia po zabiegu? Szyny nazębne należy nosić przez około tydzień.  Zaleca się, aby w czasie po zabiegu reimplantacji pacjenci przeszli na pokarmy papkowate przez 2-3 tygodnie. Ponadto istotne jest także zachowanie starannej higieny jamy ustnej oraz stosowanie płukanek ściągających o działaniu przeciwzapalnym i odkażającym, np.: rumianek, chlorheksydyna. Nie należy również zapomniać o cotygniowych  kontrolach w gabinecie stomatologicznym, w trakcie których lekarz oceni stan zęba. Pomocniczo stomatolog może zlecić dodatkowe badania radiologiczne, które umożliwiają wykrycie niepokojących zmian, np. źródło ewentualnych dolegliwości bólowych czy monitorować resorpcję korzenia. Dlaczego należy zdecydować się na reimplantację? Choć pozornie brak jednego zęba jest niewielką stratą to może się on przyczynić do wielu problemów ze zdrowiem. Najczęstsze komplikacje to: upośledzenie narządu żucia, choroba okluzyjna, przemieszczanie się pozostałych zębów, wady zgryzu, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego. Ponadto, wybity lub złamany ząb sprzyja występowaniu bólów głowy, kręgosłupa, zaburzeń mowy i układu trawiennego, dlatego nie warto zwlekać z interwencją.   # reimplantacja zęba # replantacja # wybity ząb # wypadnięcia zęba # szyny nazębne # leczenie endodontyczne # leczenie kanałowe Reimplantacja zęba

zwichnięcie stawu żuchwowego
Anatomia, Nagłe wypadki, Ogólnie, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Zwichnięcie żuchwy

Nawet nie zdajemy sobie sprawy, iż przy wykonywaniu tak prostych czynności jak np. ziewanie czy zbyt szerokie otwarcie ust może dojść do bolesnego i uniemożliwiającego normalne funkcjonowanie zwichnięcia żuchwy. Jakie są rodzaje zwichnięcia żuchwy, jakie dolegliwości się wtedy odczuwa i jak wygląda leczenie? Najważniejsze wiadomości na ten temat przeczytacie w naszym poradniku. Kiedy może wystąpić zwichnięcie żuchwy? Typową sytuacją sprzyjającą zwichnięciu żuchwy jest nadmierne otwarcie ust, a zatem większość przypadków to efekt ziewania, krzyknięcia, ataku padaczki lub też otwarcia ust podczas zabiegu na fotelu dentystycznym. Wówczas głowa żuchwy może przesunąć się do przodu, opuścić przeznaczone jej miejsce stawowe i pozostać w nowym położeniu na skutek skurczu przyczepiających się do niej mięśni żucia (mięsień żwacza, mięsień skroniowy). Zwichnięcie żuchwy może mieć miejsce także: podczas różnych zabiegów laryngologicznych – np. usunięcia migdałków (zwłaszcza wtedy kiedy z różnych powodów zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym), próby ugryzienia dużego kęsa pokarmu – np. dużego jabłka lub gruszki, gwałtownych wymiotów, uderzenia w policzek otwartych ustach (np. podczas bójki), wypadku komunikacyjnego czy też uprawiania sportów. Zwichnięcie żuchwy mogą potęgować takie czynniki, jak: wcześniejsze epizody zwichnięć stawu żuchwowego, niektóre choroby tkanki łącznej, na przykład choroba Marfana lub Ehlers-Danlosa, a także płytki obszar żuchwy. Zwichnięcie żuchwy – najważniejsze informacje, rodzaje Zwichnięcie żuchwy wskutek urazu łączy się na ogół z przerwaniem torebki stawu skroniowo-żuchwowego. Z kolei rozluźnienie torebki stawu występuje zwykle przy nawykowym, powtarzającym się zwichnięciu. Zwichnięcie może występować po obu stronach, chociaż zazwyczaj ma charakter jednostronny. Poznamy je po tym, iż pacjent nie może zamknąć ust i ma trudności z mówieniem, a także – w niektórych przypadkach – z połykaniem. Ból może być jeszcze większy, jeśli oprócz zwichnięcia doszło do złamania szczęki. Obustronne zwichnięcie żuchwy W tym przypadku występuje szerokie rozwarcie szczęk oraz kłopoty z zamknięciem ust; ponadto pacjenci odczuwają silny ból w stawie skroniowo-żuchwowym. Bródka jest wysunięta do przodu, policzki są wygładzone, a mięśnie napięte. Chory z trudnością mówi i połyka. Jednostronne zwichnięcie żuchwy U pacjentów z tym typem zwichnięcia żuchwy bródka jest przesunięta w stronę przeciwną do zwichniętego stawu. Należy pamiętać, iż obu przypadkach należy natychmiast zgłosić się do przychodni chirurgii szczękowej. Leczenie zwichnięcia żuchwy Zwichnięcie żuchwy nastawia się łatwo, a po nastawieniu żuchwę podwiązujemy bandażem do głowy na okres do 2 tygodni. Gdy zaobserwujemy u siebie lub u swoich bliskich niepokojące objawy, należy bezzwłocznie udać się do chirurga szczękowego, ewentualnie do specjalisty w zakresie schorzeń stawu skroniowo-żuchwowego. Im dłużej zwlekamy ze zgłoszeniem się do lekarza, tym większy będzie problem z nastawieniem. Szybsza interwencja gwarantuje większą możliwość naprawienia szkody, z najmniejszymi powikłaniami i następstwami. Zaniedbane zwichnięcie wymaga niekiedy leczenia operacyjnego, chirurgia szczękowa będzie niezbędna. Zdarza się również zwichnięcie nawykowe, wymagające korekty wady zgryzu. Zdiagnozowanie zwichnięcia żuchwy Przed przeprowadzeniem leczenia, aby zdiagnozować stan żuchwy, wykonuje się zwykle zdjęcie rentgenowskie. W przypadku zwichnięcia żuchwy RTG pokaże przemieszczenie żuchwy. Podczas gdy w zdrowym stawie skroniowo-żuchwowym krążek stawowy znajduje się między wyrostkiem stawowym (kłykciem) głowy żuchwy a dołem stawowym, u pacjenta ze zwichnięciem stawu żuchwowego jest on w innej pozycji. Wtedy krążek uciska nerwy i naczynia krwionośne w stawie. Pacjent będzie odczuwał  silny ból w obrębie głowy, szyi i twarzy, który może wyraźnie przypominać migrenę, zostanie także zaburzona równowaga struktury stawu. Jak nastawia się żuchwę? Nastawienie żuchwy jest zabiegiem bardzo prostym i stosunkowo prostym. Jest kilka wariantów nastawianie żuchwy, a do najpopularniejszych należy tzw. manewr Hipokratesa. Aby go wykonać należy umieścić oba kciuki na ostatnich zębach chorego, a pozostałe palce na jego podbródku. Nacisk na kciuki z równoczesnym unoszeniem bródki palcami znajdującymi się poza jamą ustną chorego pokonuje napięcie mięśni żwaczy i mięśni skroniowych, co umożliwia nastawienie zwichnięcia. Jeżeli pacjent z różnych powodów nie jest w stanie rozluźnić mięśni, wówczas wskazane jest znieczulenie. Zalecenia po zwichnięciu żuchwy Pacjenci powinni przez okres 2 tygodni mieć podwiązaną żuchwę bandażem, ponadto należy unikać otwierania ust. Dobrze jest w okresie rekonwalescencji przejść na dietę płynną. Rozmaite urazy twarzy i jamy ustnej, w tym zwichnięcie stawu żuchwowego, mogą doprowadzić do wystąpienia wielu poważnych chorób, np. zapalenia kostno-stawowego w stawie skroniowo-żuchwowym, dlatego tak istotne jest, aby w porę zostało przeprowadzone stosowne leczenie.   # zwichnięcie żuchwy # mięśnie żucia # mięsień żwacza # mięsień skroniowy # staw skroniowo-żuchwowy # nastawienie żuchwy # manewr Hipokratesa “# urazy twarzy # urazy jamy ustnej # chirurgia szczękowa # zwichnięcie stawu żuchwowego

zapalenie zatok przynosowych
Nagłe wypadki, Zdrowie

Zapalenie zatok szczękowych

Nieleczona próchnica może być przyczyną wielu różnych chorób, w tym zapalenia zatok szczękowych. Warto znać również inne przyczyny powstawania zapalenia zatok oraz metody leczenia, gdyż w przypadku zbagatelizowania tej choroby może to się skończyć groźnymi powikłaniami, takimi jak zapalenie mózgu. Najważniejsze informacje na ten temat znajdziecie w naszym najnowszych artykule, zachęcamy do zapoznania się z nim. Kiedy mamy do czynienia z zapaleniem zatok szczękowych? Zapewne wiele osób miało już do czynienia z tą chorobą zatok, która jest stanem zapalnym obszaru, rozciągającego się po obu stronach twarzy niemalże od korzeni zębów górnych (ósemek, siódemek i szóstek, a niekiedy nawet trójek lub dwójek), przez dno oczodołu aż do jamy nosowej. Skomplikowana budowa zatok szczękowych utrudnia usuwanie zalegającej w nich wydzieliny, co sprzyja rozwojowi stanów zapalnych. Co powoduje zapalenie zatok szczękowych? Na początku tego artykułu wspominaliśmy, iż zapalenie zatok szczękowych może być wynikiem nieleczonej próchnicy, ale nie tylko, bowiem stan zapalny zatok szczękowych, ze względu na bliskie sąsiedztwo z zębami, może być także efektem powikłania po wyrwaniu zęba górnego czy też leczenia kanałowego  (np. gdy stomatolog w trakcie leczenia przebił się do zatoki podczas poszerzania kanałów). Są to jednak rzadkie przypadki, gdyż jak podają badania tylko 10-12% stanów zapalnych w obrębie tych zatok ma związek z zębami. Istotne jednak, by wówczas problemem zajął się stomatolog. Zapalenie zatok szczękowych po wyrwaniu zęba pojawia się w ciągu kilku tygodni od naszej wizyty w gabinecie stomatologicznym. Nieprawidłowa ekstrakcja lub niehigieniczna procedura rwania mogą być przyczyną gromadzenia się bakterii. Warto pamiętać, iż zębopochodne zapalenie zatok szczękowych rozwija się wyłącznie po jednej stronie twarzy. Najczęściej jednak (ok. 80 proc. przypadków) przyczyną zapalenia zatok szczękowych są infekcje układu oddechowego, np. katar w przebiegu przeziębienia lub grypa. Przewlekłe zapalenie zatok, także tych szczękowych będzie skutkiem różnego typu infekcji wirusowych, bakteryjnych czy grzybicznych. Stan zapalny diagnozuje się także u osób cierpiących na alergiczny nieżyt nosa czy astmę oskrzelową. Przewlekłe występowanie stanu zapalnego zatok szczękowych może sugerować również wady anatomiczne zatok lub polipy, jednakże w tych przypadkach zapalenie zatok szczękowych jest dwustronne. Szczególnie narażeni na tę chorobę są palacze oraz osoby, które często pływają. Zapalenie zatok szczękowych – jak je rozpoznać? Symptomy zapalenia zatok szczękowych są bardzo charakterystyczne, przede wszystkim pacjenci odczuwają silny, rozpychający ból głowy zlokalizowany w okolicy oczodołu (górna część policzka) i czoła, który nasila się m.in. przy pochylaniu głowy, wysiłku fizycznym oraz kaszlu, a także podczas opukiwania lub dotykania tej okolicy. Źródłem bólu jest obrzęk błony śluzowej nosa i przewodów wyprowadzających zatoki szczękowej, które znajdują się w jamie nosowej. Tym samym ma miejsce zamknięcie naturalnych ujść zatok szczękowych, a co za tym idzie – gromadzenie się w nich wydzieliny, bez braku możliwości jej odpływu. Uciążliwe i nieprzyjemne dolegliwości bólowe są dodatkowo potęgowane przez podciśnienie, które jest wynikiem braku możliwości przejścia powierza z jamy nosa do zatok szczękowych. Zapaleniu zatok szczękowych mogą towarzyszyć inne objawy, m.in. podwyższona temperatura, osłabienie, brak apetytu. Czasem osoby odczuwają również ból zębów oraz niedrożność nosa, a także może pojawić się wyciek ropnej wydzieliny. Jeśli mamy do czynienia z przewlekłym zapaleniem zatok szczękowych to głowa boli mniej lub ból głowy wcale się nie pojawia. Za to mogą pacjenci mogą mieć zaburzenia powonienia lub też będzie występował długotrwały wyciek wydzieliny z nosa. Jak diagnozuje się zapalenie zatok szczękowych? Lekarz, aby postawić trafną diagnozę musi wykonać zdjęcia RTG lub tomografię komputerową. W skomplikowanych przypadkach w celu postawienia prawidłowej diagnozy konieczne może być wykonanie endoskopii zatok i nosa. Niebezpieczne powikłania Gdy odczuwacie ból głowy podczas schylania niezwłocznie zgłoście się do swojego lekarza, aby ten mógł ocenić Wasz stan zdrowia. Nieleczone zapalenie zatok szczękowych może mieć bardzo poważne konsekwencje, do których zalicza się: – zapalenie kości; – zapalenie szpiku kostnego i ścian zatoki; – zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; – zapalenie mózgu; – zapalenie tkanek oczodołu. Te powikłania dotyczą zwłaszcza osób, zmagających się z przewlekłym zapaleniem zatok szczękowych. Zapalenie zatok szczękowych – leczenie Leczenie zapalenia zatok szczękowych jest uzależnione od przyczyny stanu zapalnego, jeśli jego powodem są bakterie to zostają przepisane odpowiednie antybiotyki. Gdy infekcja ma podłoże wirusowe to stosuje się leczenie objawowe. Zalecane jest stosowanie kropli do nosa, które mają zlikwidować stan zapalny błony śluzowej nosa, udrożnić ją, a także leki mukolityczne (zmniejszające lepkość śluzu), leki przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Jedną z metod leczenia jest także płukanie jamy nosowej solą fizjologiczną lub hipertoniczną. W przypadku silnego bólu spowodowanego zaleganiem wydzieliny w zatoce szczękowej niezbędne może być jej nakłucie.   # zapalenie zatok szczękowych # leczenie kanałowe # próchnica # stomatolog # gabinet stomatologiczny

rozchwiany ząb
Nagłe wypadki, Pogotowie stomatologiczne, Stomatologia dziecięca, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Urazy zębów u dzieci i młodzieży

W codziennym życiu mogą się zdarzyć niespotykane, czasem bardzo dramatyczne sytuacje, zwłaszcza jeśli chodzi o najmłodszych. Zabawy na placu zabaw czy szaleństwa z rówieśnikami na boisku piłki nożnej lub na sali gimnastycznej mogą mieć bardzo przykre konsekwencje w postaci wybitych zębów, pękniętych lub złamanych zębów lub innych urazów zębów u dzieci i młodzieży. Jakie są najczęściej spotykane uszkodzenia zębów oraz co należy zrobić i jak się zachować w takim momencie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym wpisie. Pierwsza reakcja na wypadek jest najważniejsza! Jako opiekunowie, powinniśmy być świadomi zagrożenia, dlatego warto wiedzieć, co zrobić, gdy maluch przybiegnie do nas zapłakany i zakrwawiony. Podstawą jest zachowanie zimnej krwi oraz ustalenie przyczyny, musimy także ocenić szkodę – czy konieczna będzie natychmiastowa pomoc dentysty. W pierwszej kolejności należy przemyć usta wodą i próbować zatamować krwawienie. Następnie dokładnie oglądamy zęby – oceniając, czy wszystkie są, czy są całe i znajdują się na swoich miejscach. W razie wątpliwości, najlepiej skontaktować się ze swoim gabinetem stomatologicznym, gdzie uzyskacie fachową pomoc. Urazy zębów u dzieci i młodzieży – co mówią na ten temat statystyki? Jak podają badania, 30 % dzieci z uzębieniem mlecznym doznaje urazów zębów, w przypadku maluchów z uzębieniem stałym do 13. roku życia, liczba ta spada do 22%. Zapewne nie zdziwi was fakt, iż to właśnie chłopcom przytrafiają się takie sytuacje 2 razy częściej niż dziewczętom. Największy wzrost częstości urazów zębów mlecznych zaobserwowano u dzieci w wieku 2–4 lat i ponowny wzrost w wieku 8–10 lat, najczęściej dotyczy stałych zębów przednich górnych. Zazwyczaj urazy dotyczą pojedynczego zęba, ale w wypadkach komunikacyjnych i przy uprawianiu sportów będzie to uraz kilku zębów. Jakie są przyczyny urazów zębów u dzieci i młodzieży? W przypadku najmłodszych pociech, do  5. roku życia  są to upadki w 50%, zmniejszające się z wiekiem. Podobnie liczba ta zmniejsza się, jeśli mówimy o urazach w trakcie zabawy, za to wzrasta do 61% podczas uprawiania sportów, do 78% podczas bójek i napadów, natomiast urazy komunikacyjne w wieku 5–10 lat wynoszą 44%, przy 63% urazów spowodowanych ugryzieniem przez psa w wieku 0–5 lat. Niestety, aż 80% urazów u dzieci w wieku 0–5 lat jest spowodowana maltretowanie, ze wzrostem maluchów spada do 20% (dzieci w wieku 5–10 lat). Jak zachować się, gdy wasza pociecha wybije sobie zęba? Beztroska zabawa z przyjaciółmi na podwórku czasem może zakończyć się płaczem, a w najgorszym razie wybitym zębem, gdy wasz maluch spadnie z huśtawki lub drabinki. Gdy zobaczysz, że wybity ząb leży na ziemi lub podłodze niezwłocznie go podnieść (chwytając za koronę, nie korzeń, włóż do woreczka z mlekiem lub solą fizjologiczną i zgłoś się do stomatologa. Czas reakcji jest bardzo ważny, bowiem ząb zasycha i obumiera w przeciągu 30 minut, jednak jeśli odpowiednio zostanie przechowany to można mu wydłużyć ten czas i zwiększyć prawdopodobieństwo powodzenia reimplementacji (powtórnego umieszczenia w zębodole). Najlepiej, aby udało się przeprowadzić zabieg w przeciągu 2 godzin od momentu wybicia, gdyż tylko wtedy są duże szanse powodzenia. Zwichnięty ząb/ rozchwiany ząb Czasem, np. w wyniku upadku, ząb może jedynie zmienić swoją pozycję, wtedy też istnieje prawdopodobieństwo, że będzie go można ustawić w odpowiedniej pozycji. Trzeba jednak działać szybko i zdecydowanie. Oczywiście bez wizyty w gabinecie stomatologicznym się nie obejdzie. Odradzamy działanie na własną rękę gdyż istnieje ryzyko, że podczas takiego zabiegu ząb straci wiązanie i wypadnie. Dentysta będzie musiał ustawić ząb w pozycji wyjściowej i zszynować go z zębami sąsiednimi lub zostawić do samoistnego powrotu do pozycji wyjściowej. Ułamany/ złamany ząb Gdy wasza pociecha złamała ząb, pamiętajcie, aby znaleźć i zachować ułamaną końcówkę, gdyż może się ona przydać przy rekonstrukcji zęba. Należy tak jak przy wybiciu – przechowywać część zęba w soli lub mleku i jak najszybciej skontaktować się z dentystą. Gdyście zgubili ułamaną część to również nie ma powodów do strachu – lekarz zastosuje najlepsze rozwiązanie.  Po wykonaniu RTG zęba stomatolog zaprezentuje przewidywane metody leczenia. Jeśli ząb mleczny został złamany nad linią dziąsła (w obrębie korony), raczej nie wykonuje się ekstrakcji (usunięcia), gdyż mogłaby ona prowadzić do przemieszczania się sąsiadujących zębów mlecznych i zamykania przestrzeni dla przyszłego zęba stałego. Warto wiedzieć, iż ząb może dalej funkcjonować, jeśli w jego obrębie nie zostały uszkodzone żywe tkanki. W przypadku obniżenia tkanek miękkich, ząb będzie leczony kanałowo (endodontycznie), co zminimalizuje ryzyko wystąpienia stanu zapalnego i uchroni dziecko przed bólem. W przypadku złamania zęba mlecznego poniżej linii dziąsła lub rozległej infekcji, niezbędne będzie usunięcie zęba. Należy pamiętać o stałej kontroli dentystycznej i ortodontycznej, dzięki czemu wykluczymy możliwość wystąpienia wad zgryzu i zamknięcia przestrzeni dla zębów stałych. Ból zęba Gdy wasza pociecha jest smutna, rozdrażniona, nie chce jeść to być może cierpi na ból zęba. Koniecznie porozmawiajcie na ten temat, doraźnie – w oczekiwaniu na termin u lekarza- pomoże podanie środka przeciwbólowego  (ibuprofen lub paracetamol). Afty W jamie ustnej waszego dziecka mogą także pojawić się bolesne owrzodzenia. Ich występowanie jest związane m.in. z niewłaściwą higieną, alergiami, chorobami zębów, urazami mechanicznymi, czy autoagresją komórek (spowodowaną np. przez stres) mogą być uszkodzenia mechaniczne. Jedną z metod leczenia aft jest ozonowanie w gabinecie stomatologicznym. Stan zapalny jamy ustnej Kolejnym zagrożeniem, na jakie narażone są nasze dzieci jest stan zapalny jamy ustnej. W momencie zdiagnozowania takiego problemu, stomatolog może zalecić stosowanie płukanek i środka odkażającego.   # urazy zębów u dzieci i młodzieży # wybity ząb # pęknięty ząb # złamany ząb # rozchwiany ząb # ból zęba # afty # stan zapalny jamy ustnej      

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025