Profilaktyka

Uporczywy ból zęba może być zapowiedzią różnych chorób zębów. Niestety, w wielu przypadkach choroba jest na tyle rozwinięta, iż leczenie może być naprawdę nieprzyjemne. Pamiętajmy, iż jeśli zaniedbujemy zęby, cierpi na tym nie tylko nasz uśmiech, ale również mogą pojawić się znacznie poważniejsze kłopoty zdrowotne dotykające cały organizm. Aby tego uniknąć warto badać stan swojej jamy ustnej regularnie. Szczególnie, gdy potencjalnie grożących nam chorób jest naprawdę sporo. Jakie są najczęstsze choroby zębów i czym się charakteryzują ? O tym piszemy w naszym artykule. Próchnica zębów Schorzeniem jamy ustnej na które najczęściej zapadają Polacy jest próchnica. Badania podają, iż nawet 96% społeczeństwa walczy z tą chorobą. Przyczyną jej powstawania są bytujące w jamie ustnej bakterie, które na skutek nieprawidłowej higieny oraz błędów żywieniowych znajdują znakomite warunki do rozwoju. Za ich sprawą tworzą się niszczące szkliwo kwasy. Szkliwo, będące naturalną barierą ochronną dla zębów staje się łatwym celem, dzięki czemu bez problemów bakterie mogą wniknąć w głąb tkanek zęba i niszczyć je. Początki próchnicy objawiają się w postaci niewielkich ubytków na powierzchniach zębów, jednakże z czasem powiększają się one, tym samym powodując coraz silniejszy ból. Choroby zębów spowodowane próchnicą Zlekceważona, nieleczona próchnica może skutkować takimi poważnymi chorobami zębów jak: – zapalenie miazgi – zostaje zainfekowana miazga przez bakterie wywołujące próchnicę, objawia się bardzo silnym bólem oraz obrzękiem dziąsła. Przyczyną zapalenia miazgi mogą być także nieprawidłowo wykonane zabiegi stomatologiczne, – zgorzel zęba – efekt nieleczonego zapalenia miazgi, obserwujemy martwicę miazgi i jej rozkład przez bakterie beztlenowe. Jedyną możliwością leczenia jest leczenie kanałowe, jako że może dojść do utraty całego zęba, a taka metoda może uratować nasz ząb. – ropień – skutek działań bakterii kolonizujących, które wcześniej uszkodziły tkankę, zazwyczaj rozwija się 1-2 dni i jest bardzo bolesny. Rozwijający się stan zapalny ma miejsce w kieszonce zębowej (między zębem a dziąsłem). Jego szybki rozwój bywa bolesny, towarzyszy mu również opuchlizna, zaczerwienienie, gorączka, a przede wszystkim problemy z szerszym otwieraniem ust. Konieczne jest przedziurawienie tkanki miękkiej (aby osuszyć to miejsce z ropy) lub przeprowadzenie leczenia kanałowego (gdy ból pochodzi od zęba). Nie należy zapominać o tym, iż wspominane choroby zębów to nie jedyne efekty działania próchnicotwórczych bakterii. Wpływają one także na powstawanie bardzo niebezpiecznych zmian w sercu, nerkach, płucach i innych organach naszego ciała. Kwasowa erozja szkliwa Kolejną chorobą zębów, spędzającą sen z powiek około 30-40% światowej populacji (według badań amerykańskich naukowców) jest kwasowa erozja szkliwa. Z roku na rok zapada na nią coraz więcej osób, a wynika to z nieprawidłowego sposobu odżywiania i niewłaściwej higieny jamy ustnej. Kwasowa erozja szkliwa jest spowodowana oddziaływaniem kwasów zawartych w pożywieniu na szkliwo. Kwasy są zawarte zarówno w takich produktach jak: owoce i warzywa, ale przede wszystkim w niepotrzebnie spożywanych, niezdrowych kolorowych napojach gazowanych, słodyczach czy słonych przekąskach. Kwasowa erozja szkliwa objawia się nadwrażliwością zębów, ale także zmianami zabarwienia szkliwa, powstających na nim rowkami i bruzdami czy większą podatnością zębów na urazy mechaniczne. Nadwrażliwość Uciążliwą i uniemożliwiającą codzienne funkcjonowanie chorobą zębów jest ich nadwrażliwość. Pacjenci odczuwają nagły, przeszywający ból podczas spożywania niektórych produktów, szczególnie zimnych, gorących, słodkich i kwaśnych. Jak podają statystyki, nadwrażliwość zębów dotyczy w Polsce około 30% osób. Nadwrażliwość jest spowodowana odsłonięta zębiną, czyli bez ochrony pozostaje silnie unerwiona tkanka znajdująca się po szkliwem. Niektórzy twierdzą, iż choroba ta z czasem minie sama, jest to błędne przekonanie, gdyż należy ją tak samo profesjonalnie leczyć jak inne choroby zębów. Przyczyną nadwrażliwością może być także bruksizm (niekontrolowane zgrzytanie zębami) oraz innymi chorobami przyzębia. Paradontoza Chorobą zaliczaną do jedną z najczęstszych oraz najpoważniejszych chorób zębów jest paradontoza. Jej początki wiążą się z rozwojem bakterii pod zalegającym kamieniem nazębnym. Kolejny etap rozwoju choroby to zapalenie dziąseł. W tym czasie pacjent odczuwa: silny ból, może zaobserwować pojawiającą się krew przy myciu zębów oraz nadwrażliwość. Jeśli zaniedbamy leczenie paradontozy to możemy nawet stracić zęby! Wady zgryzu Wady zgryzu pojawiają się już w najmłodszych latach, a nieleczone czy zbyt późno leczone będą utrudniać dorosłe życie. Ich przyczyną są np. zbyt późno lub zbyt wcześnie wypadnięcie mlecznych zębów, co powoduje przesunięcie się reszty zębów. Należy zaznaczyć, iż nieprawidłowe ułożenie zębów nie tylko źle wygląda, ale też utrudnia wymowę lub jedzenie oraz umożliwia rozwój bakterii (krzywe uzębienie utrudnia prawidłową higienę i dotarcie szczotki do każdego zakamarka). Wyróżniamy takie rodzaje wad zgryzu jak, m.in: tyłozgryz, zgryz otwarty lub głęboki, przydozgryz, zgryz krzyżowy etc. Leczenie najczęściej sprowadza się do zastosowania aparatu ortodontycznego. # choroby zębów # próchnica zębów # zapalenie miazgi zęba # zgorzel # paradontoza # nadwrażliwość zębów # wady zgryzu # kwasowa erozja szkliwa # ropień

Ropień zęba to bardzo bolesna dolegliwość, której nie możemy lekceważyć, gdyż nieleczony ropień może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia, a nawet w skrajnych przypadkach prowadzić do śmierci. Jakie objawy świadczą o tym, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego oraz jak wygląda jego leczenie – na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w naszym artykule. Zapraszamy do zapoznania się z nim! Ropień zęba – co to jest?  Ropień zęba jest ostrym, ropnym zapaleniem tkanek, które znajdują się wkoło wierzchołka korzenia zęba. Odwołują się do definicji medycznej ropień (łac. abscessus) to patologiczna, otoczona tkankami jama wypełniona treścią ropną. Ropień może powstać w dowolnym regionie ciała, także w jamie ustnej jako wynik choroby zębów. Przyczyny Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, najczęstszą przyczyną powstania ropni jest rozwijający się w zębie lub jego okolicy stan zapalny.  Bakterie powodujące zapalenie miazgi przedostają się z kanału korzeniowego poprzez otwór wierzchołkowy do otaczających ząb tkanek, a następnie powodują ich infekcję. W efekcie tworzą się ropnie – przestrzenie wypełnione żółtozieloną gęstą wydzieliną, złożoną z martwych białych krwinek, częściowo uszkodzonych tkanek oraz bakterii. Objawy: ból zęba, opuchlizna Podczas tworzenia się ropni możemy odczuwać bardzo charakterystyczne objawy, które bardzo szybko przybierają na sile. Są to: – samoistny, pulsujący lub promieniujący ból, szczególnie odczuwalny podczas nagryzaniu lub uciskaniu policzka w pobliżu ropnia, – opuchlizna, zaczerwienienie skóry, – trudności z szerszym otwarciem ust, fatalne samopoczucie i gorączka. Rodzaje Możemy wyróżnić 3 rodzaje ropni: ropień okołowierzchołkowy, ropień podokostnowy i ropień podśluzówkowy. Podstawą klasyfikacji jest lokalizacja i stopień nasilenia objawów. Ropień okołowierzchołkowy   Zmiany zapalne w ropniu okołowierzchołkowym dotyczą tylko miazgi zęba oraz tkanek wokół wierzchołka korzenia. Jeśli odczuwamy ból przy nagryzaniu, uczucie „wysadzania zęba z zębodołu” lub wrażenie, że „ząb jest za wysoki” to istnieje wielkie prawdopodobieństwo, iż mamy do czynienia z tym rodzajem infekcji. Ponadto możemy skarżyć się na ból promieniujący na twarz i okolice uszu, może wystąpić silna reakcja na ciepło, delikatne rozchwianie i przebarwienie zęba, który staje się ciemniejszy, będziemy mieć złe samopoczucie, oraz niekiedy może pojawić się gorączka. Stomatolog zaproponuje leczenie polegające na „otwarciu” zęba (czyli trepanacji komory) i uwolnieniu ropnego wysięku. Następnie zostanie przeprowadzone leczenie kanałowe lub ekstrakcja – konkretna metoda postępowania jest uzależniona od rozmiaru infekcji oraz stanu zęba. W przypadku występowania objawów ogólnych i gorączki dentysta może także zalecić przyjmowanie antybiotyku. Ropień podokostnowy   Drugim etapem tworzenia się ropnia zębowego jest ropień podkostnowy. Jeśli nie wyleczymy ropnia okołowierzchołkowego to nastąpi wysięk ropny, który niszcząc kolejne warstwy kości wyrostka zębodołowego dojdzie do okostnej. Okostna jest najbardziej zewnętrzną powłoką kości, wyjątkowo silnie unerwioną, zatem w trakcie zachodzenia zmian będziemy odczuwać narastające dolegliwości bólowe. Pozostałe objawy są takie same jak przy ropniu okołowierzchołkowym, jednak występują w znacznie większym nasileniu. Niekiedy powstaje także twarde bolesne wygórowanie na dziąśle – twarda kulka nad dziąsłem,  w rzucie korzenia zęba, która jest pokryta intensywnie zaczerwienioną błoną śluzową. Tak jak w przypadku wcześniejszej zmiany stomatolog musi uwolnić ropę oraz przeprowadzić leczenie antybiotykami. Jeżeli ząb dobrze rokuje i nadaje się do leczenia, stomatolog może zaproponować leczenie kanałowe. Ropień podśluzówkowy   Trzeci rodzaj pojawia się wtedy, gdy ropa umiejscowiła się pod błoną śluzową. Możemy zaobserwować wygórowanie dziąsła wokół chorego zęba oraz obrzęk okolicznych tkanek: policzków, jamy ustnej, warg i okolicy podoczodołowej. Chory będzie narzekał na złe samopoczucie, może też gorączkować. W zależności od lokalizacji chorego zęba ropnie mogą się umiejscawiać się w przedsionku jamy ustnej, na podniebieniu lub od strony językowej. Niekiedy w zależności od kierunku szerzenia się procesu zapalnego może się wytworzyć ropień podskórny. Czasami ropień podśluzówkowy samoistnie przebija błonę śluzową jamy ustnej lub skórę. W momencie perforacji i wydostania się ropy na zewnątrz pacjent często odczuwa chwilową poprawę i zmniejszenie się bólu – ma to związek ze zmniejszeniem się ciśnienia płynu wewnątrz ropnia. Gdy nie została utworzona przetoka, niezbędne będzie wykonanie nacięcia i drenaż ropnia. W zaawansowanych przypadkach, zazwyczaj u tych pacjentów, którzy długo zwlekali z leczeniem lub stosowali domowe sposoby – lekarz może zdecydować się na nacięcie skóry twarzy w celu zniwelowania zgromadzonej pod nią ropy, dlatego tak istotne jest by od razu zgłosić się z problemem do specjalisty.  

Od dłuższego czasu odczuwasz przykrą suchość w ustach? Symptom ten wskazuje na kserostomię, która objawia się zmniejszoną produkcją śliny przez ślinianki.  Taka sytuacja może być wynikiem zapalenia ślinianek, długotrwałym przyjmowaniem niektórych leków oraz stresującym trybem życia. Jakie są przyczyny wystąpienia tej choroby jamy ustnej i jak przebiega leczenie – o tym piszemy w naszym artykule. Za produkcję śliny są odpowiedzialne ślinianki: przyuszne, podjęzykowe i podżuchwowe, a także małe gruczoły ślinowe, które są rozsiane w błonie śluzowej warg, podniebieniu, języku i policzków. W ludzkim organizmie ślina pełni bardzo istotne funkcje: nawilża jamę ustną, ułatwia połykanie oraz wstępne trawienie pokarmów, a także wypłukuje z powierzchni zębów pozostałości posiłków, co chroni zęby przed próchnicą, umożliwia także prawidłowe mówienie oraz odczuwanie smaków. W przypadku długotrwałego niedoboru śliny można mówić o kserostomii. Pamiętajmy, iż ta choroba to nie jest to samo, co uczucie suchości w ustach w upalne dni, gdy pijemy za mało wody. Przyczyny suchości w ustach Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, najczęstszą przyczyną kserostomii jest zapalenie ślinianek, które jest spowodowane szkodliwym działaniem bakterii gronkowca i paciorkowca lub zakażeniem wirusowym. Nieprawidłowe funkcjonowanie ślinianek może być również wynikiem alergicznego nieżytu nosa oraz zapalenia zatok. Kserostomia będzie dla nas także ostrzeżeniem, iż w naszym organizmie dzieje się coś złego, np. mogą wystąpić inne choroby m.in. metaboliczne (np. cukrzyca), endokrynologiczne oraz niewłaściwej pracy nerek. Suchość w ustach występuje także przy innych chorobach układowych, które mogą przyczynić się do zmniejszonego wydzielania się śliny lub jej braku, są to: – amyloidoza; – trąd, – sarkoidoza – oprócz suchości w ustach chory skarży się także na nadwrażliwość oczu, odczuwa trwałe uczucie zmęczenia oraz jego widzenie jest rozmazane, męczy go suchy kaszel, a na skórze pojawiają się drobne i uciążliwe uszkodzenia skóry, – gruźlica – cukrzyca – zakażenie HIV i AIDS; Suchość w jamie ustnej może pojawić się także w przebiegu chorób gorączkowych, wymiotów i biegunek (gdy organizm jest odwodniony). Chorzy przyjmujący leki przeciwnowotworowe także odczuwają suchość w ustach – stan ten trwa tylko do zakończenia leczenia. Inną przyczyną wystąpienia kserostomii jest stresujący tryb życia oraz zaburzenia emocjonalne. Ponadto, suchość w jamie ustanej bywa także skutkiem przyjmowania niektórych leków, np. przeciwhistaminowych, stosowanych przez alergików. Kserostomia: objawy  Brak śliny w jamie ustnej jest nie tylko przykrym dla pacjenta uczuciem, ale także może wywołać wiele groźnych dla zdrowia chorób. Śluzówki jamy ustnej powinny być cały czas nawilżone, zatem brak śliny skutkuje wystąpieniem licznych pęknięć i owrzodzeń, które potem bardzo trudno się goją. Nie zapominajmy, iż kserostomia negatywnie wpływa na stan uzębienia. Ślina wypłukuje z jamy ustnej resztki pokarmów, tym samym uniemożliwiając rozmnażanie się szkodliwych bakterii, powodujących tworzenie się płytki nazębnej oraz bolesnych ubytków. W ślinie znajduje się wiele enzymów o bakteriobójczym działaniu.  Długotrwały brak śliny w ustach będzie prowadził do powstawania nieprzyjemnego zapachu z ust oraz próchnicy. W niektórych przypadkach kserostomia kończy się również zakażeniami grzybiczymi jamy ustnej, w tym uporczywą i trudną w leczeniu grzybicą jamy ustnej – kandydozą. Gdyby oprócz suchości w ustach wystąpiła także suchość, czyli brak łez, koniecznie należy umówić się na wizytę u lekarza, gdyż objawy te są symptomami zespołu Sjögrena, na podłożu którego może rozwinąć się nowotwór. Leczenie suchości w ustach Jeśli czujemy suchość w ustach koniecznie należy udać się do swojego stomatologa. Dentysta po wstępnej rozmowie z pacjentem oraz obejrzeniu jamy ustnej postawi właściwą diagnozę oraz zaproponuje skuteczne leczenie. Aby potwierdzić pierwszą diagnozę dentysta może zlecić badanie sialometrii, oceniające ilość i objętość produkowanej śliny. Leczenie suchości różni się w zależności od powodów schorzenia. Wyróżnia się leczenie przyczynowe, jak również objawowe. Leczenie przyczynowe polega na ustaleniu oraz usunięciu chorób zaburzających pracę ślinianek, natomiast leczenie objawowe to przede wszystkim podawanie pacjentowi sztucznych preparatów śliny, których zadaniem jest zastąpienie działanie tej naturalnej. Sztuczna ślina może być w aerozolu, w specjalnych cukierkach oraz jako płukanka. Taka sztuczna ślina zawiera substancje, dzięki którym zostają nawilżone tkanki i tym samym zmniejszają uciążliwe dolegliwości występujące w suchości jamy ustnej. W ten sposób zapobiegamy powstawaniu próchnicy zębów, stanów zapalnych dziąseł i powstawianiu przykrego zapachu z ust. Gdy nasze ślinianki były sprawne to możemy pobudzić je do pracy za pomocą żucia bezcukrowych gum o kwaśnym smaku, ssanie kostek lodu, mrożonych owoców lub tabletek z witaminą C. # kserostomia