Różne

Trudno jest nam sobie wyobrazić sytuację, gdy mamy ogromne problemy z otworzeniem ust lub też gdy udaje się nam jedynie wykonać tę czynność połowicznie. Ograniczenie ruchów żuchwy sprawia, że codzienne, naturalne czynności jak gryzienie, ziewanie, a w skrajnych przypadkach nawet mówienie będą wymagały wielkiego wysiłku, nie mówiąc już o towarzyszącym silnym bólu. W takiej sytuacji należy niezwłocznie udać się do lekarza dentysty. Szczękościsk, bo tak diagnozuje się tę chorobę, jest nie tylko nieprzyjemny dla pacjenta, ale także niebezpieczny. Co może wywoływać szczękościsk, jakie są jego objawy i jak przebiega leczenie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym artykule. Kiedy mówi się o szczękościsku? Szczękościsk to częściowa lub całkowita niemożność otwarcia jamy ustnej, która jest wynikiem  odruchowego skurczu mięśni stawu skroniowo-żuchwowego (zaliczamy do nich mięsień skroniowy, mięsień żwacza i mięśnie skrzydłowe). Ten odruchowy, nagły skurcz odpowiada za  to, iż ruchy żuchwy stają się ograniczone. Warto wiedzieć, iż choroba ta może pojawić się u osób w różnym wieku, jest to bowiem związane z dużą ilością stanów, które mogą wywołać ten objaw. Szczękościsk może być efekte zarówno stosunkowo łagodne i przemijające stanów, jak i znacznie poważniejszych schorzeń. Co powoduje szczękościsk? Przyczyny Szczękościsk mogą spowodować zarówno lokalne patologie toczące się w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, jak i schorzenia ogólnoustrojowe. Wśród potencjalnych przyczyny szczękościsku wymienia się: ◦      zmiany dotyczące bezpośrednio stawu skroniowo-żuchwowego (ropnie jego okolicy, zwyrodnienie jego elementów, wrodzone zesztywnienie struktur tego stawu, ale i urazy stawu skroniowo-żuchwowego, rozrosty nowotworowe oraz procesy zapalne) ◦       zaburzenia wyrzynania się zębów (mądrości), powodujące zapalenie ich okolic, – stany po resekcji zębów (szczękościsk może być powikłaniem usuwania zębów). Warto wiedzieć, iż po ekstrakcji zębów trzonowych tzrecich często można zaobserwować utrzymujący się przez kilka dni szczękościsk. – padaczkę – ropień mózgu – udar mózgu – ropień migdałka gardłowego – stany zapalne gardła – tężec – zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – tężyczkę – histerię – bardzo silnie stresujące sytuacje, zarówno te, które trwają od dłuższo czasu i ulegają nasileniu jak i wszystkie sytuacje nagłe, nieprzewidziane, szokujące. Pacjent może nie być w stanie skonkretyzować, co się dzieje z jego szczęką. Odczuwa napięcie oraz ból. – stan po zażyciu narkotyków (szczególne możliwości wywołujące szczękościsk ma amfetamina) – nowotwór ośrodkowego układu nerwowego – ropowicę dna jamy ustnej – zębopochodne zapalenie okostnej – promienicę – bruksizm (częste, niekontrolowane zgrzytanie zębami, może doprowadzać do zwyrodnień elementów stawu skroniowo-żuchwowego). Jak można rozpoznać szczękościsk? Przede wszystkim od razu zauważymy i poczujemy, iż nasza szczęka otwiera i porusza się z trudnością. Tym samym gryzienie pokarmów, ziewanie, a nawet mówienie może być nie lada wyzwaniem. Szczękościskowi mogą towarzyszyć także inne dolegliwości, które są zależne są od przyczyny wystąpienia tego objawu. Pacjenci mogą uskarżać się na m.in. bóle – np. ból gardła, głowy czy ból ucha. Chorobie może również towarzyszyć zaczerwienienie gardła czy gorączka. Chorzy, którzy mają patologiczne zmiany obejmujące staw skroniowo-żuchwowy, mogą również cierpieć na słyszalne trzeszczenie żuchwy, a także może mieć miejsce  nieprawidłowe przemieszczanie się żuchwy podczas mówienia czy spożywania pokarmów. Jeżeli przyczyna jest związana właśnie ze stawami skroniowo-żuchwowymi, to najczęściej albo nie ma dodatkowych objawów albo występuje ból w okolicy stawów. Profesjonalna diagnostyka gwarantuje sukces leczenia Lekarz stomatolog koniecznie musi przerowadzić z pacjentem szczegółowy wywiad lekarski,  gdyż dzięki niemu będzie mógł ocenić stan i podjąć decyzję co do dalszych kroków. Aby znaleźć przyczynę szczękościsku najczęściej zostanie zlecenone wykonanie takich badań jak: – neurologiczne (przeprowadza się EEG, które ma wykluczyć obecność padaczki),laryngologiczne (mogą wykluczyć lub potwierdzić stany zapalne czy urazy w stawie), – stomatologiczne (mające na celu wykluczenie stanów zapalnych w zębach), – obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badanie RTG – umożlwiają zdiagnozowanie nie tylko defektu stawu skroniowo-żuchwowego, ale również stwierdzenie ewentualnego guza mózgu czy ropnia), – laboratoryjne (wykonywane najczęściej przy podejrzeniu stanu zapalnych Po wykryciu przyczyny można rozpocząć właściwe leczenie. Jak przebiega leczenie szczękościsku? W przypadku gdy ściekościsk jest wynikiem infekcji (bakteryjnej, wirusowej lub grzybicznej) leczenie odbywa się przy pomocy odpowiednich środków farmakologicznych, które mają pomóc zlikwidować zakażenie. Jeżeli podłożem objawu są problemamy z zębami – należy skontaktować się ze swoim dentystą, który usunie lub wyleczy problematyczne zęby. Szczękościsk związany z dysfunkcją stawu skroniowo-żuchwowego leczy się, zakładając specjalne szyny okluzyjne na górny łuk zębowy. Chory powinien je nosić przez około osiem godzin na dobę. Pozwoli to znacznie zmniejszyć ból, a ruchomość w stawach zostanie poprawiona. Co więcej, szyny zmniejszają napięcie mięśni, dzięki czemu możliwy jest ich rozkurcz. Ćwiczenia rozluźniające szczękościsk Oprócz terapii lekami warto wspomagać się także następującymi ćwieczeniami i masażami rozluźniającymi szczęki (wykorzystuje się też działanie ciepła) i odpowiednie ćwiczenia logopedyczne polegające na: – przesuwaniu dolnej szczęki w lewą i w prawą stronę,wysunięciu do przodu i cofaniu dolnej szczęki przy rozwartych wargach, – wykonywaniu ruchów żucia, przy których angażują się wargi, policzki i dolna szczęka, – ćwiczeniu swobodnego opadania szczęki. Ćwiczenie swobodnego opadania szczęki wykonuje się poprzez takie ułożenie palców wskazujących w zagłębieniach pod nasadami uszu, aby opierały się na tyłach kości szczękowej. Szczękę powinno się  opuszczać  w dół przy mocno dociśniętych palcach. Ruchy należy powtarzać najpierw powoli, a później z większą gwałtownością i szybkością, przy czym szczęka musi cały czas opadać miękko. # szczękościsk # szczęka # jama ustna # staw skroniowo-żuchwowy # bruksizm

Na temat leczenia stomatologicznego i higieny jamy ustnej krąży wiele nieprawdziwych przekonań i mitów. Są one wynikiem braku właściwej wiedzy z zakresu stomatologii lub wcześniejszymi, nieprzyjemnymi wspomnieniami, bowiem jeszcze kilkanaście lat temu bezbolesne leczenie ubytków było prawie niemożliwe. Współcześnie nowoczesna stomatologia nie jest jedynie pustym frazesem, a faktycznym stanem, gdyż ta dziedzina zrobiła ogromny krok naprzód. W naszym artykule postanowiliśmy przedstawić najpowszechniejsze mity na temat zębów, które mogą prowadzić do groźnych konsekwencji i wyjaśniamy, w jaki sposób należy postępować, gdy zauważymy opisane objawy u siebie. MIT 1: Pasty do zębów mogą wyleczyć paradontozę i nadwrażliwość. Producenci popularnych past do zębów reklamują swoje produkty hasłami, zapewniając nas, iż leczą one z powodzeniem paradontozę oraz nadwrażliwość zębów. Pamiętajmy jednak, że „nie wszystko złoto, co się świeci”, zatem preparaty do higieny jamy ustnej z pewnością nie są w stanie wyleczyć choroby, a jedynie mogą mieć charakter profilaktyczny. Jeśli zęby nie są w najlepszym stanie, od lat cierpimy na zapalenie przyzębia to nic nie zastąpi wizyty w gabinecie stomatologicznym. Erozja szkliwa, nadwrażliwość czy inne dolegliwości należy koniecznie zgłosić lekarzowi, gdyż w wielu przypadkach nie obejdzie się bez specjalistycznych zabiegów stomatologicznych, m.in. pomocne będzie usunięcie kamienia nazębnego, gdyż dokładne oczyszczenie jamy ustnej i przestrzeni zębowej nie jest możliwe w warunkach domowych (nawet jeśli posiadacie najnowocześniejsze szczoteczki do mycia zębów czy inne sprzęty). Uszkodzenia szkliwa mogą wywoływać przykry ból i nadwrażliwość, a wtedy ratunkiem jest wykonanie wypełnienia lub odbudowy z materiału kompozytowego. Gdyby stomatolog zdiagnozował niedobór fluoru – wtedy jest zalecana profesjonalna fluoryzacja zębów. Warto sobie uświadomić, iż wiele substancji zawartych w pastach i płynach do płukania ust faktycznie wspiera zdrowie zębów i wzmacnia szkliwo, jednak wybór konkretnego produktu powinniśmy skonsultować ze stomatologiem. Nie dla każdego np. pasta o zwiększonej zawartości fluoru jest odpowiednia – za duża dawka fluoru także może negatywnie odbić się na kondycji naszych zębów, podobnie wygląda sytuacja w przypadku past o wysokim współczynniku ścieralności, które mogą zbytnio osłabiać szkliwo. Mit 2: Guma do żucia niszczy zęby. Być może niektórzy z was słyszeli takie stwierdzenia z ust waszych rodziców czy nauczycieli. Ten mit może wynikać z faktu, że dawniej w składzie gum do żucia znajdował się cukier, a zatem wniosek był jeden – gumy negatywnie wpływały na kondycję zębów. Faktycznie, zbyt duże dawki cukru powodują powstawanie próchnicy. Żucie gumy z dodatkiem sacharozy dostarcza stopniowo jej znaczne ilości bezpośrednio na powierzchnię zębów, gdzie występuje idealne środowisko dla rozwoju bakterii. Obecnie większość gum do żucia nie zawiera cukru! A swój słodki smak gumy zawdzięczają rozmaitym substancjom słodzącym. Jak widzimy, gumy nie są szkodliwe, a nawet zalecane po posiłku, bowiem żucie gumy, bezcukrowej przez ok. 15 minut dziennie ma dobroczynny wpływ na jamę ustną, ponieważ w ten sposób zostaje usunięta płytka nazębna, zostaje zneutralizowane pH w ustach i oczyszczona przestrzeń międzyzębowa z resztek pokarmu. Choć żucie gumy wspiera higienę jamy ustnej i zapobiega powstawaniu groźnego kamienia nazębnego to nie zastąpi ono regularnego szczotkowania zębów minimum 2 razy dziennie! Mit 3: Zamiast leczyć zęby kanałowo lepiej je usunąć. Leczenie kanałowe kojarzy się przede wszystkim z bolesnym zabiegiem, który jest przeprowadzany etapowo przez wiele tygodni. Tak było dawniej, kiedy właściwe czynności były poprzedzone “zatruciem zęba”. Oczyszczenie i wypełnienie kanałów było możliwe dopiero po ok. tygodniu od zaaplikowania do zęba specjalnego preparatu, który doprowadzał do obumarcia miazgi. Taka metoda jest współcześnie coraz rzadziej stosowana, bowiem w wielu nowoczesnych gabinetach stomatologicznych leczenie kanałowe przeprowadza się w ciągu jednej wizyty w sposób skuteczny i w pełni komfortowy dla pacjenta. Zastosowanie innowacyjnych metod, w tym użycie znieczulenia komputerowego sprawia, iż zabieg ten jest bezbolesny, a efekty dzięki narzędziom diagnostycznym –  zadowalające, zatem oczywiste jest, iż lepiej wyleczyć kanałowo ząb niż go usunąć. Ząb po zabieg endodontycznym może nam posłużyć przez wiele lat. Decyzja o usunięciu zęba powinna być ostatecznością, gdyż wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla całej jamy ustnej i w stosunkowo szybkim czasie po ekstrakcji należy uzupełnić brak np. przy użyciu implantu dentystycznego. Zachęcamy do regularnego kontrolowania stanu swoje jamy ustnej oraz dbania o jej higienę. W razie wątpliwości warto pytać swojego stomatologa o poradę,  gdyż tylko w ten sposób zapewnicie sobie piękny uśmiech i zdrowe zęby.   # pasty do zębów # nadwrażliwość # nowoczesna stomatologia # fluoryzacja zębów # niedobór fluoru