89 543 60 67

513 100 313

Usługi stomatologiczne

tymczasowa plomba
Higiena jamy ustnej, Nagłe wypadki, Różne, Usługi stomatologiczne

Kiedy dentysta zakłada fleczer?

Czasem w trakcie leczenia stomatologicznego dentysta musi założyć opatrunek tymczasowy, określany również jako tymczasowa plomba dentystyczna lub fleczer. Jego zadaniem jest tymczasowe zamknięcie ubytku w zębie, aby nie dostawały się do niego bakterie. Fleczer zakłada się na kilka lub kilkanaście dni, aż do momentu wypełnienia ubytku materiałem ostatecznym, czyli plombą. Kiedy konieczne jest zastosowanie takiego opatrunku tymczasowego, jak długo może pozostawać w zębie oraz jakie materiały zostały wykorzystane do jego produkcji? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym wpisie. Kiedy dentysta musi założyć fleczer? Takie rozwiązanie jest konieczne, gdy ząb z różnych powodów wymaga długiego leczenia i nie jest możliwe założenie stałej plomby. Opatrunek tymczasowy chroni leczony ząb przed przedostawaniem się bakterii. Jednym z takich zabiegów, w trakcie którego używa się tymczasowej plomby jest wieloetapowe leczenie kanałowe oraz zabieg wybielania martwego zęba. Fleczer zakłada się również na zęby objęte głęboką próchnicą, która prawie dotarła do miazgi zęba. Warunkami sugerującymi niezbędność użycia tymczasowego opatrunku jest także utrzymujące się przedłużone krwawienie, brak możliwości odizolowanie zęba od dostępu śliny lub też niespodziewane przybycie pacjenta (wynikające z bolesnych objawów), kiedy to lekarz nie ma wystarczająco dużo czasu, by przeprowadzić pełne leczenie kanałowe i zachodzi konieczność zatrucia zęba. Fleczer – właściwości materiału Tymczasowy opatrunek powinien spełniać kilka wymogów i posiadać określone właściwości. Musi być odpowiednio trwały, a więc być odporny na codziennie szczotkowanie zębów, rozdrabnianie pokarmów, itp. Poza tym, powinien odznaczać się dobrą szczelnością i dobrym przyleganiem do zęba. Funkcja opatrunku tymczasowego jest doskonale spełniona, dzięki odpowiedniej szczelności i trwałości. Oczywiście, nie należy porównywać go do stałych wypełnień, gdyż jego szczelność pozostawia wiele do życzenia, przez co niektórzy pacjenci zgłaszają ból po założeniu fleczera. Pamiętajmy, iż trwałość fleczera jest zadowalająca tylko przez krótki okres czasu, pacjenci nie powinni się niepokoić, gdy część opatrunku ulegnie wykruszeniu tuż przed ponowną wizytą. Założenie fleczera nie jest skomplikowane i nie zajmuje dużo czasu, obecnie dentyści mogą korzystać z gotowych (najczęściej są to cynkowo- siarczanowe wypełnienia), już zmieszanych produktów, tym samym ich praca jest jeszcze bardziej usprawniona. Opatrunek tymczasowy nie wpływa na nasze odczuwanie smaku, nie pozostawia w ustach nieprzyjemnego posmaku. Fleczer u dzieci Leczenie zębów u najmłodszych także może odbywać się za pomocą fleczera, jednakże ma to miejsce podczas dwuwizytowego leczenia amputacyjnego zębów mlecznych (zazwyczaj rodzice nazywają je leczeniem kanałowym zębów mlecznych, jednak nie do końca te terminy się pokrywają). Jak długo fleczer może pozostać w zębie? To pytanie najczęściej słyszą lekarze podczas przeprowadzania zabiegu. Jak sama nazwa sugeruje jest to opatrunek tymczasowy, a zatem może być utrzymany od kilkunastu dni do kilku tygodni – długość ta jest kwestią indywidualną. Należy jedynie przestrzegać zaleceń lekarza, dotyczących kolejnych wizyt kontrolnych. Starajmy się nie dopuścić do szybkiej utraty fleczera, gdyż to nie rokuje dobrze. Nieszczelny opatrunek powoduje odsłonięcie się tkanek zęba, co bezpośrednio prowadzi do zapalenia miazgi zęba oraz dolegliwości bólowych, gdy będziemy spożywać zimne, gorące i słodkie pokarmy. Co zrobić w razie utraty opatrunku? Najlepszym rozwiązaniem jest udanie się do swojego gabinetu stomatologicznego, aby lekarz mógł uzupełnić jego brak. Czynność ta potrawa kilka minut, a zaoszczędzi nam to sporo kłopotów. Zalecenia po założeniu fleczera Stomatolog szczegółowo wyjaśni, co można, a czego należy unikać po założeniu fleczera. Przede wszystkim należy powstrzymywać się od picia i jedzenia od 30 minut do 1 godziny – ze względu na czas twardnienia materiału. Jeśli nie zastosujemy się do tego polecenia to może to grozić jego utratą podczas spożywania pokarmów. Ta sama zasada tyczy się picia wszelkich napojów. Nie ma przeciwwskazań, by w czasie noszenia wypełnienia tymczasowego pić alkohol (o takie potencjalne interakcje pacjenci pytają w gabinecie). Gdyby po założeniu opatrunku wystąpił ból to należy niezwłocznie udać się na kontrolę, aby stomatolog mógł ustalić jego przyczynę. Czy fleczer jest bezpieczny dla zdrowia? Założenie tymczasowego opatrunku nie stanowi zagrożenia dla zdrowia dzieci, dorosłych, czy kobiet w ciąży. Jego skład nie ma negatywnego wpływu na tkanki zęba ani na organizm człowieka, o ile znajduje się on w tkankach przez odpowiednią, zalecaną długość czasu. Jedyną niedogodnością może być możliwość wystąpienia uczulenia na pierwiastki wchodzące w jego skład, co jest rzadkością.   # fleczer # tymczasowa plomba # fleczer cynkowo-siarczany # opatrunek tymczasowy # endodoncja # stomatolog

plomba światłoutwardzalna
Estetyka uśmiechu, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Wypełnienie światłoutwardzalne – najważniejsze informacje

Wypełnienie zębów jest konieczne, gdy wystąpiło uszkodzenie mechaniczne zęba lub też gdy ząb jest zaatakowany przez próchnicę. Wtedy też stomatolog musi odpowiednio przygotować ząb, oczyścić go z resztek biologicznych, aby założyć plombę. Współczesna stomatologia umożliwia przeprowadzenie leczenia przy użyciu różnych rodzajów wypełnień, może to być: porcelana, złoto, wypełnienie światłoutwardzalne lub też powoli odchodzący do lamusa amalgamat. W naszym wpisie chcemy zaprezentować jedno z tych wypełnień, a mianowicie bardzo popularne plomby światłoutwardzalne. Jakie są ich zalety i jak przebiega zabieg? Na te i inne pytania odpowiemy w artykule. Ogólna charakterystyka wypełnienia światłoutwardzalnego Pacjenci chętnie decydują się na wypełnienie światłoutwardzalne ze względów estetycznych, bowiem jest ono dopasowane do odcienia bieli zębów pacjenta. Stomatolog w zależności od potrzeby i umiejscowienia leczonego zęba do plombowania stosuje materiały elastyczne lub wytrzymałe. Gdy ubytek występuje w przednich zębach to konieczny będzie materiał elastyczny, natomiast na zęby trzonowe i przedtrzonowe wybierany jest materiał bardzo wytrzymały. Różnica w tworzywie zastosowanym do leczenia zębów wynika z funkcji poszczególnych zębów. Wypełnienie światłoutwardzalne – przebieg leczenia Przed rozpoczęciem leczenia stomatolog musi trafnie zdiagnozować ubytek w zębie, a zatem jeśli jest on na tyle duży to może zaproponować znieczulenie miejscowe. Następnie ma miejsce borowanie, którego zadaniem jest usunięcie próchnicy i oczyszczenie powierzchni.  Kolejnym etapem w leczeniu zęba jest założenie na dno zęba głębokiego ubytku materiału. W ten sposób miazga zęba zostaje odizolowana od później założonego wypełnienia światłoutwardzalnego. Dentysta musi pamiętać o tym kroku, bowiem bez podkładu miazga zęba znajdowałaby się zbyt blisko wypełnienia światłoutwardzalnego, co mogłoby powodować podrażnienia. Wyjątkiem są małe ubytki, kiedy nie ma konieczności zakładania podkładu. Jak zakłada się wypełnienie światłoutwardzalne? Po oczyszczeniu i przygotowaniu zęba nakłada się specjalny, niebieski żel. Zadaniem żelu jest przygotowanie powierzchni zęba do kontaktu z założonym wypełnieniem światłoutwardzalnym. Po krótkim czasie należy go spłukać, osuszyć ubytek w zębie oraz posmarować specjalnym płynem, który stomatolog utwardza za pomocą lampy. Płyn ten jest odpowiedzialny za zespolenia tkanek zęba z wypełnieniem światłoutwardzalnym. Ostatnim etapem jest założenie właściwej plomby. Czynność ta najczęściej jest wykonywana w kilku warstwach – każdą warstwę naświetla się osobno, w celu utwardzenia. Po założeniu wypełnienia światłoutwardzalnego wystarczy jedynie sprawdzić, czy założona plomba pasuje i nie przeszkadza nam w gryzieniu. Otrzymamy niewielką kalkę, którą będziemy musieli przygryźć, aby stomatolog mógł dopasować kształt wypełnienia. Ile kosztuje takie wypełnienie? Koszt takiego wypełnienia jest uzależniony od wielkości i rozległości ubytku, konieczności podania znieczulenia oraz rodzaje wykorzystanego materiału. W przypadku wypełnienia światłoutwardzalnego musimy się liczyć z wydatkiem od 70 do 200 zł za małą plombę, od 90 do 250 zł za średniej wielkości plombę oraz od 100 do 350 zł – za rozległą plombę.   # wypełnienie światłoutwardzalne # plomba światłoutwardzalna # ubytek w zębie # próchnica # miazga zęba # znieczulenie miejscowe  

protetyka stomatologiczna
Ogólnie, Różne, Usługi stomatologiczne

Technik dentystyczny – czym się zajmuje?

Gdy przychodzicie do swojego gabinetu stomatologicznego macie do czynienia z różnymi pracownikami przychodni: asystentkami stomatologicznymi, higienistkami czy też stomatologami, jednakże bardzo często zapomina się o pracy technika dentystycznego, bo przecież mało kto zastanawia się nad tym, kto wykonał jego protezę zębową czy aparat ortodontyczny. Na czym polega praca technika dentystycznego, jakie umiejętności musi mieć osoba zatrudniona na takim stanowisku, możecie się tego dowiedzieć z naszego artykułu. Ogólna charakterystyka zawodu – technik dentystyczny Zawód technika dentystycznego polega na naprawie i indywidualnym wytwarzaniu protez zębowych oraz aparatów ortodontycznych zakładanych na zęby w celu korekcji wad zgryzu. Technik swoje działanie opiera na ścisłej współpracy z dentystą i wszystkie czynności związane z przygotowaniem protez, aparatów podlegają zleceniu stomatologa. Technik dentystyczny – jak można uzyskać taki tytuł? Zawód technika dentystycznego, inaczej zwany także protetykiem, zalicza się do zawodów regulowanych, a zatem oznacza to, iż mogą go jedynie wykonywać osoby, które posiadają odpowiednie wykształcenie zawodowe – wykształcenie średnie medyczne, rozumiane jako ukończenie szkoły policealnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskają tytuł zawodowy technika dentystycznego lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe. Nauka zawodu na tym kierunku trwa ok. dwa i pół roku, czyli pięć semestrów, i jest zakończona egzaminem zawodowym. W ramach nauki odbywają się również obowiązkowe praktyki. Gdzie może pracować technik dentystyczny? Protetyka próżno szukać w gabinecie stomatologicznym, gdyż zazwyczaj pracownia protetyczna znajduje się w zupełnie innym miejscu. Absolwent szkoły – technik dentystyczny znajdzie zatrudnienie zarówno w państwowych, jak i prywatnych pracowniach protetycznych oraz ortodontycznych, klinikach dentystycznych, a także –  jeśli czuje się na siłach-  to może również prowadzić własne laboratorium w ramach działalności gospodarczej. Jakie zadania ma technik dentystyczny? Technik dentystyczny wykonuje protezy zębowe, szyny dentystyczne i aparaty ortodontyczne zgodnie z przekazanym projektem na podstawie dostarczonych przez stomatologa wycisków lub zdjęć rentgenowskich. Warto zaznaczyć, iż protetyk nie ma bezpośredniego kontaktu z pacjentem, a wszystkie prace odbywają się zgodnie z zalecaniem stomatologa i pod jego nadzorem. Zakres kompetencji zawodowych technika dentystycznego obejmuje samodzielne laboratoryjne wykonawstwo uzupełnień protetycznych (np. korony teleskopowe), szczękowoortopedycznych i twarzowo-szczękowych (m.in. okluzje). W ramach pracy technika odbywa się również naprawa protez, szyn dentystycznych czy aparatów ortodontycznych. Technik dentystyczny w pracowni obsługuje nowoczesne urządzenia i aparaturę, które pomagają mu w wytworzeniu prac wykonanych z takich materiałów jak: akryl, silikon, kompozyt, ceramika i metal. W jakich warunkach pracuje technik dentystyczny? Miejscem pracy technika dentystycznego jest zazwyczaj pracownia protetyczna, gdzie od podstaw, na indywidualne zamówienie przygotowuje on protezę lub aparat ortodontyczny. Takie pomieszczenie przeważnie nie jest zbyt duże, ale musi być odpowiednio wyposażone w specjalistyczny sprzęt. W przypadku większych klinik dentystycznych lub ścisłej współpracy ze stomatologiem może się zdarzyć, iż protetyk może pracować w gabinecie dentystycznym, jednakże są to bardzo rzadkie przypadki. Praca technika dentystycznego ma charakter indywidualny i samodzielny. Z reguły protetyk nie ma bezpośredniego kontaktu z pacjentami, jedynie kontaktuje się ze stomatologiem, który pobiera odlew gipsowy oraz dopasowuje protezę lub aparat. Jak widzimy, praca technika ma ogromne znaczenie dla stomatologa, bowiem choć z pozoru wydaje się, iż ma ona jedynie charakter usługi dodatkowej, to tak naprawdę jest niezbędna do prawidłowego wykonywania zawodu przez dentystę. Zawód technika dentystycznego nie wiąże się z dużym obciążeniem fizycznym, gdyż większość pracy technik odbywa się, siedząc. Ponieważ jest to praca lekka pod względem obciążenia fizycznego, w roli protetyka doskonale odnajdą się także osoby niepełnosprawne. Rytm pracy technika dentystycznego Czas pracy technika dentystycznego w ogromnej mierze zależy od ilości zleceń i terminu ich realizacji. Zazwyczaj nie ma konieczności pracy w dni wolne oraz w nocy. Wyjątek stanowią przypadki, kiedy protetyk ma tyle zleceń, że nie jest w stanie wywiązać się ze wszystkich zobowiązań w normalnym czasie pracy. Dlatego w pracy protetyka istotne są również jego zdolności organizacyjne i umiejętne zarządzaniem czasem. Jakie wymagania stawia się technikowi dentystycznemu? Do najważniejszych wymagań stawianych protetykowi należą ostrość wzroku, zdolność do rozróżniania barw i zręczność manualna oraz duże poczucie estetyki. Technikiem dentystycznym mogą zostać osoby skoncentrowane, dokładne, rzetelne, o podzielnej uwadze, mające uzdolnienia techniczne i dobrą pamięć. Jeśli chcemy pracować jako technik dentystyczny to musimy się liczyć z pewną monotonią wykonywanych czynności i jednostajnymi warunkami pracy. W swej pracy technik używa materiałów ceramicznych, elementów metalowych i tworzyw sztucznych, które poddaje obróbce przy pomocy różnych narzędzi. Przeciwskazaniem do zatrudnienia się jako technik protetyczny mogą być alergie na używane przy pracy materiały. Protetyka stomatologiczna jest działem stomatologii, który bardzo szybko się rozwija, zatem zadaniem technika dentystycznego jest również stałe śledzenie zmian zachodzących w dziedzinie technologii materiałów biologicznych i chemicznych, a także aparatów ortodontycznych. Protetyk jest zobligowany do permanentnego dokształcania się, doskonalenia umiejętności zawodowych oraz podnoszenia swoich kwalifikacji poprzez udział w szkoleniach, warsztatach. Technik dentystyczny a specjalista ds. techniki dentystycznej W ubiegłym roku w środowisku medycznym rozgorzała dyskusja na temat zmiany uprawnień techników dentystycznych oraz rozróżnienia kompetencji technika a specjalisty. Zgodnie z interpretacją Ministerstwa Zdrowia specjalista ds. techniki dentystycznej to osoba, która ukończyła studia wyższe w specjalności technika dentystyczna, obejmujące w programie nauczania co najmniej 2184 godziny kształcenia w zakresie niezbędnym do przygotowania do wykonywania zawodu technika dentystycznego i uzyskała tytuł licencjata lub inżyniera. Zarówno technik, jak i specjalista nie mogą być traktowani jako samodzielny zawód medyczny. Warto pamiętać, iż wykonywanie zawodu medycznego i przepisy regulujące uprawnienia zawodowe techników dentystycznych, w dalszym ciągu są opartej na regulacjach dekretu z 5 lipca 1946 r. o wykonywaniu czynności techniczno-dentystycznych. (Dz. U. z 22 marca 1947 r.) oraz rozporządzeniu ministra zdrowia z 15 maja 1951 r. w sprawie szczegółowego zakresu uprawnień techników dentystycznych (Dz. U. nr 28 poz. 222). Co powinien umieć technik dentystyczny: – przygotować stanowisko pracy; – przestrzegać reżimu technologicznego podczas przygotowywania materiałów stosowanych w ortodoncji; – odlewać z wycisków oraz opracowywać modele robocze i diagnostyczne; – wykonywać aparaty profilaktyczne; – wykonywać aparaty stosowane w leczeniu ortodontycznym; – naprawiać aparaty ortodontyczne; – wykonywać i wmontowywać dodatkowe elementy, zgodnie z zaleceniem lekarza; – oceniać jakość wykonywanych aparatów ortodontycznych i szyn chirurgicznych; – rozróżniać typy aparatów stałych; – uwzględniać sposoby leczenia stosowane w danym regionie; – korzystać z dokumentacji materiałowej, instrukcji obsługi fachowych urządzeń; – podnosić swoje kwalifikacje oraz wdrażać najnowsze osiągnięcia w dziedzinie ortodoncji. Technik dentystyczny jest bardzo ważną częścią zespołu fachowców, dbających o zdrowie i

przegląd stomatologiczny
Pielęgnacja zębów, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Wizyty kontrolne u dentysty – dlaczego są one takie ważne?

Jak pokazują statystyki, Polacy najczęściej decydują się na wizytę w swoim gabinecie stomatologicznym, gdy mają naprawdę poważny problem, co oznacza niewyobrażalny ból zęba  wywołany przez ubytek czy stany zapalne. Osób, które przychodzą na wizyty kontrolne jest niestety wciąż zbyt mało. Dlaczego regularny przegląd stomatologiczny jest tak ważny, zwłaszcza w przypadku dzieci i przed czym może nas uchronić? Przyjrzyjmy się tej kwestii nieco bliżej. Wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym– dajmy dobry przykład swoim dzieciom Rodzice często nie zdają sobie sprawy jak ważne jest nauczenie swoich pociech dbałości o stan swojej jamy ustnej. Pod żadnym pozorem gabinet stomatologa nie powinien być miejscem kojarzonym przez dzieci ze strachem i bólem, a raczej należy zachęcać je do regularnych wizyt kontrolnych. Pamiętajmy, aby swoją postawą dawać dobry przykład – przeglądy stomatologiczne powinny być wpisane w nasz kalendarz i muszą obejmować wszystkich członków rodziny, nie tylko dzieci. Najmłodsi obserwują reakcję swoich opiekunów, dlatego tak istotne jest, aby wszyscy bez wyjątków w nich uczestniczyli. Zaniedbania popełnione przez rodziców w dzieciństwie mają ogromny wpływ na zęby latorośli. Dość częstym błędem, popełnianym przez rodziców jest niedostateczna troska o czystość mleczaków oraz lekceważenie ubytków w zębach mlecznych (usprawiedliwiane, iż „przecież zęby mleczne i tak prędzej czy później wypadną, więc nie ma się czym martwić”), a także zbyt późna pierwsza wizyta u dentysty. Zdarza się, iż rodzice po raz pierwszy udają się z dzieckiem do dentysty dopiero w okolicy 5 roku życia lub nawet wtedy, gdy pojawiają się problemy bólowe, związane z zębami mlecznymi. Pierwsza wizyta powinna mieć miejsce w okolicach pierwszego roku życia, kiedy część zębów mlecznych jest już wyrżnięta. Prawidłowa higiena jamy ustnej i utrzymywanie stanu uzębienia w dobrej kondycji zapewni dzieciom w przyszłości mocne, naturalne i zdrowe zęby, które posłużą aż do późnej starości. Dlaczego warto umawiać się na regularne wizyty u dentysty? Stomatolog potrafi nie tylko z powodzeniem wyleczyć choroby dziąseł i przyzębia, lecz również chętnie podzieli z nami swoją wiedzę na temat prawidłowej pielęgnacji jamy ustnej, podpowie najlepsze rozwiązania i zaproponuje odpowiednie metody oczyszczania zębów. Nierzadko dentysta zasugeruje nam także zmianę pasty, zakup odpowiedniej szczoteczki do zębów oraz zachęci do stosowania płukanek w celu poprawy kondycji jamy ustnej. Jeśli walczymy z próchnicą, to wizyta u stomatologa będzie okazją, aby pozbyć się kamienia nazębnego. Jak powszechnie wiadomo – lepiej zapobiegać, niż leczyć. Jeśli stomatolog w porę wykryje w naszym uzębieniu jakieś nieprawidłowości, to może nas uchronić przed wieloma innymi bardzo groźnymi dolegliwościami. Rozwój stomatologii sprawił, że możemy skorzystać z wielu rozwiązań, które pomogą uratować nasze zęby – profesjonalny sprzęt ułatwia zdiagnozowanie rozmaitych schorzeń, takich jak: paradontoza, próchnica, zgorzele, stany zapalne. Gdyby uratowanie naszego zęba nie było możliwe, wówczas warto skorzystać z osiągnięć protetyki i implantologii. Nowoczesna technika pozwala na uzupełnienie braków w uzębieniu, tak, by nie odróżniały się one od naszych naturalnych zębów. Dzięki regularnym wizytom stomatolog może zauważyć nawet początkowe i subtelne zmiany, co daje większą szansę na całkowite wyleczenie. Jak często należy robić przegląd stomatologiczny? Wizyty kontrolne powinny odbywać się co pół roku, gdyż dzięki temu mamy możliwość szybszego wykrycia ubytków i naprawienia ich, zanim zęby zostaną kompletnie zaatakowane przez próchnicę.  W czasie wizyt kontrolnych dobrze jest zdecydować się na skaling i piaskowanie, aby oczyścić zęby z zalegającego kamienia nazębnego, który stanowi idealne środowisko do rozwoju bakterii. Zdrowe zęby wpływają nie tylko na estetykę naszego uśmiechu, lecz także na naszą samoocenę i samopoczucie oraz zdrowie całego naszego organizmu, dlatego należy pieczołowicie o nie zadbać.   # wizyty kontrolne  # zapobieganie # przegląd stomatologiczny # stany zapalne # choroby dziąseł i przyzębia # paradontoza # zgorzele # zdrowe zęby

torbiele zawiązkowe
Chirurgia stomatologiczna, Choroby przyzębia, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Torbiele zębopochodne – rodzaje, przyczyny, leczenie

Rozwijają się bezobjawowo, osiągając znaczne rozmiary, tym samym niszczą otaczające je tkanki. Torbiele zębopochodne (torbiel korzeniowa, torbiel zawiązkowa, torbiel dziąsłowa), bo o nich mowa mogą zrobić ogromne spustoszenie w naszym organizmie. W jaki sposób można je wcześnie zdiagnozować? Na czym polega leczenie? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Czym jest torbiel? Aby dowiedzieć się, czym jest torbiel sięgniemy do fachowej terminologii. Grecka nazwa kystis oznacza dosłownie zamkniętą ze wszystkich stron jamę lub pęcherz. Jej polskim odpowiednikiem powszechnie stosowanym w medycynie jest właśnie torbiel. Odwołując się do medycznej definicji zaproponowanej przez Kramera, torbiel jest patologiczną jamą wypełnioną treścią o różnej konsystencji i spoistości (płynną, półpłynną lub rzadziej gazem), która nie ma związku z wydzieliną ropną. Torbiele występują zarówno w tkankach miękkich jak i kościach, otocza je włóknista torebka, która jest wyścielona od wewnątrz tkanką nabłonkową (torbiel prawdziwa) lub takiego wysłania nie posiada, wtedy mówimy o torbieli rzekomej (pseudotorbieli). Jakie są powodu powstawania torbieli zębopochodnych? Najczęstszą torbielą jest torbiel korzeniowa (radicular cyst), która może występować również jako torbiel resztkowa lub boczna torbiel korzeniowa. Tworzy się z reszty nabłonkowej komórek wysp Malasseza i jest to torbiel zapalna, co oznacza, iż jej występowanie jest uzależnione od obecności martwiczo zmienionej miazgi zęba. Torbiel ta może się pojawić u osób obu płci, jednak jak pokazują badania jest ona nieco powszechniejsza u mężczyzn między 20. a 50. rokiem życia. Zazwyczaj wykrywa się ją w okolicy górnych zębów siecznych drugich. Torbiel zawiązkowa (dentigerous cyst) może być w formie rozwojowej lub rzadziej zapalnej. Ta pierwsza występuje częściej u mężczyzn w 2–3. dekadzie życia i ma ona związek z zatrzymanym zębem (zębem mądrości, kłem). Jest ona wynikiem niedorozwoju (hipoplazji) szkliwa. Znana jest także torbiel zęba po leczeniu kanałowym, gdy zostało ono przeprowadzone niestarannie lub nie można było udrożnić któregoś z kanałów. Torbiele dziąsłowe mogą występować także u niemowląt, jest to dość powszechne zjawisko, które rozwija się nawet u 75–94 proc. dzieci. Innym przykładem torbieli tkanek miękkich jest tzw. torbiel erupcyjna występująca podczas procesu wyrzynania się zębów. Torbiele u niemowląt nie wymagają leczenia, zanikają same (ok. 3 miesiąca), wystarczy kontrola i obserwacja w gabinecie stomatologicznym. Torbiele zębopochodne – jakie objawy im towarzyszą? Jak rozpoznać, że rozwijają się takie zmiany chorobowe? Niestety nie jest to proste, bowiem torbiele zębopochodne w jamie ustnej początkowo nie dają żadnych objawów. W późniejszym okresie może wystąpić rozdęcie kości, gdy rozwija się torbiel zęba. Pacjenci zazwyczaj zgłaszają się do swojego stomatologa, gdy pojawia się opuchlizna. Obecność torbieli zostaje stwierdzona przeważnie dopiero wtedy, gdy ulegnie ona zakażeniu i rozwija się proces zapalny okolicznych tkanek. Przy dużych rozmiarach torbieli może dojść do zmiany konfiguracji kości. Najczęściej występującymi wówczas objawami są: – pojawienie się objawów stanu zapalnego, – rozsunięcie korzeni zębów, – rozdęcie kości wyrostka zębodołowego szczęki lub żuchwy, – zanik kości z ucisku, jej ścieńczenie z objawem uginania i pergaminowego chrzęstu (crepitatio, objaw Dupuytrena), – brak zęba stałego w łuku zębowym po terminie jego fizjologicznego wyrzynania. Symptomem, choć dość rzadko spotykanym jest ból głowy. Towarzyszy on torbieli zębopochodnej w zatoce szczękowej. Pacjenci, u których występuje taka torbiel skarżą się także na niedrożność nosa, łzawienie (spowodowane uciskiem na przewód nosowo-łzowy), parestezje i przemieszczenie gałki ocznej. Jak diagnozuje się torbiele zębopochodne? Torbiel może zostać wykryta przypadkowo podczas zdjęć RTG, najczęściej stomatolog zleca wykonanie zdjęcie pantomograficznego oraz zdjęcia wewnątrzustnego. Na zdjęciu RTG jest ona widoczna jako jednolite przejaśnienie o gładkich zarysach, które jest wyraźnie oddzielone od otoczenia. Chorobie często towarzyszy pojawienie się przetoki na dziąśle. Jak leczy się torbiele zębopochodne? Najczęściej lekarze zalecają wycięcie torbieli. Zabieg jest przeprowadzany przez lekarza chirurga szczękowego. Mniejsze torbiele o średnicy nie większej niż 8 mm zwykle zostają wyleczone po odpowiednim leczeniu endodontycznym zęba przyczynowego. Nieleczone torbiele mogą osiągnąć duże rozmiary, przez co naciskają na sąsiednie tkanki. Takie działanie może prowadzić do różnych stanów chorobotwórczych oraz powikłań. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, na życzenie pacjenta można wykonać go w znieczuleniu całkowitym. Zazwyczaj operacje wyłuszczenia torbieli są połączone z wycięciem korzenia zęba przyczynowego lub wyrwaniem zęba.  Powstały ubytek kostny zostaje uzupełniony materiałem kościozastępczym.  Rutynowo wyciętą torbiel wysyła się do badania histopatologicznego, aby upewnić się, iż nie nastąpiły zmiany nowotworowe. Czy zabieg ten jest bolesny? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, usunięcie torbieli jest wykonywane w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, zatem nie musimy się obawiać bólu w trakcie zabiegu. Ból przychodzi dopiero później. Dzieje się tak z powodu urazu tkanek wyrostku zębodołowego. Zazwyczaj po usunięciu torbieli pojawia się również obrzęk, który może się utrzymywać przez kilka dni. W takim przypadku lekarz stomatolog przepisuje antybiotyk, leki przeciwbólowe i płukanki przeciwzapalne, a ból i obrzęk szybko ustępują. Zagrożenia w przypadku nieleczonych torbieli Taka zmiana chorobowa może wypełniać duże fragmenty kości. W związku z czym będą one bardziej podatne na urazy. Zęby mogą ulegać rozchwianiu, a w efekcie także wypadać. Poza bezpośrednimi skutkami ciężkie stany zapalne i otorbienie korzenia zęba mogą być przyczyną poważniejszych powikłań. Oprócz zakażenia zmiany i jej zropienia, możemy być –  w bardzo rzadkich przypadkach -narażeni na powstanie zmiany nowotworowej. Zalecenia po usunięciu torbieli Po zabiegu usunięcia należy szczególnie zadbać o higienę jamy ustnej. Zęby, a zwłaszcza miejsce operowane, powinno się myć szczoteczką o miękkim włosiu. Przez pierwsze 24 godziny po zabiegu nie należy płukać ust płynem. Bolące miejsce można okładać zimnymi kompresami, np. z lodem. Powinniśmy także pamiętać, aby nie wydmuchiwać nosa – w celu jego oczyszczenia należy stosować krople i spray‘e, takie jak podczas kataru. Parę dni po zabiegu może utrzymywać się opuchlizna, która zazwyczaj schodzi po 4, 5 dobach. Dentyści polecają, aby w czasie rekonwalescencji spożywać miękkie potrawy: ryby, gotowany kurczak, gotowane warzywa, makarony, ziemniaki (tłuczone), ale najlepiej by były one niegorące. Po 10 dniach od operacji lekarz ściągnie założone w trakcie zabiegu szwy. Czy torbiele zębopochodne mogą pojawiać się ponownie po zabiegu? Pacjenci, u których zdiagnozowano i usunięto torbiel zębową mogą się zastanawiać, czy istnieje prawdopodobieństwo nawrotu choroby. Otóż – jest ono bardzo małe. Jeśli torbiel zębowa została usunięta prawidłowo i całkowicie to rokowania są bardzo dobre.   # torbiele zębopochodne  # szkliwiaki # torbiel korzeniowa # torbiel zawiązkowa # torbiel dziąsłowa # parestezje # RTG # wycięcie torbieli # resekcja kości

fluoroza
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Profilaktyka, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Białe plamy na zębach – skąd się biorą i jak je leczyć?

Białe plamy na zębach mogą pojawić się z różnych powodów. Problem ten dotyczy zarówno zębów stałych, jak również mleczaków. W przypadku tych drugich białe plamy na zębach mogą powstać w wyniku nieprawidłowości rozwojowych w trakcie tworzenia się zawiązka zęba lub też po jego wyrznięciu. Białe plamy i przebarwienia na zębach mogą sygnalizować niedobór lub nadmiar pierwiastków lub początkowe stadia próchnicy. W jaki sposób można zapobiegać ich występowaniu, jakie metody leczenia są stosowane? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Białe plamy na zębach – co się dzieje z naszymi zębami? Gdy zauważymy białe plamy na zębach stałych i na mleczakach po raz pierwszy to będzie to dla nas ostrzeżenie, iż mamy do czynienia z demineralizacją szkliwa i ubytkiem wapnia z jego powierzchni. Za odwapnienie zębów są odpowiedzialne bakterie żyjące w płytce nazębnej, czyli w białym nalocie na zębach przy dziąsłach, który osadza się po jedzeniu. Demineralizacja szkliwa Z początku odwapnienia na zębach są widoczne jedynie po osuszeniu szkliwa, jednakże z czasem postępujący proces demineralizacji może przerodzić się w próchnicę, która w kolejnym etapie przybiera postać nieestetycznego przebarwienia – ciemnej, brunatnej plamy. Nieleczona próchnica może spowodować ubytki szkliwa, będzie zachodziła również konieczność przeprowadzenia leczenia kanałowego, a nawet w ostateczności należy liczyć się z utratą zębów. Dlatego tak istotne jest, aby w porę zgłosić się do swojego lekarza, gdyż w przypadku zatrzymania procesu próchnicowego na etapie białych przebarwień na zębach, możemy jeszcze przywrócić zębom pierwotny wygląd – zmiany te są odwracalne. Zachwianie równowagi minerałowej Przebarwienia na zębach są oznaką, iż w organizmie została zachwiana równowaga minerałowa. Jak wiemy, szkliwo jest zbudowane z rozmaitych składników: 95 proc. stanowią związki nieorganiczne – kryształy wapnia i fosforu oraz niewielkie ilości sodu, magnezu i potasu, pozostała część to związki organiczne i woda. Jeśli mamy niedobór lub nadmiar tych składników to mogą się właśnie pojawić białe przebarwienia. Białe plamy na zębach to symptom fluorozy. Jest ona spowodowana nadmiernym przyjmowaniem fluoru w różnych postaciach: poprzez pasty do zębów, pożywienie oraz wodę. Chorzy cierpiący na tę chorobę mają zęby w kolorze kredobiałym lub brązowym. Zdaniem dentystów odwapnienie szkliwa niesie ze sobą większe zagrożenie dla naszych zębów niż fluoraza, gdyż jest ono bowiem stanem przedpróchnicowym i tylko krok dzieli nas od próchnicy. Noszenie aparatu ortodontycznego a białe plamy na zębach Demineralizacja szkliwa zazwyczaj występuje u pacjentów mających wady zgryzu, z założonym stałym aparatem ortodontycznym – jest on znacznym utrudnieniem w dokładnym szczotkowaniu zębów. Płytka nazębna bardzo łatwo osiada na zamkach aparatu. Często nawet po zakończeniu leczenia ortodontycznego możemy zobaczyć białe plamy na zębach. Hipoplazja szkliwa – niebezpieczny niedobór składników odżywczych Białe plamy na zębach i przebarwienia mogą pojawić się w wyniku hipoplazji szkliwa. Termin ten oznacza niedorozwój. O hipoplazji szkliwa mówi się, gdy w organizmie brakuje różnych składników odżywczych (m.in. witaminy A, D, K i C oraz minerałów: wspomnianego wcześniej wapnia, magnezu czy też fluoru), które z powodu błędów dietetycznych lub chorób układu pokarmowego nie są dostarczane do organizmu. Hipoplazja szkliwa, tak jak inne choroby przyzębia, wymaga leczenia stomatologicznego, gdyż wtedy pacjenci mają osłabione, podatne na uszkodzenia zęby. Białe plamy na zębach – leczenie W zależności od schorzenia i stopnia zaawansowania choroby, metoda leczenia i pozbywania białych plam powinna być dobrana indywidualnie do pacjenta w oparciu o dokładną diagnostykę. Pamiętajmy, aby od razu po zaobserwowaniu pierwszych objawów udać się do lekarza, by ten mógł jak najszybciej postawić diagnozę i zaproponować skuteczne leczenie. Leczenie fluorozy opiera się uzupełnianiu bieżących ubytków próchnicowych, rekonstrukcji i uzupełnianiu ubytków szkliwa płynnym materiałem kompozytowym oraz hydroksyapatytem, dzięki czemu jest  wspomagana remineralizacja szkliwa. Ponadto, aby usunąć przebarwienia stosuje się wybielanie zębów za pomocą lasera lub też poprzez mikroabrazję – wyrównanie kolorytu (pastami ścierającymi). Profilaktyka Jeśli zależy nam na pięknym, zdrowym uśmiechu to przede wszystkim musimy zwrócić szczególną uwagę na higienę jamy ustnej. Koniecznie pamiętajmy o regularnym myciu zębów i nitkowaniu przestrzeni międzyzębowych. Osoby cierpiące na fluorozę powinny wybierać pastę do zębów bez fluoru. Warto również zdecydować się na zmianę nawyków żywieniowych: koniecznie wprowadźmy do jadłospisu produkty bogate w wapń (zwłaszcza mleko i jego przetwory), a ograniczmy te, które zawierają fluor (m.in. w czarna herbata, żytnie pieczywo, ser cheddar, wieprzowe wędliny, płatki kukurydziane oraz jogurty truskawkowe).   # białe plamy # hipoplazja szkliwa # bruzdy na zębach # przebarwienia na zębach # fluoroza # fluoryzacja # choroby przyzębia # wady zgryzu

wyrwanie zębów w ciąży
Chirurgia stomatologiczna, Nagłe wypadki, Profilaktyka, Różne, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Usuwanie zębów u kobiet w ciąży – o czym należy pamiętać?

Dbałość o zęby i przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej dotyczy wszystkich, jednakże niektórzy powinni zwrócić szczególną uwagę. Taką grupę stanowią panie spodziewające się dziecka lub te, które dopiero planują powiększenie rodziny. Każdy stomatolog powie, iż najlepiej, aby wszystkie zęby były wyleczone przed zajściem w ciążę. Jak często powinny ciężarne odwiedzać swój gabinet stomatologiczny oraz czy usuwanie zębów w ciąży może zostać przeprowadzone? Przeczytajcie nasz artykuł, a nie będziecie mieć już żadnych wątpliwości. Higiena jamy ustnej u kobiet w ciąży – dlaczego jest tak ważna? W momencie, gdy panie cały czas dbają o swoje zęby i higienę jamy ustnej, to również w ciąży powinny troszczyć się utrzymanie jej właściwego stanu, wtedy też zazwyczaj nie ma powodu do obaw. Mimo wszystko najlepiej zaplanować wizyty kontrolne na początek, półmetek i pod koniec ciąży. Oczywiście sytuacja diametralnie zmienia się, gdy pojawią się jakiekolwiek ubytki, bowiem należy się nimi zająć jak najszybciej, zanim zaczną boleć. Uporczywy ból zęba w ciąży jest wskazaniem do natychmiastowego poważnego leczenia stomatologicznego, w tym ekstrakcji. Lekarze przestrzegają, iż z bolącym zębem nie można czekać aż do dnia porodu, ponieważ może on spowodować ogólne osłabienie organizmu i zwiększa podatność na infekcje, które są niebezpieczne dla dziecka. Jak dowodzą liczne badania naukowe stany zapalne dziąseł i choroby przyzębia są najczęstszą stomatologiczną przyczyną przedwczesnych porodów – nawet nie zdajemy sobie sprawy, iż zwiększają one ryzyko wczesnego rozwiązania aż siedmiokrotnie! Wynika to z uwalnia się toksyn przez bakterie obecne w chorym przyzębiu. Toksyny są odpowiedzialne za stymulowanie wydzielania się mediatorów pobudzających czynność skurczową macicy. Ponadto, choroby przyzębia są również przyczyną urodzeń dzieci z niską masą urodzeniową. Usuwanie zębów w ciąży Wyrwanie zęba w ciąży jest możliwe i bezpieczne, choć zaleca się, by odbywało się ono po zakończeniu pierwszego trymestru ciąży. Dlaczego? Podanie znieczulenia w ciąży przed zakończeniem 12. tygodnia ciąży może doprowadzić do uszkodzenia płodu, a samo wyrwanie zęba do krwotoku. Ale to jeszcze nie wszystko, gdyż zastosowane znieczulenie miejscowe może przeniknąć przez łożysko, a jest to szczególnie niebezpieczne w początkowej fazie rozwoju płodu. Wskazaniami do wyrwania zęba są: dotkliwy ból, wydobywająca się z zęba ropa oraz ryzyko wystąpienia zakażenia. Zastanawiacie się teraz pewnie, co z innymi zabiegami? Ogólne leczenie zębów, a zatem m.in. usuwanie ubytków czy leczenie kanałowo w ciąży są jak najbardziej pożądane.  Raczej odradza się takie zabiegi jak piaskowanie, usuwanie płytki nazębnej ultradźwiękami (skaling), wybielanie, wstawianie implantów czy dłutowanie zatrzymanych ósemek. Ciężarnym nie podaje się także profilaktycznie fluoru. Naukowcy twierdzą, iż ten pierwiastek wcale nie wpływa na poprawę stanu zębów dzieci, a jego nadmierna ilość może powodować powstanie białych plam na zębach. Bolący ząb w ciąży – na co należy uważać? Panie, które są w ciąży powinny poinformować o tym swojego dentystę, gdyż dzięki temu będzie mógł odpowiednio wybrać leki (ciężarne nie powinny przyjmować medykamentów obkurczających naczynia krwionośne) czy metody leczenia zębów. Jest to bardzo istotne przy podawaniu znieczulenia. Macie podejrzenia, iż być może jesteście w ciąży? Powinnyście podzielić się swoimi przypuszczeniami z lekarzem. Warto zaznaczyć, iż w trakcie wyrywania zęba nie zawsze jest konieczne podawanie antybiotyków, ale w przypadku wystąpienia ostrego stanu zapalnego, niezbędne są antybiotyki z grupy penicylin lub inne antybiotyki, które są dozwolone w ciąży. Panie w ciąży nie powinny zwlekać z leczeniem ubytków czy bolących zębów do porodu, gdyż w przeciwnym razie może dojść do osłabienia całego organizmu, a w związku z tym będzie odczuwalne gorsze samopoczucie, rozbicie. Leczenie zębów w ciąży Błogosławiony stan nie jest przeszkodą, która uniemożliwi stomatologowi wypełnienie ubytków.  Podkłady do wypełniania nie przenikają bowiem poza strukturę zęba, a zatem nie stanowią zagrożenia dla rozwijającego się płodu. Także leczenie kanałowe może zostać przeprowadzone, jednakże należy zachować specjalne środki ostrożności, zwłaszcza w przypadku prześwietlenia chorego zęba. Współczesna technologia pozwala zmniejszyć ryzyko napromieniowania niemal do zera. Na koniec najważniejsza wskazówka – przede wszystkim panie w ciąży powinny bardziej zadbać o stan swojego uzębienia, a wtedy wyrywanie zębów nie będzie potrzebne.   # wyrwanie zębów w ciąży # usuwanie zębów w ciąży # bolący ząb w ciąży # leczenie kanałowe w ciąży # antybiotyki

protezy zębowe
Estetyka uśmiechu, Nowoczesna stomatologia, Protezy zębowe, Usługi stomatologiczne

Protezy elastyczne – wygodne i estetyczne rozwiązanie

Współczesna stomatologia i protetyka dają nadzieję milionom pacjentów na odzyskanie pięknego uśmiechu. Osoby, które obawiają się, że noszenie protez zębowych może być niekomfortowe powinny porozmawiać ze swoim stomatologiem, aby ten mógł wyjaśnić i zaprezentować nowe rozwiązanie – protezy elastyczne. Z jakiego materiału są one zbudowane i czym różnią się od tradycyjnych, akrylowych protez zębowych? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedzi w naszym artykule. Protezy elastyczne – innowacyjne i praktyczne Podstawową zaletą protez elastycznych jest fakt, iż są one bardzo lekkie i miękkie. Bez trudu dopasowują się do podniebienia, a materiały termoplastyczne, z których zostały wykonane sprawiają, że są one niezwykle wytrzymałe i sztywne, zatem nie ma mowy o ich pęknięciu. Do produkcji protez elastycznych zazwyczaj jest wykorzystywany akron przezroczysty. Akron to tworzywo odporne na uszkodzenia mechaniczne, a więc zostaje prawie całkowicie wyeliminowane ryzyko pęknięcia czy złamania protezy. Wystarczy użytkować je zgodnie z zaleceniami, a proteza elastyczna posłuży nam przez dłuższy czas. Akron ma jeszcze jedną właściwość – w związku z tym, iż jest on przeźroczysty to z powodzeniem może się dopasować do uzębienia każdego pacjenta, będąc niemalże niewidocznym. Mocowanie protez odbywa się przy pomocy klamer, dlatego dziąsła nie zostają podrażnione. Dlaczego warto nosić protezy elastyczne? Wcześniej wspominaliśmy o kilku atrybutach protez elastyczny, jednakże do listy warto dodać jeszcze inne cechy: – estetyczny, nierzucający się w oczy wygląd, dzięki bezbarwnym klamrom mocującym; – nie powodują alergii, – są pozbawione zapachu i smaku; – ich noszenie jest prawie nieodczuwalne, gdyż są cienkie i lekkie; – w razie potrzeb istnieje możliwość napraw oraz regulacji płyty; – w trakcie użytkowania nie zmieniają swojego koloru; – wykonane z akronu protezy nie chłoną wody, są też bardziej higieniczne – istnieje minimalne ryzyko rozwoju grzybicy w jamie ustnej; – brak jakichkolwiek odkształceń, są bardzo wytrzymałe na zmiany temperatur; zatem bez obaw można spożywać bardzo ciepłe posiłki czy napoje, – łatwe w utrzymywaniu czystości. Higiena – jak dbać o protezy elastyczne? W naszych artykułach wielokrotnie zwracaliśmy uwagę, iż higiena protez zębowych jest równie istotna jak w przypadku naturalnych zębów. Utrzymanie w czystości protezy elastycznej nie powinno być dla nas zbyt czasochłonne, czy kłopotliwe, gdyż nie pochłaniają one ani zapachów, ani nie ulegają odbarwieniom. Aby trzecie zęby idealnie się prezentowały wystarczy rano i wieczorem czyścić je szczoteczką i pastą do zębów, tak by usunąć gromadzące się bakterie. Proteza elastyczna – jak przebiega jej przygotowanie? Gdy jesteśmy pewni, iż akurat taka proteza będzie spełniać nasze wymagania, to należy udać się do stomatologa, który właściwie dobierze pacjentowi odpowiedni rodzaj protezy. Na pierwszej wizycie lekarz pobierze dwa odciski: górnej linii zębów i dolnej linii zębów. Na kolejnej również zostaną stworzone wyciski, jednak jest to wykonywane w nieco inny sposób. Następnie do naszych rąk (a bardziej ust) trafi prowizoryczna proteza elastyczna, dzięki której możliwe będzie skorygowanie niedogodności, tym samym podczas kolejnej wizyty będziemy mogli otrzymać całkowicie odpowiadającą protezę. Ostatnia wizyta ma na celu końcowe dopasowanie protezy elastycznej do pacjenta. Zwróćmy uwagę, aby proteza była idealnie dopasowana, w razie jakiegokolwiek dyskomfortu lekarz może dokonać niezbędnych poprawek jeszcze w gabinecie. Protezy elastyczne są gotowe do noszenia już po około dwóch tygodniach od pierwszej wizyty pacjenta w gabinecie.   # protezy elastyczne # materiały termoplastyczne # akron przezroczysty # proteza akronowa # prowizoryczna proteza elastyczna

zdjęcie pantomograficzne
Anatomia, Różne, Usługi stomatologiczne, Zdrowie

Co to jest pantomogram zębów i jak przebiega ?

Nowoczesna stomatologia dysponuje rozmaitymi metodami diagnostycznymi, dzięki którym stomatolog może z dokładnością zlokalizować miejsce występowania stanu zapalnego. Taką pomocą jest pantomogram zębów. Kiedy pacjenci w trakcie leczenia stomatologicznego otrzymują od lekarza zlecenie wykonania zdjęcia pantomograficznego zębów? Na czym polega pantomogram zębów i jak możemy się przygotować do tego badania? Na te i inne pytania możecie znaleźć odpowiedzi w naszym artykule, zapraszamy do zapoznania się z nim. Co to jest pantomogram zębów ? Pantomogram zębów to specjalistyczne zdjęcie RTG, które wykonuje się przy pomocy aparatu zwanego pantomografem. Sprzęt ten dzięki jednoczesnemu ruchowi głowicy generującej promieniowanie RTG oraz zapisu rejestratora, pozwala na otrzymanie dokładnego zdjęcia danej warstwy twarzoczaszki. Na zdjęciu są widoczne zęby górne i dolne, także zatrzymane w kości, jak również wszystkie otaczające je tkanki. Powiększony obraz struktur anatomicznych wyrostków zębodołowych umożliwia dokładną ocenę stan przyzębia, a także jest możliwe określenie nieprawidłowości w budowie korzeni zębów, miejsca tzw. zębów zatrzymanych (np. ósemki). Pantomogram wykazuje także stopień mineralizacji zębów i kierunek ich wyrzynania. Kiedy lekarz zaleci pantomogram zębów ? Wskazaniem do wykonania tego badania mogą być różne sytuacje. Zazwyczaj zanim zostanie przeprowadzone leczenie ortodontyczne, implantologiczne czy leczenie protetyczne, to należy zrobić pantomogram zębów. Zdjęcie pantomograficzne jest niezbędne do ogólnej oceny stanu zdrowia wszystkich zębów i przyzębia, na jego podstawie można sprawdzić jakość wypełnień i jakość leczenie kanałowego oraz to, czy przypadkiem po przeprowadzonych ekstrakcjach nie zostały nieusunięte korzenie. Pantomogram wykrywa również próchnicę oraz liczne choroby przyzębia (oraz stan ich zaawansowania). Dzięki wykonaniu zdjęcia pantomograficznego dentysta może również przypadkowo wykryć zmiany, których pacjenci nie odczuwają, a które stanowią zagrożenie dla naszego zdrowia, np.  torbiele,  ziarniniaki, zęby zatrzymane, a nawet nowotwory. Badanie pantomogramem jest także wymagane w przypadku innych chorób niż tych związanych z jamą ustną, gdyż np. przed operacją zaćmy należy je wykonać, aby lekarz mógł wykluczyć obecność ogniska zapalnego. Przeciwwskazania Przeciwwskazaniem do badania pantomografem jest ciąża, gdyż promieniowanie może uszkodzić płód. Badanie to wykonuje się u kobiet ciężarnych jedynie w wyjątkowych sytuacjach, kiedy płynące z niego korzyści będą znacznie większe niż potencjalne ryzyko dla płodu (np. w przypadku poważnych urazów). Czy promieniowanie jest bezpieczne dla człowieka ? Nie należy się obawiać tego badania, bowiem choć jak doskonale wiemy, promieniowanie RTG nie jest obojętne dla zdrowia każdego człowieka, to wykonywanie zdjęcia pantomograficznego odbywa się zgodnie z pewnymi, rygorystycznymi zasadami, które dokładnie precyzują bezpieczną dla człowieka dawkę promieniowania. Istotne jest także, iż w trakcie tego badania pacjent jest narażony na działanie o wiele mniejszej dawki promieniowania, niż otrzymałby podczas wykonywania kilku punktowych zdjęć RTG poszczególnych zębów. Jak należy się przygotować do badania i jak ono przebiega ? Pantomogram zębów nie wymaga od nas specjalnych przygotowań. Panie (i niektórzy panowie), które noszą różnego typu ozdoby: kolczyki, łańcuszki, spinki do włosów, okulary oraz wyjmowane protezy zębowe muszą je jedynie wyjąć. Badanie to nie wiąże się z wchodzeniem do wąskich aparatów czy przyjmowaniem kontrastu. Warto dodać, że jest ono całkowicie bezbolesne i trwa zaledwie kilkanaście sekund. Przed rozpoczęciem badania otrzymamy ochronną, dość ciężką kamizelkę, która będzie zabezpieczać nasz organizm przed promieniami roentgena. Wystarczy podejść do aparatu i stanąć nieruchomo. Asystentka czy lekarz powinien nas prawidłowo ustawić – otrzymujemy także uchwyt (należy go przygryźć zębami), dzięki któremu zajmujemy właściwą pozycję. Nasz głowa powinna spoczywać specjalnych uchwytach, które zapewnią jej stabilność. W trakcie wykonywania zdjęcia nie wolno bowiem poruszać głową, a język powinien być przyciśnięty po podniebienia. Jeśli zdjęcie ma być wykonywane u dzieci to można je poprosić  o zamknięcie oczu, aby nie wodziły wzrokiem za poruszającą się wkoło lampą, co może skutkować ruchem głowy. Jak wygląda zdjęcie pantomograficzne ? Zdjęcie pantomograficzne obejmuje oba łuki zębowe. Dodatkowo pokazane są na nim struktury do nich przylegle, takie jak: kości szczęki i żuchwy, zatoki szczękowe, stawy skroniowo-żuchwowe czy oczodoły. Na podstawie tego zdjęcia lekarz może ocenić stan wielu istotnych struktur, gdyż pantomogram ma duży zasięg. Zdjęcie pantomograficzne nie jest dokładnym odzwierciedleniem prześwietlanych elementów, a otrzymany obraz jest powiększony w stosunku do wymiarów rzeczywistych średnio o 15 proc. Należy także pamiętać, iż pantomogram jest zdjęciem warstwowym, co sprawia, że niektóre struktury mogą nie być uwidocznione na zdjęciu, jeśli nie były zlokalizowane w okolicy warstwy badanej przez pantomograf. Analiza zdjęcia może zostać dokonana wyłącznie przez lekarza stomatologa. Czy koszt badania jest refundowany przez NFZ ? NFZ pokrywa koszty wykonania takiego badania (czyli kwotę od 50 do 100 zł) jedynie raz w trakcie leczenia ortodontycznego u dzieci. W innych przypadkach musimy sami zapłacić za taką usługę.   # pantomogram zębów # RTG # diagnostyka # próchnica # leczenie stomatologiczne # zdjęcie pantomograficzne

zęby mleczne
Profilaktyka, Stomatologia dziecięca, Usługi stomatologiczne

Lapisowanie zębów u dzieci – czy warto?

Jednym z zabiegów, który należy przeprowadzić, aby zahamować rozwój próchnicy u małych pacjentów jest lapisowanie. Lapisowanie, czyli inaczej impregnacja to zabieg polegający na naniesieniu na zęby azotanu srebra, który sprawia, iż zmiany próchnicowe się cofają, a tkanki zębowe z powrotem się utwardzają. Kiedy lapisowanie zębów mlecznych będzie konieczne? Jak przebiega i czy jest to bezpieczny zabieg? Jakie są skutki uboczne i wady lapisowania zębów? Na te i inne pytania możecie znaleźć odpowiedzi w naszym najnowszym artykule! Zęby mleczne też wymagają leczenia! Pierwsze zęby mleczne pojawiają się w jamie ustnej malucha już około 5-6 miesiąca życia. Do około 3 roku życia dzieci mają już widoczne wszystkie zęby mleczne. Rodzice bardzo często bagatelizują problem leczenia mleczaków, a swoje zachowanie błędnie tłumaczą, że i tak te zęby wypadną. Ich niefrasobliwe zachowanie może prowadzić do wielu chorób w dorosłym życiu dziecka, bowiem stan zdrowia zębów mlecznych u dziecka ma wpływ na rozwój kości żuchwy i szczęki, a także pojawiające się później zęby stałe. Ponadto, warto pamiętać, iż mleczaki są z reguły słabiej zmineralizowane niż zęby stałe, dlatego próchnica atakuje je szybciej i może prowadzić do niebezpiecznych powikłań, takich jak ropne zakażenia czy konieczność przyjmowania antybiotyków. Na czym polega lapisowanie? Impregnacja ubytku to nasycenie związkami chemicznymi próchnicowo zmienionych tkanek zęba. Stomatolog w tym celu używa dwóch związków: azotanu srebra lub chlorku cynku. Najczęściej stosuje się ten pierwszy, ze względu na jego skuteczność. Ciekawostką jest fakt, iż to właśnie azotanowi srebra zabieg zawdzięcza swoją nazwę – lapis jest handlową nazwą tego związku. Jak działają związki użyte w trakcie lapisowania? Kiedy lapisowanie jest wskazane? Związki chemiczne wykorzystywane do lapisowania cechują się dwojakim działaniem. Po pierwsze są bakteriobójcze, po drugie wspomagają mineralizację, a więc przyczyniają się do wzmocnienia  rozmiękłych tkanek zęba. Ubytki takie są powszechne u małych pacjentów, u których została zdiagnozowana próchnica butelkowa. Ten rodzaj próchnicy jest bardzo groźny dla zębów ze względu na gwałtowny przebieg powodujący w bardzo krótkim czasie całkowite zniszczenie koron zębów. Próchnica butelkowa atakuje zwłaszcza zęby sieczne. Wskazaniem do wykonania lapisowania są rozległe płaskie ubytki próchnicowe, w których z różnych powodów nie ma możliwości założenia wypełnienia, czyli tzw. plomby. Ma to miejsce np. wtedy, gdy ze względu na duże zniszczenie zęba pojawia się ryzyko, że tradycyjne wypełnienie może się nie utrzymać. Lapisowanie jest też zalecane, gdy mały pacjent niechętnie chce współpracować ze stomatologiem, jest niecierpliwy. Wtedy też łatwiej jest namówić malucha na szybki i bezbolesny zabieg impregnacji niż męczyć się z wykonaniem pełnego wypełnienia.  Jeśli zaistnieje taka konieczność lapisowanie może zostać przeprowadzone już w bardzo wczesnym wieku. Jak przebiega zabieg lapisowania? Lapisowanie jest bezbolesne, całkowicie bezpieczne. Polega ono na wcieraniu w próchnicowo zmieniane tkanki dwóch roztworów jeden po drugim. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, najczęściej stosowanym roztworem jest azotan srebra, który można strącać można z użyciem np. płynu Lugola. Zabieg jest poprzedzony dokładnym oczyszczeniem mechanicznym zęba z nalotów oraz osuszony. Lekarz musi także odizolować błonę śluzową od przypadkowego kontaktu z roztworem impregnującym. Następnie 40-procentowy roztwór azotanu srebra wciera się przez około 2-3 minuty w dotknięty próchnicą ząb mleczny. Po tym ząb jest osuszany i wciera się w niego tzw. strącalnik, np. sól kuchenną, eugenol czy kwas pirogalusowy. W wyniku tych zabiegów na zębie pojawia się białczan srebra, odporny na próchnicę, o działaniu antybakteryjnym. Nie należy niepokoić się, gdy po zabiegu zaobserwujemy, iż zęby naszego malucha stały się czarne, jest to całkowicie normalne, bowiem pod wpływem wytrącającego się srebra ząb zmienia swój kolor. Zaczernienie zęba pojawia się tylko tam, gdzie było ognisko próchnicy. W trakcie zabiegu nie pociemnieją pozostałe zęby. Czy lapisowanie należy powtarzać? Zabieg lapisowania powinien być przeprowadzony w cyklu składającym się z trzech wizyt (odstępy tygodniowe). Na każdej z wizyt lekarz impregnuje wszystkie wymagające tego zęby. Bardzo często ze względu na wygodę i oszczędność czasu, dentyści wykonują lapisowanie trzykrotnie podczas jednej wizyty. Należy pamiętać, iż impregnacja nie jest trwała i wymaga powtórzenia po około 3 miesiącach, a następnie po pół roku od pierwszego zabiegu. Czy zabieg lapisowania jest refundowany przez NFZ? Lapisowanie zębów mlecznych jest procedurą, która może zostać wykonana u dzieci do 18 roku życia w ramach świadczeń finansowanych z Narodowego Funduszu Zdrowia. Zalecenia po zabiegu lapisowania Po zakończeniu zabiegu koniecznie rodzice muszą zwrócić uwagę, aby ich pociecha nic nie jadła, ani nie piła przez kolejne dwie godziny po wyjściu z gabinetu stomatologicznego. Warto także zadbać o zmianę starych i nieprawidłowych nawyków higienicznych, gdyż pielęgnacja jamy ustnej ma ogromne znaczenie w zatrzymaniu próchnicy. Sam zabieg lapisowania w zamierzeniu ma zmniejszyć dynamikę procesu próchnicowego, nie uleczy on zębów i nie przywróci utraconych tkanek zęba, dlatego z czasem powstałe ubytki próchnicowe powinno się wypełniać odpowiednimi materiałami stomatologicznymi. Zalety i wady lapisowania zębów Przede wszystkim największą zaletą jest fakt, że jest to zabieg szybki i bezbolesny. Nawet najbardziej nieskłonne do współpracy dzieci w końcu dają się namówić na “pomalowanie” ząbków. Związki chemiczne wykorzystane w trakcie lapisowania pomagają w zahamowaniu procesu próchnicowego, a zęby mogą przetrwać i nie trzeba ich usuwać. Z czasem, gdy dzieci staną się bardziej odważne i przekonają się do lekarza i leczenia stomatologicznego to warto zalapisowane zęby zabezpieczyć odpowiednim wypełnieniem (o ile pozwalają na to warunki). Zatem lapisowanie pomaga zachować zęby mleczne, tak aby jak najdłużej utrzymywały przestrzeń dla zębów stałych. Największą wadą lapisowania jest zmiana koloru zębów na czarny, gdyż najczęściej stosowany i najskuteczniejszy środek impregnujący (azotan srebra) powoduje przebarwienie zębów na ciemny czarny, ciemnobrunatny kolor. Na szczęście przebarwienie pojawia się tylko w miejscach dotkniętych próchnicą. Zdrowe zęby pozostają bez zmian w zabarwieniu. Obecnie na rynku istnieją także takie preparaty, które nie mają działania przebarwiającego zęby, a zabieg z ich użyciem to tzw. bezbarwne lapisowanie. Ich skuteczność jednak w porównaniu do azotanu srebra jest znacznie mniejsza. W bezbarwnym lapisowaniu stosuje się 30–50% roztwór chlorku cynku, który ma białe zabarwienie. Innym minusem lapisowania jest fakt, iż ma ono jedynie hamować lub spowalniać próchnicę, a nie leczyć. Lapisowanie nie przywróci utraconych tkanek oraz funkcji zębów. # lapisowanie # impregnacja # próchnica #zęby mleczne # próchnica butelkowa

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025