ul. Pstrowskiego 14D/1; 10-602 Olsztyn

89 543 60 67

513 100 313

Support@doctordent.pl

Facebook Envelope
KONTAKT

89 543 60 67

POMOC 24H/7

513 100 313

Wady zgryzu

rozwój zgryzu
Anatomia, Stomatologia dziecięca, Wady zgryzu, Zdrowie

Dieta dziecka i jej wpływ na rozwój zgryzu

/

Prawidłowy rozwój dziecięcego zgryzu zależy nie tylko od ogólnego stanu zdrowia dziecka, lecz także od diety malucha. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, że na to, czy nasza pociecha będzie w przyszłości miała proste zęby wpływają nie tylko składniki odżywcze, znajdujące się w pożywieniu, ale również konsystencja pokarmu oraz sposób podania. Zastanawiacie się, jak to możliwe? W naszym poradniku wyjaśnimy, jakie produkty powinny spożywać dzieci, aby w dorosłym życiu nie musiały się zmagać z krzywymi zębami. Karmienie dziecka a prawidłowy zgryz Kształtowanie się prawidłowego zgryzu rozpoczyna się już w pierwszych miesiącach życia dziecka, wtedy też istotną kwestią jest sposób karmienia niemowlaka. Niejednokrotnie możemy przeczytać rozmaite opinie na temat wyższości karmienia naturalnego nad sztucznym (butelką i mlekiem modyfikowanym). Zdaniem specjalistów karmienie dziecka przez matki w sposób naturalny ma dwie, podstawowe zalety. Przede wszystkim maluszek wyrabia sobie nawyk ssania, w trakcie którego musi odpowiednio wysuwać żuchwę, dzięki czemu w przyszłości zęby będą miały okazję prawidłowo się ustawić. Drugą korzyścią wynikającą z naturalnego karmienia jest fakt, iż mleko matki – w przeciwieństwie do mleka modyfikowanego – nie sprzyja rozwojowi próchnicy. Przypominamy, iż zbyt wczesna utrata mleczaków z powodu próchnicy może mieć bardzo przykre konsekwencje w dorosłym życiu w postaci krzywego zgryzu. Mamy, które karmią swoje pociechy butelką powinny zwrócić uwagę na smoczek. Jego wyprofilowany kształt powinien symulować naturalne karmienie, smoczek ma się lekko wydłużać przy ssaniu i wracać do pozycji wyjściowej, kiedy dziecko przełyka. Gryzienie – im wcześniej, tym lepiej Pierwszy etap życia mamy już za sobą, zatem przyszedł czas na nowe smaki i rozszerzenie menu. Zapewne targają wami wątpliwości, czy na pewno jest to dobry moment na żywieniowe eksperymenty? A jeśli tak, to jakie produkty można podać dzieciom? Zaleca się, aby w miarę możliwości stopniowo wprowadzać do diety malucha pokarmy stałe (zamiast papkowatych deserów czy obiadów ze słoiczka). Ta metoda nazywa się BLW (Baby-led weaning) i jej ideą jest nauczenie malucha samodzielnego spożywania pokarmów, a zatem przeżuwania oraz gryzienia pokarmów stałych, np. gotowanych warzyw jak najwcześniej. Wspomniane umiejętności są niezbędne, aby zgryz rozwijał się prawidłowo. Podczas tych czynności pracuje bowiem większość mięśni twarzy, jamy ustnej, język, co sprawia, że kości szczękowe rozwijają się i wzmacniają. Picie z kubka i rezygnacja ze smoczka Specjaliści zachęcają również rodziców, aby oprócz nauki gryzienia metodą BLW, także pozwalali dzieciom jak najwcześniej samodzielnie pić z kubka i zadbali, by ich maluchy czym prędzej rozstały się ze swoimi butelkami ze smoczkiem. Zbyt długie korzystanie z nich może zaowocować powstawaniem wady zgryzu, polegającej na tym, że górne zęby wychylają się i między nimi a dolną szczęką zaczyna być widoczna przestrzeń tzw. szpara przednio-tylna, która prowadzi do poważnej wady zgryzu. A jakie napoje podać maluchom? Najzdrowszym i najbezpieczniejszym napojem dla zębów jest po prostu zwykła woda. Zmorą wielu rodziców jest oduczenie malucha ssania smoczka czy kciuka. Zbyt częste ssanie może prowadzić do wad zgryzu (choć jest lepsze niż ssanie kciuka). Starajmy się podawać smoczek tylko wtedy, gdy wszystkie inne metody uspokajania zawiodły. Ponadto, bardzo rozważnie wybierajcie smoczek, który powinien być dostosowany do wieku dziecka i tak się układać w buzi, by dziecko mogło go objąć ustami, wysuwając do przodu żuchwę. Po pierwszym roku zacznijcie odzwyczajać dziecko od tego uspokajacza. Jak zadbać o prawidłowy zgryz u przedszkolaka? Gdy nasza pociecha zaczyna chodzić do przedszkola to coraz częściej zdarza się, iż wraca ona do domu z infekcjami, m.in. grypą, zatkanym nosem czy powiększonymi migdałkami, a wtedy naturalnym stanem rzeczy jest, iż oddycha przez usta. Oddychanie głównie przez usta może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju górnej szczęki. W efekcie stanie się ona wąska, zęby górne wychylają się, a żuchwa ustawia się do tyłu. Zwężona szczęka przyczynia się do rozwoju tzw. zgryzu krzyżowego, którego leczenie najlepiej rozpocząć już na etapie uzębienia mlecznego. Zbyt późna interwencja może grozić operacją ortognatyczną. Jakie produkty powinny spożywać nasze dzieci, a czego unikać? Właściwa dieta dziecka Aby dziecko miało piękne, zdrowe i proste zęby warto zwrócić uwagę na to, co je. Spożywanie w zbyt dużych ilościach żywności przetworzonej, posiłków typu fast food, nadmiaru cukrów (w tym słodyczy) czy olejów roślinnych, a także niedobór witamin i minerałów (np: witamina D3, kwasy tłuszczowe omega 3) sprzyja występowaniu chronicznego stanu zapalnego u dziecka, a zatem pośrednio – wad zgryzu. Dlatego postarajmy się świadomie wychowywać malucha, aby wiedział, iż np. nadmiar ulubionych słodyczy może szkodzić. Jeśli to możliwe to zwracajmy baczną uwagę na to, co dziecko jada poza domem. Rodzice powinni także tak ułożyć codzienne menu, aby dieta dziecka pozytywnie wpływała na prawidłową florę bakteryjną w jelitach. Dysbioza jelitowa może być jedną z przyczyn przewlekłych infekcji i alergii, dlatego zadbajmy o to, aby dieta dziecka obfitowała w prebiotyki (szparagi, karczochy, cykoria, warzywa strączkowe, cebula) oraz probiotyki (m.in. kiszona kapusta, ogórki, buraki). Piękne, zdrowe zęby to nie tylko dar natury, ale przede wszystkim dobre nawyki żywieniowe, dieta bogata w witaminy i mikroelementy, dlatego tak istotne jest, aby rodzice od najmłodszych lat przekazywali swoim pociechom najważniejsze zasady związane z higieną, pielęgnacją oraz dbałością o  zęby.   # dieta dziecka # rozwój zgryzu # krzywe zęby # wady zgrywu # ortodoncja # karmienie dziecka # gryzienie # prawidłowy zgryz # proste zęby

Gumki ortodontyczne
Różne, Wady zgryzu

Ligatury ortodontyczne – co warto o nich wiedzieć?

/

Leczenie ortodontyczne u wielu pacjentów przynosi zaskakujące, nieprawdopodobne wręcz jednocześnie urzeczywistniając ich marzenie o prostym zgryzie. Jeszcze kilkanaście lat temu leczenie wad zgryzu u osób dorosłych było niemożliwe, obecnie coraz więcej starszych pacjentów pragnie naprawić grzechy i zaniedbania przeszłości, tym samym decyduje się na założenie stałego aparatu ortodontycznego.  Ich decyzja może być podyktowana nie tylko chęcią poprawy wyglądu, lecz również pragnieniem zniwelowania niektórych wady wymowy oraz troska o stan jamy ustnej – wady zgryzu sprzyjają bowiem chorobom dziąseł i zębów. W naszym artykule pragniemy przybliżyć rolę, jaką pełnią w aparacie ortodontycznym ligatury ortodontyczne oraz wyjaśnić, kiedy są one zakładane. Czym są ligatury ortodontyczne? Ligatura ortodontyczna to kolorowa lub też bezbarwna niewielka gumeczka, za pomocą której przywiązuje się łuk, po wprowadzenie do slotu (szczeliny) zamka. Ligatura ortodontyczna jest zatem odpowiedzialna za utrzymanie łuku ortodontycznego w każdym zamku. Kolor ligatur (gumek) zależy tak naprawdę od naszego uznania, bowiem jest szeroka paleta barw do wyboru. Młodzież najczęściej decyduje się na kolorowe gumki ortodontyczne, starsi sięgają po szare i przezroczyste, aby jak najmniej rzucały się w oczy. Jak często należy zmieniać ligatury? Wymiana gumek odbywa się przy każdej wizycie w gabinecie stomatologicznym, czyli średnio co 1- 1,5 miesiąca. Wtedy też można zmienić kolor gumek. Raz czerwone, innym razem niebieskie, a może w kolorach tęczy? Ogranicza nas tak naprawdę wyłącznie wyobraźnia. Czasem pacjenci stoją przed ogromnym dylematem, bo widząc różne warianty kolorystyczne trudno jest wybrać ten właściwy spośród wielu. Kolory ligatur a praktyczność użytkowania Jak wiadomo, nie zawsze to co jest ładne, jest także praktyczne. Dlatego zanim zdecydujemy się na wybrany kolor gumek warto zastanowić się i przeanalizować, czy faktycznie będzie on nam pasował. Przede wszystkim zaleca się, aby unikać ligatur o kolorze czarnym. Pozornie wydaje się, iż czarny kolor kontrastuje z bielą zębów i tym samym ich barwa stanie się optycznie jaśniejsza – niestety, czarne gumki w połączeniu z niekoniecznie śnieżnobiałymi zębami sprawiają, iż nasze szkliwo jest jeszcze bardziej szare, przygaszone, a nawet może sprawiać wrażenie popsutego, a przecież takiego efektu chcemy uniknąć. Białe ligatury także nie są dobrym pomysłem. Białe ligatury również podkreślają, iż nasze zęby nie są w idealnym kolorze, co więcej- biel gumek z czasem zabarwia się od jedzenia i napojów, tym samym wyglądają na brudne. Problem barwienia i brudzenia się gumek dotyczy także tych bezbarwnych ligatur. Ogólnie starajmy się w trakcie wyboru gumek wystrzegać tych w bardzo jasnych, pudrowych kolorach- po pierwsze, jak już wcześniej wspomnieliśmy – na jasnych ligaturach bardziej widoczne jest barwienie od żywności, zatem możemy być pewni, iż prawdopodobnie nie zachowają one  długo swojego pierwotnego koloru. Po drugie miejmy na uwadze fakt, iż niezależnie od koloru, gumki nieco tracą na intensywności po kilku dniach- nie mówimy o zmianie koloru z powodu przebarwienia, ale o zmianie odcienia na jaśniejszy, a więc gdy zdecydujemy się bardzo jasne barwy, np. pudrowe, to już po kilku dniach staną się one jeszcze jaśniejsze. Ligatury ortodontyczne – jakie kolory warto wybrać? Wszystko zależy od naszego gustu i ewentualnie ograniczeń związanych z wykonywaną pracą, bowiem w niektórych zawodach tęczowe gumki na zębach mogą być uznane za zbyt infantylne i nieodpowiednie w miejscu pracy. Jeśli pragniemy, aby nasz metalowy aparat jak najmniej rzucał się w oczy to polecamy założenie na zamki srebrnych gumeczek. Metalowy aparat stały będzie zawsze zauważalny, dlatego jeśli bardzo chcemy go zamaskować to będziemy musieli zainwestować w aparat z zamkami ceramicznymi, szafirowymi albo samoligaturujący (jak sama nazwa wskazuje nie będą potrzebne też ligatury, zatem problem koloru gumek zostanie wyeliminowany). W momencie gdy naszym priorytetem jest sprawienie, żeby zęby wyglądały na bielsze, to warto zdecydować się na np. niebieskie ligatury, w dowolnym odcieniu. Przy niebieskich gumkach zęby są jaśniejsze, ale aparat jest bardziej wyeksponowany. W podobny sposób działa kolor ciemnozielony, jednakże tutaj możemy wyglądać jakbyśmy mieli resztki (np. natki pietruszki czy szczypiorku) między zębami. Niektórzy pacjenci na własną rękę zamawiają gumki, jednakże większość gabinetów stomatologicznych jest tak dobrze wyposażona, iż jest to niepotrzebne. # ligatury ortodontyczne # ligaturki ortodontyczne # leczenie ortodontyczne #wady zgryzu #aparat ortodontyczny

gumki ortodontyczne
Estetyka uśmiechu, Nowoczesna stomatologia, Wady zgryzu

Elastyczne wyciągi ortodontyczne

/

Marzenie o prostym, hollywoodzkim zgryzie współcześnie może zostać zrealizowane także u dorosłych pacjentów. Wiele osób decyduje się na założenie stałego aparatu ortodontycznego nie tylko ze względu na poprawę wyglądu, lecz również pragnie zniwelować niektóre wady wymowy oraz zapobiec powstawaniu chorób dziąseł i zębów. Jak działają wyciągi ortodontyczne, kiedy należy je nosić i jak przebiega leczenie? W naszym najnowszym artykule możecie znaleźć najważniejsze informacje na ten temat. W jakim celu zakłada się wyciągi ortodontyczne ? Aparat stały ortodontyczny może być założony tylko wtedy gdy pacjenci mają właściwe uzębienie. Jego zadaniem jest wprowadzenie nawet najdrobniejszych poprawek estetycznych. Najpopularniejsze są obecnie stałe aparaty, które przykleja się do zewnętrznych powierzchni wszystkich zębów. Pacjenci mogą wraz z prowadzącym stomatologiem zdecydować o wyglądzie aparatu: młodzież najczęściej decyduje się na kolorowe gumki ortodontyczne, starsi sięgają po szare i przezroczyste, aby jak najmniej rzucały się w oczy. Noszenie wyciągów elastycznych wpływa na poprawę dopasowania górnych i dolnych zębów i/lub szczęk – zgryzu, tym samym cały układ stomatognatyczny (zęby, kości wyrostków zębodołowych, mięśnie, dziąsła) inaczej się prezentuje. Zadaniem gumek ortodontycznych jest wyrównanie zgryzu, są one niezwykle istotne dla etapu leczenia ortodontycznego polegającego na ustalaniu zgryzu. Należy zaznaczyć, iż zazwyczaj jest on najtrudniejszy i trwa najdłużej. Założenie odpowiednich zamków i łuków prostujących zęby sprawia, iż w stosunkowo szybkim czasie zęby zaczynają się prostować, natomiast wyrównanie zgryzu (dopasowanie zębów i szczęk – na przykład w korekcji tzw. nadzgryzu) trwa zazwyczaj dłużej i decyduje o momencie osiągnięcia gotowości do zdjęcia aparatu. Zaangażowanie pacjenta w przebieg leczenia ortodontycznego W leczeniu ortodontycznym ogromną rolę odgrywa współpraca pacjenta z lekarzem oraz dyscyplina. Noszenie gumek jest niezbędne dla powodzenia leczenia, należy zawsze ściśle przestrzegać odpowiednich instrukcji. Wszelkie zaniechania nie tylko wydłużą czas leczenia, lecz również wręcz go zniweczą. Noszenie wyciągów i ich właściwa zmiana jest podstawowym zadaniem pacjenta. Wyciągi ortodontyczne – rola w leczeniu ortodontycznym Wyciągi ortodontyczne są aktywnym elementem aparatu stałego. Co to oznacza? Spełniają one rolę „silnika” aparatu stałego, podobnie jak śruba ortodontyczna czy sprężyna w aparacie ruchomym. Ich odpowiednie rozmieszczenie i dobór pozwala na przesuwanie poszczególnych zębów, czy ich grupy. Ponadto, gumki umożliwiają ustawienie we wzajemnej korelacji szczękę i żuchwę. Wszystkie wady ortodontyczne mogą być leczone przy ich pomocy. Jak należy nosić wyciągi ortodontyczne ? Wyciągi ortodontyczne, które są zamontowane na aparatach ortodontycznych należy nosić przez całą dobę. Gumki działają gdy jesteśmy w pracy, w domu, w szkole. Należy je mieć założone także podczas jedzenia i snu. Należy dodać, że jedzenie posiłków z wyciągami usprawnia proces poprawnego ustawiania zgryzu.  Można je zdjąć jedynie na czas szczotkowania lub zakładania nowych. Codziennie rano konieczne jest założenie nowych gumek, potem w ciągu dnia 3-4 razy, nie rzadziej niż co 12 godzin (bowiem szybko tracą wytrzymałość i stają się mało elastyczne). Na początku leczenia ortodontycznego pacjenci przyzwyczajają się do codzienności z wymianą gumek, jednak potem, w miarę upływu czasu potrafią to zrobić nawet nie patrząc w lustro. Czy noszenie gumek jest bolesne ? W pierwszych dniach noszenia gumek może wystąpić ból zębów i szczęk, jednakże jest to zjawisko krótkotrwałe, bowiem po upływie tygodnia problemy te znikają. Gdyby pojawił się ból to nie należy wyciągać gumek, gdyż wyjmowanie ich po kilku godzinach spowolni lub nawet zatrzyma postępy leczenia. Do tego pacjent będzie wciąż uskarżał się na ból zębów (przez niesystematyczne noszenie gumek zęby stawiają większy opór sile przesuwającej je we wskazanym kierunku).   # wyciągi ortodontyczne  # aparat stały # wady ortodontyczne # układ stomatognatyczny # gumki ortodontyczne

starcie zębów
Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Profilaktyka, Różne, Wady zgryzu, Zdrowie

Ścieranie zębów – objawy, przyczyny i leczenie

/

Wraz z wiekiem nasze zęby ścierają się. Jest to naturalny proces – na skutek żucia ścieramy ok. 65 nm szkliwa rocznie,  jednakże w niektórych przypadkach ścieranie zębów jest zachowaniem nieprawidłowym, prowadzącym do odsłonięcia zębiny, przez co są one wrażliwe na zimno lub ciepło lub też zostaje podrażniona miazga. Jak podają statystki, nawet 7 na 10 pacjentów nadmiernie ściera zęby. W efekcie większość ludzi ok. 50 roku życia ma zdecydowanie krótsze uzębienie i to średnio aż o jedną czwartą wysokości. Kiedy dochodzi do ścierania zębów, jakie są jego przyczyny oraz jak wygląda leczenie? Starte zęby – jakie zagrożenie wiążą się z tym zaburzeniem? Zęby są pokryte najtwardszą tkanką w ludzkim organizmie, czyli szkliwem. Ścieranie się zębów jest naturalnym procesem postępującym wraz z wiekiem, jednakże w niektórych sytuacjach dochodzi do postępu tego procesu za wcześnie. Starte szkliwo odsłania zębinę, czyli tkankę znajdująca się pod szkliwem. Zębina jest podatna na różne bodźce, co skutkuje wrażliwością zęba na zimno czy ciepło. Równocześnie może wystąpić podrażnienie miazgi zęba (najbardziej wewnętrznej struktury zęba), samoistnych dolegliwości bólowych oraz konieczności leczenia kanałowego. Ponadto, lekarze obserwują zaburzenia okluzji zębów, czyli prawidłowych kontaktów między nimi. Mogą one powodować: problemy z przeżuwaniem i mówieniem, dolegliwości bólowe mięśni oraz stawów skroniowo-żuchwowych czy bóle głowy. Nie możemy zapominać o aspekcie estetycznym, bo „zjedzone zęby” źle się prezentują i mogą negatywnie wpływać na nasze samopoczucie i samoocenę. Ścieranie zębów – jakie są przyczyny? Wyróżniamy wiele przyczyn, które powodują ścieranie się zębów, do najczęstszych zalicza się: zgrzytanie zębami u dzieci i dorosłych (bruksizm), braki zębów (zwłaszcza trzonowych), wady zgryzu i niewłaściwą higienę jamy ustnej. Gdy ścieranie zębów dotyczy dzieci i zębów mlecznych to proces ten jest bardzo pożądany i naturalny, gdyż umożliwia on właściwy wzrost kości i przygotowanie miejsca dla zębów stałych. W przeciwieństwie do niego, ścieranie się zębów u dorosłych jest sytuacją wymagającą leczenia. Starte zęby mogą być także oznaką stresującego trybu życia. Gdy mało wypoczywamy, źle śpimy i niezdrowo się odżywiamy to istnieje większe prawdopodobieństwo, iż nieświadomie będziemy chcieli rozładować napięcie np. poprzez zgrzytanie, zaciskanie zębów czy też obgryzanie ołówków, okularów, paznokci, tym samym będziemy niszczyć zęby. Starte zęby a bruksizm Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, nieświadome zgrzytanie zębami podczas snu jest najczęściej związane ze stresem. Sygnałem alarmowym będzie uczucie odrętwienia szczęk po przebudzeniu. Dodatkowo mogą wystąpić dolegliwości bólowe mięśni, stawów skroniowo-żuchwowych lub głowy. Przerost mięśni u osób cierpiących na bruksizm sprawia, iż policzki stają się grubsze, lepiej zarysowane. Ponadto, w stawach skroniowo-żuchwowych w trakcie ruchów żuchwy mogą pojawiać się różnego rodzaju trzaski czy przeskoki. Bruksizm przyczynia się również do powstawania podłużnych pęknięć szkliwa. Nadmierne zaciskanie zębów może także prowadzić do chorób przyzębia. Gdybyśmy zaobserwowali u siebie (lub też usłyszeli od bliskich, że w nocy zgrzytamy zębami) to koniecznie udajmy się do swojego stomatologa, gdyż zniszczenie szkliwa może dotyczyć nie tylko brzegów zębów, ale także szyjki zęba (ze względu na duże siły). Wady zgryzu a zniszczone zęby Zniszczone zęby mogą być także za sprawą nieleczonych wad zgryzu, wynikających z braków lub przesunięcia się zębów. W przypadku wad zgryzu część zębów może być poddana zwiększonym siłom żucia. Należy pamiętać, iż przeciążenie powoduje nie tylko ścieranie się szkliwa, lecz także w niektórych przypadkach –  zębiny. U osób starszych najczęściej mamy do czynienia z występowaniem zębów przednich, natomiast brakiem zębów przedtrzonowych i trzonowych. Tylne zęby są przystosowane do miażdżenia i rozcierania pokarmu. Gdy ich brakuje, ich rolę muszą przejąć delikatniejsze zęby przednie, które posiadają inną budowę niż masywniejsze zęby trzonowe. Przez co w krótkim czasie dochodzi do ścierania się zębów. Oprócz defektu estetycznego, mamy do czynienia z obniżeniem wysokości zwarcia, co powoduje bóle mięśniowe i stawowe, a także wpływa na wygląd twarzy, która staje się postarzona. Niewłaściwa higiena jamy ustnej Ścieranie zębów dotyczy nie tylko powierzchni zgryzowych (czyli tych kontaktujących się z zębami przeciwstawnymi), ale także powierzchni bocznych. Jeśli używamy zbyt twardej szczoteczki lub też zbyt mocno szorujemy zęby, w dodatku pastami wybielającymi to możemy także zetrzeć szkliwo. Nasilenie starcia szkliwa ma także miejsce po zjedzeniu pokarmów lub wypiciu napojów zawierających kwasy. Metody walki ze startymi zębami Odbudowa zniszczonych zębów jest bardzo ważna, jednak jeśli nie zostanie wyleczona bezpośrednia przyczyna ścierania się zębów to będzie ona tylko chwilowym rozwiązaniem, bo problem prędzej czy później powróci. Jeśli nasze szkliwo jest starte z powodu niewłaściwej higieny jamy ustnej to wystarczy zmiana metody szczotkowania i szczoteczki (najlepiej kupić taką o średnim włosiu średnim). Gdyby ścierania zębów wynikało z braków zębowych to niezbędne będzie ich uzupełnienie za pomocą protez ruchomych lub uzupełnień stałych. Z kolei leczenie ortodontyczne jest zalecane przy wadach zgryzu. Najtrudniejszym i najdłużej trwającym zadaniem jest wyeliminowanie nerwowych nawyków. Leczenie bruksizmu obejmuje co najmniej kilka wizyt u lekarza, a często chorzy musza się kontrolować do końca życia. Pomocne w leczeniu bruksimu okażą się relaksacyjne ćwiczenia na żuchwę pozwalające rozluźnić mięśnie żucia – ich zwiększone napięcie odpowiada za objawy bruksizmu. Stomatolog może także zalecić noszenie szyn zgryzowych czy też specjalnych relaksacyjnych płyt podjęzykowych, które będziemy zakładać na noc, tym samym zapobiegniemy niszczeniu zębów. # ścieranie zębów # wady zgryzu # zgrzytanie zębami # bruksizm # starte zęby # starcie zębów # starte szkliwo # zniszczone zęby # ścieranie szkliwa # zjedzone zęby    

nadliczbowość zębów
Anatomia, Chirurgia stomatologiczna, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Wady zgryzu, Zdrowie

Hiperdoncja – czym jest to schorzenie i jakie są jego przyczyny?

/

W ostatnim artykule wspominaliśmy o hipodoncji, czyli braku zębów, tym razem pragniemy przedstawić inny problem, czyli hiperdoncję, gdy w szczęce występują zęby nadliczbowe. O hiperdoncji mówi się wówczas, gdy liczba zębów w jamie ustnej u dorosłych jest większa niż 32. Nazwa tej wady zgryzu wywodzi się z języka greckiego i pochodzi od dwóch słów – νπερ, co oznacza zbyt dużo i οδοντ, co tłumaczy się jako ząb. Co powoduje hiperdoncję oraz jak przebiega leczenie? Hiperdoncja – na czym polega? Hiperdoncja jest stosunkowo częstym zaburzeniem rozwojowym zębów. W odróżnieniu od hipodoncji, która zazwyczaj dotyczy kobiet, hiperdoncja występuje częściej u mężczyzn (w stosunku 2:1). Jak podają badania, występowanie hiperdoncji w uzębieniu mlecznym podnosi prawdopodobieństwo pojawienia się zębów dodatkowych w uzębieniu stałym. Zęby nadliczbowe w 76–86% przypadków występują pojedynczo, u 12–23% osób jako para, zaś w mniej niż w 1% przypadków pacjenci posiadali ich większą liczbę. Dodatkowe zęby mogą przyczynić się do zaistnienia wielu nieprawidłowości. Zazwyczaj usuwa się je, ponieważ z powodu nieprawidłowej budowy, nie pełnią swojej funkcji, a także stanowią przeszkodę podczas wyrzynania się pozostałych zębów stałych. Ciekawostką jest fakt, iż nadliczebność zębowa występuje znacznie częściej w populacjach azjatyckich. Rodzaje hiperdoncji Wyróżnia się 3 rodzaje hiperdoncji: – prawdziwą lub rzeczywistą, możemy zaobserwować więcej zawiązków zębów dla danego rodzaju uzębienia niż powinno; – rzekomą lub pozorną, zęby lub ząb mleczny pozostał jeszcze w jamie ustnej, a wyrznęły się już zęby stałe – tzw. trzecie ząbkowanie, wyrznięcie się zębów wcześniej zatrzymanych po usunięciu zębów stałych. Gdzie najczęściej znajdują się dodatkowe zęby? Zęby nadliczbowe są częściej umiejscowione w szczęce niż w żuchwie (8–10 razy częściej). Dodatkowe zalążki zębowe powstają zazwyczaj w przednim odcinku szczęki oraz w okolicy zębów siecznych. Mamy wtedy do czynienia z tzw. mesiodens, czyli ząb pośrodkowy. Ząb ten swoim kształtem może przypominać siekacz przyśrodkowy, będzie to budowa eumorficzna, lub też ma postać stożkowatą, guzkowatą i trzonowcowatą – budowa dysmorficzna. Nadliczbowy ząb będzie skutkował występowaniem wielu problemów. Dodatkowy ząb wyrzyna się podniebiennie, powodując stłoczenie zębów, przemieszczenie, opóźnienie lub zatrzymanie wyrzynania zębów siecznych stałych lub diastemę rzekomą (szparę), przerost wędzidełka wargi górnej, resorpcja korzeni zębów, powstawanie torbieli szczęk, zaburzenie kolejności wyrzynania i problemy w trakcie ortodontycznego zamykania szpar. Szacuje się, iż częstość występowania mesiodensa wynosi 0,5–0,7%. W około 1/5 przypadków rozwijają się 2–3 zęby pośrodkowe. Mesiodens stanowi 21,1–67% wszystkich przypadków hiperdoncji. Warto wiedzieć, iż w około 75% przypadków zęby nadliczbowe pozostają zatrzymane (nie przebijają się przez dziąsło). Kolejną, dość częstą lokalizacją zęba dodatkowego jest rejon zębów trzonowych w żuchwie. W tym przypadku mogą się pojawić zęby przytrzonowe, które występują policzkowo lub językowo. Są one umiejscowione pomiędzy pierwszym a drugim lub drugim a trzecim zębem trzonowym. Znane są też przypadki zębów zatrzonowych, które rozwinęły się za trzecim zębem trzonowym lub po jego stronie językowej. Jakie skutki wywołuje hiperdoncja na zęby mleczne i zęby stałe? W przypadku zębów mleczych hiperdoncja nie ma wielkiego znaczenia, bo wcześniej czy później zęby mleczne wypadną, a na ich miejsce pojawią się zęby stałe. To nie zwalania rodziców z konsultacji stomatologicznej, warto aby stomatolog dziecięcy dokładnie obejrzał jamę ustną malucha. Sytuacja komplikuje się, gdy hiperdoncja dotyczy uzębienia stałego, gdyż zęby nadliczbowe powodują zmiany estetyczne oraz funkcjonalne. Ząb pośrodkowy np. może powodować stłoczenie, przemieszczenie, diastemę (przerwę między zębami) albo opóźnione wyrzynanie zębów stałych. U pacjentów z hiperdoncją zaobserwowano także większe ryzyko zapadnięcia na choroby przyzębia. Jakie czynniki sprzyjają hiperdoncji? Hiperdoncja, oprócz przypadków losowych także towarzyszy wielu chorobom uwarunkowanym genetycznie takim jak zespół Downa, rozszczep wargi i podniebienia, zespół Crouzona, Curtiusa i wiele innych. Leczenie hiperdoncji Postępowanie lecznicze w przypadku hiperdoncji jest uzależnione przede wszystkim od tego, czy występują one w uzębieniu mlecznym, czy w stałym. Ostateczna decyzja o ewentualnym usunięciu zęba nadliczbowego zostaje podjęta przez stomatologa na podstawie gruntownej oceny warunków zgryzowych w jamie ustnej oraz stopnia uformowania korzeni sąsiednich zębów, istotnym czynnikiem jest także wiek pacjenta. Niestety, najczęściej zęby nadliczbowe powodują poważne zaburzenia w zgryzie (stłoczenia, przemieszczenia, obroty zębów sąsiednich i diastemę), dlatego usuwa się je chirurgicznie. Wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu są także: nasilenie próchnicy i chorób przyzębia, bóle neuralgiczne, powstanie torbieli, opóźnione wyrzynanie sąsiednich zębów lub resorpcja ich korzeni, nawracające stany zapalne połączone z obrzękiem oraz szczękościskiem. Ekstrakcję, w zależności od stopnia skomplikowania, wykonuje lekarz stomatolog lub chirurg. Kolejno można także ewentualnie przeprowadzić leczenie ortodontyczne. Jeżeli w wyniku hiperdoncji pacjent ma problemy z przyzębiem (dziąsła) to oddaje się go pod opiekę specjalisty – periodontologa.   # hiperdoncja # zaburzenia rozwojowe zębów # ząb dodatkowy # zęby nadliczbowe # wady zgryzu

braki zębowe
Anatomia, Chirurgia stomatologiczna, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Wady zgryzu

Hipodoncja – na czym polega ta choroba i jak przebiega leczenie?

/

Hipodoncja to wrodzony stan nieistnienia części zawiązków zębowych, powodujący braki zębowe w uzębieniu mlecznym oraz stałym. Choroba ta dotyczy około 5,5% populacji ludzkiej. Najczęściej spotyka się brak zębów siecznych bocznych górnych. Na hipodoncję częściej zapadają kobiety niż mężczyźni. Może występować razem z ponad 120 zespołami schorzeń genetycznych, takich jak zespół Downa i dysplazja ektodermalna – największy odsetek hipodoncji ma miejsce w dysplazji ektodermalnej związanej z chromosomem X, ale choroba ta może także istnieć samodzielnie. Braki zębowe mogą dotyczyć zarówno jednego zęba, jak również większej ilości. Za hipodoncję nie uznaje się brak zawiązków lub wyrzniętych zębów trzonowych trzecich. Rodzaje hipodoncji Wyróżnia się następujące rodzaje hipodoncji. Do najczęściej pojawiających się należą: – oligodoncja – brak sześciu lub większej ilości zębów; problem ten dotyczy 0,14% populacji, – mikrodoncja – obecność miniaturowych zębów; mających zachowaną anatomiczną strukturę prawidłowych zębów. – taurodontyzm – pionowe powiększenie komory zęba trzonowego kosztem długości korzenia zęba Przyczyny hipodoncji Zaburzenia rozwojowe zębów są głównie spowodowane zmianami genetycznymi. Hipodoncja może także wynikać ze zmian filogenetycznych w uzębieniu, które są związane z jego czynnościową adaptacją do zmieniającego się sposobu odżywiania. Przyczynami hipodoncji mogą być również przyczyny środowiskowe, do których zalicza się: niewłaściwe odżywianie, choroby somatyczne matki podczas ciąży lub przyjmowanie przez nią niektórych leków (m.in. przeciwpadaczkowych), wszelkiego rodzaju urazy, chemioterapia, a także naświetlanie promieniami X dziecka we wczesnym okresie rozwoju z powodu choroby nowotworowej. Za hipodoncję będą także odpowiedzialne zaburzenia unerwienia podczas ostatniej fazy rozwoju zawiązków zębowych lub przedwczesnym wapnieniem siodła tureckiego (środkowego odcinka górnej powierzchni trzonu kości klinowej). Leczenie hipodoncji Przebieg i metody leczenia hipodoncji są uzależnione od ilości i miejsca brakujących zębów oraz od wieku pacjenta (inaczej leczona jest hipodoncja gdy pacjent posiada wyłącznie zęby mleczne, inaczej w czasie posiadania uzębienia mieszanego oraz stałego). W niektórych przypadkach, gdy ubytki są niewielkie, zęby same przesuną się i zapełnią lukę. Potrzeba uzupełnienia większej ilości braków zębów wynika nie tylko z estetyki, ale także jest warunkiem prawidłowego funkcjonowania narządu żucia. Leczenie protetyczne zazwyczaj odbywa się wraz z leczeniem ortodontycznym. W trakcie leczenia dobry stomatolog zwróci również uwagę na stan pozostałych zębów, zachęci pacjenta do zmiany złych nawyków żywieniowych czy też zaproponuje inne zabiegi wzmacniające zęby, tj.: lakowanie, fluoryzacja, scaling. Leczenie u pacjentów poniżej 6 roku życia Zdiagnozowana hipodoncja u dzieci jest leczona po wyrznięciu się zębów, czyli przed 6. rokiem życia. W tym celu używa się protez ruchomych, które mają poprawić funkcje żucia. Istotne jest, iż w tym wieku kości czaszki ciągle się rozwijają, zatem protezy muszą być regularnie dostosowywane, tak aby nie zostało zaburzone ich prawidłowe funkcjonowanie. Ogromną rolę w leczeniu odgrywają rodzice/ opiekunowie, którzy muszą wspierać malucha i pamiętają o częstych wizytach kontrolnych, w trakcie których stomatolog podściela protezę lub też zleca wymianę jej na nową. Leczenie u pacjentów z uzębieniem mieszanym (7-12 lat) W przypadku pacjentów w wieku 7 do 12 lat stosuje się kompozytowe nadbudowy koron zębów stałych na te dotknięte mikrodoncją, a także na starte korony zębów mlecznych, dzięki czemu zostaje poprawiona  estetyka, a tym samym zostaje polepszone samopoczucie i samoocena chorego. Oprócz tego, tak jak u młodszych dzieci zaleca się noszenie protez ruchomych. Leczenie ortodontyczne zostaje dopiero wtedy zastosowane, gdy pacjent ma wszystkie stałe zęby, ma ono na celu uzyskanie odpowiedniej przestrzeni dla konstrukcji protetycznych. Leczenie pacjentów w wieku 16-20 lat Metodą leczenia hipodoncji u pacjentów z zakończonym rozwojem struktur twarzoczaszki jest  wstawienie pojedynczych implantów zębowych (przy małych brakach) lub też większej ilości implantów przy większych lukach i oparcia na nich konstrukcji protetycznych, głównie mostów. Leczenie dorosłych pacjentów Leczenie dorosłych pacjentów, u których wcześniej nie podejmowano żadnych działań w tym kierunku, może być bardziej skomplikowane. Wynika to z braku wcześniejszego zaplanowania utrzymania przestrzeni dla uzupełnień protetycznych oraz dużych nieprawidłowości w zgryzie. Stomatolog może zaproponować wszczepienie implantów lub mosty adhezyjne – jeśli braki zębów są niewielkie i zachodzą sprzyjające okoliczności. Gdyby okazało się że braki są bardziej rozległe to lekarz zaleci  mosty protetyczne oparte na własnych zębach lub implantach oraz protezy zębowe.   # hipodoncja # zaburzenia rozwojowe zębów # brak zawiązków # brak zębów # braki zębowe # oligodoncja # mikrodoncja # taurodontyzm

ortodoncja
Anatomia, Estetyka uśmiechu, Ogólnie, Wady zgryzu

Rodzaje wad zgryzu

/

We wcześniejszym materiale zwracaliśmy uwagę na zagrożenia wynikające z nieleczenia wad zgryzu, teraz pragniemy zaprezentować najczęściej występujące rodzaje wad zgryzu. Rodzaje wad zgryzu: przyczyny powstawania Przyczyny powstawania wad zgryzu od lat były dla stomatologów zagadką. Dopiero w XX wieku nastąpił gwałtowny rozwój ortodoncji, dzięki czemu naukowcy znacznie poszerzyli swoją wiedzę na ten temat. Jednakże, udzielenie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki determinują rozwój wad zgryzu nadal jest bardzo trudne, gdyż mogą się one nawet wzajemnie na siebie nakładać  i modyfikować swój wpływ. Niektóre wady zgryzu rozwijają się już u nienarodzonego dziecka jako wynik niedoborów żywieniowych, złych nawyków, urazów, chorób przebytych w czasie ciąży czy też przyjmowania leków. Wady zgryzu będą także efektem nieprawidłowego karmienia, nieprawidłowego przełykania, wad postawy, przedwczesnej utraty zębów mlecznych, nieobojętne są także choroby stawu skroniowo-żuchwowego. Warto pamiętać, iż wady zgryzu powodują także parafunkcje, czyli nieprawidłowe, nieświadomie powtarzane nawyki, takie jak: zgrzytanie zębami (bruksizm), obgryzanie paznokci czy też ssanie (smoczka, policzków, warg). Klasyfikacja wad zgryzu Specjaliści wyróżniają kilkanaście rodzajów wad zgryzu, wywołanych przez różne czynniki wrodzone i nabyte. Podstawą klasyfikacji jest ustawienie zębów górnych względem dolnych. Zgryz otwarty Ta wada zgryzu charakteryzuje się tym, iż zęby górne całkowicie lub częściowo nie stykają się z dolnymi. W ten sposób powstaje prześwit, przez dentystów fachowo nazywany szparą niedogryzową, która znacznie utrudnia prawidłowe odgryzanie i żucie, a także wpływa na zaburzenia poprawnej artykulacji głosek, zwłaszcza w zakresie spółgłosek przedniojęzykowozębowych (t, d, s, z, dz, c, n, ł). Zgryz otwarty można poznać po: niedorozwoju szczęki, wydłużeniu dolnego odcinka twarzy, wysokim, gotyckim podniebieniu, powiększonym kącie żuchwy, obniżonym napięciu (hipotonia) mięśni warg, mięśni wyrazowych, mięśni żujących oraz mięśni języka. Zgryz głęboki Z tą wadą zgryzu mamy do czynienia wówczas, gdy zęby górne zakrywają powyżej 2/3 wysokości zębów dolnych. Zbyt głębokie zachodzenie zębów górnych na dolne powoduje zmiany wyglądy twarzy, gdyż jest ona niesymetryczna, a dolny odcinek twarzy jest mocno skrócony (broda zbytnio zbliża się do nosa). Należy pamiętać, iż nieleczony zgryz głęboki jest nie tylko problemem estetycznym, ale także funkcjonalnym. Pacjenci, u których zdiagnozowano ten rodzaj wad zgryzu bardzo często mają nadmiernie starte górne i dolne zęby sieczne, ponadto zgryz głęboki przyczynia się do powstawania chorób dziąseł i przyzębia oraz powoduje problemy ze stawem skroniowo-żuchwowym. Istotne jest także, iż również zniekształca wymowę tzw. głosek dentalizowanych (s, z, c, dz; sz, ż, cz, dż; ś, ż, ć, dź). Tyłozgryz Inna nazwa tej wady zgryzu to zwiększony nagryz poziomy. Tyłozgryz ma miejsce, gdy zęby żuchwy są cofnięte w stosunku do zębów szczęki, w wyniku czego dochodzi do cofnięcia bródki i opadnięcia kącików ust. Nieprawidłowe ułożenia zębów sprawia, iż miejsce artykulacji głosek zostaje przesunięte do tyłu, tym samym spółgłoski s, z, c, dz swoim brzmieniem przypominają głoski ś, ź, ć, dź. Przyczyną tej wady może być niedostateczny rozwój części zębodołowej lub całej żuchwy (tzw. retrogenia) lub też nadmierny wzrost szczęki. Szacuje się, iż tyłozgryz stanowi 70% wszystkich wad zgryzu. Przodozgryz O przodozgryzie mówimy wtedy, gdy przednie zęby dolne znajdują się przed zębami górnymi. Za sprawą przodozgryzu twarz nabiera nieprzyjemnego, agresywnego wyglądu. Przodozgryz może powstać w wyniku przedwczesnej utraty zębów siecznych górnych. Zgryz krzyżowy Kolejnym rodzajem wad zgryzu jest zgryz krzyżowy. Zęby dolne zachodzą na zęby górne na niektórych odcinkach lub w całym łuku zębowym (częściowy i całkowity). Zgryz przewieszony Wyróżnia go dysproporcja między górnym i dolnym łukiem zębowym. Najczęstszym powodem występowania tej wady jest nadmierna rozbudowa łuku górnego względem prawidłowo uformowanego łuku dolnego lub też zwężenie łuku dolnego względem górnego. W rezultacie, przy zwarciu szczęk powierzchnie zgryzowe zębów bocznych górnych i dolnych nie zachodzą na siebie prawidłowo. Można zaobserwować znaczną dysproporcję szerokości górnej i dolnej części twarzy. Zgryz przewieszony może występować z wychyleniem siekaczy lub z ich przechyleniem. Wada ta uniemożliwia prawidłowe żucie, gdyż ruchy boczne żuchwy są bardzo ograniczone. Zaburzenia zgryzu to także: stłoczenia oraz zęby odseparowane Stłoczenia występują gdy, zęby są zbyt duże w stosunku do wyrostków zębodołowych. Ich wielkość, a raczej brak wystarczającego miejsca, przyczynia się do wyrastania zębów w różnych nieprawidłowych pozycjach. Zęby mogą być obrócone pod niewłaściwym kątem czy też wyrzynać się w nieprawidłowym miejscu (np. od strony przedsionka, na podniebieniu). Jak sama nazwa wskazuje, zęby odseparowane to takie, pomiędzy którymi znajdują się widoczne „szpary”, spowodowane zbyt dużą przestrzenią w szczęce. Rodzaje wad zgryzu: leczenie  Skuteczne leczenie wad zgryzu jest uzależnione m.in. od tego, jak bardzo są zaawansowane nieprawidłowości zębowe oraz od wieku chorego. Zatem, im szybciej stomatolog odkryje wadę, tym mniej uciążliwe metody leczenia mogą zostać wykorzystane. Najkrótszy okres terapii przypada na dzieci w wieku gimnazjalnym i wczesnoszkolnym. Osoby dorosłe, które chcą mieć piękny uśmiech muszą zdecydować się na leczenie zespołowe periodontologiczno-chirurgiczne lub leczenie ortodontyczno-chirurgiczne, bądź też wykonuje się kamuflaż ortodontyczny. # rodzaje wad zgryzu # parafunkcje # bruksizm # nieprawidłowości zębowe # tyłozgryz # zgryz głęboki# przodozgryz # zgryz krzyżowy # zgryz otwarty # zaburzenia zgryzu # stłoczenia # zęby odseparowane # choroby stawu skroniowo-żuchwowego # leczenie zespołowe periodontologiczno-chirurgiczne # leczenie ortodontyczno-chirurgiczne

aparat ortodontyczny
Estetyka uśmiechu, Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Wady zgryzu, Zdrowie

Wady zgryzu – dlaczego nie należy ich lekceważyć?

/

Jak podają liczne statystyki, wady zgryzu o różnym nasileniu oraz przyczynach posiada nawet około 60% populacji.  Niestety, tylko nieliczni pragną coś zmienić i zgłaszają się z tym problemem do specjalisty, aby rozpocząć leczenie. Zazwyczaj pacjenci swoje zachowanie tłumaczą tym, iż wada zgryzu nie przeszkadza im w codziennym życiu lub też zasłaniają się swoim wiekiem – iż jest już za późno na noszenie aparatu ortodontycznego. Pamiętajmy, iż nieleczone wady zgryzu mogą mieć bardzo poważne konsekwencje dla całego organizmu. Wady zgryzu: przyczyny powstawania  Badania naukowców wskazują, iż w większości przypadków wady zgryzu są dziedziczne. Zatem istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia problemów ze zgryzem u potomstwa takich osób. Należy zaznaczyć, iż nie jest to regułą, gdyż niektóre choroby, czynniki czy szkodliwe nawyki mogą również przyczyniać się do powstawania wad zgryzu. Są to m.in. rozszczep wargi i podniebienia wargi, zbyt długie karmienie butelką lub używanie smoczka (u dzieci powyżej 3 roku życia), ssanie kciuka, wypychanie języka, źle dopasowane wypełnienia stomatologiczne (np. korony), urazy mechaniczne zębów, które powodują nieprawidłowy uraz szczęki, a także guzy jamy ustnej lub szczęki. Skutki nieleczenia wad zgryzu u dzieci i dorosłych Narząd żucia to nie tylko – jak się niektórym wydaje  –  zęby, ale także mięśnie, kości, nerwy, tkanki miękkie oraz naczynia krwionośne. Głównym zadaniem narządu żucia jest rozdrabnianie pokarmów, tym samym ma miejsce wstępne przygotowanie do trawienia. Ponadto zęby biorą udział również w innych procesach, takich jak artykulacja głosek. Nieleczone wady zgryzu będą miały szkodliwy wpływ na zdrowie i życie, zwłaszcza u dzieci. Po pierwsze prowadzą one do uszkodzenia zębów stałych, które znacznie szybciej się ścierają oraz mogą wystąpić problemy z ich prawidłowym wyrastaniem. Wady zgryzu są także utrudnieniem we właściwej pielęgnacji i higienie zębów, a zatem u pacjentów obserwuje się schorzenia skroniowo-żuchwowe czy próchnicę. Dzieci u których zbagatelizowano i nie leczono wad zgryzu mogą mieć problemy z wymową, nieestetyczny wyraz twarzy, a także w skrajnych przypadkach – kłopoty z żuciem i gryzieniem, co będzie skutkować chorobami układu pokarmowego. Wady zgryzu u dorosłych także powodują różne następstwa, często rozłożone w czasie. Stłoczenie zębów uniemożliwia ich dokładne oczyszczenie, a zatem bardzo szybko pojawia się kamień nazębny, a później paradontoza. Niewłaściwie ułożone zęby ulegają szybszemu ścieraniu się, łatwiej się łamią oraz kruszą. Co więcej, wady zgryzu prowadzą do obniżenia wysokości zwarcia, pojawiają się bóle żuchowowo-skroniowe oraz twarz zyskuje starszy wygląd. Wady zgryzu to także ogromne obciążenie dla naszej psychiki. Pacjenci czują się mniej atrakcyjni, mają liczne kompleksy na tym punkcie, a także zaniżoną samoocenę. Nikogo nie trzeba przekonywać, iż piękny uśmiech sprawia, iż zyskujemy pewność siebie, co nie jest obojętne dla naszego życia zawodowego czy prywatnego – łatwiej przyjdzie nam odniesienie sukcesu. Współczesna ortodoncja umożliwia leczenie wad zgryzu u pacjentów w każdym wieku, jednak pamiętajmy, iż wcześniej wykryte wady zgryzu są łatwiejsze do wyleczenia. Gdy już zdecydujemy się na aparat ortodontyczny, niektóre niedogodności wynikające z jego noszenia zostaną zrekompensowane rewelacyjnym rezultatem – nowym, olśniewającym zgryzem. Dlatego też jak najszybciej zgłośmy się do swojego gabinetu stomatologicznego, aby rozpocząć profesjonalne leczenie!   # wady zgryzu # piękny uśmiech # aparat ortodontyczny # kamień nazębny # paradontoza # artykulacja # rozszczep wargi i podniebienia # urazy mechaniczne zębów  

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

Tel: 89 543 60 67

Kom: 513 100 313

Mail: Support@doctordent.pl

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Facebook Envelope
Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025