89 543 60 67

513 100 313

Zdrowie

zdrowy uśmiech uroda
Estetyka uśmiechu, Zdrowie

Uroda pod lupą: Jak połączenie stomatologii i medycyny estetycznej potrafi zdziałać cuda

Współczesna definicja piękna wykracza daleko poza makijaż i modne ubrania. Dziś estetyka to przede wszystkim świadome dbanie o zdrowie – zarówno skóry, jak i zębów. Coraz więcej osób decyduje się na podejście holistyczne, łącząc możliwości stomatologii z potencjałem medycyny estetycznej. Dlaczego? Bo te dwa światy, choć pozornie różne, potrafią wspólnie zbudować nową jakość życia – piękny wygląd, większą pewność siebie i lepsze samopoczucie. Kiedy dwa światy się spotykają: zgrany duet urody i zdrowia Jeszcze dekadę temu niewiele osób łączyło korektę zmarszczek z leczeniem zgryzu. Dziś to standard. Współczesna estetyka twarzy opiera się na całościowym podejściu – to nie tylko wygładzenie skóry, ale również dbałość o proporcje, symetrię i detal, jakim jest uśmiech. A ten zaczyna się… od zębów. Gabinet stomatologiczny w Olsztynie, który oferuje kompleksową opiekę zarówno dentystyczną, jak i estetyczną, może być miejscem, gdzie Twoja metamorfoza nabierze pełnego wymiaru. Uśmiech, który buduje Twój wizerunek Piękne zęby to nie tylko estetyka – to także kluczowy element w odbiorze całej twarzy. Wybielone, równo ustawione zęby dodają twarzy młodzieńczego wyglądu, podkreślają naturalne rysy i sprawiają, że uśmiech staje się Twoim najlepszym atutem. Co więcej, dobrze zaplanowane leczenie ortodontyczne może nawet… odmienić kontur twarzy. To właśnie dlatego pacjenci coraz częściej łączą zabiegi z zakresu stomatologii estetycznej (takie jak licówki, implanty, wybielanie) z procedurami medycyny estetycznej – np. modelowaniem ust, wolumetrią policzków czy botoksem. Estetyczna synchronizacja: twarz w harmonii Wyobraź sobie: kończysz leczenie ortodontyczne i wreszcie możesz cieszyć się prostym, równym zgryzem. Ale czy nie byłoby idealnie, gdyby przy okazji delikatnie wymodelować linię żuchwy lub wygładzić drobne zmarszczki wokół ust, które wcześniej maskował grymas z powodu krzywego zgryzu? Tak działa synergia tych dwóch dziedzin – nie rywalizują ze sobą, lecz wzajemnie się uzupełniają. W Olsztynie coraz więcej gabinetów stomatologicznych współpracuje z lekarzami medycyny estetycznej, co pozwala pacjentom osiągać efekt naturalnego liftingu bez skalpela. Jednym z przykładów może być lokalny gabinet stomatologiczny oferujący pakiety konsultacyjne, gdzie pacjent może omówić kompleksowy plan zmian – od rekonstrukcji uśmiechu po delikatną korektę owalu twarzy. Zabiegi, które warto łączyć Choć każda metamorfoza jest inna, pewne połączenia zabiegów dają wyjątkowo spektakularne rezultaty: Nie tylko wygląd – także samopoczucie To, co widzimy w lustrze, ma wpływ na naszą psychikę. Nie chodzi tu o próżność, lecz o zdrowe poczucie wartości. Osoby, które przeszły kompleksową metamorfozę, często przyznają, że… zaczynają nowe życie. Zaczynają się uśmiechać, częściej wychodzą do ludzi, podejmują wyzwania zawodowe. Gabinet stomatologiczny w Olsztynie, który stawia na indywidualne podejście i współpracę interdyscyplinarną, może stać się Twoim miejscem przemiany – nie tylko zewnętrznej. Jak zacząć? Kilka praktycznych wskazówek Uroda zaczyna się od środka (i od uśmiechu) Uroda to nie przypadek. To suma zdrowych wyborów, spójnej pielęgnacji i współpracy ze specjalistami, którzy patrzą na Ciebie całościowo. Łącząc stomatologię z medycyną estetyczną, nie tylko poprawiasz wygląd, ale inwestujesz w swoje samopoczucie i pewność siebie. Jeśli czujesz, że to moment na zmianę – zacznij od uśmiechu. To najlepszy początek każdej przemiany. Chcesz dowiedzieć się więcej o kompleksowych metamorfozach? Sprawdź, jak działa nowoczesny gabinet stomatologiczny w Olsztynie “Prywatne Centrum Stomatologiczne“, gdzie piękno zaczyna się od zdrowia – i od uśmiechu, który mówi wszystko.

ekstrakcja zęba
Chirurgia stomatologiczna, Nagłe wypadki, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Różne, Zdrowie

Postępowanie po zabiegu usunięciu zęba

Ekstrakcja zęba to jeden z najmniej lubianych przez pacjentów zabieg stomatologiczny. Jest on przeprowadzany w ostateczności, gdy stomatolog nie ma innej możliwości uratowania zęba. Warto pamiętać, iż dla procesu gojenia decydujące są pierwsze godziny po zabiegu. Stomatolog zawsze informuje pacjenta o tym, jak należy dalej postępować. W naszym najnowszym materiale pragniemy przypomnieć te wskazówki i porady, które pozwolą uniknąć bolesnych komplikacji, takich jak tzw. suchy zębodół.  Zachęcamy do zapoznania się z nimi. Zatrzymanie krwawienia – uwaga na skrzep! Po usunięciu zęba, lekarz bardzo dokładnie oczyści zębodół, a następnie umieści w nim tampon, hamujący  krwawienie. Czynność ta jest niezbędna, aby w tym miejscu wytworzył się skrzep krwi, będący naturalnym opatrunkiem dla kości, tkanek i nerwów, który także chroni ranę przed zakażeniem. Dlatego tak istotne, aby przygryzać tampon przez około 15-20 minut i dopiero po tym czasie ostrożnie go wyciągnąć. Pragniemy uspokoić, iż ucisk rany poprzez tampon powinien zatamować krwawienie, jednakże jeśli po jego usunięciu wystąpi minimalne sączenie się krwi, utrzymujące jeszcze przez kilka godzin to jest to całkowicie normalne. W przypadku sączenia się krwi możemy wymienić tampon na kawałek czystej, zwiniętej gazy lub ostudzoną po zaparzeniu torebkę herbaty. Niewiele osób wie, że czarna herbata ma w swoim składzie kwas garbnikowy, który poleca się ze względu na właściwości łagodzące ból, ściągające oraz hamujące krwawienie, co ułatwia uformowanie skrzepu. Jeśli jednak w kolejnych dniach krwawienie nie ustaje, a wręcz przeciwnie – przybiera na sile, to należy zgłosić się do swojego lekarza, gdyż może to świadczyć o zaburzeniach krzepliwości krwi i stanowić zagrożenie dla naszego   organizmu. Spożywanie posiłków i napojów Aby ułatwić gojenie się rany przez kilka godzin po zabiegu nie można jeść ani pić (ok. 2 godzin), szczególnie, gdy znieczulenie nadal działa. Ponadto tuż po ekstrakcji należy unikać ciepłych i gorących napojów oraz posiłków, gdyż w trakcie ich konsumpcji można sobie poparzyć błonę śluzową jamy ustnej. Przypominamy, iż wysoka temperatura dodatkowo rozszerza naczynia krwionośne, a zatem może spowodować wystąpienie krwotoku oraz doprowadzić do utraty skrzepu. Dlatego radzimy, aby po usunięciu zęba zrezygnować z sauny, solarium oraz pod żadnym pozorem nie kłaść ciepłych kompresów na policzek. Ulgę przyniosą zimne okłady żelowe (można je nabyć w aptece) lub mrożonki, które zmniejszą obrzęk tkanek. Przez kilka dni od zabiegu należy spożywać letnie lub wręcz zimne napoje i pokarmy, takie jak jogurty, buliony, kleiki lub lody. Pacjenci powinni również starać się jeść drugą stroną jamy ustnej. Ograniczenie wysiłku fizycznego Z reguły usunięcie zęba to zabieg, który nie powinien spowodować żadnych komplikacji, jednakże zawsze należy być ostrożnym. Wyjątkiem są zabiegi kwalifikujące się jako chirurgia stomatologiczna, a zatem m.in. nacięcie dziąsła i dłutowanie problematycznego zęba. Wizyta na siłowni, basenie, saunie lub solarium po ekstrakcji zęba to zdecydowanie zły pomysł. Czas po zabiegu należy przeznaczyć na rekonwalescencję, odpoczynek. Zwróćmy uwagę na właściwe ułożenie głowy – jeśli leżymy to powinna się ona znajdować wyżej niż zwykle. Koniecznie zrezygnujmy ze wszystkich czynności, które mogą przedłużać krwawienie i podnosić ciśnienie, a zatem z naszego codziennego planu dnia wykreślmy wysiłek fizyczny, należy także   schylania się. Takie zalecania obowiązują przez około tydzień od zabiegu. Zakaz palenia papierosów i picia alkoholu Palacze z niecierpliwością czekają na moment, kiedy będą mogli zaciągnąć się przyjemnym dymkiem. W upalne dni z chęcia chcemy ugasić pragnienie łykiem złotego napoju, czyli piwa.  Niestety, zarówno palenie papierosów, jak i picie alkoholu (nawet lampki wina) nie jest wskazane przez minimum 24 godziny po zabiegu. Specjaliści radzą jednak, aby zrezygnować z takich używek przez min. 2-3 dni. Dlaczego? Nikotyna przyczynia się bowiem do kurczenia się naczyń krwionośnych i wywołuje zaburzenia przepływu krwi, tym samym tkanki nie otrzymują odpowiedniej ilości tlenu, a rana po ekstrakcji wolniej się goi. Palenie papierosów jest tak jedną z przyczyn występowania zapalenia kości zębodołu, czyli tzw. suchego zębodołu. Zwracamy uwagę także na palenie e-papierosów, gdyż także ono jest zabronione, gdy olejki zawierają nikotynę. Spożywanie alkoholu nie jest wskazane tym bardziej, jeśli po zabiegu lekarz przepisał antybiotyk i zażywamy środki przeciwbólowe, których nie powinno się łączyć z alkoholem. Przyjmowanie leków i antybiotyków Pacjenci po zabiegu usunięcia zęba narzekają na uciążliwy ból głowy czy też skarżą się na inne dolegliwości pozabiegowe, dlatego, aby uśmierzyć ból można sięgnąć po lek przeciwbólowy. Może to być jeden z ogólnodostępnych medykamentów  (na bazie paracetamolu, ibuprofenu lub w przypadku intensywnego bólu – ketoprofenu) bez recepty lub lek na receptę, jeśli dentysta sugeruje taki preparat. W przypadku przyjmowania antybiotyku należy bezwzględnie trzymać się wyznaczonych godzin przyjmowania. Nie należy na własną rękę przerywać kuracji, wyjątkiem jest sytuacja, gdy doszło do jakichkolwiek reakcji niepożądanych. Wówczas powinnio się niezwłocznie skontaktować z lekarzem w celu zmiany leku na antybiotyk z innej grupy. Jeśli przyjmujemy aspirynę to przed i po zabiegu powinniśmy z niej zrezygnować, gdyż  rozrzedza ona krew, tym samym może zaburzyć powstanie skrzepu na ranie i spowodować dalsze krwawienie. Warto wiedzieć, że niektóre ze środków przeciwbólowych są niewskazane w przypadku m.in. astmy, choroby wrzodowej, niewydolności wątroby, nerek lub serca, dlatego przed sięgnięciem po konkretny lek należy się skonsultować ze swoim lekarzem. Higiena jamy ustnej po zabiegu usunięcia zęba Nie należy płukać ust przez pierwsze 24 h po zabiegu, gdyż mogłoby to spowodować wypłukanie skrzepu. W kolejnych dniach można ostrożnie płukać usta przy pomocy specjalnego preparatu z dodatkiem chlorheksydyny, która ma działa antybakteryjnie, minimalizuje ryzyko stanu zapalnego oraz za jej sprawą ma miejsce przyspieszenia gojenia. Pacjenci boją się szczotkować zęby po zabiegu ekstrakcji – przez pierwsze 12 h od zabiegu należy wstrzymać się od tego zabiegu higienicznego. Dopiero na następny dzień, koniecznie należy delikatnie umyć zęby po posiłku. Pamiętajmy, aby jedynie omijać szczotką okolicę skrzepu. Jeśli rana po usunięciu zęba została zaszyta, to po 7 dniach należy się zgłosić do ściągnięcia szwów Tak jak wcześniej wspominaliśmy bardzo ważne jest unikanie naruszania skrzepu, który wytworzył się w zębodole, gdyż dzięki temu proces gojenia może przebiegać bez komplikacji. Skrzep może zostać uszkodzony nie tylko przez palenie, intensywne płukanie rany lub spożywanie gorących pokarmów, ale także zasysanie powietrza. Tuż po zabiegu należy wystrzegać się picia napojów przez słomkę, gdyż w trakcie tej czynności wytwarzane jest ciśnienie, które może naruszyć skrzep. Ryzykowne jest również picie napojów gazowanych oraz wydmuchiwanie nosa w trakcie kataru. Jeśli pacjent

torbiele listewki dziąsłowej
Choroby przyzębia, Ogólnie, Stomatologia dziecięca, Zdrowie

Perły Epsteina u dziecka – przyczyny, objawy, leczenie

Świeżo upieczeni rodzice od razu zauważają wszelkie niepokojące zmiany występujące w jamie ustnej swojej pociechy. Takim sygnałem mogą być białe i żółte grudki zlokalizowane na dziąsłach i podniebieniu noworodków. Czy faktycznie są one niebezpieczne dla zdrowia dziecka oraz jakie są przyczyny ich występowania? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym artykule. Perły Epsteina – co to jest? Od razu pragniemy Was uspokoić, iż nie wszystkie zmiany w jamie ustnej są patologią, wymagającą leczenia, jednakże, aby rozwiać swoje wątpliwości zawsze należy skonsultować się ze specjalistą. Niektóre zjawiska są uznawane za element fizjologicznego rozwoju jamy ustnej człowieka i właśnie do nich zalicza się tzw. perły Epsteina. Perły Epsteina to bardzo często spotykane u małych dzieci torbiele listewki zębowej. Jak podają badania możemy je zaobserwować aż 80 proc. wszystkich noworodków. Te torbiele listewki dziąsłowej z reguły występują u noworodków, ale problem ten może dotyczyć także niemowląt (do 1. roku życia). Pierwszy przypadek został opisany w 1880 r. przez czeskiego pediatrę Aloisa Epsteina. Wyróżniamy 3 główne typy (pod względem histologicznym): – perły Epsteina; – guzki Bohna – niewielkie torbiele wypełnione keratyną, które są umiejscowione na językowej lub policzkowej części dziąseł; najprawdopodobniej są one pozostałością po małych gruczołach ślinowych; z reguły guzki pękają samoistnie i nie jest konieczne leczenie, – dental lamina cysts (alveolar cysts of newborn) – resztki listewki zębowej, zazwyczaj zlokalizowane na szczycie wyrostków zębowych. Taki podział jest rzadko stosowany przez polskich badaczy, przeważnie wszystkie te przypadki określa się jako niewielkie torbiele dziąsłowe. Jak wyglądają perły Epsteina? Perły Epsteina zazwyczaj pojawiają się po obu stronach szwu łączącego podniebienie twarde, są to biało- żółte wykwity o średnicy ok. 1-3 mm, charakterystyczny jest także delikatny połysk, stąd też nazwa odwołująca się pereł. Warto dodać, iż liczebność grudek może być bardzo zróżnicowana, bowiem u maluchów może występować ich tak wiele, że powstaje żółte podniebienie. Z drugiej strony zdarza się, iż obserwujemy wyłącznie pojedyncze kropki zlokalizowane wzdłuż szwu. Perły Epsteina – przyczyny występowania Naukowcy jak do tej pory nie odkryli przyczyny występowania tej dolegliwości.  W związku z ich diagnozowaniem u dzieci, a także brakiem innych objawów, stwierdza się, że są one wariantem fizjologii. Perły Epsteina – czy są groźne? Rodzice mogą być spokojni, gdyż te torbiele nie są groźne, nie bolą, maluch nie odczuwa żadnych nieprzyjemnych dolegliwości. W przypadku, gdy zauważycie takie biało-żółte grudki w buzi niemowlaka, koniecznie należy zgłosić się do lekarza, który oceni, czy faktycznie są to perły Epsteina. Torbiele dziąsłowe mogą zostać pomylone z innymi zmianami, takimi jak: pleśniawki, afty, prosaki, grzybiczne zapalenie jamy ustnej, zęby noworodkowe grzybicze (rzadko spotykana wada wrodzona), a te natomiast wymagają leczenia. Perły zębowe – jak przebiega leczenie? Tak jak wcześniej wspominaliśmy, perły Epsteina nie wymagają żadnego leczenia, po pewnym czasie znikają samoczynnie, ponieważ dochodzi do złuszczania się wierzchnich warstw tkanek, co skutkuje ich zanikiem. Po kilku tygodniach od zdiagnozowania pereł Epsteina podniebienie u niemowlaka wraca do stanu fizjologicznego i perły nie są już widoczne. Aby przyspieszyć ich wchłanianie się można: m.in. pocierać wnętrze ust noworodka podczas karmienia piersią lub butelką. Przestrzegamy przed samodzielnym usuwaniem pereł zębowych, gdyż taka czynność może zrobić więcej szkody niż pożytku – może przyczynić się do wystąpienia zakażenia.   # Perły Epsteina # noworodek # grudki # torbiele listewki dziąsłowej # biało-żółte wykwity # afty # pleśniawki # grzybicze zapalenie jamy ustnej

dobre relacje pacjent - lekarz
Ogólnie, Różne, Zdrowie

Relacja dentysta – pacjent: co na nią wpływa?

Na decyzję o wyborze danej praktyki stomatologicznej ma wpływ wiele różnych czynników. Pacjenci z reguły przeglądają fora internetowe w poszukiwaniu opinii na temat specjalistów, pracujących w konkretnym gabinecie stomatologicznym, ogromną rolę ma także poczta pantoflowa – polecenie znajomego, przyjaciela czy też członka rodziny może przesądzić o tym, czy akurat zdecydujemy się na ten, a nie inny gabinet stomatologiczny. Jak można zbudować dobre relacje na linii pacjent – stomatolog? Co jest istotne w komunikacji lekarza z pacjentem? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym wpisie. Dlaczego decydujemy się na wybrany gabinet? Gdy pacjent jest przekonany, gdzie chce rozpocząć swoje leczenie stomatologiczne przychodzi pora na osobistą wizytę w gabinecie i właśnie wtedy placówka oraz pracujący w niej personel są poddawani własnej ocenie. Pacjenci zwracają uwagę na wiele, pozornie nieistotnych szczegółów, bo zgodnie ze stwierdzeniem liczy się przecież pierwsze wrażenie. Ocenianie jest wnętrze pomieszczenia, kompleksowość usług, dostępność oraz profesjonalizm personelu. Dla pacjentów istotna jest także komunikacja z lekarzem, jego pewność głosu, kontakt wzrokowy i przede wszystkim uśmiech i otwartość. Dobry stomatolog może pochwalić się nie tylko nabytymi w ramach lat praktyki umiejętnościami, lecz również  wysoko rozwiniętymi kompetencjami komunikacyjnymi. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że przyjazna atmosfera panująca w gabinecie, miła konwersja mogą sprawić, że taka wizyta będzie przywodziła na myśl pozytywne skojarzenia, a pacjent będzie z chęcią kontynuował rozpoczęte leczenie. Ematyczny i komunikatywny lekarz potrafi z powodzeniem zbudować wieloletnie relacje z pacjentami. Przełamanie pierwszych lodów – jak zdobyć zaufanie pacjenta? Przychodzący do gabinetu pacjenci oczekują zarówno fachowej porady i skutecznego leczenia, jak również zależy im na indywidualnym podejściu, wsparciu, zrozumieniu, cierpliwości oraz wyrozumiałości. Dentyści w swojej codziennej pracy powinni pamiętać o złotej myśli Henry’ego Saki, która głosi, że „Uśmiech to bodaj najkrótsza droga do drugiego człowieka”. Leczenie musi być poprzedzone umiejętnie przeprowadzonym wywiadem. Pacjenci oczekują, że lekarz w zrozumiały i jasny sposób (bez fachowego nazewnictwa) wyjaśnił, w jaki sposób będzie przebiegać terapia. Istotne jest zwłaszcza zapewnienie np. o bezbolesności zabiegu. Ponadto przyjazny klimat konwersacji powinien skłaniać pacjenta do zadawania wszelkich pytań – nawet tych, których pacjenci obawiają się lub wstydzą się zadawać. Obie strony powinny się wzajemnie ze spokojem wysłuchać, tym samym zostanie zbudowana nić porozumienia.  W tym momencie należy wspomnieć o podziale na przestrzeń publiczną i prywatną. O przestrzeni publicznej mówimy w kontekście wszelkich czynności wykonywanych w relacjach służbowych, a zatem o sytuacjach, gdy nasze działanie kojarzone jest z praktykowanym zawodem. W gabinecie stomatologicznym dentysta jest postrzegany przez pryzmat działalności w przestrzeni publicznej. Jeśli specjalista pragnie nieco zmniejszyć dystans może starać się zbudować bardziej prywatną relację. W tym celu może poruszyć któryś z tematów zarezerwowanych dla sfery prywatnej: luźna dygresja z życia prywatnego, żart sytuacyjny, wspomnienie z wakacji czy też opowieść o własnych dzieciach – jeśli dana osoba towarzyszy małemu pacjentowi z pewnością pozwoli na przełamanie pierwszych lodów. Kolejnym ważnym elementem komunikacji jest forma bezpośredniego zwrotu do pacjenta. Sam zwrot do pacjenta w formie adresatywnej, np. „Pani Aniu” bądź „Pani Anno, proszę usiąść na fotelu”, pokazuje charakter relacji: czy jest bardziej formalna czy też wskazuje na bardziej familarny. Stomatolog może także na podstawie ogólne powierzchowności, stroju, stylu, zachowania ocenić, jakie oczekiwania może mieć pacjent w stosunku do lekarza. Mowa jest srebrem, a milczenie złotem… ale nie w gabinecie stomatologicznym Pod względem komunikacyjnym w gabinecie stomatologicznym może dojść do wielu trudnych sytuacji. Najbardziej uciążliwa jest zapadająca niezręczna cisza, której nie znosi większość pacjentów. Tak jak w codziennym życiu staramy się zapełnić czas nawet niezobowiązującym small talkiem o pogodzie.  Gdy rozmawiamy, mamy poczucie, że relacje z drugim człowiekiem stawiamy na pierwszym planie. Jednakże w przypadku gdy pacjent siedzi na fotelu i w ustach ma waciki czy odsysacz śliny trudno o spontaniczną pogawędkę. Wtedy też niektórzy lekarze starają się prowadzić   monolog o czymkolwiek, byleby tylko nie pojawiła się niezręczna cisza. Inni specjaliści nawet próbują wejść z pacjentem w interakcje, zadając mu pytania, na które ten, z racji swojej pozycji  raczej nie może odpowiedzieć. W internecie bez trudu można znaleźć takie zabawne opowieści pacjentów. Jak zatem najlepiej wykorzystać czas w trakcie leczenia? Zupełna cisza może przerażać, tym bardziej jeśli w tle słychać pracę urządzeń stomatologicznych, dlatego jedną możliwością jest puszczanie relaksującej muzyki lub po prostu radia. Alternatywnie stomatolog może zamiast opowiadania o swoim prywtanym życiu, skupić się na objaśnianiu poszczególnych etapów zabiegu. Ta pozornie niestotna czynność pomoże pacjentowi zrozumieć aktualne stan pracy, opisywanie w sposób jasny i przejrzysty sprawia, że pacjent czuje się pewniej. Budowanie dobrych relacji gwarancją sukcesu gabinetu Na rynku usług dentystycznych aktualnie panuje spora konkurencja, dlatego tak ważne jest odpowiednie podejście do pacjenta. W budowaniu relacji pomocne może być także organizowanie akcji promocyjnych i konkursów plastycznych dla dzieci.  Lekarze i personel stomatologiczny powinni swoim zachowanie potwierdzać, że dobro pacjenta jest dla nich najważniejsze. Satysfakcja pacjenta oraz jego zadowolenie może zaowocować wyrobieniem jakże cenionej renomy.   # dobro pacjenta # dobre relacje # zaufanie # komunikacja # profesjonalizm # gabinet stomatologiczny

mdłości
Ogólnie, Różne, Zdrowie

Odruch wymiotny podczas wizyty stomatologicznej

U niektórych pacjentów w trakcie wizyty w gabinecie stomatologicznym może wystąpić odruch wymioty, który będzie spowodowany różnymi czynnikami. Co może go powodować mdłości i jak można ich uniknąć? Najważniejsze informacje na ten temat można znaleźć w naszym materiałe. Odruch wymiotny – co to jest? Choć pacjenci, którzy mają odruch wymiotny podczas leczenia czują się niezręcznie, zażenowani, robią sobie wyrzuty, że akurat im to się przydarza, jednakże warto wiedzieć, że ten odruch jest  naturalnym, bezwarunkowym odruchem fizjologicznym, który ma bardzo istotną funkcję w życiu codziennym, a mianowicie chroni nas przed przedostaniem się ciała obcego do dróg oddechowych oraz zapewnia im drożność. Zdarza się jednak, że taki odruch występuje u pacjentów, gdy ma miejsce manipulacja w okolicach jamy ustnej, ale także np. gdy usłyszą jakiś dźwięk, poczują konkretny zapach (np. w szpitalu czy ośrodku zdrowia) lub nawet na sam widok lekarza. Odruch wymiotny w gabinecie stomatologicznym może skutecznie utrudnić lub uniemożliwić dentyście wykonywanie swojej pracy. Ingerencja w jamie ustnej a odruch wymiotny Odruch wymiotny może występować podczas różnych procedur praktycznie z każdej specjalizacji stomatologicznej, np. gdy pobierane są wyciski, w trakcie ekstrakcji zębów mądrości, płukania i opracowywania kanałów, zakładania pierścieni czy wreszcie na sam widok lekarza, co jest częstym zjawiskiem u pacjentów pedodontycznych. Jak często występuje taki problem u pacjentów? Wbrew pozorom nie jest to rzadkie zjawisko, gdyż badający to zagadnienie Van Houtem i jego zespół wykazali, że częstość występowania odruchu wymiotnego u pacjentów wynosi 82%. Zdaniem badaczy pracujących pod kierunkiem Davies odruch ten nie dotyczy jedynie 37% zdrowej populacji, natomiast inna grupa naukowców (Cameron i współpracownicy) odnotowali obecność odruchu u połowy uczestników badania – istotne jest, że u 7,5% ten odruch był obecny zawsze lub prawie zawsze podczas wizyty u dentysty. Dlatego część pacjentów z jego powodu rezygnuje z wizyt w gabinecie dentystycznym, co przy osiągnięciach nowoczesnej technologii i przy odpowiednim podejściu lekarza, jest zupełnie niepotrzebne. Co może powodować odruch wymiotny? Odruch wymiotny może mieć różne źródła. Pierwszym z nich będzie oddziaływanie na wrażliwe części jamy ustnej, są to: – tylna ściana gardła, – trzon języka, – języczek, – podniebienie miękkie, – fałdy podniebienno-językowy i podniebienno-gardłowy. Pamiętajmy, że jedynie drażnienie niefizjologiczne, czyli np. dotyk lusterkiem, szpatułką czy innym ciałem obcym, powoduje ten odruch, sytuacja ta z reguły nie dotyczy spożywanych pokarmów czy napojów. Odruch wymiotny może być uwarunkowany zaburzeniami ogólnoustrojowymi czy chorobami predysponującymi do wzmożonego odruchu wymiotnego. W grupie tej wymienia się takie dolegliwości jak m.in.: katar, krzywą przegrodę nosową,  polipy w nosie, czyli ogólnie sytuacje związane z graniczonym oddychaniem przez nos, ale także przewlekłe zaburzenia układu żołądkowo-jelitowego, jak zapalenie i wrzody żołądka, rak żołądka czy zapalenie woreczka żółciowego. Ponadto odruch wymiotny występuje u osób nadużywających alkoholu czy też palących papierosy. Odruch wymiotny może być następstwem przyjmowania określonych leków:  przeciwnowotworowych, a także NLPZ, inhibitorów konwertazy angiotensyny, aspiryny, antybiotyków i wiele innych. Wizyta u dentysty bez odruchu wymiotnego – czy jest możliwa? Zapewniamy, iż osoby cierpiące na odruch wymiotny bez obaw mogą skorzystać z leczenia stomatologicznego, istotne jest jednakże podjęcie konkretnych kroków. Zacznijmy od terminu wizyty, gdyż zaleca się, aby miała ona miejsce pod koniec dnia. Kolejna kwestia to odpowiednie podejście mentalne pacjenta. Rozwiązaniem w przypadku osób, które mają odruch wymiotny związany z wizytą w gabinecie stomatologicznym jest opanowanie stresu, gdyż to właśnie stres jest czynnikiem wyzwalającym ten odruch. W takiej sytuacji możemy również szukać pomocy w homeopatii. Zastosowanie właściwego leku przed zabiegiem dentystycznym rozwiąże tę trudną kwestię, warto poradzić się swojego lekarza, który podpowie skuteczny specyfik. Jeśli odruch wymiotny pojawia się także podczas mycia zębów lub płukania jamy ustnej to warto sięgnać po lek Coccus cacti. Specyfikiem, który skutecznie łagodzi odruch wymiotny i kaszel, spowodowany manewrowaniem czymś w ustach, jest Ipeca. Innym lekiem, który można stosować przed leczeniem stomatologicznym jest Staphysagria. Nowoczesna stomatologia umożliwia leczenie pacjentów z odruchem wymiotnym, np. przy pomocy podtlenku azotu (gaz rozweselający), jednakże nie każdy gabinet dentystyczny nim dysponuje. Pomocne może okazać się również znieczulenie, np. znieczulenie powierzchniowe w postaci, żelu, kremu, aerozolu lub specjalnego plastra, czasem dolegliwości miną jak ręką odjął gdy zastosuje się oddychanie przez nos, a nie przez usta.   # odruch wymiotny # mdłości # zawroty głowy # gabinet stomatologiczny # ingerencja w jamie ustnej # stres # oddychanie

wizyta u dentysty
Ogólnie, Różne, Zdrowie

Trudny pacjent w gabinecie stomatologicznym

Wizyta u dentysty dla pacjentów wiąże się z różnymi emocjami – jedni są zestresowani, martwią się i obawiają bólu, inni natomiast zaliczają się do grupy odważnych i jak najszybciej chcą mieć to za sobą, ponadto zdarzają się osoby roszczeniowe, które mają wysokie oczekiwania i wymagają specjalnego traktowania przez personel, sporą grupę stanowią również pacjenci niehigieniczni, nieprzywiązujący należytej wagi do higieny jamy ustnej. A jakim typem pacjentów Wy jesteście? W naszym najnowszym wpisie pragniemy zaprezentować typowe sylwetki pacjentów. Mamy nadzieję, że czytając ten artykuł wiele osób uświadomi sobie swoje błędy i będzie się starało coś zmienić przed kolejną wizytą w gabinecie stomatologicznym. Trudny pacjent w gabinecie – dość częste zjawisko Dentyści i personel medyczny na co dzień spotykają się z trudnymi pacjentami. Oczywiście,  czasem  kłopoty wynikają np. z tego, iż dana osoba miała tzw. gorszy dzień.  Niestety, niektóre zachowania  wynikają z charakteru, braku wiedzy na temat higieniacji, ignorancji czy złego podejścia. Poniżej pragniemy zaprezentować kilka typów trudnych pacjentów, jacy odwiedzają gabinet stomatologiczny. Pacjent bólowy Chyba każdy z nas chociaż raz w życiu zmagał się z bardzo bolesnym bólem zęba, w takim momencie marzy się, aby ból jak najszybciej został zlikwidowany. A zatem oczywiste jest, że pacjent bólowy pragnie zostać natychmiastowo przyjęty. Osoba ta może być bardzo niecierpliwa i mieć postawę roszczeniową, trudno się dziwić. Warto pamiętać, że w przypadku gdy pacjent bólowy zostanie dobrze i miło obsłużony, to może stać się stałym pacjentem, który będzie regularnie odwiedzał daną praktykę stomatologiczną, polecając ją znajomym i rodzinie. W jaki sposób należy postępować z taką osobą? Najważniejsze jest zaspokojenie jej potrzeb – a zatem konieczne jest zminimalizowanie lub całkowite zlikwidowanie bólu przez podanie odpowiedniego środka znieczulającego. Pacjent powinien zostać przyjęty tak szybko, jak to jest możliwe. Gdyby leczenie miało rozciągać się na kilka wizyt i istniało prawdopodobieństwo wystąpienia dolegliwości bólowych ważne jest, aby poinformować pacjenta, w jaki sposób może on zmniejszyć lub uśmierzyć ból. Pacjent nieświadomy swoich błędów Wielokrotnie przeprowadzane badania wykazały, iż polskie społeczeństwo niestety nie wie, jak należy dbać o higienę jamy ustnej. Co więcej, niektórzy lekceważą pierwsze objawy chorobowe, odwlekając wizytę u stomatologa, być może liczą, że ból ustąpi samoczynnie. Bywa również, że pacjenci próbują się leczyć na własną rękę lub chcą zwalczać niektóre dolegliwości, np. domowymi sposobami, tym samym wyrządzają sobie jeszcze większą szkodę. Pacjentów nieświadomowych swoich błędów należy edukować i zachęcać do odpowiedniej higieny jamy ustnej –  przyda się krótki instruktaż, w jaki sposób prawidłowo myć czy nitkować zęby. Stomatolog nie powinien takiej osoby krytykować czy ośmieszać, lepszą drogą jest pokazywanie pozytywnych efektów odpowiedniej higieny. Pacjent niehigieniczny Prawdziwa zmora dentystów i personelu stomatologicznego, czyli pacjent niehigieniczny. Osoba ta roztacza wokół się nieprzyjemną woń (jest to przeciwieństwo innego typu pacentów, którzy są nadmiernie wyperfumowani). Pacjenci ci z reguły mają resztki między zębami, a ich ubranie jest nie pierwszej świeżości. Nawet po ich wyjściu w pomieszczeniu unosi się brzydki zapach. Jak należy się zachować, gdy leczenie ma być przeprowadzone u takiego osobnika? Rozwiązaniem jest praca przy uchylonym oknie. Pomocna może okazać się także maska. Stomatolog może również w trakcie swojej pracy zrobić sobie krótką przerwę, aby zaczerpnąć świeżego powietrza. Aby nie urazić pacjenta, można delikatnie zwrócić mu uwagę i poprosić o umycie zębów – w wielu gabinetach są dostępne darmowe, jednorazowe szczoteczki do mycia zębów. Pacjent roszczeniowy Ten typ pacjenta ma bardzo duże wymagania, zazwyczaj jest także przewrażliwiony na swoim punkcie. Zwraca on szczególną uwagę nie tylko na przebieg leczenia, ale również na to, jak zostanie potraktowany w recepcji. Jak podają statystyki 12% roszczeniowych pacjentów rezygnuje z dalszych wizyt w odwiedzanym przez siebie gabinecie, jeśli jakikolwiek aspekt wizyty uzna za niesatysfakcjonujący. Osoba ta może swoją opinią zbudować pozytywny wizerunek gabinetu wśród swojego otoczenia, albo wręcz przeciwnie skutecznie zniechęcić innych do jego odwiedzenia, np. publikując negatywne komentarze w internecie. Zachęcamy, aby rozmawiać z takimi pacjentami – ale nie przekonywać na siłę, wysłuchać, co mają do powiedzenia, bo często ich uwagi, mogą być dla pracowników gabinetu bardzo pomocne w podniesieniu standardu usług. Pacjent arogancki lub agresywny Typy te są najmniej lubiane, a ich wizyta w gabinecie przypomina burzę w słoneczny dzień. Pacjenci ci są bardzo rozżaleni, mają pretensje o wszystko i do wszystkich, mogą atakować słownie, a w skrajnych przypadkach, także fizycznie. Zdarza się, że osoby te podejmują się prób manipulacji i agresji psychicznej, aby osiągnąć zamierzony cel. Radzimy, aby nie wdawać się w dyskusję z takimi pacjentami, tym bardziej nie należy rozpoczynać kłótni. Najlepszą metodą jest zachowanie zimnej krwi, spokojne i kulturalne odpowiadanie i ignorowanie zaczepek oraz prób ataku. Pacjent obojętny Człowiek – zagadka. Trudno jest do niego dotrzeć, gdyż odpowiada bardzo lakonicznie, jest zgodny i wycofany, pozornie nic go nie interesuje. Takie zachowanie może być jedynie maską, barierą ochronną, pod którą pacjent próbuje ukryć przerażenie. W przypadku takich pacjentów najlepiej stosować strategię opartą na udzielaniu informacji na temat całego leczenia oraz poszczególnych procedur, warto także być otwartym i życzliwym, starając się nawiązać kontakt. Pod żadnym pozorem nie należy odpowiadać milczeniem na milczenie, gdyż wtedy zestresowany pacjent poczuje się zlekceważony i dany gabinet stomatologiczny będzie omijał szerokim łukiem. Pacjent nieobowiązkowy, chaotyczny Osoba ta zarówno w życiu prywatnym, jak i służbowym jest dość chaotyczna, dlatego bywa, iż nie pojawi się na umówionej wizycie, bo po prostu o niej zapomni – lub też przez pośpiech czy roztargnienie nie wpisze jej do swojego terminarza. Ten typ pacjenta często prosi o przeniesie terminu na inny dzień, a i wtedy przychodzi do gabinetu spóźniony. Zachowanie to choć pozornie jest nieszkodliwe powoduje wielkie zamieszanie, tym bardziej jeśli w ciągu dnia zgłosi się kilku takich pacjentów. Przenoszenie wizyt na inny dzień i odwołanie bieżących może skutecznie zdezorganizować pracę w gabinecie, dlatego warto w kartotece pacjenta odnotowywać niestawienie się na termin umówionej wizyty. Taka informacja pozwala na lepsze zaplanowanie danego dnia w placówce oraz w razie przewidywanego długoterminowego leczenia, np. kanałowego lekarz może zasugerować pacjentowi, że powodzenie terapii zależy także od jej ciągłości i regularnych wizyt kontrolnych. Jak sobie z nim radzić z chaotycznymi pacjentami? Wiele gabinetów korzysta z automatycznego systemu przypominania o wizytach, np. wysyłając SMS lub email. Badania wykazały, że ta metoda redukuje odsetek nieodwołanych w porę

obumarcie żywych tkanek miazgi
Ogólnie, Różne, Zdrowie

Ból zęba – kiedy ząb przestaje boleć samoistnie

Gdy pojawia się uporczywy ból zęba, niektórzy pacjenci odwlekają wizytę w swoim gabinecie dentystycznym, mając nadzieję, że po pewnym czasie ząb po prostu przestanie boleć i „sam się wyleczy”. Czasem faktycznie następuje samoistne ustąpienie bólu zęba, jednakże wbrew pozorom nie jest to powód do radości, a raczej sygnał, że w zębie doszło do bardzo groźnych, poważnych zmian. Co oznacza samoistne ustąpienie bólu zęba i dlaczego nie należy go lekceważyć? Na te i inne pytania odpowiemy w naszym najnowszym artykule. Ból zęba – przyczyny Ból zęba może być wynikiem zaistnienia różnych okoliczności: do jego wystąpienia mogą przyczynić się m.in. nadwrażliwość,  stany zapalne miazgi i przyzębia oraz mechaniczne uszkodzenia tkanek. Należy jednakże zaznaczyć, iż niezależnie od przyczyny, bólu zębów nie powinniśmy nigdy bagatelizować. Tym bardziej jeśli dodatkowo towarzyszy mu podniesienie temperatury ciała lub obrzęk. Gdy tylko zaczniemy odczuwać nieprzyjemne kłucie w jamie ustnej od razu powinniśmy zgłosić się do lekarza. Ząb przestał boleć? To oznaka jeszcze większych kłopotów! Osoby cierpiące na dentofobię, czyli strach przed dentystą i leczeniem stomatologicznym będą za wszelką cenę unikały wizyty w gabinecie, ratując się domowymi sposobami czy też tabletkami przeciwbólowymi, tym samym narażając się na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Gdy ząb sam przestanie boleć to wbrew pozorom niekoniecznie musi oznaczać jego wyleczenie, a wręcz przeciwnie zwiastuje nowe problemy, bowiem ustępowanie bólu zęba może być znakiem zupełnego obumarcia miazgi i otwarcia się komory zakażonego zęba, co powoduje zmniejszenie się wysokiego ciśnienia panującego w objętym zmianami chorobowymi obszarze. Dlatego pacjenci całkowicie przestają odczuwać ból zęba lub też dolegliwośći są złagodzone, co jednak nie oznacza, iż będzie tak na stałe, gdyż po pewnym czasie wrócą one ze zdwojoną siłą. Ale to nie wszystko! Nieleczonym ząb może się „odezwać” nawet po bardzo długim czasie, a powikłania mogą przyjąć następującą formę taką jak: ropnie, torbiele czy zmiany okołowierzchołkowe. Procesem chorobowym może być objęta kość żuchwy lub szczęki. Nie bagatelizuj problemów z zębami Przypominamy, iż miazga jest tkanką wysoce unerwioną i unaczynioną i to właśnie ona jest odpowiedzialna za odczuwanie bólu zęba. Gdy ból zęba przestaje być dla nas odczuwalny to znaczy, iż najprawdopodobniej miało miejsce obumarcie żywych tkanek miazgi, a sam ząb jest martwy. Istnieje wtedy ryzyko, iż stan zapalny zostanie przeniesiony na kości i tkanki około zębowe, bo bakterie, które dostały się do miazgi i doprowadziły do jej śmierci, muszą sobie znaleźć inne źródło pożywienia.  Nawet jeśli dany ząb przestanie boleć należy skonsultować się ze swoim stomatologiem, który oceni jego stan oraz zaproponuje dalsze leczenie.  Nie należy zwlekać do czasu, aż powstaną duże zmiany w wyniku zapalenia tkanek lub zostaną nieodwracalnie zniszczone korzenie, objęte procesem chorobowym. Zadbajmy o to, aby reagujący bólem ząb wyleczyć jak najszybciej, gdyż tylko w taki sposób unikniemy dalszych powikłań, nie tylko w obrębie jamy ustnej, lecz również całego organizmu gdyż  inaczej przywrócenie pięknego wyglądu będzie wymagało więcej trudu i czasu.   # ból zęba # samoistne ustąpienie bólu zęba # obumarcie żywych tkanek miazgi # zmiany okołowierzchołkowe

kamień nazębny
Higiena jamy ustnej, Ogólnie, Różne, Zdrowie

Złogi nazębne – klasyfikacja, rozpoznanie, przyczyny powstawania

Prawidłowa higiena jamy ustnej gwarantuje nie tylko piękny wygląd zębów, ale przede wszystkim zdrowie całej jamy ustnej. W przypadku pobieżnego oczyszczania zębów mogą pojawić się złogi nazębne – m.in. płytka nazębna czy kamień nazębny, które z czasem mogą przyczynić się do rozwoju chorób przyzębia oraz zapalenia dziąseł. W naszym najnowszym artykule pragniemy uświadomić naszych pacjentów i czytelników, czym są złogi nazębne i jak można im przeciwdziałać? Zapraszamy do zapoznania się z nim! Złogi nazębne – rodzaje Wyróżnia się dwa rodzaje złogów nazębnych. Pierwszy z nich to złogi miękkie, do których zaliczane są m.in. płytka nazębna, biały nalot, przebarwienia, resztki pokarmowe czy czarny osad. Drugi rodzaj stanowią złogi twarde, a zatem naddziąsłowy i poddziąsłowy kamień nazębny. Złogi miękkie – regularne szczotkowanie uchroni zęby przed gromadzeniem się płytki nazębnej   Płytka nazębna składa się z bakterii, komórek nabłonka, śluzu oraz resztek pokarmowych. Płytka nazębna powstaje w stosunkowo krótkim czasie – zajmuje to mniej niż 24h i nie można jej usunąć  poprzez płukanie, bo przylega ona tak ściśle do powierzchni zębów, że oczyszczenie zębów jest możliwe tylko przy pomocy szczoteczki i nitki dentystycznej. Płytka nazębna gromadzi się zwłaszcza w miejscach trudnodostępnych, a zatem: przy kieszonkach dziąsłowych, przy powierzchniach międzyzębowych, w bruzdach oraz zagłębieniach anatomicznych. Płytka nazębna może być: naddziąsłowa oraz poddziąsłowa, ta druga przyczynia się do rozwoju chorób przyzębia.  Dojrzała płytka składa się w 80% z wody i w 20% z ciał stałych. W jej skład wchodzą: białka, aminokwasy, węglowodany oraz lipidy. Gdy niezbyt dokładnie czyścimy zęby to po 3 dniach płytka ulega zwapnieniu, jest to pierwszy etap tworzenia się kamienia nazębnego, zawiera on sole mineralne, białka i lipidy. W początkowej fazie kamień jest białym nalotem, stanowiącym mieszaninę białek, śliny, bakterii, komórek nabłonka i rozpadłych leukocytów, luźno przylegającym do powierzchni płytki, zębów i dziąseł. W takiej formie jest on stosunkowo łatwo usuwalny. Gdy jednak zapomnimy o codziennym, dokładnym myciu i nitkowaniu zębów to z czasem staje się coraz twardszy i zmienia się jego kolor na żółty. Palacze mogą zauważyć u siebie nawet czarny nalot, z powodu substancji smolistych. Kamień nazębny – rodzaje   Tak jak w przypadku złogów, kamień można podzielić ze wględu na jego umiejscowienie na: – naddziąsłowy – jest to zmineralizowana płytka, odkładająca się najczęściej w okolicach ujść gruczołów ślinowych, na powierzchni językowej siekaczy dolnych i policzkowej trzonowców górnych. Taki kamień może nawet pokrywać całe powierzchnie zębów. Ma on białożółtą barwę i potrafi odłożyć się nawet w ciągu kilku dni. Warto dodać, iż jego usunięcie nie jest skomplikowane, jednakże może się odbyć wyłącznie w gabinecie stomatologicznym. – poddziąsłowy –najczęściej jest zlokalizowany poniżej brzegu dziąsłowego w kieszonce dziąsłowej podczas przewlekłych stanów zapalnych. Kamień poddziąsłowy jest ciemnobrązowy lub czarny, ściśle otacza powierzchnię zębów, dlatego jego usunięcie w gabinecie wymaga większego wysiłku.  Kamień poddziąsłowy nie jest widoczny goły okiem. Należy pamiętać, iż jego bezpośrednio przyczyną jest długotrwałe, nieleczone zapalenie tkanek miękkich. Oba rodzaje kamienia mają podobny skład. W 83% tworzą go sole mineralne. Pozostałe to: 6% – woda, 8% – białko oraz 3% – tłuszcz. Jak można zminimalizować występowanie złogów nazębnych? Aby Wasze zęby były śnieżnobiałe i zdrowe należy pamiętać o ich dokładnym oczyszczaniu szczoteczką zębów oraz nitkowaniu przestrzeni międzyzębowych. Niestety, odkładania się płytki nazębnej nie da się uniknąć, jednakże jeśli będziecie przynajmniej 2 razy dziennie myć zęby (a najlepiej po każdym posiłku) to nie dopuścicie do zwapnienia osadu. Po myciu zębów warto sięgnąć po płyn do płukania jamy ustnej. Wszelkie płukanki są dodatkową formą profilaktyki przeciwpróchniczej i periodontologicznej, jednakże nie zastąpią właściwego szczotkowania. Jeśli doszło do odłożenia się kamienia nad- i poddziasłowego to konieczna będzie pomoc specjalisty. Dentysta przy pomocy ultradźwięków w trakcie zabiegu skalingu oczyści całą powierzchnię zębów. Jakie zagrożenia niesie ze sobą brak usuwania złogów nazębnych? Pacjenci, którzy nie przywiązywali wagi do właściwego oczyszczania jamy ustnej oraz regularnie nie korzystali z profesjonalnej higienizacji muszą się liczyć z zaleganiem płytki bakteryjnej oraz kamieniem nad- i poddziąsłowym, co w efekcie prowadzi do  zapalenia dziąseł oraz chorób przyzębia. Należy zaznaczyć, że  choroby przyzębia w zaawansowanym stadium mogą powodować rozchwianie, a nawet utratę zębów.  Co więcej, pacjeni u których występują złogi mogą borykać się z nieprzyjemny zapachem z ust (halitoza). Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie szczotkować zęby oraz aby oprócz regularnego przeglądu stomatologicznego zdecydować się na zabieg profesjonalnej higienizacji, który usunie wszelkie osady nazębne i przebarwienia.   # złogi nazębne # nabyta osłonka zębowa # płytka nazębna # biały nalot # resztki pokarmowe # kamień naddziąsłowy # kamień poddziąsłowy

zgrzytanie zębami
Ogólnie, Różne, Zdrowie

Czy stres może mieć wpływ na stan naszych zębów

Jak wynika z badań przeprowadzonych przez TNS OBOP aż 85 proc. Polaków żyje w ciągłym stresie. Denerujemy się swoją pracą, życiem domowym, natłokiem obowiązków. W normalnych warunkach stres może nas motywować do działania, jednakże taki stan utrzymujący się przez dłuższy czas ma negatywny, wyniszczający wpływ na cały organizm, także na stan zębów. Jakie dolegliwości możemy odczuwać w przypadku, gdy żyjemy w ciągłym stresie? W naszym najnowszym wpisie można znaleźć najważniejsze informacje na ten temat. Stres a ogólny stan zdrowia pacjenta Osoby mające stresujący tryb życia mogą zaobserwować u siebie niepokojące oznaki, które sygnalizują konieczność zmian – stres może objawiać się w postaci problemów z oddychaniem, wypadaniem włosów czy też osłabieniem układu odpornościowego. Ale to nie wszystko, bowiem stres może być powodem wystąpienia wielu chorób jamy ustnej. Każdy z nas inaczej reaguje w stresująch momentach – jedni przygryzają wargi, inni obgryzają paznokcie lub też inne przedmioty codziennego użytku (ołówki, długopisy), czy też sięgają po słodkie przekąski. W pracy nie zawsze mamy możliwość (czy też czas), aby dokładnie oczyścić zęby, co w połączeniu ze zmniejszonym wydzielaniem śliny oraz dietą bogatą w węglowodany jest najprostszą drogą, aby nabawić się chorób przyzębia lub próchnicy. W nerwowych sytuacjach wzrasta także ryzyko pojawienia się uszkodzeń mechanicznych zębów (ułamania, ukruszenia, pęknięcia zębów). Nerwowe zaciskanie zębów – bruksizm Każdy z nas na swój sposób przeżywa stresujące wydarzenia – czy to w życiu zawodowym, czy osobistym, u większości można zaobserwować odruch zaciskania zębów oraz usłyszeć  charakterystyczne zgrzytanie zębami. Ten nawyk może mieć miejsce w pracy, podczas zakupów, kiedy śpimy, a nawet podczas jazdy samochodem. Odwołując się do badań aż 44 proc. Polaków przyznaje wprost, że w pracy zaciska zęby z nerwów. Stresorem jest z reguły denerwujący szef – 24 proc., dla 32 proc. koledzy z pracy. 11 proc. zapewnia, że przyczyną stresu w pracy jest sama praca, a dla 7 proc. narzędzie, na którym wykonuje swoje obowiązki, czyli komputer. Zgrzytanie bezpośrednio może prowadzić do uszkodzeń szkliwa, urazów mechanicznych zębów (pęknięcia, ukruszenia, ułamania), bólu głowy, a nawet nieprawidłowego zgryzu. Niekontrolowane zaciskanie i zgrzytanie zębami nazywa się bruksizmem. Wyróżnia się dwa rodzaje bruksizmu: dzienny – centryczny (zaciskanie zębów) oraz nocny – ekscentryczny (zaciskanie i zgrzytanie). Warto zaznaczyć, że tej choroby nie należy bagatelizować, gdyż w trakcie zaciskania na zęby działa siła 10 razy większa niż w trakcie jedzenia!  Bywa, iż bardzo młode osoby w wieku 25-30 lat, chorujące na bruksizm, mają starte i popękane zęby. Pozornie nieszkodliwe zaciskanie zębami może doprowadzić do pęknięć szkliwa, krwawienia dziąseł, ścierania zębów, recesji dziąsłowych, rozchwiania zębów czy powstawania ubytków. W niektórych, skrajnych przypadkach może dojść do powstawania stanów zapalnych, a nawet utraty zębów. Należy zaznaczyć, iż długotrwałe zgrzytanie zębami ma negatywny wpływ na cały organizm, gdyż z czasem pacjenci odczuwają ból mięśni twarzy, napięcie karku oraz bardzo silne bóle głowy czy też migreny, pojawiają się również problemy z wydzielaniem śliny. Wszystkie te dolegliwości potęgują ogólne zmęczenie oraz osłabienie organizmu. Leczenie bruksizmu Stomatolog nie będzie miał problemu z postawieniem właściwej diagnozy po dokładnym obejrzeniu jamy ustnej pacjenta. Często pacjenci sami informują lekarza o swojej dolegliwości. Leczenie bruksizmu odbywa się przy wsparciu nie tylko stomatologa, lecz również neurologa czy psychologa, bo należy pamiętać, iż choroba ta ma podłoże w naszej psychice i jest reakcją na stres. Ponadto, pacjenci powinni stosować specjalne nakładki na zęby, które chronią je przed uszkodzeniami, przede wszystkim w nocy. Stres a suchość w ustach Bruksizm to nie jedyna dolegliwość, jaka towarzyszy osobom, żyjącym w ciągłym stresie. Nerwowość może być także przyczyną zaburzeń w pracy ślinianek i utrzymującego się uczucia suchości w ustach. Nie należy zapominać, iż ślina ma bardzo ważną rolę w zachowaniu odpowiedniej równowagi bakteryjnej w jamie ustnej oraz pomaga w usunięciu resztek pożywienia z zębów, ponadto bierze ona udział w procesach trawienia. Jeśli u chorego występuje jej ciągły niedobór to może dojść do szybkiego rozwoju próchnicy oraz może on borykać się z nieświeżym oddechem. Zaburzenia wydzielania śliny fachowo określa się terminem kserostomia. Leczenie tej choroby odbywa się przy pomocy m.in. stosowania sztucznych substytutów śliny. Życie w biegu a higiena jamy ustnej Żyjąc w pośpiechu, często nie przywiązujemy wagi do odpowiedniej higieny jamy ustnej.  Na portalu Dentysta.eu opublikowano wyniki badań, z których wynika, że aż 8 proc. Polaków w ciągu ostatnich trzech lat zamiast myć zęby zgodnie z zaleceniami 3-minuty to wybiera szybkie i nieprecyzyjne szczotkowanie 1-2 minutowe. Spada liczba osób, które poświęcają 3 minuty na mycie zębów (z 33 proc. do 25 proc.). Przerażające jest, iż aż  3,8 mln Polaków wcale nie myje zębów! Dodatkowo większość pacjentów rezygnuje z tak ważnej czynności higienicznej, jaką jest nitkowanie zębów, co w połączeniu z śmieciową dietę, bogatą w słodkie napoje, batony, fast foody oraz paleniem papierosów może mieć katastrofalne skutki. Silny stres negatywnie wpływa na cały organizm, dlatego warto zadbać nie tylko o jamę ustną, ale o wewnętrzny spokój, dzięki czemu uda się zminimalizować jego przykre skutki. W przypadku chorób jamy ustnej z pomocą przychodzi nam periodontologia, która umożliwia leczenie nerwowego zgrzytania zębów, suchości w ustach, chorób dziąseł, czy też innych infekcji wirusowych jamy ustnej. Zachęcamy również do regularnego odwiedzania swojego stomatologa, aby skontrolować swój stan jamy ustnej. # stres # stan zębów # jama ustna # zgrzytanie zębami # bruksizm # zaciskanie zębów # stany zapalne # periodontologia

profesjonalne osłony szczęki
Bez kategorii, Nagłe wypadki, Ogólnie, Pogotowie stomatologiczne, Różne, Zdrowie

Ochraniacze na zęby – elektronika w służbie sportu

Choć obecnie uprawianie różnych sportów ogranicza się do ćwiczeń w domowym zaciszu to mimo wszystko w przypadku niektórych dyscyplin, jeszcze przed powrotem do standardowych treningów warto zastanowić się nad zaopatrzeniem się w dodatkowe akcesoria. Kwestia ta jest zwłaszcza istotna w przypadku sportów walki, takich jak boks czy karate. W jaki sposób można chronić swoje zęby, aby nie być narażonym na wybicie zęba czy inne urazy stomatologiczne? W naszym najnowszym wpisie pragniemy opisać, dlaczego należy nosić ochraniacze na zęby w trakcie walk. Ochraniacz na zęby – najważniejsze informacje Ochraniacz na zęby, czyli tzw. szczęka bokserska, to niezbędne akcesorium bokserów, jest to specjalna wkładka do ust, która powinna chronić przed uszkodzeniem zęby, wargi oraz dziąsła. Ochraniacze z reguły są wykonane z tworzywa sztucznego (pochodnej plastiku lub gumy). Tego typu ochraniacze są zarezerwowane nie tylko dla osób uprawiających sporty kontaktowe (m.in. boks, karate), ale także sięgają po nie coraz częściej piłkarze, siatkarze, piłkarze ręczni, narciarze i snowboardziści. International Dental Federation opracowała listę sportów, biorąc pod uwagę ryzyko urazu stomatologicznego. Zgodnie z nią football amerykański, hokej, jazdę na deskorolce, rugby oraz jazda na rowerze górskim są dyscyplinami wysokiego ryzyka, zaś koszykówkę, piłkę nożną, piłkę ręczną, piłkę wodną oraz gimnastykę uznaje się za dyscypliny umiarkowanego ryzyka urazów stomatologicznych. Ciekawostką jest fakt, iż urazy stomatologiczne częściej przytrafiały się osobom uprawiającym piłkę wodną, karate czy piłkę ręczną niż taekwondo, dlatego tak istotne jest, aby osoby uprawiające pozornie mniej niebezpieczne sporty także zdecydowały się na takie rozwiązanie. Dla kogo są przeznaczone ochraniacze na zęby? Warto dodać, że mogą je nosić zarówno starsi sportowcy, jak również dzieci i młodzież, gdyż są one dostosowane do wszystkich kategorii wiekowych. Jeśli uprawiacie sport kontaktowy wyczynowo lub amatorsko – to koniecznie w taki sposób powinniście zadbać o swoje bezpieczeństwo. Dlaczego warto zaopatrzyć się w profesjonalne osłony szczęki? Ochraniacze na zęby mają wiele funkcji, chronią przede wszystkim zęby, lecz również dzięki absorbowaniu oraz rozpraszaniu siły uderzenia, zapobiegają powstawaniu urazów czy obrażeń: tkanek miękkich, uszkodzeniu stawu skroniowo-żuchwowego oraz złamaniu szczęki oraz żuchwy. Jak podają statystyki National Youth Sports Foundation w USA ponad 5 milionów zębów każdego roku zostaje utraconych w trakcie zajęć sportowych. Ale przecież to tylko część osób, bowiem na całym świecie każdego roku miliony starszych i młodszych sportowców musi skorzystać z natychmiastowej pomocy stomatologicznej, gdyż doszło do uszkodzenia zębów lub jamy ustnej. Prawie prawie 40% wszystkich urazów stomatologicznych to właśnie urazy spowodowane brakiem ochrony.  Takich urazów można było uniknąć, wystarczyło założyć osłonę szczęki. Indywidualny czy uniwersalny model – jaki wybrać? Na rynku są dostępne dwa rodzaje ochraniaczy na szczękę: indywidualny i uniwersalny. Ten pierwszy, jak sama nazwa wskazuje, jest wykonywany na zamówienie, wiernie odwzorowując zębów pacjenta. Drugim rodzajem jest ochraniacz uniwersalny, który produje się seryjnie i zostaje uformowany dopiero w ustach posiadacza. Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że lepszy jest typ indywidualny, robiony na zamówienie. Indywidualne ochraniacze mają liczne zalety, w tym: doskonale dopasowują się do warunków anatomicznych danej osoby, w trakcie noszenie są stabilne, nie spadają ani nie utrudniają oddychania czy też mówienia, można swobodnie otwierać usta. Ponadto, mają pożądaną grubość oraz długość w każdym miejscu. Warto zaznaczyć, że indywidualny ochraniacz ma za zadanie nie tylko zapobiegać bezpośrednim i pośrednim urazom zębów, lecz również będzie także chronić usta oraz policzki przed zranieniem zębami, pochłaniając siły mogące doprowadzić do złamania kąta żuchwy bądź kłykcia. Jak przygotowuje się profesjonalne osłony szczęki? W przygotowaniu ochraniacza na zęby nieodzowną rolę odgrywa technologia próżniowa oraz praca technika laboratoryjnego. Pierwszym etapem jest wykonanie wycisku zębów przez stomatologa. Wycisk ten służy do stworzenia modelu gipsowego i zapewnia odpowiednie dopasowanie. Następnie technik stworzy właściwy ochraniacz z termoplastycznego materiału w technice próżniowej. Na kolejnej wizycie pacjent musi przymierzyć dany model, aby ewentualnie zostały wprowadzone poprawki – ochraniacz musi być wygodny i idealnie pasować do zgryzu. Przygotowanie modelu jest poprzedzone szczegółowym wywiadem z pacjentem, gdyż lekarz musi dowiedzieć się: – do jakiego sportu będzie używany ochraniacz? – jaki jest wiek pacjenta? – czy pacjent stosował wcześniej ochraniacze? – czy pacjent ma korony, mosty protetyczne, lub implanty? Dzięki temu najlepiej będzie można dopasować ochraniacz do potrzeb danej osoby. Ochraniacze mogą być wykonane w różnych kolorach. Jak należy dbać o swój ochraniacz na zęby? Aby Wasz ochraniacz na zęby jak najdłużej Wam służył należy odpowiednio o niego zadbać. Po zakończonym treningu i wyjęciu z zębów koniecznie należy go opłukać pod bieżącą wodą. Do przechowywania ochroniacza przyda się suchy, zamknięty pojemnik – np. taki jak do przechowywania sztucznej szczęki. Pamiętajcie, aby ochraniacz znajdował się z dala od źródeł gorąca. Nowoczesna technologia w ochraniaczach na zęby Współczesna technologia znalazła zastosowanie także w przypadku ochraniaczy na zęby. Wiele osób nawet nie przypuszcza, że niektóre ochraniacze na zęby są wyposażone m.in. w skomplikowane urządzenia takie jak: akcelerometry, żyroskopy, sensory sił mechanicznych, które umożliwiają analizę aktualnych danych w czasie rzeczywistym na urządzaniach mobilnych. Ma to na celu zebranie jak najwięcej informacji na temat źródeł niebezpieczeństwa, jego charakteru: kierunku, siły, przyspieszenia, częstotliwości. Dane te mogą pomóc w opracowaniu zaleceń czy też planu treninowego, tym samym sportowcy będą mogli zminimalizować zagrożenie w sportach kontaktowych. Specjalistyczne ochraniacze na zęby, które są naszpikowane elektroniką wysyłają sygnały dźwiękowe i świetlne, od razu gdy zadziałają na nie siły niebezpieczne dla zawodnika. Za sprawą LED-owych diod umieszczonych na ochraniaczach, można zauważyć, jaka jest siła uderzenia, gdyż zmienia się ich kolor w zależności od poziomu niebezpieczeństwa. Jest to o tyle ważne, że często w trakcie walki, zawodnik będący pod wpływem adrenaliny nie odczuwa bólu. Elektroniczne ochraniacze, choć na razie nie są aż tak popularne, jak te tradycyjne, to z czasem mogą być stałym elementem wyposażenia każdego sportowca. Na zakończenie warto dodać, iż zgodnie z fragmentem przysięgi Hipokratesa „lepiej zapobiegać niż leczyć” jeśli uprawiacie sporty zawodowo lub amatorsko, to warto nosić ochraniacz na zęby, bowiem chirurgiczne procedury naprawiania uszkodzonych, wybitych zębów lub innych urazów jamy ustnej są nie tylko bardzo skomplikowane, lecz także w porównaniu do ceny ochraniacza, dość kosztowne.   # ochraniacze na zęby  # sport # urazy stomatologiczne # wybicie zęba # profesjonalne osłony szczęki

Prywatne Centrum Stomatologiczne

Stomatolog – Dentysta – Gabinet Stomatologiczny – Prywatne Pogotowie Stomatologiczne – Olsztyn – Zawsze blisko swoich pacjentów

ul. Pstrowskiego 14D/1
10-602 Olsztyn
Województwo warmińsko-mazurskie

Copyright © Wszystkie prawa zastrzeżone | Teresa Rokicka-Morabet, Abdellatif Morabet 2016-2025