Zdrowie

Niewiele osób zdaje sobie sprawę, jak istotne jest leczenie chorób przyzębia. Choć o paradontozie niejednokrotnie słyszymy podczas wizyty w gabinecie stomatologicznym to bagatelizujemy ją, a wtedy efekty nieleczonej przyzębicy mogą być opłakane – grozi to utratą zębów. Pamiętajmy, iż zapalenie przyzębia zazwyczaj przez długi czas nie daje nam o sobie znać. Jak dbać o zęby, aby w przyszłości nie cierpieć na paradontozę oraz w jaki sposób dobry stomatolog będzie leczył choroby dziąseł? Na te i inne pytania odpowiemy w tym artykule poświęconym leczeniu, profilaktyce chorób dziąseł i przyzębia. Jak podają statystyki z paradontozą zmaga się ponad 10 proc. ludzi na świecie, a w Polsce przyzębica dotyczy aż około 70 proc. Zatem wniosek jest bardzo prosty: zaledwie 1/3 z nas zdaje sobie sprawę, jakie są przyczyny parodontozy i jak się jej ustrzec, a przede wszystkim, że można ją skutecznie leczyć. Paradontoza: przyczyny Aby wygrać walkę z paradontozą trzeba wiedzieć, w jaki sposób ta choroba się rozwija i jakie warunki jej sprzyjają. Parodontoza powstaje w wyniku długotrwałego procesu zapalnego wywołanego przez drobnoustroje chorobotwórcze. Gromadzą się one w naturalny sposób w miejscu zetknięcia dziąseł z zębami. Powstający osad, czyli płytka nazębna zawiera przede wszystkim florę bakteryjną i resztki pokarmu. W momencie gdy nie przykładamy należytej uwagi do higieny jamy ustnej i nasze zęby są niedoczyszczone to płytka nazębna może zmienić się w kamień nazębny. Na początku kamień twardnieje przy krawędzi dziąsła, a później przemieszcza się coraz bliżej korzenia, tym samym wbijając się pod tkankę miękką. Jego obecność negatywnie wpływa na dziąsła, które są nieustannie drażnione, z czasem powstaje obrzęk, a dziąsła bolą. Gdyby taki ucisk utrzymywał się przez dłuższy czas to tkanka dziąsła obkurczy się, cofając przed kamieniem. Jeżeli w porę nie przerwiemy tego procesu to tkanki mocujące zęby w kości szczęki (tj. ozębna wraz z więzadłami przyzębnymi i kością wyrostka zębodołowego) zostaną uszkodzone, a potem zniszczone. Odsłonięcie się szyjek zębowych zauważymy od razu, a raczej poczujemy, bo odkryte szyjki zębowe są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury, a także na słodkie albo kwaśne pokarmy. Nasze zęby wtedy są dość luźno osadzone w szczęce i istnieje duże prawdopodobieństwo, iż mogą wypadać. Czynniki sprzyjające paradontozie Paradontoza może być spowodowana nie tylko niewłaściwą higieną jamy ustnej, ale także na jej rozwój wpływają niektóre czynniki genetyczne i choroby (takie jak: cukrzyca czy AIDS), palenie papierosów oraz źle dopasowane protezy, ubytki próchnicowe, wady zgryzu, nieprawidłowo założone wypełnienia. Przyzębica może być również skutkiem zaburzeń hormonalnych, ciąży, przyjmowania niektórych leków (m.in. przeciwpadaczkowych, immunosupresyjnych, przeciw nadciśnieniu tętniczemu, białaczkom, miejscowym uczuleniom lub zatruciu metalami ciężkimi). Pamiętajmy, iż te czynniki stanowią zaledwie 1 proc. Pozostałe 99 proc. wszelkich chorób przyzębia są wywołane niedostateczną higieną jamą ustną! Objawy zwiastujące paradontozę Jeśli zaobserwujemy u siebie takie objawy jak: – Zaczerwienione, obrzmiałe dziąsła, które swędzą lub bolą. – Podczas szczotkowania czy nitkowania występuje krwawienie. – Ponadto dziąsła cofają się, odsłaniając szyjki zębowe, wtedy też odczuwamy nadwrażliwość na ciepłe i zimne pokarmy lub napoje. – Czujemy, iż nasze zęby zaczynają się chwiać. – Mamy nieprzyjemny, nieświeży oddech. To koniecznie udajmy się do swojego stomatologa. Wcześnie wykryta paradontoza daje większe szanse na całkowite wyleczneie. Profilaktyka Co zrobić, gdy zaobserwujesz jakieś z opisanych objawów Przede wszystkim udaj się do swojego stomatologa, który oceni stan Twoich zębów. Jeśli zgromadził się kamień nazębny to dentysta z pewnością przeprowadzi zabieg usuwania płytki nazębnej. Kolejny krok to właściwa higiena: prawidłowe szczotkowanie zębów oraz stosowanie pasty i płukanki przeznaczonej dla osób o nadwrażliwych zębach i cierpiących na paradontozę poprawi stan Twoich zębów. Warto zaopatrzyć się także w miniszczoteczki przeznaczone specjalnie do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych. Czasem aby w pełni wyleczyć zapalenie konieczne będzie nie tylko usunięcie kamienia, ale także branie antybiotyków czy użycie preparatów przyspieszających odbudowę uszkodzonych tkanek (stomatolog aplikuje je bezpośrednio do dziąseł i na zęby). Podczas wizyty nasz stomatolog może nam także udzielić instruktażu, jak należy masować dziąsła, dzięki czemu zostanie poprawione ich ukrwienie i szybciej się zregenerują. Gdyby jednak powstały w nich już naprawdę głębokie kieszonki – za takie uznaje się te przekraczające 6 mm –  może być konieczne założenie szwów. Nie musisz się obawiać, bo cały zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym, a tkanki dość szybko się goją. Sam zabieg to nie wszystko, bo tak naprawdę najistotniejsza jest późniejsza terapia, która może potrwać kilka miesięcy. Leczenie zaawansowanej paradontozy W skrajnych przypadkach nie obędzie się bez interwencji chirurga szczękowego. Jest to konieczne gdy stan zapalny dziąseł obejmie głębokie tkanki przyzębia. Chirurg będzie musiał usunąć tkanki zmienione przez chorobę oraz naprawić i odtworzyć, te które zostały uszkodzone. #paradontoza #choroby dziąseł #kamień nazębny #przyzębica #zapalenie przyzębia (paradontoza)

Jedną z najczęściej występujących u pacjentów chorób przyzębia jest zapalenie dziąseł. Dlaczego pojawiają się stany zapalne dziąseł i jak istotna jest właściwa higiena jamy ustnej – o tym wszystkim można przeczytać w naszym artykule. Zapalenie dziąseł: przyczyny powstawania  Z chorobą tą zmagają się pacjenci w różnym wieku. Gdy nie przykładamy należytej wagi do prawidłowego mycia zębów i na ich powierzchni zbierają się bakterie to bardzo łatwo może dojść do zapalenia. Bakterie w połączeniu ze śliną i resztkami jedzenia odkładają się i tworzą płytkę nazębną, która ulegają mineralizacji, tworząc porowaty kamień – z czasem przyciąga on kolejne warstwy. Kamień wnika pod dziąsła i odpycha je od korzeni. Przez to zęby mogą stać się niestabilne. Przyczyny występowania zapalenia dziąseł Należy zaznaczyć, iż występowanie tej choroby niekoniecznie musi wynikać z braku higieny jamy ustnej – w tym przypadku płytka nazębna jest następstwem np. nieprawidłowej techniki szczotkowania zębów, ale również będzie efektem przyjmowania konkretnych leków czy sygnałem chorób całego organizmu. Zapalenie może mieć miejsce po mechanicznym uszkodzeniu dziąseł, np. gdy spożywamy twarde jedzenie lub zbyt mocno (przy użyciu szczoteczki o twardym włosiu) szorujemy zęby. Choroba nie rozwinie się w momencie gdy zęby będą starannie czyszczone – osad i kamień nazębny nie będą mieć sprzyjających warunków do powstania. Zapalenie dziąseł może rozwinąć się u osób cierpiących na: cukrzycę, białaczkę, anoreksję i bulimię. Ta ostatnia choroba nie tylko wyniszcza cały organizm, ale w przypadku częstych wymiotów zęby oraz dziąsła, narażone na działanie nadmiernej ilości kwasu w ustach, będą w bardzo złym stanie. Negatywny wpływ na stan dziąseł mają także leki podawane chorym na padaczkę, blokery kanału wapniowego, czyli preparaty stosowane przy zwalczaniu chorób układu krążenia, antybiotyki (cefalosporyny). Brak witamin – głównie z grupy B i C – także wpływa na znaczne  osłabienie dziąseł. Objawy zapalenia dziąseł Tak jak wspominaliśmy na początku, na zapalenie dziąseł cierpi 90 proc. populacji. Należy zaznaczyć, iż liczba ta obejmuje także dzieci. Objawy zapalenia dziąseł są widoczne i odczuwalne już po 3-4 tygodniach odkładania się płytki nazębnej. Choroba ta nie jest związana z wiekiem, jednakże obserwujemy prawidłowości pomiędzy występowaniem zapalenia a  pojawiającymi się w pewnych etapach życia zaburzeniami hormonalnymi, np. w okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży i w czasie menopauzy. Kiedy należy odwiedzić swój gabinet dentystyczny? Sygnałem, iż w naszej jamie ustnej dzieje się coś złego są: – nadmierne odkładanie się kamienia nazębnego – rozpulchnienie dziąseł, ich zaczerwienienie oraz obrzęk – krwawienie podczas mycia zębów szczoteczką, a potem podczas gryzienia pokarmów nawet niezbyt twardych – nadwrażliwość szyjek zębowych na ciepło i zimno – suchość, niesmak i brzydki zapach z ust – obniżenie się szyjek zębowych – rozchwianie zębów. Zapalenie dziąseł: leczenie Dobry stomatolog wybierze odpowiednią metodę leczenia, gdyż należy ją dostosować do stopnia rozwoju choroby i rodzaju zniszczeń, jakie dokonały się w dziąsłach. Pierwszym etapem leczenia jest zawsze staranne usunięcie osadu i kamienia – skaling. Gdy stomatolog zauważy, iż stan zapalny nie poczynił zbyt wielkiego spustoszenia, to czasem w tym momencie leczenie zostaje zakończone. Istotna jest nienaganna czystość w jamy ustnej i rezygnacja z palenia tytoniu. Gdyby zabieg higieniczny nie przyniósł wystarczającej poprawy, to dentysta może zastosować specjalne wkładki dodziąsłowe i płukanki. Przy zaawansowanym stanie zapalnym należy przyjmować antybiotyki oraz preparaty podnoszące odporność organizmu. W leczeniu zapalenia dziąseł wykorzystuje się również żel leczniczy, który pacjent sam sobie aplikuje na chore, obolałe miejsca. Żel musi zostać starannie i dokładnie wtarty w dziąsło, gdyż substancja lecznicza powinna znaleźć się w kieszonce dziąsłowej. Gdy zapalanie spowodowało przerost dziąseł to nie obejdzie się bez chirurgicznej korekty ich wielkości. Jeśli dziąsła są zbyt rozrośnięte to należy je wyciąć by pacjent mógł bez problemów utrzymać czystość jamy ustnej. Cały zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu, przy użyciu zwykłego skalpela, noża elektrycznego lub lasera. Pamiętajmy, iż właściwa higiena jamy ustnej może całkowicie wyeliminować stany zapalne dziąseł. Najważniejsza jest profilaktyka i  właściwa higiena jamy ustnej! W jaki sposób należy dbać o zęby, by potem nie być narażonym na zapalenie dziąseł? Najważniejsze jest staranne mycie zębów oraz czyszczenie przestrzeni międzyzębowych nitką dentystyczną. Możemy również używać wykałaczek stomatologicznych (nie należy ich mylić z wykałaczkami używanymi w kuchni – te stomatologiczne różnią się tym, iż mają kształt klina, dzięki czemu można nimi dokładnie oczyścić przestrzenie między zębami). Rozsądnie wybierajmy pastę do zębów (na ten temat został również opublikowany artykuł) oraz płyn do płukania ust. Dodatkowe metody czyszczenia zębów (nitka, płyn, itp.) są o tyle ważne, iż 40 proc. powierzchni zębów to obszar, do którego nie dociera szczoteczka, zatem miejsca te są idealnym siedliskiem bakterii. Stan jamy ustnej i dziąseł zależy także od regularnych wizyt u dentysty (co 6-12 miesięcy, w zależności od indywidualnych potrzeb).

Jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą dotykającą nasze zęby.. Mowa o próchnicy, z którą walczy aż 95% dorosłych Polaków. Niemożliwe, prawda? Jak podają badania próchnica w zaawansowanym stadium bywa stwierdzana u ponad połowy kilkuletnich dzieci, a co drugi nastolatek z jej powodu wkracza w dorosłość, nie mając kompletu zębów. Przyczyną są nie tylko słodycze, ale również niewłaściwe nawyki higieniczne. Dodajmy jeszcze, że zaledwie połowa Polaków myje zęby codziennie rano i wieczorem. Pamiętajmy, iż możemy skutecznie zapobiegać powstawaniu próchnicy. W jaki sposób – o tym piszemy w dalszej części artykułu. Próchnica: przyczyny powstawania Choroba ta jest procesem polegającym na stopniowym odwapnieniu i rozpadzie twardych tkanek zęba. Próchnicę powodują przede wszystkim bakterie. Niewyobrażalne jest dla nas to, iż w jamie ustnej człowieka żyje około 300 gatunków bakterii, a ich łączna liczba sięga niemal 50 miliardów. Możemy was uspokoić, bo większość z nich nie jest szkodliwa. Przyczyną próchnicy są wyłącznie te bakterie, które rozkładając cukry, produkują kwasy organiczne i dobrze tolerują kwaśne środowisko. Głównie należą do gatunku Streptococcus mutans. Tworzą one miękki, szczelnie przylegający do powierzchni zębów, żółty nalot – nazywany przez stomatologów płytką nazębną. Drobnoustroje stanowią aż 80 proc. jej masy, natomiast pozostałe 20 proc. to organiczne podłoże, która ułatwia im przyleganie do szkliwa. Głównym powodem rozwijania się próchnicy są słodycze i inne produkty zawierające węglowodany (głównie dwucukry oraz cukry proste). Zatem nasze podjadanie ma nie tylko ujemny wpływ na  figurę, ale i zęby. Cukierki, pożywne batony, słodkie owoce czy ciastka, do tego słodzona kawa, herbata, sok albo oranżada – wszystkie te produkty są doskonałym siedliskiem dla rozwijającej się próchnicy. Należy zaznaczyć, iż na rozwój tej choroby nie mają wpływu tylko czysta woda, tłuszcze oraz białka. Różne rodzaje próchnicy Dentyści wyróżniają różne rodzaje tej choroby. Kryterium klasyfikacji jest m.in.: zaawansowanie zmian powstałych na skutek jej działania, obraz kliniczny, etapy rozwoju czy aktywność. Jednym z podziałów jest ten uwzględniający zaawansowanie zmian występujących w zębie: – D1 – etap na którym zachodzą jedynie zmiany w szkliwie zęba – próchnica początkowa, – D2 – etap D1 z niewielkim ubytkiem – próchnica powierzchniowa, – D3 – próchnica dochodząca do zębiny – próchnica średnia, – D4 – próchnica dochodząca do miazgi zęba – próchnica głęboka. Poszczególne etapy rozwoju próchnicy Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, na to co się je, bowiem podczas rozkładania się cukrów przez bakterie, w procesach chemicznych powstają kwasy organiczne (np. octowy, mlekowy, proprionowy, mrówkowy, masłowy), które obniżają naturalne pH w jamie ustnej. W ciągu 10 minut od zjedzenia pysznej, słodkiej, bogatej w węglowodany przekąski zmniejsza się poziom pH do wartości około 5,0. Wtedy też ma miejsce demineralizacja szkliwa, czyli rozpuszczenie oraz wypłukiwanie z niego tak istotnych jonów wapnia. Po pewnym czasie możemy zaobserwować, iż zaatakowane szkliwo staje się porowate, a na jego powierzchni jest widoczna pierwsza oznaka próchnicy: biała, matowa plama, która może zmieniać swój kolor – ciemnieć od barwników pochodzących z jedzenia. Jeśli w odpowiednim czasie – właśnie teraz – zareagujemy to proces ten można zatrzymać i co jest najważniejsze borowanie nie będzie konieczne. Jeśli jednak nie zdecydujemy się na wizytę w gabinecie dentystycznym to kwasy w dalszym ciągu będą działać szkodliwie na szkliwo. We wnętrzu zęba zgromadzi się jeszcze więcej bakterii, które szybko niszczą zębinę. W ten sposób powstanie dziura, przez fachowców zwana ubytkiem próchnicowym. Leczenie kanałowe zaawansowanej próchnicy   Przemieszczające się bakterie w głąb zęba docelowo trafiają do jego miazgi. Wtedy też pojawia się sygnał, iż dzieje się coś złego: nasz ząb jest wrażliwy na zmiany temperatury, odczuwamy ból. Jeżeli na dnie ubytku pozostała jeszcze cienka warstwa zdrowej zębiny i w odpowiednim czasie zgłosimy się do stomatologa to jest nadzieja na uratowanie żywego zęba. Odwlekanie wizyty może mieć straszne konsekwencje, gdyż wnikająca do zęba próchnica powoduje stan zapalny, który niestety nie da się odwrócić, a jedynie usunąć miazgę w trakcie leczenia kanałowego. Dentysta, po miejscowym znieczuleniu, wyjmuje miazgę przyrządem przypominającym twardy wyciorek. Jeśli dostęp do korzeni jest utrudniony, wtedy najpierw „zatruwa” ząb specjalnym preparatem i po kilku dniach usuwa miazgę. Kolejno czyści kanały zęba, wypełnia je pastą stomatologiczną i zakłada plombę. Leczenie kanałowe pozwala nam na zachowanie zęba, jednakże jest on martwy – jest on bardziej podatny na uszkodzenia czy złamania. Zapalenie ozębnej spowodowane próchnicą   Niektóre osoby ze strachu przed leczeniem stomatologicznym, choć odczuwają silny ból, nie decydują się na odwiedzenie specjalisty, co może mieć opłakane skutki. Po kilku dniach dochodzi u nich do martwicy miazgi. Ząb przestaje boleć, jednak nie jest to oznaka wyleczenia, ale początku prawdziwych kłopotów. Martwa miazga to idealne środowisko do rozwoju bakterii, które doprowadzają w końcu do jej gnilnego rozkładu, czyli tzw. zgorzeli. Czasem proces ten nie powoduje żadnych dolegliwości. Sygnałem mówiącym o tym, iż mamy do czynienia z zapaleniem ozębnej będzie dopiero ostry ból. Wówczas znika ostatnia bariera zatrzymująca zakażenie w obrębie zęba. Zakażenie rozprzestrzenia się na okoliczne tkanki, a następnie – poprzez kość szczęki – na cały organizm. Osoba cierpiąca na zapalenie ozębnej będzie odczuwać nie tylko ból zęba, ale także całej szczęki czy głowy – jeśli jest to ostre zapalenie. Objawami będą obrzęk, ogólne rozbicie i gorączka. Jeśli w wyniku stanu zapalnego utworzy się ropień, konieczne bywa jego przecięcie i stosowanie antybiotyku. Czasem jednak zapalenie ozębnej ma charakter przewlekły i toczy się w okolicy wierzchołka korzenia bezobjawowo. W momencie gdy stan ten przechodzi w zapalenie ostre i ból staje się ogromny i nie o wytrzymania, zdesperowani w poszukiwaniu ratunku w końcu trafiamy do stomatologa, który próbuje podjąć leczenie kanałowe (trwa ono zwykle znacznie dłużej, nawet do kilku miesięcy, ponieważ konieczne są leki zwalczające bakterie i regenerujące zniszczoną tkankę). Gdy przeprowadzona kuracja nie przyniosła pożądanych efektów, dentysta może wykonać tzw. resekcję wierzchołka korzenia. Jest to chirurgiczne odcięcie i oczyszczenie kości. Czasem jednak zęba nie da się uratować i wówczas jedynym wyjściem jest jego usunięcie. Zabieg usunięcia jest najczęściej wykonywany w przypadku wielokorzeniowych zębów trzonowych. Różne metody leczenia próchnicy   W zależności od stopnia postępu choroby dentysta decyduje się na konkretne, najskuteczniejsze leczenie zębów. – Remineralizacja – metoda leczenia jedynie próchnicy początkowej. Dentysta, po dokładnym oczyszczeniu zarażonego miejsca, nakłada związek fluoru w postaci żelu lub lakieru. Zadaniem preparatu jest stworzenie odpowiednich warunków do tego, aby jony wapniowe, fosforanowe oraz fluorkowe